Του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου
Στην Ελλάδα, την οποία ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει δεσμευτεί να κάνει «κανονική ευρωπαϊκή χώρα», η τραγωδία των Τεμπών έχει οδηγήσει σε εκτροχιασμό της κοινής λογικής και της πολιτικής ευθύνης. Το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα βαφτίστηκε «έγκλημα»
Πριν μερικές ημέρες σημειώθηκε στις ΗΠΑ η μεγαλύτερη αεροπορική τραγωδία, εδώ και 24 χρόνια. Επιβατικό αεροπλάνο, την ώρα της προσγείωσης, στο εθνικό αεροδρόμιο της Ουάσινγκτον, συγκρούστηκε με στρατιωτικό ελικόπτερο. 67 επιβάτες έχασαν τη ζωή τους. Σύμφωνα με τους N.Y. Times, είχε μείνει μόνος ένας ελεγκτής, να παρακολουθεί ταυτόχρονα δύο προσγειώσεις, γιατί ο δεύτερος πήρε άδεια να αποχωρήσει νωρίτερα από τη βάρδιά του. Οι ΗΠΑ διαθέτουν το ασφαλέστερο αεροπορικό σύστημα στον κόσμο. Το ανθρώπινο λάθος παραμόνευε.
Το 2013, στην Ισπανία, τρένο υψηλής ταχύτητας εκτροχιάστηκε. 80 επιβάτες έχασαν τη ζωή τους και 140 τραυματίστηκαν. Ο μηχανοδηγός στο συγκεκριμένο σημείο της διαδρομής, με όριο ταχύτητας 80 χλμ/ώρα, έτρεχε με 179 χλμ/ώρα, γιατί μιλούσε στο κινητό του τηλέφωνο. Το 2024, έπειτα από 11 χρόνια, εκδόθηκε η δικαστική απόφαση. Επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 2,5 ετών στον μηχανοδηγό και τον υπεύθυνο ασφάλειας των σιδηροδρόμων. Η Ισπανία είναι μία κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Τα δυστυχήματα ούτε εργαλειοποιούνται ούτε πολιτικοποιούνται.
Συγκάλυψη
Στην Ελλάδα, την οποία ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει δεσμευτεί να κάνει «κανονική ευρωπαϊκή χώρα», η τραγωδία των Τεμπών έχει οδηγήσει σε εκτροχιασμό της κοινής λογικής και της πολιτικής ευθύνης. Το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα βαφτίστηκε «έγκλημα». Η ευθύνη του μοιραίου σταθμάρχη που από ασύγγνωστη αμέλεια έβαλε τα δύο τρένα στην ίδια γραμμή, με αποτέλεσμα τη φονική σύγκρουση, έγινε «κυβερνητικό αφήγημα». Ένοχοι, κατά την Αντιπολίτευση, είναι ο «ενορχηστρωτής της συγκάλυψης», Πρωθυπουργός (Ανδρουλάκης), η «Κυβέρνηση δολοφόνων» (Αλεξιάδης), η «Κυβέρνηση εγκληματική οργάνωση» (Φάμελλος), οι βουλευτές της ΝΔ που «έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα» (Κωνσταντοπούλου). Η ενοχή τους προκύπτει από την επιχείρηση «συγκάλυψης» και το «μπάζωμα» των ευθυνών τους. Η Αντιπολίτευση, ενώ ισχυρίζεται ότι αγωνίζεται για αλήθεια και δικαιοσύνη, έχει ήδη εκδώσει την ετυμηγορία της.
Το αφήγημα της Αντιπολίτευσης περί «συγκάλυψης» στηρίζεται στην έκρηξη και την πυρκαγιά που προκλήθηκε εξαιτίας της σύγκρουσης. Το υλικό που προκάλεσε την έκρηξη ερευνάται από το ΕΜΠ και το Πανεπιστήμιο της Γάνδης. Τα πορίσματά τους αναμένονται. Ας δεχθούμε όμως ως αληθή την πιο επιβαρυντική εκδοχή (Βελόπουλος) ότι η εμπορική αμαξοστοιχία μετέφερε παράνομο φορτίο ξυλολίου που χρησιμοποιείται για τη νόθευση καυσίμων. Το αφήγημα της Αντιπολίτευσης για «συγκάλυψη» συγκρούεται με απλά ερωτήματα κοινής λογικής.
