Του Τζέφρι Χερφ
1. Προνεωτερικό μίσος σε μοντέρνα εκδοχή
Το απόγευμα της 29ης Απριλίου 2024, διαδηλωτές έκαναν κατάληψη στο Hamilton Hall στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και ταμπουρώθηκαν μέσα δηλώνοντας ότι δεν θα φύγουν μέχρι να συμφωνήσει το Κολούμπια να αποποιηθεί τα χρήματα χορηγιών από το Ισραήλ. Ένα βίντεο που δημοσιεύθηκε στο Free Press δείχνει έναν κουκουλοφόρο να χρησιμοποιεί ένα σφυρί για να σπάσει το τζάμι στις πόρτες του κτιρίου προτού πάρει ένα αντικείμενο που φαίνεται σαν λουκέτο για ποδήλατα να τις ασφαλίσει. Άλλοι κουκουλοφόροι διαδηλωτές φτιάχνουν ένα αυτοσχέδιο οδόφραγμα από καρέκλες. Εκείνο το απόγευμα οι διαδηλωτές έξω από το υπό κατάληψη κτίριο ζητωκραύγαζαν την «απελευθέρωσή» του και καταδίκασαν το Ισραηλινό «απαρτχάιντ» και τη «γενοκτονία». Στο βίντεο φαίνεται μια γυναίκα που φοράει ένα φούτερ από το Choate Rosemary Hall – ένα από τα πιο ελιτίστικα, ιδιωτικά οικοτροφεία των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι ένα σχολείο που προετοιμάζει τους μαθητές του για σπουδές σε ένα από τα πέντε κορυφαία πανεπιστήμια της Ivy League, και το σχολείο από το οποίο αποφοίτησε ο Πρόεδρος Τζον Κένεντι μεταξύ άλλων μελών του αμερικανικού κατεστημένου.
Σε αμερικανικά αγγλικά χωρίς ξενική προφορά, το πλήθος φωνάζει συνθήματα «Το Ισραήλ θα πέσει! Τούβλο τούβλο, τείχος τείχος! Το θέλουμε όλο! Έποικοι, έποικοι, επιστρέψτε από εκεί που ήρθατε. Η Παλαιστίνη είναι μόνο δική μας». Αυτοί οι νεαροί Αμερικανοί στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και άλλοι διαδηλωτές ανοιχτά –και υπερήφανα– ζητούν την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ. Αν και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να χρησιμοποιούν τη λέξη «μόνο δική μας» όσον αφορά οποιοδήποτε έδαφος στη Μέση Ανατολή, στο όνομα του αντιρατσισμού και του αντιιμπεριαλισμού, υποστηρίζουν τους «μάρτυρες» της Χαμάς που επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια εθνικά και θρησκευτικά εκκαθαρισμένη από Εβραίους «Παλαιστίνη».
Αυτές οι ντροπιαστικές σκηνές είναι ένα αποτέλεσμα της εμφάνισης μεταξύ των καθηγητών και των φοιτητών στα πανεπιστήμια της Αμερικής, κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας περίπου, μιας Αριστεράς που υποστηρίζει τη Χαμάς. Μετά τη σφαγή περισσότερων από 1.200 Ισραηλινών στις 7 Οκτωβρίου που οργάνωσε ο στρατιωτικός ηγέτης της Χαμάς στη Γάζα, Γιαχία Σινουάρ, αυτή η πραγματικότητα προβάλλεται σε κοινή και απροκάλυπτη δημόσια θέα. Αν και πολλοί καθηγητές αρνούνται κατηγορηματικά ότι είναι υποστηρικτές της Χαμάς, η επίμονη άρνησή τους να ζητήσουν από την οργάνωση να παραδοθεί και οι έντονες καταδίκες της στρατιωτικής απάντησης του Ισραήλ στηρίζουν ηθικά τους τρομοκράτες κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης σύγκρουσης.
Κατά κάποιο τρόπο αυτή η εξέλιξη δεν προκαλεί έκπληξη – η εχθρότητα προς το Ισραήλ αποτελεί εδώ και πολύ καιρό καθοριστικό στοιχείο της αριστερόστροφης ιδεολογίας και δεν υπάρχει κάτι καινούργιο στις φωνές και τα συνθήματα των διαδηλωτών. H συκοφαντία ότι το Ισραήλ είναι ένα ρατσιστικό και γενοκτονικό αποικιοκρατικό κράτος αποτελεί μέρος της επίθεσης εναντίον του Ισραήλ στη διεθνή πολιτική σκηνή από τα τέλη του 1960. Για το μεγαλύτερο διάστημα αυτής της περιόδου, οι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αποαποικιακοί αριστεροί –συμπεριλαμβανομένων των καθηγητών, φοιτητών, ακτιβιστών και δημοσιογράφων– υποστήριζαν αυτό που θεωρούσαν ένα εξίσου αριστερό και αποαποικιακό εγχείρημα που αντιπροσώπευε η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO). Κατά συνέπεια, δικαιολογούσαν την τρομοκρατία της PLO και επέμεναν ότι το κίνητρο πίσω από την προσπάθειά της να καταστρέψει το κράτος του Ισραήλ με τη βία των όπλων δεν ήταν ο αντισημιτισμός. Ο Γιασέρ Αραφάτ προστέθηκε στο ρομαντικό πάνθεο των διεθνών επαναστατών του Τρίτου Κόσμου και έγινε τακτικός επισκέπτης της Μόσχας και του Ανατολικού Βερολίνου. Αυτές οι δεκαετίες κοσμικής εχθρότητας προς το Ισραήλ έθεσαν τα θεμέλια για την προθυμία της Αριστεράς να υπερασπιστεί τη Χαμάς παρά τον αντιδραστικό θρησκευτικό της φανατισμό.
