Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Μπορεί η θερινή ραστώνη να απεχθάνεται τις πολιτικές συζητήσεις, μια και τα ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στο, που θα πάμε, που θα φάμε και πως θα περάσουμε καλύτερα τις διακοπές μας, όμως το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον στη χώρα μας και με δεδομένα τα πολλά και δυσεπίλυτα προβλήματα που συσσωρεύονται στην περιοχή μας, επιβάλουν κάποιες σκέψεις για προβληματισμό.
Στη χώρα μας η πολυδιασπασμενη αντιπολίτευση συνιστά ένα ευρύτερο πρόβλημα για την λειτουργία, τόσο των θεσμών, όσο και της δημοκρατίας. Γιατί το βασικό γνώρισμα των δημοκρατικών καθεστώτων από αυτά των αυταρχικών, είναι η ύπαρξη μιας αντιπολίτευσης, που θα είναι εν δυνάμει μελλοντική κυβέρνηση.
Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ μετρήθηκαν στις πρόσφατες εκλογές και βρέθηκαν αμφότεροι λιποβαρείς. Παρά την μεγάλη ήττα της ΝΔ που συρρικνώθηκε από το 41% μέσα σε ένα χρόνο στο 28%, δεν κατάφεραν αμφότεροι να καταλάβουν τον πολιτικό κενό, που άφησε το κυβερνητικό στρατόπεδο.
Στο μεν ΣΥΡΙΖΑ ο Σ. Κασσελάκης συστηματικά διαλύει το κόμμα και οδηγεί όλα τα παλιά στελέχη σε αναγκαστική αποστρατεία, ενώ στο ΠΑΣΟΚ ο υπό αμφισβήτηση από άλλους έξι Ν. Ανδρουλάκης και να ξανακερδίσει, θα παραμείνει στο μικροπολιτικό του περιβάλλον, της καχεξίας και της μιζέριας. .
Στο ερώτημα τι μέλλει γενέσθαι με δεδομένο το γεγονός ότι η κυβέρνηση, παρά τον άνευ αξίας ανασχηματισμό που ακολούθησε την δεινή ήττα, συνεχίζει να μην παράγει μεταρρύθμιση και το έχει ρίξει στα μπαλώματα, που προωθεί με μια σειρά νομοσχεδίων που καταθέτει στη Βουλή.
Κάποια από αυτά έρχονται να διορθώσουν προηγούμενα, με αποτέλεσμα να βυθίζεται η χώρα στο χάος της πολυνομίας. Από τα μικρά της καθημερινότητας, πέρα από την ακρίβεια που διαπερνάει την πληθώρα των νοικοκυριών, που κάνουν την ζωή μας δύσκολη, όπως οι εκκωφαντικοί θόρυβοι πολλών δικύκλων, τις ενοικιάσεις ακινήτων του δημοσίου για λογαριασμό επίορκων της ΕΑΔ, μέχρι τα μεγάλα που αφορούν την ασφάλεια και την υγεία.
Σε όλα τα μεγάλα θέματα, που απασχολούν τους πολίτες η αντιπολίτευση απαντά με συνθήματα και τσιτάτα με σκοπό να εξασφαλίσουν μια μικρή παρουσία στα βραδινά δελτία ειδήσεων. Καμία σοβαρή πρόταση δεν ακούγεται από ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ. Μόνο εξυπνακιστικες ατάκες λες και μιλάνε σε reality show.
Αυτή η αντιπολίτευση για κλάματα, είναι καταδικασμένη να μείνει μικρή και ασήμαντη. Στο ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση είναι απελπιστική και η ριζοσπαστική αριστερά οδεύει σε διάλυση στα εξ ων συνετέθη. Θα γίνουν μικρά γκρουπούσκουλα, όπως και στο παρελθόν, μιας και οι ενωμένες συνιστώσες αποκολλούνται η μια μετά την άλλη.
Στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει άραγε ελπίδα; Εξαρτάται από την ψήφο των φίλων και οπαδών της 6ης Οκτωβρίου. Αν στύψει κανείς το σύνολο των υποψηφίων το μόνο πρόσωπο που μπορεί να σταθεί με σοβαρότητα απέναντι στον Μητσοτάκη, κι αυτό δεν είναι άλλο από την Άννα Διαμαντοπούλου.
