Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Η εικόνα που παρουσιάζει αυτή την περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ και εν όψει της εκλογής νέου προέδρου, είναι το λιγότερο αποκαρδιωτική. Κι αυτό, γιατί είναι εκτός κάθε πολιτικής τάξης, ο άγριος εμφύλιος που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στους εναπομείναντες βουλευτές και στελέχη.
Οι αλληλοκατηγορίες που εκτοξεύονται από τα παράθυρα των καναλιών δίνουν και παίρνουν. Το bullying για το οποίο κατηγορεί ο ένας τον άλλον, είναι από τα τελευταία πολεμοφόδια, που εκτοξεύουν οι αντίπαλες ομάδες.
Τρία είναι τα στρατόπεδα στη φάση αυτή της διαμάχης. Του Κασσελάκη, που εμφανίζεται και το ισχυρότερο, του Πολάκη, που έχει επιστρατεύσει έναν ευδιάκριτο πολιτικό λόγο, αποφεύγοντας τις εκρήξεις του πρόσφατου παρελθόντος, και των ‘87’ plus, που δυσκολεύονται να εντοπίσουν και να αναδείξουν τον εκλεκτό τους υποψήφιο για την προεδρία.
Αν σκεφθεί κανείς πόσοι αποχώρησαν από τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ του 2015, που έγινε κυβέρνηση με την παράταιρη συμμαχία του Καμένου, θα χάσει τον λογαριασμό.
Πρώτοι αποχωρήσαντες ήταν της ομάδας Λαφαζάνη, που δεν είχε καμιά τύχη στην εκλογική της κάθοδο. Παράλληλα κινήθηκε στη δημιουργία κόμματος και ο αποπεμφθείς από το υπουργείο Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης. Η πρώτη απόπειρα καθόδου στην πολιτική αρένα υπήρξε οριακά επιτυχής. Στη δεύτερη και την τρίτη δεν κατάφερε να περάσει τον πήχη.
Με αντίστροφη πορεία κινήθηκε η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Απέτυχε στην πρώτη προσπάθεια. Τα κατάφερε στη δεύτερη και στην τρίτη το 2023.
Όμως οι αποχωρήσεις δεν ολοκληρώθηκαν εδώ. Μετά την εκλογή Κασσελάκη μια ομάδα 11 βουλευτών αποχώρησε και ίδρυσε τη Νέα Αριστερά.
Αποτέλεσμα, στις ευρωεκλογές του 2023 έψαχναν να βρουν την ψήφο τους. Παρά το γεγονός ότι το στελεχιακό τους δυναμικό αποτελείται από το βαρύ πυροβολικό της απελθούσας το 2019 κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, εν τούτοις δεν κατάφεραν να συγκινήσουν τις μάζες των ψηφοφόρων.
Τώρα και πάλι οριακά συνυπάρχουν οι τρεις αλληλοσυγκρουόμενες ομάδες, δίνοντας την μάχη της επικράτησης στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση.
Όποιος κι αν επικρατήσει, δεδομένο είναι ότι οι υπόλοιποι δεν θα τον ακολουθήσουν. Μια νέα ή δύο αποσχιστικές κινήσεις είναι στα σκαριά. Αυτό σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάψει να έχει το βάρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και λόγω της αποχώρησης βουλευτών, θα περιέλθει στην τρίτη θέση.
Θα περιοριστούν ακόμη περισσότερο τα έσοδα του ΣΥΡΙΖΑ από τις κρατικές επιχορηγήσεις και η περαιτέρω συρρίκνωση, θα είναι αναπόφευκτη. Όλα αυτά σημαίνουν μια νέα δημοσκοπική κατρακύλα.
Οι εξελίξεις αυτές στο μέχρι σήμερα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ευνοούν το τρίτο εκλογικά κόμμα το ΠΑΣΟΚ. Όμως κι εδώ τα πράγματα δεν δείχνουν ρόδινα, μιας και πολύ σύντομα θα κληθούν φίλοι και μέλη του κόμματος να εκλέξουν νέο αρχηγό.
Μολονότι στην προεκλογική διαμάχη δεν πετάνε καρέκλες, όπως συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ, εν τούτοις η επόμενη μέρα της εκλογής δεν δείχνει ανέφελη. Η εξωτερική νηνεμία δεν σημαίνει και εσωτερική χαλάρωση. Εδώ τα πράγματα θα εξελιχθούν διαφορετικά.
Ο υπό αμφισβήτηση σημερινός αρχηγός, δεν εξέπεσε του αξιώματος, όπως συνέβη με τον Κασσελάκη και φαίνεται κραταιός, παρά το γεγονός ότι κατηγορείται από τους υπόλοιπους υποψηφίους, ότι δεν έπιασε τον πήχη της δεύτερης θέσης στις βουλευτικές εκλογές, μολονότι υπήρξε διακηρυγμένος του στόχος.
Εν όψει της ανόδου στη δεύτερη θέση, λόγω της καθόδου του ΣΥΡΙΖΑ, απ’ όλες τις πλευρές, που ερίζουν για τον θώκο του ΠΑΣΟΚ, τίθεται το ερώτημα, ποιος μπορεί να σταθεί δίπλα στον Μητσοτάκη με προδιαγραφές, τέτοιες που να μπορούν να τον οδηγήσουν στην πρωθυπουργική καρέκλα.
Στο ερώτημα αυτό θα κληθούν να απαντήσουν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ στις 6 και στις 13 Οκτωβρίου. Όσοι θέλουν το κόμμα τους στην Α’ Εθνική πρέπει να το σκεφθούν διπλά. Όσοι αρκούνται στη Β’ Εθνική, έστω και με τον τίτλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να ρίξουν την ψήφο τους σε όποιον τους αρέσει.
Όμως στις δημοκρατίες, όπου η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται στον προθάλαμο της εξουσίας, δεν μπορούν κάποιοι να ικανοποιούνται ως δεύτεροι, όταν η απόσταση από τον πρώτο είναι πάνω από δέκα ποσοστιαίες μονάδες.
Ας αναλογιστούν οι υποψήφιοι το μέγεθός τους κι ας αναζητήσουν μεταξύ τους τον καλύτερο. Μια γενναία πράξη θα ήταν την ύστατη στιγμή, κάποιοι να αποσυρθούν από την κούρσα και να υποδείξουν κάποια-κάποιο συνυποψηφιο τους, προκειμένου να οδηγηθεί το κόμμα από την απραξία στην πράξη, που θα πείσει την μεγάλη μάζα των πολιτών να συστρατευτεί μαζί τους.
Αν χαθεί αυτή η ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ των αδύναμων αρχηγίσκων, δεν θα είναι μόνο κακό για την παράταξη, αλλά και για την δημοκρατία και τις θεσμικές ισορροπίες, που έχει ανάγκη σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς η χώρα μας…
