Του Γεωργίου Κ. Στεφανάκη
Ι. Προ εκατονταετίας οι ανταλλαγές βιομηχανικών προϊόντων αφορούσαν εθνικά τελειωμένες κατασκευές. Ήτοι αυτοκίνητα γερμανικά, αμερικανικά κ.ο.κ.
● Έτσι οι δασμοί επιβάλλονταν επί εξαγομένων εθνικών, τελειωμένων αγαθών.
ΙΙ. Σήμερα είναι αλλιώς: στον φερόμενο τόπο παραγωγής συναρμολογούνται τμήματα προϊόντων που κατασκευάζονται αλλού. Κατ’ εξοχήν αυτό ισχύει στις τεχνολογικές, λεγόμενες, εταιρείες των Η.Π.Α.
●●● Φερ’ ειπείν η Apple συναρμολογείται στις Η.Π.Α. Τα εξαρτήματά της όμως κατασκευάζονται στην ΑΣΙΑ.
Συμπέρασμα: Οι δασμοί που επιβάλλονται στα εισαγόμενα εξ Ασίας, ημικατεργασμένα προϊόντα τ ε λ ι κ ά: επιβαρύνουν τον Αμερικανό καταναλωτή (!!!!!)
ΙΙΙ. Ο Ασιάτης εργάτης θα είναι πάντα φθηνότερος από τον αντίστοιχο Αμερικανό. Άρα η ευκταία αμερικανική εκβιομηχάνιση εξ ορισμού είναι περιορισμένη σε στοιχεία – προϊόντα ιδιαίτατα εξελιγμένης τεχνολογίας, προστατευμένα κατά τους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας.
Δηλαδή σε προϊόντα που δεν επιτρέπεται να παραχθούν στις χώρες της φθηνής εργασίας.
