Άνθρωπος ανήσυχος, ντόμπρος, ηθικός και ευαίσθητος, ο Γιάννης Μπουτάρης ήξερε να κοιτάζει στα μάτια και να μιλάει τη γλώσσα που έπρεπε….
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Πρωτογνωριστήκαμε πριν 43 χρόνια στην 1η Διεθνή Έκθεση Κρασιού στη Γαλλία τη VINEXΡΟ. Η ελληνική συμμετοχή ήταν πενιχρή και ο Γιάννης Μπουτάρης με ρώτησε πως γινόταν και ένας δημοσιογράφος του «Οικ. Ταχυδρόμου» κάλύπτε μια γαλλική έκθεση κρασιού. «…Μας κάλεσαν οι Γάλλοι….», του απάντησα. «….Από πού και ως που….», με ρώτησε.
«…Γνωρίζουν ότι έχω ψώνιο με το κρασί από τότε που δούλευα σε γαλλοβελγική εφημερίδα και είπαν να καλέσουν και ένα δημοσιογράφο από την Ελλάδα…»,του απάντησα
Η έκφραση «ψώνιο» του άρεσε του Γιάννη και έγινε αφορμή να ξεκινήσουμε μια τρίωρη, μάλλον φιλοσοφική συζήτηση για το κρασί, στη διάρκεια της οποίας ο Γιάννης παραδέχθηκε την ορθότητα της έκφρασής μου. Αυτή είναι όμως μια άλλη και μεγάλη ιστορία.
Από τότε μέχρι που έγινε δήμαρχο της Θεσσαλονίκης, με το Γιάννη είχαμε αρκετές επαφές και συζητήσεις και μπορώ να πω ότι η προσφορά του στο ελληνικό κρασί ήταν τεράστια. Αμφότεροι πιστεύαμε ότι το κρασί μας μαθαίνει φιλοσοφία, τέχνη, ιστορία και είναι το ποτό της φιλίας. Αποτελεί δε, ως εκ τούτου τρόπο ζωής. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Γιάννης πάλευε όσο μπορούσε να προωθήσει στη χώρα μας την οινική κουλτούρα.
Και στο επίπεδο αυτό, εξαιρετική ήταν και είναι βέβαια η δουλειά που έγινε όταν το 1996, χωρίζοντας από τον αδελφό του Κωνσταντίνο, ίδρυσε το «Κτήμα Κυρ-Γιάννη». Μα αφετηρία το αμπέλι του στο Γιαννακοχώρι Ημαθίας, που είχα την ευκαιρία να επισκεφτεί τρεις φορές, ο Γιάννης Μπουτάρης αναβάθμισε την ποικιλία ξινόμαυρο και έδωσε νέα πνοή στην αμπελουργία της Νάουσας.
Με πυλώνες τη Νάουσα και το Αμύνταιο, δυο περιοχές οι οποίες λόγω των κλιματολογικών τους συνθηκών ευνοούσαν την καλλιέργεια της ποικιλίας ξινόμαυρο, η μάρκα «Κυρ-Γιάννης», που εμπνεύστηκε ο γιος του Μιχάλης, ο αποβιώσας «κρασάς», όπως του άρεσε να αυτοαποκαλείται, άνοιγε νέους δρόμους στο ελληνικό κρασί.
Αυτην που συνεχίζουν σήμερα οι γιοί του Στέλιος και Μιχάλης.
Ο Μπουτάρης εισήγαγε καινοτομίες στον τρόπο καλλιέργειας, οινοποίησης και εμφιάλωσης, προσδίδοντας στις ετικέτες του μοναδική ταυτότητα και υψηλά πρότυπα ποιότητας.
Ράμνιστα, Δύο Ελιές και Ακακίες είναι κάποιες από τις πιο γνωστές ετικέτες του κτήματος Κυρ-Γιάννη.
Επίσης, ο Γιάννης Μπουτάρης αναγνώρισε από νωρίς τη σημασία του οινοτουρισμού και της εξωστρέφειας για την ανάπτυξη της ελληνικής οινοποιίας.
Το Κτήμα Κυρ-Γιάννη προσελκύει επισκέπτες και λάτρεις του κρασιού από την Ελλάδα και το εξωτερικό, προσφέροντας οργανωμένες επισκέψεις στους αμπελώνες και τα οινοποιεία του. Αυτή η στρατηγική συνέβαλε στη διεθνή αναγνώριση της περιοχής και στην καθιέρωση της Ελλάδας ως ποιοτικού οινοπαραγωγού.
Πλην όμως σήμερα το κρασί αντιμετωπίζει σφοδρό ανταγωνισμό και οι διάδοχοι του Γιάννη Μπουτάρη, θα πρέπει να δώσουν σκληρό αγώνα. Διότι ο αγώνας δεν είναι μόνον εμπορικός, αλλά και πολιτιστικός.
Με το Γιάννη Μπουτάρη, συμφωνούσαμε ότι υπάρχει ένας πολιτισμός του κρασιού, που είχε αφετηρία της Αρχαία Ελλάδα και ο οποίος είχε βαθιές πνευματικές και ψυχολογικές ρίζες. Αν αυτές οι τελευταίες εκλείψουν, τότε… τα χειρότερα έπονται. Και απουσίες όπως αυτή του Γιάννη Μπουτάρη, θα είναι δραματικά αισθητές.
