Του Λεωνίδα Κόσκου*
Ανήκω στο ανώνυμο πλήθος των ιδιωτών χωρίς δημόσιο ρόλο, επομένως, χωρίς δημόσιο λόγο. Αισθάνομαι, εντούτοις, την ανάγκη ως πολίτης να διατυπώσω με τον εντονότερο τρόπο την αλληλεγγύη μου προς τον Εβραϊκό Λαό, επειδή:
Α) Αυτή τη στιγμή δείχνει να χάνει την μάχη της επικοινωνίας με την διεθνή κοινή γνώμη, ενώ έχει υποστεί την βάρβαρη επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023 και υποφέρει τα οδυνηρά αποτελέσματά της έχοντας ήδη υποφέρει επί πολλά χρόνια παρόμοιες επιθέσεις. Έχοντας ζήσει ως Έλληνας την απώλεια πολλών μαχών, επικοινωνίας για το μακεδονικό, τα μνημόνια, την αντιμετώπιση των άτυπων μεταναστευτικών ροών και εν μέρει τα ελληνοτουρκικά καταλαβαίνω και συμπάσχω.
Β) Το Εβραϊκό Έθνος έχει όπως το ελληνικό μακρόχρονη πολιτισμική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο ενώ τμήματά του όπως και τμήματα του ελληνικού έθνους έχουν συμβάλει αποφασιστικά στην διαμόρφωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Αυτού που αποκαλούμε Δύση.
Γ) Ο Εβραϊκός Λαός οργανώθηκε όπως ο ελληνικός σε δημοκρατία δυτικού τύπου και αποτελεί μαζί με την Ελλάδα τμήμα του ενιαίου πολιτισμικού χώρου που αρχίζει από την Αδριατική περνά από το Αιγαίο και την Κυπριακή Δημοκρατία και καταλήγει στο Ισραήλ συγκροτώντας την ακριτική ζώνη της Δύσης.
Δ) Εν επαφή με την ζώνη αυτή, υπάρχει ο αντίθετος ενιαίος χώρος του αυταρχισμού, της βαρβαρότητας, της τρομοκρατίας και της άρνησης της αξίας του ανθρώπου. Ξεκινά από τις χώρες της παλαιάς Σοβιετικής Ένωσης και το Ιράν μέσω δε της Τουρκίας και της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου καταλήγει στα εδάφη που κατέχουν η Χαμάς και η Χεζμπολάχ, απειλώντας με πολιτισμική εξουδετέρωση την Δύση, τις αξίες της και τους ακρίτες της.
Ε) Ο Εβραϊκός Λαός βρίσκεται επί πολλά χρόνια υπό διαρκή ευθεία απειλή -όπως και ο ελληνικός- από γείτονες που απεργάζονται σχέδια για την υποδούλωση, την εξαφάνιση ή την εξουδετέρωσή του. Κομβικός οικονομικός, πολιτικός, επικοινωνιακός και στρατιωτικός συντονιστής των σχεδίων είναι σήμερα ο κληρονόμος του οθωμανικού ιμπεριαλισμού, το Τουρκικό κράτος – τρομοκράτης που θεμελίωσε την ίδρυση του με εθνοκαθάρσεις χριστιανών, συνδέει τα ζωτικά του συμφέροντα και την διατήρηση της ακεραιότητάς του με πολιτικές εθνοκάθαρσης μουσουλμάνων Κούρδων και πολιτικές διαμελισμού άλλων κρατών της περιοχής, όπως η Κύπρος και η Λιβύη. Με πολιτικές που τείνουν στον διαμελισμό του Αιγαίου και της Θράκης. Όλα με σκληρό πυρήνα εξωτερικής πολιτικής τον αντιχριστιανισμό και τον αντισημιτισμό.
ΣΤ) Θαυμάζω τον λαό του Ισραήλ επειδή δεν δείλιασε μπροστά στις βάρβαρες τρομοκρατικές επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου, τάχθηκε αλληλέγγυος με την κυβέρνησή του και παρά τις πολιτικές του επιφυλάξεις απέναντι στον αρχηγό της στρατεύθηκε μαζί της για να προστατεύσει τις εστίες του. Χωρίς υπεκφυγές ή μαλθακότητα.
Ζ) Θαυμάζω τον λαό του Ισραήλ επειδή στον αγώνα του για βωμούς και εστίες δεν έχει αναστολές από τις παράπλευρες απώλειες εκείνων των Παλαιστινίων που υπέθαλψαν για χρόνια στη Γάζα τους εγκληματίες και ανέχτηκαν την βαρβαρότητά τους όσο σχεδίαζαν και πραγματοποιούσαν τα εγκλήματά τους. Εκείνων των Παλαιστινίων που μεταβάλλουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους σε ανθρώπινες ασπίδες των τρομοκρατών. Εκείνων που και σήμερα ακόμη υποστηρίζουν και συμπαραστέκονται στους αυτουργούς των εγκλημάτων εναντίων αυτών των ιδίων καθώς και κατά του Λαού του Ισραήλ, ζητώντας από τη Δύση να συμπαρασταθεί στους θύτες. Να καταδικάσει για μία ακόμα φορά τα θύματα.
Η) Είμαι αλληλέγγυος και προς τον Λαό της Παλαιστίνης και τη φυσική του ηγεσία (Ραμάλα) που βρίσκεται υπό την κατοχή, την καταπίεση και την οργανωμένη τρομοκρατία της Χαμάς (Γάζα) και θα χειραφετηθεί δυστυχώς όχι με δικό του αγώνα κατά των δυναστών του όπως θα έπρεπε, αλλά λόγω της δράσης του ισραηλινού στρατού στη Γάζα.
Μόνο και μόνο ο τελευταίος λόγος αρκεί για να διαφοροποιηθώ από την ξύλινη, μεταπρατική αλληλεγγύη των ΜΚΟ και να ταχθώ αλληλέγγυος στον Εβραϊκό Λαό. Αλλά και προς το Κράτος του Ισραήλ και τις ένοπλες του δυνάμεις.
*Δικηγόρος