Ερώτημα πρώτον: Το τραγικό δυστύχημα προκλήθηκε από την έκρηξη ή τη σύγκρουση των δύο τρένων; Εάν ο μοιραίος σταθμάρχης δεν έβαζε τα δύο τρένα στην ίδια γραμμή, θα προκαλείτο η έκρηξη;
Ερώτημα δεύτερον: Ποιο ήταν το κίνητρο της Κυβέρνησης για να συγκαλύψει τη μεταφορά παράνομου φορτίου; Μεταφερόταν για λογαριασμό της Κυβέρνησης ή του Πρωθυπουργού; Εάν μεταφερόταν από παράνομα κυκλώματα λαθρεμπορίας, χωράει ανθρώπινος νους ότι η Κυβέρνηση μπροστά στη συγκλονιστική θέα 57 αθώων θυμάτων, θα είχε ως κύριο μέλημα τη συγκάλυψη του λαθρεμπόρου;
Ερώτημα τρίτον: Τα αποδεικτικά στοιχεία που «μπαζώθηκαν» για να «συγκαλυφθεί» το παράνομο φορτίο είχαν πέσει μόνο στη πλευρά των σιδηροδρομικών γραμμών που «μπαζώθηκε», για να στηριχθούν οι γερανοί, κι όχι και στην άλλη;
Εργαλειοποίηση
Αποκαλύπτεται η χωρίς όρια εργαλειοποίηση της εθνικής τραγωδίας με στόχο την κομματική εκμετάλλευση. Όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά, εφόρμησαν σαν βαμπίρ να θρέψουν την πολιτική τους καχεξία με το αίμα των αθώων θυμάτων και τον πόνο των γονιών τους. Ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε τοξικότητα, με στόχο το μεγαλύτερο κομματικό όφελος. Διαγκωνίζονται, αλληλοκατηγορούμενα για την επιλογή του κοινοβουλευτικού μέσου που εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά τους, προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση γονέων που καταγγέλλουν την αδίστακτη κομματική εκμετάλλευση.
Οι δημοσκοπήσεις διαψεύδουν τις προσδοκίες ΠαΣοΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Αποκαλύπτουν ότι όχι μόνο δεν κερδίζουν τίποτα από τη φθορά της ΝΔ, αλλά χάνουν. Ρίχνουν νερό στον μύλο των ακροδεξιών και ακροαριστερών κομμάτων, που είναι τα μόνα κερδισμένα. Η τοξικότητα τρέφει τον αντισυστημισμό.
Πολιτική Ανευθυνότητα
Κοινός στόχος αντισυστημικών δυνάμεων, πολιτικών, οικονομικών και εκδοτικών συμφερόντων η πτώση της Κυβέρνησης και προσωπικά του Κυρ. Μητσοτάκη, που αποτελεί το ισχυρότερο πολιτικό κεφάλαιο της κεντροδεξιάς.
Σε μια εποχή γεωπολιτικών αναταράξεων, απρόσμενων επιπτώσεων του Trump effect και επέλασης της ακροδεξιάς, η Αντιπολίτευση επιχειρεί να πλήξει την πολιτική σταθερότητα και κοινωνική συνοχή που απολαμβάνει η Ελλάδα από το 2019. Αδιαφορεί αν η χώρα βυθιστεί στα αχαρτογράφητα νερά της ακυβερνησίας. Γιατί το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα είναι η απουσία εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης. There Is No Alternative (T.I.N.A.).
Οι κατακτήσεις και οι προοπτικές που επιτεύχθηκαν με τις θυσίες του ελληνικού λαού, μετά τη χρεοκοπία, δεν είναι δεδομένες.
Είναι κατανοητή η συναισθηματικά φορτισμένη πεποίθηση γονέων για τους υπεύθυνους του δυστυχήματος. Να μην μπορούν να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι η άδικη απώλεια των παιδιών τους ήταν το ασυγχώρητο λάθος ενός ακατάλληλου σταθμάρχη. Να αναζητούν τους υπεύθυνους «όσο ψηλά κι αν βρίσκονται».