Αλλά κατά έναν άλλο τρόπο, ο ενθουσιασμός της ακαδημαϊκής αριστεράς για τη Χαμάς είναι εντυπωσιακός. Ο ενθουσιασμός των αριστερών καθηγητών και φοιτητών για το Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης στη Γάζα είναι χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της σύγχρονης αριστεράς. Ο σκεπτικισμός και ακόμα η κατάφωρη απόρριψη αυτού που ο Μαρξ αποκαλούσε «όπιο του λαού» ήταν χαρακτηριστικό μοτίβο των αριστερών ευαισθησιών από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης. Ωστόσο ο τιμωρητικός φονταμενταλισμός της Χαμάς δεν έχει αποτρέψει την κοσμική αμερικανική αριστερά να ασπαστεί αυτό που έχω αποκαλέσει «φασισμό με θρησκευτικό πρόσωπο». Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας έχω επιστήσει την προσοχή στην εμφάνιση της Αριστεράς που υποστηρίζει τη Χαμάς και το παράδοξο γεγονός ότι κοσμικοί διανοούμενοι και φοιτητές τώρα υποστηρίζουν μια οργάνωση που ξεφύτρωσε από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και συνεργάτες των Ναζί. Σήμερα η ισλαμοποίηση της Αριστεράς στις πανεπιστημιουπόλεις δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Διαδηλωτές υπέρ των Παλαιστινίων στην κατάληψη της πανεπιστημιούπολης του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας Λος Άντζελες (UCLA), την 1η Μαΐου 2024. © ΑΠΕ-ΜΠΕ / EPA / Caroline Brehman
Όπως ξεκαθάρισε το ιδρυτικό Καταστατικό της Χαμάς το 1988, η αντιδραστική της φύση έγκειται σε μια επιλεκτική ανάγνωση των αρχαίων κειμένων του Ισλάμ η οποία καθιστά τη θρησκεία εγγενώς αντισημιτική. Αυτή η ερμηνεία του Ισλάμ νομιμοποιεί τον θρησκευτικό πόλεμο για την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ, την απόρριψη της φιλελεύθερης δημοκρατίας, τη χρήση της τρομοκρατίας ως πολιτικό όπλο και τον κοινωνικό συντηρητισμό της Χαμάς που επιτάσσει την υποταγή των γυναικών και τη θανατηφόρα εχθρότητα εναντίον της ομοφυλοφιλίας. Εξαιτίας όλων αυτών η Χαμάς θα έπρεπε να θεωρείται ανάθεμα για τους κοινωνικά προοδευτικούς της ακαδημαϊκής Αριστεράς. Αλλά ο ενθουσιασμός με τον οποίο οι κοσμικοί αντισιωνιστές έχουν συρρεύσει για να υποστηρίξουν τους θρησκευτικούς πολεμιστές της Χαμάς –ή τουλάχιστον για να τους υπερασπιστούν από την κριτική– σημαίνει ότι η αλληλεγγύη στο αμοιβαίο μίσος για έναν κοινό εχθρό, το Ισραήλ, υπερβαίνει όλες τις άλλες πολιτικές διαφορές.
Κατά τα τελευταία πενήντα χρόνια, οι κοσμικοί εχθροί του Ισραήλ απέρριπταν με αγανάκτηση την πιθανότητα ότι η διεξαγωγή πολέμου για την καταστροφή του μοναδικού εβραϊκού κράτους στον κόσμο και της μόνης φιλελεύθερης δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή έχει κάποια σχέση με τον αντισημιτισμό. Επιμένουν ότι αντιτίθενται «μόνο στον Σιωνισμό», ωσάν αυτή η θέση να μην έχει καμία σχέση με τον αντισημιτισμό και τα διπλά μέτρα και σταθμά του. Η επίθεση εναντίον του δικαιώματος ύπαρξης του Ισραήλ πρέπει να ήταν η πρώτη φορά στην μακρά ιστορία του αντισημιτισμού που όσοι επιτίθενται εναντίον των Εβραίων διαμαρτύρονται ότι δεν είναι καθόλου αντισημίτες. Υιοθετώντας τη γλώσσα της σύγχρονης προοδευτικής πολιτικής –ανθρώπινα δικαιώματα, επαναστατική απο-αποικιοποίηση, και αντιρατσισμός– η PLO και οι οπαδοί της προσπάθησαν να διαψεύσουν ότι η εκστρατεία τρόμου εναντίον του Ισραήλ ήταν απλώς η πιο πρόσφατη πράξη ενός παρανοϊκού μίσους με αρχαίες, προνεωτερικές ρίζες. Επέμεναν ότι δεν είχαν κάτι εναντίον του Ιουδαϊσμού ή του Εβραϊκού λαού και ότι η κατηγορία του αντισημιτισμού ήταν μόνο μια προσπάθεια δυσφήμισης της θεμιτής κριτικής των πολιτικών πρακτικών του Ισραήλ.
Από τη δεκαετία του 1960 –πρώτα στη διεθνή σκηνή στα Ηνωμένα Έθνη και έπειτα στα αμερικανικά πανεπιστήμια– οι κοσμικοί αντισιωνιστές κατηγορούσαν το Ισραήλ ως αποκλειστικά υπεύθυνο για την απουσία ειρήνης στη Μέση Ανατολή. Κατά τις δεκαετίες του 1970 και 1980, οι Σοβιετικοί προπαγανδιστές σύγκριναν το Ισραήλ με τη Ναζιστική Γερμανία, και τα μέλη των ριζοσπαστικών δυτικογερμανικών τρομοκρατικών οργανώσεων όπως η Φράξια Κόκκινος Στρατός (RAF) περιέγραψαν εκ νέου τον Σιωνισμό σαν φασισμό. Όταν οι Παλαιστίνιοι ηγέτες απέρριψαν τις ισραηλινές προτάσεις για μια λύση δύο κρατών στα τέλη του 1990 και στις αρχές του 2000, οι αντισιωνιστές διανοούμενοι της Δύσης συμφώνησαν ομόφωνα ότι οι προτάσεις ήταν ανάξιες συζήτησης. Όταν η PLO και τα διάφορα παρακλάδια της απάντησαν σε αυτές τις προτάσεις δολοφονώντας και σακατεύοντας ισραηλινούς πολίτες με τρομοκρατικά χτυπήματα, οι υποστηρικτές τους στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες επαναπροσδιόρισαν την τρομοκρατία ως δικαιολογημένη αντίσταση κατά της ισραηλινής αδικίας. Και όταν το Ισραήλ απάντησε σε αυτά τα τρομοκρατικά χτυπήματα οι Δυτικοί αντισιωνιστές κατήγγειλαν τα αντίποινα ως αδικαιολόγητη επιθετικότητα.