Μιλάει επί της ουσίας και έχει συγκεκριμένες προτάσεις και απόψεις. Δεν είναι ουρανοκατέβατη, όπως ο Σ. Κασσελάκης και εμπνέει σεβασμό στους αντιπάλους της. Το δήθεν μειονέκτημα η αποχή της από την καμαρίλα του ΠΑΣΟΚ για μια δεκαετία, μάλλον της έκανε καλό, γιατί μέσω του Δικτύου, είδε τον κόσμο πιο σφαιρικά, βγαίνοντας από τον στενό κομματικό κορσέ.
Εξάλλου είδαμε πως δεν ακούστηκε κιχ, όταν με αφορμή την αυθαίρετη τροπολογία για την ψήφο των αποδήμων, ο Ν. Ανδρουλάκης απέσυρε την υποστήριξή του στο σχετικό νομοσχέδιο για την ψήφο των αποδήμων, αλλά και στο θέμα των κρατικών πανεπιστημίων, πως πήδηξε από τη βάρκα με την επιπόλαιη πρόφαση, ότι το θέμα πρέπει να συζητηθεί με την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος δηλ. δέκα χρόνια μετά.
Δεν κατάφερε επίσης ο Ν. Ανδρουλάκης να ορθώσει το ανάστημά του στο γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών με εποικοδομητικές προτάσεις, για την κάλυψη των κενών του συμφώνου συμβίωσης. Δεν είδε ότι το ν/σ δεν το εισηγήθηκε ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης, αλλά ο αναρμόδιος Α. Σκέρτσος.
Θα ήταν γενναίο, αλλά που να βρουν την γενναιότητα οι Έλληνες πολιτικοί, τώρα να αποσυρθεί ο Ν. Ανδρουλάκης από την κούρσα και να αποδεχθεί έτσι τα λάθη του, καθώς και το μικρό μέγεθός του, όταν το 2023 έλεγε προεκλογικά ότι δεν θα στηρίξει για πρωθυπουργό τον αρχηγό του πρώτου κόμματος, οδηγώντας έτσι συλλήβδην του κεντρώους στον Μητσοτάκη.
Ποιος είναι ο κίνδυνος για το πολίτευμα; Ένας γυρολόγος της πολιτικής, με ακροδεξιό πρόσημο, να αναρριχηθεί στην δεύτερη θέση του πολιτικού φάσματος. Κι αυτό, γιατί δυστυχώς ο Μητσοτάκης πηγαίνει από λάθος σε λάθος και απ ότι όλα δείχνουν, το 28% δεν είναι διόλου πρόσκαιρο.
Πέρα από τις κηραλοιφές για την φαλάκρα, που θεραπεύουν πάσα νόσο και …καθώς και τα κάθε λογής βότανα, που πουλάει στους αφελείς, απορίας άξιο είναι πως δεν έχει επέμβει Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων, διαθέτει και επιστολές του Χριστού και εσχάτως εμφανίζεται σε ρόλο ιστορικού αναλυτή.
Σε πρόσφατη εκπομπή παραλήρημα, ισχυρίστηκε ότι ο Μωάμεθ ο Πορθητής, που κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη, δεν πείραξε τον Πατριάρχη. Ο Πατριάρχης Αθανάσιος Β΄ εξαφανίστηκε στις 29 Μαΐου 1453, μετά τον τελευταίο εσπερινό στην Αγία Σοφία παρουσία του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Το πιθανότερο είναι να δολοφονήθηκε από τις χατζάρες των Τούρκων κατακτητών της Πόλης.
Ο Πατριαρχικός θρόνος έμεινε κενός για τρία χρόνια. Ο Μωάμεθ διόρισε Πατριάρχη τον Γεννάδιο Σχολάριο, ο οποίος κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης πουλήθηκε από τους Τούρκους, ως δούλος στην Αδριανούπολη , στις 6 Ιουνίου 1456. Αυτά για τους αγύρτες ιστορικούς.
Αν επιθυμούμε στην πολιτική ζωή να εγκαταστήσουμε παραμυθατζηδες, δεν έχουμε παρά να οδηγήσουμε ψηλότερα τέτοια πρόσωπα. Μόνο που η Ελλάδα, δεν είναι Ελβετία και ο επεκτατικός αναθεωρητής γείτονας καραδοκεί. Ας ελπίσουμε ότι οι λογικοί στον τόπο αυτό, είναι περισσότεροι από τους κουζουλούς…