Είναι όμως αδιανόητη η πολιτική ανευθυνότητα των δύο κομμάτων, που έχουν ασκήσει εξουσία κι έχουν ευθύνες για τις διαχρονικές παθογένειες του ΟΣΕ, την αμαρτωλή σύμβαση 717, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ βαρύνεται με δύο τραγωδίες. Τη Μάνδρα το 2017 με 24 νεκρούς και το Μάτι το 2018 με 104 νεκρούς. Ανάμεσά τους μητέρες με μικρά παιδιά που αβοήθητα κάηκαν ζωντανά.
Οι δύο τραγωδίες δεν πολιτικοποιήθηκαν ούτε εργαλειοποιήθηκαν. Τις αναμφισβήτητες πολιτικές ευθύνες καταλόγισε ο μόνος αρμόδιος ελληνικός λαός με την ψήφο του. Έστειλε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στα τάρταρα. Τις ποινικές ευθύνες καταλόγισε στους πραγματικά υπεύθυνους η δικαιοσύνη. Τους καταδίκασε για πλημμελήματα κι όχι για κακουργήματα που προϋποθέτουν δόλο. Οι ποινές που επιβλήθηκαν, δεν ικανοποίησαν ούτε τους συγγενείς των θυμάτων ούτε το λεγόμενο «κοινό περί δικαίου αίσθημα». Αυτές όμως είναι οι ποινικές διατάξεις που εφαρμόζονται σε όλες τις δημοκρατίες, όπου ισχύει το κράτος δικαίου. Θυμίζω, σε όσους επικαλούνται αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της σύμβασης 717 και του δυστυχήματος, ότι το δικαστήριο αθώωσε την τότε περιφερειάρχη του ΣΥΡΙΖΑ για την τραγωδία της Μάνδρας, μην αναγνωρίζοντας αιτιώδη συνάφεια ανάμεσα στους θανάτους και την καθυστέρηση της εκτέλεσης προγραμματισμένων αντιπλημμυρικών έργων της αρμοδιότητάς της.
Νέο Κίνημα Αγανακτισμένων
Η εργαλειοποίηση των τραγωδιών ανήκει στο πολιτικό οπλοστάσιο της Αριστεράς. Με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών, ζούμε ένα ριμέικ του «κινήματος των αγανακτισμένων». Οι ίδιες ακροαριστερές και ακροδεξιές δυνάμεις, από κοινού, εκμεταλλευόμενες τη συναισθηματική φόρτιση γονέων και απλών πολιτών, επιχειρούν τη δημιουργία κινήματος των «περιλυπόμενων». Τα δύο πανό στη συγκέντρωση της πλατείας Συντάγματος το επιβεβαιώνουν. «Δικαιοσύνη δε θα αποδώσουν οι δολοφόνοι. Δικαιοσύνη θα αποδώσει ο λαός» και «Άρση της ασυλίας και των 300». Η «πάνω» και «κάτω» πλατεία επανεμφανίστηκαν. Κομπάρσοι ΠαΣοΚ και ΣΥΡΙΖΑ αναζητώντας μάταια λίγα «ψηφαλάκια».
Η στόχευση του υπό διαμόρφωση «κινήματος» υπερβαίνει εκείνη του κινήματος των «αγανακτισμένων». Τότε, στόχος ήταν η κατάργηση των μνημονίων, η έξοδος της χώρας από την Ευρώπη, η επιστροφή στη δραχμή. Τώρα, στόχος είναι οι θεσμοί της δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Κοινοβουλευτισμός, η Δικαιοσύνη. Οι απειλές κατά της Προέδρου και της Εισαγγελέως του Α.Π., καθώς και του Εφέτη Ανακριτή είναι αποκαλυπτικές της ταυτότητας των δυνάμεων που κατευθύνουν την «κοινωνική αντιπολίτευση». Τις ύβρεις κατά του Εφέτη Ανακριτή, «είσαι διεφθαρμένος. Δεν σε φτύνω γιατί δε θα το ήθελε η κόρη μου», από τη μητέρα θύματος που ηγείται του κινήματος, αφήνω ασχολίαστες.
Η 28η Φεβρουαρίου 2025 είναι μια κρίσιμη ημερομηνία. Υπάρχει κίνδυνος, οι αντισυστημικές και μηδενιστικές δυνάμεις να επιδιώξουν την επανάληψη των θλιβερών γεγονότων του Οκτωβρίου 2011. Η τότε Κυβέρνηση αιφνιδιάστηκε. Το ΚΚΕ ήταν εκείνο που απέτρεψε την εισβολή στο Κοινοβούλιο. Κυβέρνηση και υπεύθυνοι πολίτες καλούνται να προστατεύουν τους θεσμούς και τα κεκτημένα της Μεταπολίτευσης.