Η αντισιωνιστική Αριστερά στα Βρετανικά και Αμερικανικά πανεπιστήμια ισχυρίζεται ότι το σιωνιστικό εγχείρημα και το κράτος του Ισραήλ ήταν εθνοτικοί και θρησκευτικοί αναχρονισμοί σε έναν σύγχρονο πολυπολιτισμικό κόσμο – απομεινάρια ενός φυλετικού εθνικισμού που κυριαρχούσε σε μια λιγότερο διαφωτισμένη εποχή. Για την αριστερόστροφη ακαδημαϊκή κοινότητα, οι Άραβες ηγέτες της PLO ήταν λενινιστές σύντροφοι, ανάλογοι του Τσε και του Κάστρο και του Μάο, και όχι φανατικοί της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ή οπαδοί ισλαμιστών εχθρών των Εβραίων όπως ο Χατζ Αμίν ελ-Χουσέινι και ο Σαγίντ Κουτμπ. Ο εναγκαλισμός του Γιασέρ Αραφάτ από το Ανατολικό Βερολίνο και τη Μόσχα –χωρίς να αναφέρουμε τον καταιγισμό ευνοϊκά προσκείμενων προς την PLO ψηφισμάτων του ΟΗΕ που καταδίκαζαν το Ισραήλ– μετέδιδε το μήνυμα ότι η PLO και οι παγκόσμιοι υποστηρικτές της αποτελούσαν μέρος ενός σύγχρονου κοσμικού επαναστατικού κινήματος.
Τέσσερις δεκαετίες ακήρυκτου πολέμου των κομμουνιστών και των δυτικών απολογητών τους εναντίον του Ισραήλ βοήθησαν στη διατήρηση του αντισημιτισμού παρότι ως ιδεολογία φαινόταν να έχει απορριφθεί οριστικά εξαιτίας των Ναζί και του Ολοκαυτώματος. Οι κομμουνιστές έθεσαν το κύρος του αντιφασισμού στην υπηρεσία ενός αντισημιτικού εγχειρήματος –την καταστροφή του Εβραϊκού κράτους– και με αυτόν τον τρόπο αναζωογόνησαν και επικαιροποίησαν το πιο αρχαίο μίσος του κόσμου. Οι κομμουνιστές αποφάσισαν πως το Ισραήλ ήταν η «αιχμή του δόρατος» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή, ένα αποτέλεσμα που μπορούσε να εξηγηθεί μόνο από τη σατανική και δυσανάλογη επιρροή που ασκούν οι Αμερικανοεβραίοι στην αμερικανική εξωτερική πολιτική.
Το Καταστατικό της Χαμάς του 1988 σηματοδότησε μια απότομη στροφή από τέτοιες προσπάθειες για διάκριση μεταξύ του αντισημιτισμού και του αντισιωνισμού. Η αναθεωρημένη διακήρυξη του 2017 υιοθετεί τη γλώσσα του κοσμικού, αριστερόστροφου αντισιωνισμού αλλά επιβεβαιώνει την αποφασιστικότητα της Χαμάς να εξαφανίσει το Εβραϊκό κράτος «Από τον Ποταμό έως τη Θάλασσα» (“From the River to the Sea”). Ως δικαιολογία για τη γενοκτονική εκστρατεία εναντίον του παγκόσμιου εβραϊσμού, το ιδρυτικό Καταστατικό της Χαμάς παραπέμπει στα επινοημένα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών και στη ναζιστική προπαγάνδα που κατηγορούσε τους Εβραίους για τη Γαλλική Επανάσταση, τον Α΄ και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και γενικά για την παγκόσμια αναταραχή. Το Καταστατικό δεν είναι απλώς μια έκφραση ωμού μίσους για τους Εβραίους· ορίζοντας τον πόλεμό της εναντίον του Ισραήλ ως θρησκευτικό πόλεμο, έχει μετατραπεί σε ένα από τα πιο σημαντικά κείμενα της αντιδραστικής ιδεολογίας στη διεθνή πολιτική από την ήττα του Ναζισμού. Παραμένει η διακήρυξη που καθορίζει την ιδεολογία και την πολιτική της Χαμάς.
2. Ήχοι σιωπής – επιθετικές ενέργειες
Οι αριστεροί ακτιβιστές υπέρ της Χαμάς στις πανεπιστημιουπόλεις της Δύσης μιλούν διά της σιωπής τους όσο μιλούν και με τις δηλώσεις τους. Αναφέρουν μετά βίας, ίσως και καθόλου, το ιδρυτικό Καταστατικό της Χαμάς και αρνούνται να παραδεχθούν τη σχέση του με τα γενοκτονικά γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου. Δεν λένε τίποτε για το γεγονός ότι η Χαμάς έχει ξοδέψει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια της διεθνούς βοήθειας για ένα περίπλοκο δίκτυο υπόγειων τούνελ με μοναδικό στόχο τη διεξαγωγή πολέμου εναντίον του Ισραήλ και την προστασία των πολεμιστών της Χαμάς, ενώ ο άμαχος πληθυσμός υφίσταται τις στρατιωτικές συνέπειες της τρομοκρατίας της οργάνωσης.
Στις 13 Οκτωβρίου 2023, η Αμερικανική Εθνική Ένωση Γυναικείων Σπουδών εξέδωσε μια ανακοίνωση στην οποία απέφευγε συγκεκριμένες αναφορές στη σφαγή της Χαμάς ή τη σεξουαλική βία και τον σαδισμό της που ήταν πλέον ευρέως γνωστά. Αντιθέτως, περιέγραφε τα «βαθύτερα αίτια» της βίας που εντοπίζονται στις «δεκαετίες παράνομης ισραηλινής στρατιωτικής κατοχής και τις συστημικές εκστρατείες βίας στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας». Η Αμερικανική Αριστερά που υποστηρίζει τη Χαμάς άρχισε να απαιτεί κατάπαυση του πυρός μόλις το Ισραήλ ξεκίνησε τα στρατιωτικά του αντίποινα ελπίζοντας πως η Χαμάς θα προστατευόταν από τις συνέπειες της δικής της επιθετικότητας.
