Του Θεοδόση Μπουντουράκη
Σήμερα θα ασχοληθώ εκ νέου με ένα προσφιλές μου θέμα επί του οποίου οι απόψεις μου αποκλίνουν τόσο απ’ αυτές της λεγόμενης κοινής γνώμης, όσο και της εφαρμοζόμενης κυβερνητικής πολιτικής. Αναφέρομαι στον τουρισμό που στερεοτύπως θεωρείται η «ατμομηχανή» της ελληνικής οικονομίας, και ο οποίος καθώς εξελίσσεται σε υπερτουρισμό, απειλεί να καταστρέψει πολλές άλλες πτυχές της ζωής μας.
Απειλεί την ποιότητα της ζωής μας, την καθημερινότητά μας, το περιβάλλον, την αισθητική και ένα σωρό άλλες πλευρές της ατομικής και κοινωνικής υπόστασής μας.
Αφορμή μου έδωσε μια επιφυλλίδα του πάντα εύστοχου κ. Νίκου Δήμου, ο οποίος γράφει για την επαπειλούμενη καταστροφική άλωση του Νυμφαίου Φλωρίνης.
Το Νυμφαίο είναι ίσως το ωραιότερο χωριό της χώρας μας. Πρόκειται για ένα παραδοσιακό οικισμό στον οποίον διασώζονται ωραιότατα παλαιά αρχοντικά κτίσματα που αντιπροσωπεύουν την παραδοσιακή πατρώα μακεδονική αρχιτεκτονική. Βρίσκεται μέσα σε πανέμορφη παρθένα φύση, έχει μια πολύ συναρπαστική ιστορία και μια χαρακτηριστική λαογραφική παράδοση. Γι’ αυτό άλλωστε έχει κηρυχθεί διατηρητέος ιστορικός τόπος και έχει ενταχθεί στην ευρωπαϊκή ζώνη Natura.
Βεβαίως το κακό δεν περιορίζεται στο άτυχο Νυμφαίο. Εξίσου γραφικά και μοναδικά μικρά νησιά, που μέχρι τώρα γλίτωσαν τον σοδομισμό της καταστροφικής τουριστικής ανάπτυξης, πρόκειται να τον υποστούν σε όλο το βάρβαρο μεγαλείο του. Φυσικά δεν αναφέρομαι στην εμετική αραβοκρατούμενη Μύκονο, ούτε στην αβίωτη Σαντορίνη όπου το έγκλημα έχει προ πολύ συντελεσθεί. Μιλάμε για την ονειρική Φολέγανδρο ή την παρθένα Κύθνο όπου ανεγείρονται τεράστια ξενοδοχεία, τα οποία είναι βέβαιο ότι θα πνίξουν τα μικρά αυτά νησιά. Βλέπετε ο τουρισμός χρειάζεται και σοβαρές υποδομές υπό μορφήν δημοσίων έργων, δηλ. οδικά δίκτυα, νερό, αποχέτευση, συλλογή απορριμμάτων, αστυνόμευση κ.λπ. τα οποία φυσικά δεν υπάρχουν στα εν λόγω μέρη.
Αλλά και αν ακόμη υπήρχαν, τα πάντα υπόκεινται σε ένα όριο και ένα μέτρο.
Πόσους τουρίστες μπορεί να χωρέσει τέλος πάντων η χώρα μας, βρε αδελφέ, χωρίς να αναγκασθούμε εμείς οι γηγενείς, οι μη ασχολούμενοι με τον τουρισμό, να ζήσουμε μαύρες μέρες, για να πλουτίσουν οι ολίγοι ιδιοκτήτες ξενοδοχείων και καφετεριών;
Και χωρίς να διαλύσουμε ό,τι έχει μείνει όμορφο και αγνό σε αυτόν τον τόπο;
Εμείς φέρνουμε εδώ τους τους διπλάσιους ή τριπλάσιους τουρίστες και γαία πυρί μειχθήτω! Όχι δεν είμαι κατά της τουριστικής δραστηριότητος την οποίαν άλλωστε έχει ανάγκη η χώρα. Είμαι κατά της ακατάσχετης λαίλαπας που σαρώνει το ελληνικό καλοκαίρι, μας αποστερεί από στοιχειώδη αγαθά της καθημερινότητας και μας βυθίζει στην ταλαιπωρία και την αγανάκτηση.
Έχουν ακουστεί κατά καιρούς διάφορα. Ότι θα επιδιώξουμε να έρχονται λιγότεροι τουρίστες με μεγαλύτερη αγοραστική δυνατότητα και τα τοιαύτα… Ευχολόγια! Και στο μεταξύ όλες οι κυβερνήσεις επιδίδονται σε αγώνα δρόμου με διαφημίσεις και καμπάνιες, κίνητρα και επιδοτήσεις για την αύξηση του αριθμού των τουριστών.
Φέτος ο στόχος ήταν να ξεπεράσουμε σε αφίξεις και έσοδα το 2019, που υπήρξε λέει χρονιά ρεκόρ. Ποια έσοδα όμως, αφού το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών εισπράξεων είναι μαύρα. Που είναι η περίφημη και πομπώδης προσπάθεια ανασχεδιασμού του παραγωγικού ιστού της οικονομίας μας, ώστε να μην είναι όπως λέγεται μονοθεματικός και να μην εξαρτάται κυρίως από τον τουρισμό;
Ο τουρισμός είναι η εύκολη λύση τόσο για το κράτος όσο και για τους ιδιώτες, διότι άλλως, η παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών χρειάζεται κεφάλαια, τεχνογνωσία και χρόνο. Ενώ ένα σουβλατζίδικο ή μια καφετέρια ανοίγει με ελάχιστα λεφτά και δουλεύει αμέσως.
Δώστου ξενοδοχεία και σουβλατζίδικα λοιπόν και όποιον πάρει ο χάρος! Τώρα αν στον δρόμο χάσουμε το Νυμφαίο, τα μαγευτικά μικρά νησιά μας και τον στοιχειωδώς αξιοπρεπή τρόπο ζωής μας, δε βαριέσαι θα επεκτείνουμε λέει την τουριστική σεζόν και τον χειμώνα!
Με βλέπω σύντομα να ράβω στολή για γκαρσόνι.
Πηγή: newmoney.gr