Υπονόμευση της Δικαιοσύνης
ΠαΣοΚ και ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται ότι ζητούν αλήθεια και δικαιοσύνη. Στην πραγματικότητα, αρνούνται και τα δύο. Συμβάλλουν από κοινού με τον αντισυστημισμό, στην υπονόμευση της δικαιοσύνης. Η δήλωση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ότι δεν εμπιστεύεται πλέον τη δικαιοσύνη, αποτελεί μνημείο ανευθυνότητας που πλήττει την ίδια τη Δημοκρατία, πυλώνας της οποίας είναι η Δικαιοσύνη. Χαρακτηριστικό της προσπάθειας χειραγώγησης της δικαιοσύνης το πρωτοσέλιδο εκδοτικού συγκροτήματος που εκφράζει τον τραμπισμό, τον φιλοπουτινισμό, τον νεο-καραμανλισμό και τον αντι-μητσοτακισμό, με το οποίο επιχειρείται να υπονομεύσει την έρευνα του Εφέτη Ανακριτή. «Η ανάκριση υποβαθμίζει το παράνομο φορτίο και προστατεύει τον Πρωθυπουργό. Θεωρεί ότι η σύγκρουση απορροφά ως αδίκημα και την έκρηξη».
Δεν είναι ο φόβος τους μήπως δεν αποκαλυφθεί η αλήθεια και δεν αποδοθεί η Δικαιοσύνη. Είναι ο φόβος τους μήπως η αλήθεια και η δικαιοσύνη δεν επιβεβαιώσουν το τοξικό αφήγημα της «συγκάλυψης».
Υποτίμηση
Είναι γεγονός ότι η Κυβέρνηση υποτίμησε τα όρια ανευθυνότητας και λαϊκισμού της Αντιπολίτευσης. Υποτίμησε το γεγονός ότι σε σημαντικό ποσοστό ελλήνων πολιτών, το συναίσθημα επικρατεί της λογικής. Η συνομωσιολογία της αλήθειας και της πραγματικότητας. Υποτίμησε ακόμη το γεγονός ότι οι ηλικίες κάτω των 50 ετών «ενημερώνονται» αποκλειστικά από το διαδίκτυο και τα social media. Εάν προστεθούν και λάθη πολιτικής κι επικοινωνιακής διαχείρισης, αθροίζονται όλες οι αιτίες που οδήγησαν απλούς πολίτες, ακόμη και προσκείμενους στην Κυβέρνηση, στις πλατείες. Παραφράζοντας τον Καβάφη, «τη μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων δεν πρόσεξαν οι κυβερνώντες ευλαβείς».
Ευθύνη
Η ευθύνη του Πρωθυπουργού είναι να επανεφεύρει τον Κυρ. Μητσοτάκη της πρώτης τετραετίας. Όταν ανέδειξε τα ηγετικά του προσόντα στην αντιμετώπιση αλλεπάλληλων κρίσεων, με τις οποίες βρέθηκε αντιμέτωπη η χώρα. Οι πολίτες, ακόμη και με κεντροαριστερή ή και αριστερή προέλευση, τον επανεξέλεξαν το 2023, με μεγαλύτερο ποσοστό από το 2019. Γεγονός πρωτοφανές κατά τη Μεταπολίτευση. Αναγνώρισαν τα ηγετικά του προσόντα κι εμπιστεύτηκαν τη δέσμευσή του ότι δε θα είναι ένας Πρωθυπουργός «διαχειριστής», αλλά μεταρρυθμιστής. Τη φιλοδοξία του να κάνει την Ελλάδα μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα.