Οι Δυτικοί αντισιωνιστές αρνούνταν να απευθύνουν έκκληση στη Χαμάς να παραδοθεί ή ακόμα να απελευθερώσει τους άμαχους ομήρους που αιχμαλώτισε – ενέργειες που, όπως σημείωσε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν, θα είχαν τερματίσει τον πόλεμο και θα είχαν σώσει τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων στη Γάζα. Μέσω των δηλώσεών της και των παραλείψεών της, η Αριστερά που τάσσεται υπέρ της Χαμάς έχει ουσιαστικά ασπαστεί την αδίστακτη στρατηγική της Χαμάς που προσβλέπει στη μεγιστοποίηση των απωλειών των Παλαιστινίων αμάχων έτσι ώστε να καταδικαστεί το Ισραήλ στο δικαστήριο της παγκόσμιας διεθνούς γνώμης.
Η Αριστερά που τάσσεται υπέρ της Χαμάς δεν διστάζει να εκφράζει τις απόψεις της πέρα από τον σχετικά προστατευμένο ακαδημαϊκό χώρο. Τα απειλητικά της συνθήματα μπορεί να ακουστούν μέσα σε ένα βαγόνι του μετρό στη Νέα Υόρκη. Λίγο μετά τις 11 μ.μ. στις 19 Απριλίου 2024, μια ομάδα ανθρώπων –ανάμεσά τους πολλοί κουκουλοφόροι με την παλαιστινιακή καφίγια– στάθηκαν στην είσοδο του μετρό δίπλα από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια και τραγούδησαν το εξής:[1]
Αλ-Κασάμ, κάνε μας υπερήφανους! Σκοτώστε άλλον έναν στρατιώτη τώρα!
Λέμε Δικαιοσύνη, απαντάτε Πώς; Κάψτε ολοσχερώς το Τελ Αβίβ!
Χαμάς Χαμάς, σε αγαπάμε! Υποστηρίζουμε και τις ρουκέτες σου!
Κόκκινο, μαύρο, πράσινο και άσπρο! Υποστηρίζουμε τον αγώνα της Χαμάς!
Είναι δίκαιη η επανάσταση! Αλ-Κασάμ, στείλτε τους στην κόλαση!
Είναι δίκαιη η επανάσταση! Χαμάς, Χαμάς, στείλτε τους στην κόλαση!
ΛΕΥΤΕΡΙΑΑΑ, ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!!
Τραγουδώντας αυτούς τους στίχους οι άντρες και γυναίκες διαδηλωτές διακηρύσσουν την ένθερμη υποστήριξή τους στη Χαμάς και τις ανατριχιαστικές φαντασιώσεις της περί παλαιστινιακών ρουκετών που πυρπολούν το Τελ Αβίβ εν πλήρη γνώσει των φρικτών γεγονότων της 7ης Οκτωβρίου. Αυτοί οι αναμφισβήτητοι πανηγυρισμοί της τρομοκρατίας και μαζικής δολοφονίας πρέπει να είναι από τις πιο κακοήθεις μορφές πολιτικού λόγου που έχουν διατυπωθεί στην πρόσφατη αμερικανική ιστορία. Ωστόσο δεν είδα να αναφέρονται στις σελίδες των New York Times ή της Washington Post, ή να μεταδίδονται στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ΝPR ή PBS. Αντίθετα, όταν ακροδεξιοί εξτρεμιστές στο Σάρλοτσβιλ φώναζαν συνθήματα «Δεν θα μας αντικαταστήσουν οι Εβραίοι!» το 2017, αυτό ορθώς προβλήθηκε ευρέως από όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα.
Οι συντάκτες των μεγαλύτερων οργανισμών μέσων ενημέρωσης έχουν αποφασίσει να εξωραΐσουν τις διαδηλώσεις της άνοιξης του 2024 είτε ως «υπέρ της Παλαιστίνης» είτε ως «αντιπολεμικές», ενώ αντικειμενικά δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Στην πραγματικότητα είναι διαδηλώσεις υπέρ της Χαμάς και του συνεχιζόμενου πολέμου της εναντίον του Ισραήλ, ο οποίος δεν είναι προς το συμφέρον ούτε των Παλαιστινίων αμάχων ούτε προς το συμφέρον του στόχου τους για αυτοδιάθεση. Αυτή η παρουσίαση υπονοεί επίσης ότι η Χαμάς εκπροσωπεί τους Παλαιστίνιους, παρά το γεγονός ότι η οργάνωση κυβερνά τη Γάζα ως δικτατορία από το 2007. Ο Τύπος σπάνια ασκεί κριτική στις γενικευμένες αναφορές των διαδηλωτών στην «Παλαιστίνη» –ένα ανύπαρκτο κράτος– ούτε στην αντίστοιχη άρνησή τους να αναφέρουν το Ισραήλ, το οποίο είναι ένα πλήρες κράτος μέλος των Ηνωμένων Εθνών εδώ και εβδομήντα πέντε χρόνια. Αυτή η γλωσσική διαγραφή στοχεύει σιωπηρώς στον τερματισμό της πραγματικότητας της ύπαρξης του Ισραήλ. Τα συνθήματα «Από τον Ποταμό ως τη Θάλασσα! Η Παλαιστίνη θα ελευθερωθεί!» χρησιμοποιούν ρητά τη γλώσσα της διακήρυξης του 2017 της Χαμάς, η οποία επιβεβαιώνει την πρόθεση της Χαμάς να καταστρέψει το Ισραήλ με τη βία των όπλων.
Αυτή η ρητορική και η συμπεριφορά της Αριστεράς υπέρ της Χαμάς τον Απρίλιο του 2024 είναι τόσο ιστορικά σημαντική και αξιοσημείωτη όσο η πορεία των λευκών εθνικιστών στο Σάρλοτσβιλ. Οι αντισιωνιστές δεν αναφέρουν –όπως κάνουν οι παρανοϊκοί ακροδεξιοί εξτρεμιστές– μια ανύπαρκτη στρατηγική με την οποία ισχυροί Εβραίοι συνωμοτούν για να αντικαταστήσουν γηγενείς λευκούς με μετανάστες. Τα γενοκτονικά συνθήματα των αντισιωνιστών, από την άλλη μεριά, πανηγυρίζουν για έναν αληθινό, συνεχιζόμενο πόλεμο εναντίον των Εβραίων στο Ισραήλ. Αυτές δεν είναι «αντιπολεμικές» διαδηλώσεις. Βραχυπρόθεσμα είναι προκλητικές εκφράσεις συμπαράστασης σε τρομοκράτες μαχητές που κήρυξαν τον πόλεμο στη Γάζα και αρνούνται να τον τερματίσουν. Αλλά μακροπρόθεσμα αυτά τα συνθήματα είναι εκδηλώσεις αλληλεγγύης με την εκστρατεία εξόντωσης στην οποία έχει επιδοθεί η Χαμάς εναντίον του Ισραήλ από το 1988. Αυτές οι λέξεις και εικόνες ανήκουν στις σελίδες των μεγαλύτερων σε κυκλοφορία εφημερίδων και στις τηλεοπτικές εκπομπές.
