Του Ηλία Καραβόλια
«Μιμού τα σεμνά, μη κακούς μιμού τρόπους»
(Μένανδρος)
Είναι κάποιες στιγμές που το ανθρώπινο παράδειγμα γίνεται κοινωνικό σύμβολο.
Και η κοινωνία αυτή έχει τρομερή έλλειψη συμβόλων, προτύπων, υποδειγματικών χαρακτήρων με αρχές και αξίες.
Πέρα από το έλλειμα ηγεσίας και καθοδήγησης, πέσαμε στην χοάνη της ασημαντότητας, της χυδαιότητας και του «εκτσογλανσμού» σε επίπεδο πολιτικής, αθλητισμού, κουλτούρας και διασκέδασης.
Και το ποδόσφαιρο, το «όπιο των λαών», μείζον κοινωνικό φαινόμενο, καθρέφτης του συλλογικού και του ατομικού ασυνείδητου, καλλιεργεί τόσο τον φίλαθλο όσο και τον χούλιγκαν.
Ο παραγοντισμός των ισχυρών που αγοράζουν ομάδες και επενδύουν παράγει οχι μόνο ακαδημίες και ταλέντα, αλλά και στρεβλά πρότυπα βίας και φανατισμού, οπαδισμού και πολεμικής συμπεριφοράς.
Το παιδί αυτό που κουνάει στην φωτογραφία πριν κάποια χρόνια το δάχτυλο του στον πρόεδρο του, ο αρχηγός του ΠΑΟΚ (που απόψε αποθεώθηκε αφού σταμάτησε το ποδόσφαιρο γράφοντας 15ετη σχεδόν ιστορία με τον σύλλογο της Θεσσαλονίκης) εκείνο το βράδυ που σήκωσε το δάχτυλο του απέναντι στο εξοργισμένο αφεντικό του, μέσα στο γήπεδο, την ώρα της έντασης, έγινε ο παίχτης -σύμβολο.
Έγινε ο αρχηγός – πρότυπο που προλαβαίνει το όποιο κακό καλλιεργεί η βίαιη συμπεριφορά του παραγοντισμού των ισχυρών στην αγέλη της εξέδρας.
Ο Αντρε Βιερίνια εκείνο το βράδυ έγινε λαμπρό παράδειγμα του τι σημαίνει επαγγελματίας αθλητής με αρχές και αξίες κόντρα σε συμβόλαια, νίκες, πριμ, βαθμούς, κέρδος, δόξα.
Προσωπικά, περίμενα η ελληνική πολιτεία να τιμήσει για αυτή και μόνο την κίνηση του τον Αντρε Βιερίνια.
Ήταν το καλύτερο σουτ, η καλύτερη ντρίπλα, η καλύτερη ασίστ που έδωσε αυτός ο άνθρωπος στα γήπεδα μας, στο ελληνικό ποδόσφαιρο και στις νέες γενιές.
Η φωτογραφία αυτή πρέπει να κοσμεί τα αποδυτήρια κάθε γηπέδου, και κάθε παιδικό δωμάτιο, ώστε στην σημερινή εποχή του θέαματος και της «πολεμικής» διάκρισης λόγω επαγγελματισμού και πρωταθλητισμού, να μην ξεχνάμε να κουνάμε το δάχτυλο σε όσους παρεκτρέπονται ακόμη και αν ζούμε από αυτούς.
Να κουνάμε το δάχτυλο του ήθους και του σεβασμού στους κανόνες και στην ιστορία, να βάζουμε τα στήθη μας απέναντι στην βία και την ισχύ του οικονομικά ανώτερου.
Οι αρχές και οι αξίες του ποδοσφαίρου δεν χωράνε μόνο σε ένα VAR που μειώνει τις αδικίες ενός αγώνα και καλμάρει τον φανατισμό της εξέδρας.
Το ποδόσφαιρο, και γενικά ο αθλητισμός, «σημαίνουν» πρότυπα, σύμβολα και αρχηγούς σαν τον μεγάλο σπουδαίο Πορτογάλο ποδοσφαιριστή Αντρέ Βιερίνια.
Κόσμησε και τίμησε τον ΠΑΟΚ και το ελληνικό ποδόσφαιρο θυμίζοντας μας εκείνο το βράδυ ότι εδώ – σε αυτά τα χώματα – γεννήθηκε το ήθος και το παράδειγμα του αθλητή.
Θυμίζοντας μας, περισσότερο σαν Έλληνας παρά σαν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ότι ο ηγέτης (πολιτικός, οικονομικός, αθλητικός) πρέπει να είναι το καλό παράδειγμα : πρέπει να είναι ο φάρος που στην δύσκολη στιγμή θα φωτίσει το πνεύμα και την αρετή.
Μόνο έτσι ένα σύμβολο θα λειτουργήσει υπέρ της κοινωνίας, υπέρ των παιδιών μας. Μόνο έτσι θα έχουν νόημα «η μίμησις και η ταύτισις»….
