Περί της χρησιμότητας της μάσκας του εαυτού στην πολιτική… Του Ηλία Καραβόλια

172

Του Ηλία Καραβόλια

Η χαρακτηριστική εικόνα του ελικοπτέρου που διασώζει τον πρόεδρο De la Rua στην Αργεντινή πριν 23 χρόνια από την κορυφή ενός κρατικού κτιρίου συμβόλισε την απαίτηση της αργεντίνικης κοινωνίας τότε για ανατροπή της κυβέρνησης της λιτότητας και της χρεωκοπίας. Έχουμε ξεχάσει όμως από εκείνη την περίοδο μια πιο εντυπωσιακή απόδραση που έλαβε χώρα με κινηματογραφικό τρόπο.

Ο τότε υπουργός Οικονομίας Domingo Cavallo είχε γίνει από καιρό αντικείμενο δυσαρέσκειας και οι διαδηλωτές τον αποδοκίμαζαν συγκεντρωμένοι έξω απο το Υπουργείο φορώντας καρναβαλικές μάσκες με το πρόσωπο του.

Όταν ο Cavallo βρέθηκε εγκλωβισμένος στο υπουργείο να κινδυνεύει από λιντσάρισμα, τότε βρίσκει την απόλυτη λύση : φόρεσε μια από τις μάσκες με το πρόσωπο του (που φορούσαν οι διαδηλωτές) και δραπετεύει ανενόχλητος μέσα απο το πλήθος !

Ο Cavallo δεν έγινε τότε παρα μια καρικατούρα του εαυτού του, η απόλυτη μιμητική εκδοχή του ίδιου που ξεφτίλιζαν οι μάζες. Και ήταν τελικά αυτός ο συμβολικός «καρναβαλικός» εαυτός του που τον διέσωσε από την οργή του πλήθους !

Ο εκκεντρικός Σλοβένος διανοητής Zizek είχε δώσει τότε μια εναλλακτική ( σχεδόν λακανική) εξήγηση : ο Cavallo γνώριζε ως γνήσιο νεοφιλελεύθερο πολιτικό υποκείμενο που «υποτίθεται ότι γνωρίζει καλά» πως να ασκεί βιοπολιτική, ότι απέναντι στην κοινωνική απόρριψη «η μάσκα είναι τελικά η καλύτερη εκδοχή του προσώπου»….

Ε λοιπόν αυτή η «μάσκα του εαυτού» σήμερα – εποχή εκστατικής επικοινωνίας με τις μάζες στα δίκτυα και στις οθόνες – είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη στην πολιτική είτε ασκείς εξουσία είτε διεκδικείς ηγετικό ρόλο.

Ειδικά όταν ως πολιτικός πρέπει να δραπετεύσεις (αν το αντιληφθείς έγκαιρα) από την εικόνα εκείνη που δεν πείθει πλέον. Και που σήμερα φυσικά δεν χρειάζεται να συγκεντρωθούν πλήθη για να σε διώξουν επειδή «απέτυχες» ( αρκεί να το αντιληφθείς και αυτό, είτε εντός είτε εκτός των social media…)