Έως το τέλος του Απριλίου υπήρχαν ενδείξεις ότι μέρος του Τύπου είχε αποδεχθεί πως υπάρχει τώρα ανάγκη να μιλήσουμε ανοιχτά για τον αντισημιτισμό. Ωστόσο γενικά οι συντάκτες έχουν καθιερώσει διπλά μέτρα και σταθμά στην αμερικανική δημοσιογραφία με τερατώδη τρόπο – κατηγορηματική αντίθεση στον ρατσισμό των ακροδεξιών εξτρεμιστών και ταυτόχρονα υπερβολική ανοχή στον ρατσισμό των ισλαμιστών, των οπαδών τους και οποιουδήποτε άλλου επιθυμεί την καταστροφή του Ισραήλ. Απ’ ό,τι ξέρω, ούτε οι New York Times ούτε η Washington Post έχουν δημοσιεύσει το κείμενο του Καταστατικού της Χαμάς του 1988, ούτε μετά την 7η Οκτωβρίου το έχουν εξετάσει λεπτομερώς. Ως εκ τούτου, οι αναγνώστες, οι ακροατές και οι θεατές των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης είχαν ελλιπή ενημέρωση για τη γενοκτονική ιδεολογία της οργάνωσης που είναι υπεύθυνη για την απώλεια τόσο πολλών ανθρώπων κατά τη διάρκεια της παρούσας σύγκρουσης.
3. Ακαδημαϊκός αντισιωνισμός και αντισημιτισμός
Το 1975, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών εξέδωσε ένα ψήφισμα σύμφωνα με το οποίο ο σιωνισμός αποτελεί μια μορφή ρατσισμού. Αν και τελικά ανακλήθηκε το 1991, η ζημιά είχε γίνει. Για αιώνες, ψευδείς κατηγορίες κατά των Εβραίων έτρεφαν τον αντισημιτισμό και το αποτέλεσμα αυτού του ψεύδους δεν ήταν διαφορετικό. Το ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ αναβίωνε το φάντασμα του πανίσχυρου, δολοφόνου Εβραίου της αντισημιτικής φαντασίωσης ως επιθετικού και ρατσιστή σιωνιστή. Αν και η PLO απέτυχε να καταστρέψει το Ισραήλ με πόλεμο και τρομοκρατία, διαστρεβλώνοντας την εικόνα του ως ενός κράτους «εποίκων-αποικιοκρατών» το οποίο ιδρύθηκε με τη ρατσιστική εκδίωξη του αυτόχθονος πληθυσμού, βρήκε συμπαραστάτες στις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στη συνέχεια στις Σχολές Ανθρωπιστικών Σπουδών και Κοινωνικών Επιστημών στα ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια.
Στην πραγματικότητα, αυτή η κατηγορία αποτελούσε ένα πετυχημένο παράδειγμα πολιτικής προβολής. Ο Τζαμάλ Χουσέινι, αντιπρόσωπος της Αραβικής Ανώτατης Επιτροπής στα Ηνωμένα Έθνη το 1947, περιέγραψε τον αραβικό κόσμο ως ένα κόσμο με «φυλετική ομοιογένεια» που χρειάζεται την προστασία κατά της σιωνιστικής εισβολής. Εθνικιστές Παλαιστίνιοι με επιτυχία προέβαλαν τη δική τους ιστορία ρατσισμού στους Σιωνιστές και η επίδρασή της στη διδασκαλία στα αμερικανικά πανεπιστήμια ήταν σημαντική. Στα σχετικά μαθήματα οι ιστορικές σπουδές είτε αντιπαρέρχονταν σιωπηρά τη συνεργασία του Χατζ Αμίν ελ-Χουσέινι με το ναζιστικό καθεστώς είτε την αντιμετώπιζαν με ανιστόρητες δικαιολογίες. Η υποστήριξη που παρείχαν στο Σιωνιστικό σχέδιο η Σοβιετική Ένωση και το Σοβιετικό μπλοκ, οι Γάλλοι Γκωλικοί, οι σοσιαλιστές και κομμουνιστές και οι Αμερικανοί φιλελεύθεροι και αριστεροί στα κρίσιμα χρόνια από το 1947 μέχρι το 1949 σβήστηκε από τη μνήμη ή δεν διδάχθηκε καν.
Παρομοίως, το αντισιωνιστικό αναθεωρητικό αφήγημα της Αριστεράς περί ιμπεριαλιστικής προδοσίας έδωσε ελάχιστη ή καθόλου προσοχή στην έντονη αντίθεση του Βρετανικού και του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών –δηλαδή των κέντρων αυτών που η Αριστερά ονομάζει δυνάμεις του ιμπεριαλισμού– προς το Σιωνιστικό εγχείρημα.
Διαδηλωτές υπέρ της Χαμάς ταμπουρώνονται για να εμποδίσουν την αστυνομία να διαλύσει την κατάληψη στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Λος Άντζελες (UCLA), 1 Μαΐου 2024. Τα αρρωστημένα αντισημιτικά συνθήματα γράφουν: “Queers for a Free Palestine”, “From the River to the Sea”. © ΑΠΕ-ΜΠΕ / EPA / Allison Dinner
Το γεγονός της επανειλημμένης απόρριψης από τους Παλαιστίνιους της συμβιβαστικής πρότασης των Ισραηλινών για μια λύση δύο κρατών επίσης δεν ταίριαζε με την αντισιωνιστική συναίνεση στον ακαδημαϊκό χώρο. Παρά το ότι η Διακήρυξη Ανεξαρτησίας του Ισραήλ διαβεβαίωνε ότι το νέο κράτος «θα διασφάλιζε πλήρη ισότητα στα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα για όλους τους πολίτες του ανεξάρτητα από θρησκεία, φυλή ή φύλο» και παρά το γεγονός ότι τα αραβικά πολιτικά κόμματα αντιπροσωπεύονται στο Ισραηλινό Κοινοβούλιο, το ψέμα ότι το κράτος του Ισραήλ αποτελεί μια μορφή απαρτχάιντ έχει απήχηση σε ένα μέρος της αμερικανικής ακαδημαϊκής κοινότητας.
