Του Χρήστου Υφαντή
Την «υπέρ βωμών και εστιών και της χαμένης αριστεροσύνης» μάχη έχουν αποφασίσει και ετοιμάζονται να δώσουν στη διαδικασία του Συνεδρίου του Οκτωβρίου «τα ορφανά» του Αλέξη Τσίπρα, με «τον μεγάλο τιμονιέρη της βίλας των 500 ευρώ ενοίκιο το μήνα του Σουνίου» να παρακολουθεί δημοσίως εκ του μακρόθεν, την ώρα που ιδιωτικώς «έχει μπει μέχρι τα μπούνια στο παιχνίδι» της επόμενης μέρας στο μόρφωμα της Κουμουνδούρου.
Η Όλγα, ο Σπίρτζης, ο Ζαχαριάδης (Παναγιά μου!!!) και τα άλλα τα παιδιά έχουν λάβει τις αποφάσεις τους: θα αποχωρήσουν σε κάθε περίπτωση από τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτός εάν το κόμμα επανέλθει στις παλιές εργοστασιακές ρυθμίσεις του ως «κυβερνώσα αριστερά», εξέλιξη που σημαίνει «άμεση αποκασσελακοποίηση και αποπολακοποίηση των δομών του και της πολιτικής του».
Του Χρήστου Υφαντή
Στην πράξη οι αποφάσεις αυτές οδηγούν στην απομάκρυνση από την Κουμουνδούρου τόσο «της φράξιας Κασσελάκη» (όπως ο Χρήστος Σπίρτζης αποκάλεσε τους πραιτωριανούς του προέδρου), αλλά και την «όσο πιο θεαματική γίνεται επικοινωνιακά καρατόμηση του Παύλου Πολάκη», σε μια προοπτική «να επανέλθει το κόμμα στις κανονικές του νόρμες και να πάψει να είναι καταγέλαστο και αποσυνάγωγο λες και έχει λέπρα».
Για την, υπό την ηγεσία της κυρίας Γεροβασίλη, ομάδα στελεχών, που έλκονται (για πόσο ακόμη;) από τη σκέψη «του μεγάλου τιμονιέρη του Σουνίου», αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση, για την πολιτική και ιδεολογική εξυγίανση του ΣΥΡΙΖΑ, «η καταστροφή τόσο του πολακικού ακροδεξιού λαϊκισμού που έχει ξεφτιλίσει ακόμη και κοινοβουλευτικά στελέχη του κόμματος, όσο και της λαϊφστάιλ ιλουστρασιόν αμερικανιάς του ζεύγους Στέφανου-Τάϊλερ», καθώς και οι δύο αυτές πραγμνατικόιτητες είναι παντελώς ξένες προς τα πάγια αριστερά ήθη και, σε κάθε περίπτωση, ακυρώνουν το dna της παράταξης, η οποία εξακολουθεί να καυχάται ως κληρονόμος της άλλοτε ανανεωτικής αριστεράς και του ιστορικού ηθικού πλεονεκτήματος της.
Διαπραγμάτευση επ΄ αυτού δεν υπάρχει και δεν προβλέπεται, η κυρία Γεροβασίλη και οι υπόλοιποι της παρέας δεν διατίθενται για «κομματικές γλάστρες, αρκετά έπαιξαν αυτό το ρόλο», η απόφαση είναι συγκεκριμένη « αποχωρούμε με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο θόρυβο και αφήνουμε τα ρετάλια του πολακισμού να παλεύουν με τις σφραγίδες και τους τοίχους».
Το μεγάλο θέμα; Στη διαδικασία αυτή δεν προβλέπεται θέση για την ομάδα «Νίκου Παππά» ( του γιού της δρακογενιάς, όχι του άλλου, του ευρωβουλευτή, που τα έκανε ρόϊδο με την επίθεση στους αστυνομικούς), για την οποία (και τον αρχηγό της) περισσεύει η απαξία, η περιφρόνηση και «μια αίσθηση γλίτσας», εξαιτίας της πολιτικής που ακολούθησε τόσο στο συνέδριο, όσο και μετά από αυτό απέναντι στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα « που τον έκανε νοματαίο, κόντρα σε όλους που του εφιστούσαν την προσοχή του για το ποιόν του Νικολάκη. Κάτι περισσότερο ήξεραν και αυτό αποδείχθηκε».
Καθίσταται σαφές πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξακολουθήσει να φυλλοροεί στελέχη και βουλευτές «προς άλλες πολιτείες, αριστερές», εξέλιξη που θα θέσει σε άμεσο κίνδυνο την θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση και, στην ουσία, θα τον ξωπετάξει από την υποθετική «μεγάλη κεντροαριστερά» , με βάση τα πολιτικά χαρακτηριστικά όσων θα απομείνουν να λιάζονται στην πλατεία Κουμουνδούρου.
Ήδη, στον ΣΥΡΙΖΑ οι κουβέντες στους διαδρόμους δεν εστιάζουν στην νέα διάσπαση με επικεφαλής τον κυρία Γεροβασίλη, που όλοι έχουν βεβαιωθεί πως έρχεται, αλλά στην επόμενη.
Ποια είναι αυτή; Ο πόλεμος των kasselistas, με την ομάδα Πολάκη και το ασκέρι του Νίκου Παππά, ο οποίος γνωρίζει ήδη πως αποτελεί τον επόμενο αποδιοπομπαίο τράγο, πριν ο Παύλος Πολάκης κάνει το οριστικό ρεσάλτο προς την προεδρία του κόμματος. Εκτός, εάν στην πορεία, οπ Νικολάκης Παππάς αντιληφθεί « το συμφέρον του και συμμαχήσει με τον αψύ κρητίκαρο» για να διαχειριστούν, όσο μπορεί αυτό να συμβεί, από κοινού τα ρετάλια του ΣΥΡΙΖΑ, εντός και εκτός Βουλής.
ΤΙ λέει για όλα αυτά ο Αλέξης Τσίπρας; Θεωρητικά, «απέχει» από τις μικρόψυχες κομματικές εξελίξεις, καθώς δεν επιθυμεί να καταναλώσει πολιτικό κεφάλαιο σε υποθέσεις διάσπασης. Κάνει κακό στην εικόνα του ηγέτη.
Πρακτικά, οργανώνει την επόμενη μέρα, όταν (και με τη λήξη των διαδικασιών στο ΠΑΣΟΚ και τη νέα επικράτηση Ανδρουλάκη) όλοι θα αντιληφθούν πως «είναι το μόνο υπαρκτό χαρτί απέναντι στον Μητσοτάκη, έστω και με τρεις συνεχόμενες ήττες στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις».
Επ΄αυτού, όπως λέγεται εσχάτως, φαίνεται ναν έχουν πειστεί και πολλοί εκ των ανησυχούντων «επιχειρηματιών», μετά η άνευ ιδρύματος.
Πηγή: lykavitos.gr
