Του ΠΕΤΡΟΥ ΒΕΝΕΤΗ
Νομίζω πως δεν χρειάζεται να είναι κανείς βαθύς γνώστης της ιστορίας για να δει τις ομοιότητες στις κινήσεις (και το στιλ) του Ερντογάν με τον Χίτλερ.
Δεν ξέρω αν τον «ξεσηκώνει», ή αναγκαστικά ακολουθεί τα ίδια σοκάκια, για να φτάσει στον ίδιο σκοπό.
Εκείνο που βλέπω και δεν καταλαβαίνω είναι πως είναι δυνατόν οι σημερινές «Μεγάλες Δυνάμεις», να επαναλαμβάνουν τη ίδια τακτική… αναμονής.
Τον Μάρτιο του 1938, όταν ο Χίτλερ προσάρτησε την Αυστρία, θεωρήθηκε εσωτερική υπόθεση και δεν ένοιαξε κανέναν.
Τον Σεπτέμβριο του 1938, κατάφερε να «φάει» ένα μεγάλο μέρος της Τσεχοσλοβακίας «με την άδεια της Αστυνομίας», αφού «έψησε» τους Αγγλογάλλους να υπογράψουν την συμφωνία του Μονάχου.
Μετά από ένα χρόνο, τον «στένευε στις μασχάλες» η Πολωνία, αλλά το έλυσε το πρόβλημα. Εισέβαλε στο δυτικό μέρος, με μάχες όπου πάλεψαν σκληρά οι Πολωνοί, αλλά ήταν μόνοι τους, αφού με τους Ρώσους τα είχε βρει δίνοντας τους το ανατολικό κομμάτι (προσωρινά), ώσπου να ετοιμαστεί να «φάει» και τους Ρώσους.
Παραξενεύτηκε πολύ, που μετά από αυτό, ξύπνησαν οι Άγγλοι, που μέχρι τότε νόμιζαν πως κάνοντας τα χατίρια του Χίτλερ προστάτευαν την ειρήνη.
Ο Ερντογάν βρήκε αφορμή με την αναμπουμπούλα να μπει στην Συρία και έφτασε να τον παρακαλάνε να σταματήσει.
Τον είδαμε να παίζει διπλωματικά στα δάχτυλα Αμερική, Ρωσία και Ευρωπαϊκή Ένωση με αγοραπωλησίες όπλων, με συμφωνίες ή με τους πρόσφυγες.
«Μια στο καρφί και μια στο πέταλο»… και Μπράβο του.
Ανάσυρε, απ’ το «χρονοντούλαπο της Ιστορίας» εδαφικές διεκδικήσεις.
Έφτιαξε δικούς του χάρτες για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδες και το μόνο που βρήκαν να πουν Ευρωπαίοι και Αμερικανοί είναι «να τα βρούμε».
Δεν μιλάω για το δίκαιο και ποιος το ‘χει.
Είναι μεν πασιφανές, αλλά δεν έχει νόημα να το συζητάμε.
Δεν μιλάω για τις υποχρεώσεις συμμάχων και συνεταίρων.
Είναι κι αυτό πασιφανές, αλλά ούτε αυτό έχει νόημα να το συζητάμε.
Αυτό που λέω είναι πως δεν είναι θέμα Ελληνοτουρκικό. Εμείς είμαστε το «ορεκτικό».
Ο Χίτλερ πίστευε σε μια ανώτερη φυλή, που εκπροσωπούσε η Γερμανία και είχε αποφασίσει να κυβερνήσει τον Κόσμο.
Ο Ερντογάν υπηρετεί την ιδέα, η Τουρκία να ηγηθεί ενός μεγάλου Ισλαμικού κράτους (γι αυτό δεν της άρεσε το Ι.Κ. που πήγε να γίνει στη Συρία και γι αυτό δημιούργησε ξαφνικά και το ζήτημα της Αγιά Σοφιάς, που ξεφεύγει από το πολιτικό και πάει στο Θρησκευτικό Σύμβολο).
Καιρός είναι να σταματήσει να «σφυρίζει αδιάφορα» ο Κόσμος .
 του Ερντογάν με τον Χίτλερ.){kind=link}