Με άλλα λόγια, ενώ ο ένοπλος αγώνας της PLO αποτέλεσε μια αβυσσαλέα στρατιωτική αποτυχία, η εκδοχή του για την ιστορία του Ισραήλ γνώρισε μεγάλη επιτυχία κατά την μακρά πνευματική του πορεία μέσα από τους αμερικανικούς θεσμούς της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Στον βαθμό που ο Σιωνισμός δυσφημίσθηκε ως μια μορφή ρατσισμού και η ισραηλινή δημοκρατία παρερμηνεύθηκε ως μια μορφή απαρτχάιντ, η υπεροχή της σημασίας της φυλής και του ρατσισμού στην αμερικανική ιστορία και κοινωνία διευκόλυνε την εξάπλωση ενός ιδιαίτερα βιτριολικού ακαδημαϊκού αντισιωνισμού. Η αντισιωνιστική παρόρμηση βρήκε παραδόξως ισχυρή υποστήριξη ανάμεσα σε επιστήμονες στα Τμήματα Αμερικανικών Σπουδών, Αγγλικών, διαφόρων εθνοτικών και μετααποικιακών επιστημονικών υπο-κλάδων, και στα προγράμματα γυναικείων σπουδών. Αυτή η αλλαγή γρήγορα έγινε εμφανής σε επανειλημμένες ή και περιστασιακά επιτυχείς προσπάθειες να ληφθούν αποφάσεις για μποϊκοτάρισμα των ισραηλινών πανεπιστημίων, την αποεπένδυση από την οικονομία του Ισραήλ, ή για τον τερματισμό της αμερικανικής υποστήριξης στο Ισραήλ.
Η ηγεμονία της αντισιωνιστικής Αριστεράς εκφράσθηκε κυρίως στους επαγγελματικούς κλάδους της ιστορίας και των πολιτικών επιστημών που συγκεντρώνονταν στην Ένωση Σπουδών Μέσης Ανατολής (MESA). Στις 22 Μαρτίου 2022, τα μέλη της ψήφισαν με μία συντριπτική διαφορά 768 έναντι 167 υπέρ μιας απόφασης να μποϋκοτάρουν, να αποσύρουν τις επενδύσεις και να επιβάλουν κυρώσεις (BDS)[2] στο κράτος του Ισραήλ. Οι επιστήμονες –ιδιαίτερα οι νέοι πανεπιστημιακοί– οι οποίοι δεν συμφωνούσαν, εύλογα θα συμπέραιναν ότι η υποστήριξη της ύπαρξης και της νομιμότητας του Ισραήλ ή η εξέταση του μίσους κατά των Εβραίων στην Ισλαμιστική του μορφή, ήταν πλέον ανεπιθύμητα θέματα στον επιστημονικό κλάδο που συνδέεται πιο στενά με τη μελέτη αυτών των ζητημάτων.
Δεδομένης της υψηλής θέσης που κατείχαν στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια επιστήμονες οι οποίοι προωθούσαν αυτή την εχθρότητα εναντίον του Ισραήλ, δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι 170 μέλη του διδακτικού προσωπικού του Πανεπιστημίου[3] υπέγραψαν, στις 20 Οκτωβρίου 2023, μια ανοικτή επιστολή που αποκαλούσε τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου από τη Χαμάς «μια στρατιωτική απάντηση από έναν λαό που είχε υποστεί μια συντριπτική και αδυσώπητη κρατική βία από μια κατοχική δύναμη για πολλά χρόνια». Προσθέτοντας ότι «θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου ως ένα μόνο ξέσπασμα σε έναν συνεχιζόμενο πόλεμο ανάμεσα σε ένα κατοχικό κράτος και τον υπό κατοχή λαό, ή ως έναν κατεχόμενο λαό που ασκεί το δικαίωμά του να αντισταθεί στη βίαιη και παράνομη κατοχή…». Όταν γράφτηκε αυτή η επιστολή, οι υπογράφοντες στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια ήταν σε θέση να διαβάσουν την πληθώρα των δημοσιευμάτων του Τύπου για τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου, που έδειξαν καθαρά ότι υπήρξε ένα μαζικό και προσεκτικά προμελετημένο έγκλημα πολέμου. Αφού το Ισραήλ είχε αποσυρθεί πλήρως από τη Γάζα το 2005, η ανοικτή επιστολή ήθελε να πει ότι το Ισραήλ το ίδιο είναι ένα «παράνομο κράτος κατοχής».
Η ύβρις που εκσφενδονίσθηκε κατά του Ισραήλ από την πανεπιστημιακή αντισιωνιστική Αριστερά είχε ένα άλλο αποτέλεσμα: οι επιστήμονες που είχαν στιγματισθεί ως «Σιωνιστές» άρχισαν να εξαφανίζονται από τα προγράμματα των μαθημάτων σε πολλά αμερικανικά πανεπιστήμια. Το αποτέλεσμα είναι ότι Αμερικανοί φοιτητές, προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί, γνωρίζουν ελάχιστα σχετικά με την πλούσια και εξαιρετική δουλειά επιστημόνων στο Ισραήλ και αλλού, οι οποίοι αποδέχονται τη νομιμότητα του ισραηλινού κράτους. Σε αυτούς περιλαμβάνονται πολλοί που ασκούν αυστηρή κριτική στην κυβέρνηση Νετανιάχου, παραμένοντας όμως μέρος μιας ευρείας φιλελεύθερης σιωνιστικής συναντίληψης. Ευτυχώς ο κόσμος της επιστήμης εκτείνεται πολύ πέρα από αυτούς τους θεσμούς, και εκεί υπάρχει ένας πολυπληθής αριθμός θαυμάσιων επιστημόνων σχετικά με την ιστορία του Ισραήλ, και τις καταβολές της Χαμάς και του ισλαμιστικού αντισημιτισμού, σε άλλα αμερικανικά πανεπιστήμια και θεσμούς στην Ευρώπη και το Ισραήλ.
