Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Το ζήτημα της επιδίωξης της ισότητας αποτελεί κεντρικό ζήτημα στις προτάσεις πολιτικών παρατάξεων αλλα και πολλών θεωρητικών κι’ αναλυτών των διεθνών εξελίξεων. Κυρίως οικονομολόγοι καταπιάνονται με το ζήτημα η μελετητές των κοινωνικών σχέσεων κι’ αντιπαλοτήτων. Κανένας όμως πέραν των διαπιστώσεων (λχ Pikkety) δεν επιχειρηματολογεί για το ΓΙΑΤΙ αυτή είναι απαραίτητη σε μιά κοινωνία η για το ΠΩΣ ακριβώς μπορεί να επιτευχθεί δίχως να διαταραχθούν άλλες κρίσιμες ισορροπίες (λχ ατομικές ελευθερίες).
Οι γνωστοί ιστορικοί συγγραφείς Will & Ariel Durant όταν καταπιάστηκαν διεξοδικά με το ζήτημα (“Lessons of History”, Simon & Schuster, 2010), μελετώντας το από την βιολογική και ιστορική του πλευρά, κατέληξαν πως η ισότητα είναι εντελώς ανέφικτη. Στη φύση δεν υπάρχει τίποτα ιδιο με κάτι άλλο. Είναι εξωπραγματικό να περιμένει κανείς ίδια αποτελέσματα απο ίδιες προσπάθειες η έστω από κινήσεις των ίδιων όντων. Οπως πετυχημένα λένε σε παρατήρησή τους, που αναφέρει ο Γ. Στούπας στο βιβλίο του “Η Επερχόμενη Αταξία”, Επίκεντρο, 2023 (σελ.282), “Εφ’ όσον η φύση… δεν έχει διαβάσει πολύ προσεκτικά την Αμερικανική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας η τη Γαλλική Επαναστατική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, γεννιόμαστε όλοι ανελεύθεροι και άνισοι”. Σύμφωνα με τους ίδιους ιστορικούς: “η φύση χαμογελά για την ένωση ελευθερίας και ισότητας. Που υπάρχει όμως μόνο στις ουτοπίες που κατασκευάζουμε στο μυαλό μας. Διότι η ελευθερία και η ισότητα είναι ορκισμένοι και παντοτινοί εχθροί, κι όταν επικρατεί η μία η άλλη πεθαίνει”.
Οπως είπε και ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, η χειρότερη εκδοχή ανισότητας είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας να εξισώσεις άνισα πράγματα !! Είναι δυνατόν να οργανώσεις αγώνες δρόμου με στόχο οι αθλητές να τερματίζουν όλοι μαζί; Τέτοιου είδους “κοινωνική μηχανική” παρασκευάζεται από όσους προπαγανδίζουν την εξασφάλιση οικονομικής ισότητας σε μια κοινωνία. Γι αυτό όσο πιό εξισωτική γίνεται προσπάθεια να γίνει μια πολιτεία τόσο πιο καταπιεστικη κι’ ανελεύθερη καταλήγει να γίνει. Χωρίς βέβαια και τελικά να επιτυγχάνεται η ισότητα.
Για τον Will και την Ariel Durant (κεφ 3) “οι νόμοι της βιολογίας αποτελούν τα θεμελιώδη μαθήματα της ιστορίας”, κι αυτοί οι νόμοι αφορούν “στον αγώνα για την ύπαρξη και την επιβίωση αυτών που αντέχουν”. Τα δε μαθήματα είναι κυρίως 3:
“1. Η ζωή είναι ανταγωνισμός
2. Η ζωή είναι επιλογή
3. Η ζωή είναι αναπαραγωγή”.
Παραγνώριση η περιφρόνηση αυτών των μαθημάτων οδηγεί σε αδιέξοδα, καταστροφές η, τέλος, σε κατάρρευση κι’ εξαφάνιση ολόκληρων πολιτισμών.
Καταλήγουν στα συμπεράσματά τους: “Ολόκληρη η οικονομική ιστορία είναι το σταθερό χτυποκάρδι ενός κοινωνικού οργανισμού, μιά ατέλειωτη συστολή και διαστολή συγκέντρωσης πλούτου και υποχρεωτικής ανακύκλωσής του”. Οι Durant αποζητούν την ελευθερία διότι με την ελευθερία έρχεται η ελεϋθερη δράση του πνεύματος. Η ελευθερία όμως προκαλεί την συγκέντρωση πλούτου κι’ ευημερίας κι’ αναπόφευκτα κάποτε αυτά οδηγούνται στον περιορισμό τους. Κάποιες φορές ειρηνικά. Αλλοτε όμως με χιλιάδες κεφάλια σκορπισμένα στους δρόμους. Στο όνομα της επιδίωξης ισότητας…
