Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Οι συνέπειες πάνω στην οικονομία και την κοινωνία της πανδημίας του κορωνοϊού έχουν προκαλέσει σημαντικές αντιδράσεις, γκρίνια και διαμαρτυρίες από ομάδες του πληθυσμού – ιδιαίτερα από τους νέους. Είναι όμως δικαιολογημένη μια τέτοια αντίδραση; Είδα πρόσφατα ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον μήνυμα-βίντεο που πραγματεύεται ακριβώς αυτό το θέμα. Και θεωρώ απαραίτητο να μεταφέρω εδώ την ουσία αυτού που μεταφέρει. Για να φανεί πως οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα η κοινωνία και, κατά συνέπεια, τα νεότερα μέλη της είναι σχεδόν ασήμαντα σε σχέση με όσα αντιμετώπισαν οι προηγούμενες γενιές – των γονιών και των παππούδων τους.
Σκεφθείτε να είχατε γεννηθεί το 1900. 13 ετών είχατε περάσει τα γεγονότα των Βαλκανικών Πολέμων, που θα είχαν αφήσει κάποια σημάδια στην οικογένειά σας. Σε ηλικία 14 ετών είχατε την εμπειρία του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, με 22 εκατομμύρια νεκρούς. Που τελείωσε όταν είχατε φθάσει 18. Τότε, ιδιαίτερα αν ήσασταν Δυτικοευρωπαίος είχατε αντιμετωπίσει την πανδημία της λεγόμενης ισπανικής γρίπης, με 50 εκατομμύρια νεκρούς και είχατε επιβιώσει. Δίχως κάποιο εμβόλιο ούτε και μέτρα γενικής καραντίνας από τις τότε κυβερνήσεις. Λίγο αργότερα, στην Ελλάδα, αντιμετωπίζεται η περιπέτεια της μικρασιατικής εκστρατείας και της συνακόλουθης αιματηρής καταστροφής.
Σε ηλικία 29 ετών αντιμετωπίζετε το τραγικό «κραχ» της οικονομίας που καταλήγει σε καλπάζοντα πληθωρισμό, σε τεράστια ανεργία και σε εκτεταμένη πείνα – ιδιαίτερα στις ΗΠΑ. Κι επιβιώνετε. Οταν φθάνετε τα 33, έρχεται στην εξουσία στη Γερμανία ο ναζισμός. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκινά όταν είσαστε 39 ετών και διαρκεί μέχρι να φτάσετε στα 44. Με 60 εκατομμύρια νεκρούς. 6 εκατομμύρια Εβραίοι βρίσκουν φρικτό θάνατο στα κρεματόρια. Και έχετε και πάλι επιβιώσει.
Στα 52 σας ξεσπά ο πόλεμος της Κορέας. Οταν είσαστε 64 αρχίζει ο πόλεμος του Βιετνάμ και τελειώνει όταν έχετε φθάσει τα 75. Μια ζωή πόλεμοι, καταστροφές και κακοτυχίες.
Ενας νέος, που γεννήθηκε το 1985, θεωρεί πως οι παππούδες του δεν έχουν αντίληψη για το πόσο δύσκολη είναι η ζωή. Εν τούτοις αυτοί έχουν επιβιώσει από αρκετούς πολέμους και καταστροφές. Σήμερα έχουμε όλα τα πλεονεκτήματα και τις ανέσεις του σύγχρονου κόσμου. Μέσα στη δίνη της πανδημίας. Και παραπονιόμαστε γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να φοράμε μάσκες! Διαμαρτυρόμαστε γιατί ζούμε περιορισμένοι στα σπίτια μας με διαθέσιμο βέβαια φαγητό, ηλεκτρικό, πόσιμο νερό, wifi ακόμα και Netflix! Tίποτα απ’ αυτά δεν ήσαν διαθέσιμα στο παρελθόν. Αλλά οι άνθρωποι επιβίωσαν κάτω από άθλιες συνθήκες και δεν έχασαν ποτέ το πάθος για επιβίωση και τη χαρά για τη ζωή.
Μια μικρή αλλαγή στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα θα μπορούσε να προκαλέσει θαύματα. Θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες που είμαστε ζωντανοί. Οπως ανέφερε κι ένας διάσημος ποδοσφαιριστής, που ασθένησε από τον κορωνοϊό, «κάθε πρωί που ξυπνάμε θα πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό». Θα πρέπει να κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να προστατεύουμε και να βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Ελπίζω να μας γίνει συνείδηση αυτό το μήνυμα…
Πηγή: in.gr