Επανίδρυση ΟΣΕ
Η «ακτινογραφία» του ΟΣΕ, μετά το τραγικό δυστύχημα, αποκαλύπτει τις χρόνιες παθογένειες της πιο διεφθαρμένης και διαβρωμένης από οικονομικά, κομματικά και συνδικαλιστικά συμφέροντα, ΔΕΚΟ. Η πολιτική ευθύνη του τότε αρμόδιου Υπουργού συνίσταται στο γεγονός ότι επέτρεψε στον ΟΣΕ να λειτουργεί με τις διαχρονικές του παθογένειες. Ο Πρωθυπουργός, την επόμενη του δυστυχήματος ανέλαβε την ευθύνη «για λογαριασμό των Κυβερνήσεων που αδράνησαν, συμπεριλαμβανομένης και της δικής του» και δεσμεύτηκε με δύο φράσεις «Ποτέ ξανά. Τώρα ή ποτέ». Έστω και με καθυστέρηση δύο ετών, είναι η ώρα για τολμηρές τομές που θα εναρμονίσουν τη λειτουργία του ΟΣΕ με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η αναγέννηση της προβληματικής ΔΕΗ υποδεικνύει τον δρόμο, για την επανίδρυση του ΟΣΕ. Τομές που κανένα κόμμα της Αντιπολίτευσης δεν τολμά να προτείνει, ούτε ασφαλώς πρόκειται να στηρίξει, όταν αυτές προταθούν.
Προϋποθέσεις πολιτικής ανάταξης
Ο Πρωθυπουργός έχει στη διάθεσή του δύο χρόνια καθαρού πολιτικού χρόνου να εφαρμόσει τον «πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό», για τον οποίο έχει δεσμευτεί. Έτσι, θα κερδίσει ξανά τον ζωτικό μεταρρυθμιστικό πολιτικο-κοινωνικό χώρο. Η επιδίωξη αυτοδυναμίας δεν εξυπηρετεί το κομματικό συμφέρον. Μέσα στην σημερινή πολιτική πραγματικότητα της πολιτικής ρευστότητας, του κατακερματισμού των πολιτικών δυνάμεων, την απουσία αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης και ανυπαρξία πολιτικών με ηγετική στόφα, η αυτοδυναμία ταυτίζεται με το συμφέρον της χώρας, την πολιτική και οικονομική σταθερότητα. Η σταθερότητα όμως δε συμβαδίζει με μεταρρυθμιστική στασιμότητα. Η πολιτική σταθερότητα τροφοδοτείται από τις μεταρρυθμίσεις. Αν αυτές ατονίσουν, η σταθερότητα οδηγείται σε αστάθεια. Όπως ο ποδηλάτης ανατρέπεται όταν σταματήσει να ποδηλατεί.
Συνταγματική Μεταρρύθμιση
1. Η Συνταγματική Μεταρρύθμιση οφείλει να αποτελέσει προτεραιότητα και να οδηγήσει, έπειτα από μισό αιώνα, στην αναθέσμιση της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας. Η πλήρης διάκριση των εξουσιών, η αναζωογόνηση των θεσμών, τα πολιτικά αντίβαρα στο πρωθυπουργοκεντρικό πολιτικό σύστημα, θα προσδώσουν νέα πνοή στο μεταπολιτευτικό οικοδόμημα, που εμφανίζει σημάδια κόπωσης. Η κεντροδεξιά παράταξη της ΝΔ υπό την ηγεσία του Κων. Καραμανλή θεμελίωσε την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. Η ίδια παράταξη, υπό την ηγεσία σήμερα του Κυρ. Μητσοτάκη, βρίσκεται αντιμέτωπη με την ιστορική πρόκληση να επαναθεμελιώσει τη Μεταπολίτευση, εντάσσοντάς την στην ευρωπαϊκή κανονικότητα.
Ποιότητα Δημοκρατίας
2. Το μείζον πρόβλημα της χώρας είναι η ποιότητα της Δημοκρατίας. Το επισήμανε η απερχόμενη ΠτΔ στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά της. Η ποιότητα της Δημοκρατίας είναι συνάρτηση της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού που την υπηρετεί. Η διευρυνόμενη αποχή των πολιτών από τις εκλογικές διαδικασίες δεν αποτελεί αποδοκιμασία της δημοκρατίας, αλλά του προσωπικού που την υπηρετεί. Από το 2004 μέχρι το 2024, ένας στους δύο ψηφοφόρους δεν προσέρχονται στις κάλπες.
