Του Γεωργίου Κ. Στεφανάκη
Ι. Υπάρχει εκεί όπου τα Δικαστήρια ερμηνεύουν το νόμο, η δε Διοίκηση τον εφαρμόζει.
●● Στην φορολογία ο νόμος (ΠΟΛ. 1175/1917) ορίζει ότι πίστωση -οιαδήποτε- δυνατό να φορολογηθεί ως εισόδημα, …«…εφ’ όσον δεν καλύπτεται με τα δηλωθέντα εισοδήματα…»… του πολίτη. Η σύμφωνη προς το νόμο, άλλωστε, νομολογία είναι άφθονη και ομόφωνη. Ενδεικτικά: ΣτΕ 884/2016, 89/2021, ΣτΕ 1995/2019, ΣτΕ 89/2021.
Η Διοίκηση παγίως αντιδρά. Δεν συμορφούται. Στέλνει τους Έλληνες στα Δικαστήρια.
●● Επί τέλους: Η συγκέντρωση των δηλωμένων και φορολογημένων εισοδημάτων συγκροτεί εννοιολογικά Π Ε Ρ Ι Ο Υ Σ Ι Ο Λ Ο Γ Ι Ο. Και αυτό δικαιολογεί τις καλυπτόμενες δαπάνες.
ΙΙ. Υπό τα άνω ό,τι επιβάλλεται έγκειται στο εξής: Να εκδοθεί, αμέσως, αυστηρή εγκύκλιος προς σεβασμό των αποφάσεων των Δικαστηρίων, από την Διοίκηση.
●●● Άλλως η χώρα μας δεν δικαιούται να εμφανίζει εαυτήν ως Κράτος Δικαίου.