Αυτή την άνοιξη, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Εβραϊκών Μελετών YIVO[4] στη Νέα Υόρκη, ο διευθυντής του Ινστιτούτου, Τζόναθαν Μπρεντ και εγώ είχαμε την ευκαιρία να συντονίσουμε μια σειρά διαδικτυακών σεμιναρίων για τη Χαμάς, την ιστορία του Ισραήλ, και αναλύσεις για την 7η Οκτωβρίου. Σκοπός μας ήταν να συστήσουμε μερικούς από αυτούς τους επιστήμονες σε ένα ευρύτερο κοινό. Αυτά τα βίντεο καθώς και η απομαγνητοφώνησή τους είναι πλέον προσβάσιμα στην ιστοσελίδα του YIVO. Ο Γερμανός ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας Ματίας Κύντσελ και εγώ συζητήσαμε τις έρευνές μας μας σχετικά με τη ναζιστική-ισλαμιστική συνεργασία, την ισλαμιστική ερμηνεία του Ισλάμ και την επίδρασή τους στη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τη Χαμάς. O Μπένι Μόρις από το Πανεπιστήμιο Μπεν Γκουριόν στην περιοχή Νεγκέβ του Ισραήλ και εγώ βασιστήκαμε στο δημοσιευμένο μας έργο για να συζητήσουμε σχετικά με την αποικιοκρατία και τον ρατσισμό, την ιστορία του πολέμου του 1948, τη διεθνή υποστήριξη, αλλά και την αντίθεση στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Ο Μέιρ Λίτβακ από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ εξέτασε τη θεωρία της Χαμάς για τον πόλεμό της με το Ισραήλ ως ένα πόλεμο θρησκειών, και επομένως ως μια μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό στην οποία ο συμβιβασμός είναι απαράδεκτος.
Ο Νόρμαν Γκόντα του Πανεπιστημίου της Φλόριντα βασίστηκε σε ιστορικά και νομικά προηγούμενα και στα γεγονότα του συνεχιζόμενου πολέμου για να συζητήσει την απόρριψη της κατηγορίας της Νοτίου Αφρικής ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου ότι το Ισραήλ διεξάγει μια γενοκτονία κατά τον αμυντικό του πόλεμο εναντίον της Χαμάς. Η Κάριν Στέγκνερ, θεωρητικός κοινωνικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Πάσσαου της Γερμανίας, επίσης ανέπτυξε το προηγούμενο έργο της σχετικά με τον όρο «διακλαδικότητα»[5], και τα μειονεκτήματά του όσον αφορά την ερμηνεία του αντισημιτισμού και του σεξισμού. Ο Ντέιβιντ Χιρς, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Γκόλντσμιθ του Λονδίνου εξέτασε την έξαρση του αντισημιτισμού την επομένη της 7ης Οκτωβρίου λαμβάνοντας υπόψη την εκστρατεία κατά του Ισραήλ που εντάχθηκε δυναμικά στην «Παγκόσμια Διάσκεψη Κατά του Ρατσισμού, των Ρατσιστικών Διακρίσεων, της Ξενοφοβίας και της Σχετικής Μισαλλοδοξίας» με χορηγό τον ΟΗΕ, στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής, τον Αύγουστο και αρχές Σεπτεμβρίου 2001.
Περίπου 12.000 θεατές παρακολούθησαν ζωντανά τα προγράμματα των εκπομπών του ΥIVO. Ελπίζουμε ότι η σειρά θα κάνει γνωστούς και άλλους μελετητές, το έργο των οποίων ξεφεύγει από αυτό που έχει γίνει μια αντισιωνιστική ορθοδοξία σε ένα τεράστιο μέρος της πανεπιστημιακής κοινότητας. Σε αυτούς τους μελετητές περιλαμβάνονται εκτός των άλλων οι Φουάντ Ατζάμι, Ούρι Μπίαλερ, Πασκάλ Μπρυκνέρ, Τούβια Φρίλινγκ, Μάρτιν Κρέιμερ, Μπέρναντ Λιούις, Ντίνα Ποράτ, Μπουαλάμ Σανσάλ, Ανίτα Σαπίρα, Σλόμο Σλονίμ, Νόρμαν Στίλμαν, Ρόμπερτ Γούιστριτς και Ελχάνα Γιακίρα. Εκείνο που ενώνει αυτούς τους άνδρες και γυναίκες είναι η αποδοχή της θεμελιώδους νομιμότητας του Ισραήλ. Κάποιοι επικεντρώνονται στην ιστορία του Ισραήλ, άλλοι περισσότερο στη φύση του Ισλαμισμού. Αλλά όλοι τους απορρίπτουν την εκστρατεία απονομιμοποίησης του Εβραϊκού κράτους ως ζήτημα ιστορικής ακρίβειας.
Στη Γερμανία μια ομάδα μελετητών στην αρχή ή στα μέσα της σταδιοδρομίας τους –συμπεριλαμβανομένων των Κάριν Στέγκνερ, Ουλρίκε Μπέκερ, Ίνγκο Έλμπε, Στέφαν Γκρίγκατ και Λαρς Ρένσμαν– έχουν καθιερώσει μια πανεπιστημιακή βάση, απ’ όπου αμφισβητούν την αντισιωνιστική συναίνεση και εξετάζουν τον αντισημιτισμό και την εχθρότητα προς το Ισραήλ στις αριστερές, ισλαμιστικές και δεξιές εκδοχές τους. Οι Αμερικανοί, οι πανεπιστημιακοί, οι φοιτητές και οι πολίτες γενικά θα μπορούσαν να μάθουν πολλά από αυτούς τους εξαίρετους μελετητές. Η δουλειά τους αποτελεί μια σημαντική διόρθωση των λαθών και παρερμηνειών στις οποίες έχει επιτραπεί να κερδίσουν σεβασμό και ισχύ στα αμερικανικά πανεπιστήμια τις πρόσφατες δεκαετίες.