Η κατάργηση του σταυρού προτίμησης, η καθιέρωση μονοεδρικών εκλογικών περιφερειών, όπως ισχύει σε όλες σχεδόν τις δυτικές δημοκρατίες, η θέσπιση ασυμβίβαστου μεταξύ Υπουργού και Βουλευτή, επικροτούνται από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Έτσι θα αναβαθμιστεί η ποιότητα του πολιτικού προσωπικού, η ανεξαρτησία του Κοινοβουλίου ως βασικού πολιτικού αντίβαρου στις εξουσίες του Πρωθυπουργού και η αποτελεσματικότητα διακυβέρνησης. Η χώρα θα αποκτήσει όχι μόνο επιτελικό πρωθυπουργικό γραφείο, αλλά επιτελική Κυβέρνηση 25-35 Υπουργών και Υφυπουργών κι όχι 65 όπως συμβαίνει σήμερα.
Σύγκρουση με το Βαθύ Κράτος
3. Παραμένουν άθικτες οι παθογένειες που έχουν τη ρίζα τους στις καταστροφικές επιλογές του πρώιμου ΠαΣοΚ της περιόδου 1981-2. Κατάργηση της αξιολόγησης, της Ιεραρχίας, της Αξιοκρατίας στο Κράτος και την Παιδεία. Η όσμωση βαθέος κράτους και βαθέος κόμματος, μέσω του κρατικοδίαιτου κομματικού συνδικαλισμού είναι η γενεσιουργός αιτία των παθογενειών που υπενθυμίζουν την ιστορική φράση του Κώστα Σημίτη «αυτή είναι η Ελλάδα».
Οι ουρές μπροστά στην κλειδωμένη πόρτα του φαρμακείου του ΕΟΠΥΥ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, που προκάλεσε την άμεση παρέμβαση του Υπουργού Υγείας. Ο προπηλακισμός του ίδιου Υπουργού από αριστερούς συνδικαλιστές – δημόσιους υπαλλήλους, κατά την επίσκεψή του σε νοσοκομεία της Πάτρας. Η ασύδοτη δράση ακροαριστερών γκρουπούσκουλων, ιδίως στα πέντε μεγάλα πανεπιστήμια της χώρας, με συνευθύνη της ακαδημαϊκής κοινότητας, υποχρεώνει τη θαρραλέα Καθηγήτρια του ΕΚΠΑ κα Βάνα Νικολαΐδη να διεκδικεί το αυτονόητο, την ακαδημαϊκή ελευθερία.
Σε ποια δυτικοευρωπαϊκή χώρα λειτουργούν δημόσιες υπηρεσίες και εκπαιδευτικά ιδρύματα χωρίς αξιολόγηση, αξιοκρατική ιεραρχία, διοίκηση και χωρίς πειθαρχικούς κώδικες;
Η καθημερινότητα των πολιτών δεν πρόκειται να βελτιωθεί χωρίς ρήξη με το βαθύ κράτος και το βαθύ κόμμα.
Ο Πρωθυπουργός απέναντι στο τοξικό κλίμα που καλλιεργεί η Αντιπολίτευση, οφείλει να απαντήσει με ένα τολμηρό μεταρρυθμιστικό σχέδιο, ικανό να εντάξει την Ελλάδα στην ευρωπαϊκή κανονικότητα και να κινητοποιήσει τους πραγματικά προοδευτικούς, δημοκρατικούς και υπεύθυνους πολίτες.
ΥΓ: Δεν έχω κανένα προσωπικό κίνητρο να στηρίξω την Κυβέρνηση και προσωπικά τον Κυρ. Μητσοτάκη. Ανήκω στην πολιτική γενιά που θεμελίωσε τη Μεταπολίτευση. Τη γενιά που με ηγέτες Κων. Καραμανλή, Α. Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκη, Κ. Σημίτη παρέδωσε στους επιγόνους μια Ελλάδα στον πυρήνα των προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών, με σύγχρονες υποδομές και παγκόσμια ακτινοβολία με τους Ο.Α. του 2004. Ασφαλώς και με προβλήματα, με σημαντικότερο το ασφαλιστικό. Οι επίγονοι απαξίωσαν τα επιτεύγματα και μεγέθυναν τα προβλήματα, με κατάληξη την οικονομική χρεοκοπία. Δε θα ήθελα σήμερα μία ανερμάτιστη και ανεύθυνη Αντιπολίτευση να οδηγήσει τη χωρα και στην πολιτική χρεοκοπία.
Πηγή: tovima.gr
