ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟ… Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Εχει γίνει μόδα η ακύρωση της ιστορίας (Cancel Culture). Mε την Δύση να γίνεται αποδέκτης λογής αναθεωρητικών απόψεων για την εξελικτική ιστορία των πραγμάτων. Εχουμε φθάσει στο σημείο να γκρεμίζονται αγάλματα ιστορικών προσωπικοτήτων διότι έπαιξαν κάποιο ρόλο στην δουλεία που άνθισε πριν δύο αιώνες περίπου στη Δύση και ιδιαίτερα στην Αμερική. Περιέργως, κουβέντα δεν ακούγεται για χώρες του τρίτου κόσμου, και για τους τότε πληθυσμούς τους, που είχαν πρωταγωνιστήσει στο εμπόριο σκλάβων. Η αυτοκρατορία του Μαλί λχ, στην Υποσαχάρια Αφρική, ήταν στον μεσαίωνα ζάπλουτη λόγω ακριβώς του δουλεμπορίου.

Οι αλήθειες αυτές βέβαια δεν αρέσουν ιδιαίτερα. Κυρίως διότι αμαυρώνουν την εικόνα της Μαύρης Αφρικής και του ισλαμικού κόσμου, που οι σημερινοί ανά τον κόσμο “προοδευτικοί” λατρεύουν να εκθειάζουν. Κι’ όμως αυτές οι αποκρουστικές συμπεριφορές δεν περιορίζονται μονο στο ιστορικό παρελθόν. Η δουλεία ζεί και βασιλεύει και σήμερα σε περιοχές και σε καθεστώτα που λατρεύουν και εμπνέονται απο το Ισλάμ.

Γράφοντας στον Spectator, ο ιταλικής καταγωγής άγγλος συγγραφέας Justin Marozzi (“Islamic Empires”, “Tamerlane: The Sword of Islam”) περιγράφει μιά επισκεψή του στην πρωτεύουσα της Μαυριτανίας, Νουακτσότ. Aφού την αποκαλεί “χειρότερη πρωτεύουσα του κόσμου”, αποκαλύπτει πωσ η δουλεία εκεί εξακολουθεί να ισχύει ενώ διώκονται και φυλακίζονται όσοι στρέφονται εναντίον της η τολμούν δημόσια να την καταγγείλουν. Η εμπειρίες του φαίνονται συγκλονιστικές. Στο αεροδρόμιο ουσιαστικά ο επισκέπτης ανακρίνεται για τους σκοπούς της επίσκεψής του ποιούς ανθρωπους θα συναντήσει, τι θα συζητήσει μαζί τους και τα τηλέφωνά τους !

Στην δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, υπάρχει χώρα, μερικά χιλιόμετρα μόνο μακρυά σπο την Ευρώπη, στην οποία η κληρονομική δουλεία εξακολουθεί να ισχύει και με την οποία σημαντικές χώρες του κόσμου κάνουν δουλειές και η ΕΕ κάνει τα στραβά μάτια αν παραβιάζονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Ο ΟΗΕ φρόντισε να ψηφίσει ενα σύμφωνο μετανάστευσης, που προωθούν μουσουλμανικές χώρες, αλλά κάνει τα στραβα μάτια όταν χώρες – μέλη του στην ουσία ανέχονται, στην καλύτερη περίπτωση, την δουλεία.

Καλό είναι να κραυγάζουν οι λογής “προοδευτικοί” για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για τον σεβασμό του Ισλάμ. Καλύτερο όμως θα είναι να βλέπουν λιγο μακρύτερα απο την μύτη τους και να αρχίσουν να αναγνωρίζουν τα αίσχη που γίνονται γύρω τους κάτω απο την ανοχή του Ισλάμ και των κρατών που με φανατισμό το υποστηρίζουν. Πως είναι δυνατον λχ το Μπανγκλαντές να υποστηρίζει το σύμφωνο μετανάστευσης και την ίδια ωρα να παρεμποδίζει τους μουσουλμάνους Ρονχίγκια απο την Μυαμάρ, οταν προσπαθούν να διαφύγουν τις διώξεις απο εκεί και να επιχειρούν να περάσουν τα δικα του σύνορα για να διασωθούν;

Ολοι δε αυτοί που καταγγέλλουν τον τρόπο διδασκαλίας της δυτικής ιστορίας, και που συσκοτίζουν τον ρόλο των χωρών του τρίτου κόσμου στη διαμόρφωσή της, ας συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει σήμερα στις χώρες αυτές κι ας κινηθούν για να καταγγείλουν ακρότητες και αναχρονιστικές συμπεριφορές.