Του Αντώνη Βενέτη
Πρόσφατα με αφορμή τις εσωκομματικές εκλογές στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. συνεζητήθη να προταθεί ως προϋπόθεση για τους επίδοξους υποψηφίους για την προεδρία, η προσκόμιση βεβαίωσης ότι δεν οφείλουν στο Δημόσιο.
Το θέμα τούτο είναι διαχρονικό, κατά πόσον δηλαδή συνάδει η άσκηση εξουσίας από αιρετό φυσικό πρόσωπο το οποίο είναι οφειλέτης του Δημοσίου.
Έτσι ο επιφανέστερος ρήτορας της αρχαιότητας, ο Αθηναίος Δημοσθένης (384 – 322 π.Χ.) τάσσεται κατά της δυνατότητος οι οφειλέτες εις το Δημόσιο να πολιτεύονται: «…τον εποφείλοντα τω δημοσίω μη πολιτεύεσθαι…» (δεν έχει δικαίωμα ν’ ασχοληθεί με την πολιτική όποιος χρωστάει στο Δημόσιο) (Κατά Ανδρωτίωνος).
Εξ άλλου στην Αθηναϊκή εφημερίδα «Αθηνά» της 16.3.1850 βρήκα μία ενδιαφέρουσα «είδηση» κατά την οποίαν: «…ο επί των οικονομικών υπουργός κ. Βόλβης διέταξε να ενεργηθή κατάσχεσις των κτημάτων Βουλευτού τινός και του κ. Γεωργαντά ή Νοταρά υπουργού των Εσωτερικών, οφειλόντων εις το Δημόσιον Ταμείον, του μεν πρώτου υπέρ τας 200.000 δρχ. […]».
Φρονώ ότι θα πρέπει ν’ απασχολήσει το θέμα και τον νομοθέτη.