4. Εδραιωμένο μίσος
Οι περισσότεροι φοιτητές διαδηλωτές πιθανόν δεν έχουν αίσθηση του αντίκτυπου των πράξεών τους, αλλά οι ηγέτες τους και οι αλληλέγγυοι καθηγητές δεν είναι τόσο αφελείς. Το καθαρό αποτέλεσμα των διαδηλώσεων που πραγματοποιούνται τώρα στις πανεπιστημιουπόλεις είναι η στήριξη της Χαμάς στον πόλεμο εναντίον του Ισραήλ ο οποίος είχε ξεκινήσει πολλά χρόνια τώρα και διεξήχθη με τον πιο βάναυσο τρόπο στις 7 Οκτωβρίου. Επαναλαμβάνω ότι αυτές οι διαδηλώσεις αποτελούν ένα ιστορικά σημαντικό γεγονός. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της αμερικανικής πολιτικής που καθ’ ομολογίαν τους αριστεροί καθηγητές και φοιτητές ασπάζονται τους στόχους μιας οργάνωσης που θέτει το μίσος εναντίον των Εβραίων στο επίκεντρο των πεποιθήσεών της, της οποίας οι ιστορικές ρίζες διασταυρώνονται με τον Ναζισμό, και της οποίας ο πόλεμος καταστροφής του Ισραήλ είναι η λογική συνέπεια αυτών των πεποιθήσεων και αυτής της ιστορίας. Υποστηρίζοντας τη Χαμάς, αυτοί οι διαδηλωτές υποστηρίζουν μια οργάνωση –και μια μικρή δικτατορία επί 17 χρόνια– που δεν κάνει καμία διάκριση μεταξύ του μίσους για τους Εβραίους και της επιθυμίας της να καταστρέψει το κράτος του Ισραήλ με τη βία των όπλων.
Διαδήλωση υπέρ των Παλαιστινίων στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, Καλιφόρνια, 2 Μαΐου 2024. © ΑΠΕ-ΜΠΕ / EPA / John G. Mabanglo
Γι’ αυτούς τους αυτοπροσδιοριζόμενους αριστερούς, τα ερωτήματα ετούτη τη στιγμή είναι ξεκάθαρα. Υποστηρίζετε ή δεν υποστηρίζετε την ιδεολογία της Χαμάς; Υποστηρίζετε ή δεν υποστηρίζετε το μίσος εναντίον των Εβραίων στην ισλαμιστική του μορφή; Υποστηρίζετε ή δεν υποστηρίζετε τον πόλεμο που διεξάγει η Χαμάς –ή οποιοσδήποτε άλλος– για την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ; Με έκπληξη και θυμό πολλοί από μας τώρα διαπιστώσαμε ότι ανάμεσά μας υπάρχουν πολύ βαθιά ημιμαθείς μαθητές και καθηγητές με επιρροή, οι οποίοι είναι πεπεισμένοι ότι η καταστροφή του Εβραϊκού κράτους δεν είναι αντισημιτισμός αλλά κάτι που τείνει σε μια ηθική επιταγή. Αυτό παρά το γεγονός ότι η Χαμάς είναι εντελώς ειλικρινής στα λόγια και στα έργα ως προς τις πεποιθήσεις και τις ενέργειές της από την ίδρυσή της το 1988.
Οι συνήθειες του κοσμικού αριστερού αντισιωνισμού κατά τη διάρκεια των τελευταίων εξήντα χρόνων –και ως προς τη διαστρέβλωση της ιστορίας του Ισραήλ και τη δικαιολόγηση της τρομοκρατίας– δημιούργησαν μια βάση για την υποστήριξη του θρησκευτικού φανατισμού που τροφοδοτούσε τους πολέμους της Χαμάς με το Ισραήλ. Όπως φαίνεται, για πολλούς πανεπιστημιακούς και φοιτητές, η απόφαση να συνταχθούν με τη Χαμάς δεν ήταν δύσκολη. Οι ενέργειες της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου μπορεί να προκάλεσαν σε ορισμένους προσωρινή αμηχανία, αλλά αυτή ξεχάστηκε γρήγορα μόλις τα αντίποινα του Ισραηλινού Στρατού επέτρεψαν την επιστροφή στη συνηθισμένη καραμέλα των κατηγοριών για γενοκτονία και εγκληματικές πράξεις του Ισραήλ.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα πολλοί συμπολίτες μας κραυγάζουν «Οι Εβραίοι δεν θα μας αντικαταστήσουν!», ενώ άλλοι διακηρύσσουν την επιθυμία τους να δουν το Τελ Αβίβ να φλέγεται. Αλλά οι αντισημίτες της Δεξιάς δεν τυγχάνουν του σεβασμού που προσφέρουν οι μόνιμες θέσεις στα κορυφαία πανεπιστήμια, όπως ισχύει για κάποιους στην Αριστερά. Ήρθε πλέον η στιγμή για την πολύ ήσυχη πλειοψηφία των Αμερικανών που έχει συγκλονιστεί από το πρόσφατο ξέσπασμα εβραϊκού μίσους να συσπειρωθεί. Χρειαζόμαστε ένα ευρύ φάσμα υποστήριξης στο αληθινό πνεύμα του αμερικανικού φιλελευθερισμού – ένα φάσμα που εκτείνεται από την κεντροαριστερά έως την κεντροδεξιά και αναγνωρίζει ξεκάθαρα την αποκρουστική και αντιδραστική ουσία της ιδεολογίας και των στόχων της Χαμάς.
Έχοντας περάσει την άνοιξη του 2024 να παρατηρούν τον ρατσισμό και την υποστήριξη της γενοκτονικής σφαγής του Γιαχία Σινουάρ τον περασμένο Οκτώβριο, οι διοικήσεις των πανεπιστημίων πρέπει τελικά να αποφασίσουν εάν θα χάσουν τον έλεγχο των πανεπιστημιουπόλεων ή εάν θα ζητήσουν από την αστυνομία να επαναφέρει την τάξη. Οι διαιρέσεις εντός του κόμματος των Δημοκρατικών μπορεί να γίνουν πιο βαθιές κατά τη διάρκεια ενός ήδη δύσκολου έτους εκλογών. Η συνεισφορά της Αριστεράς που τάσσεται υπέρ της Χαμάς στην αμερικανική ιστορία μπορεί ακόμα και να βελτιώσει τις πιθανότητες του Τραμπ να επανεκλεγεί ως αντίδραση στο χάος που κυριαρχεί στις πανεπιστημιουπόλεις, όπως ακριβώς συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες –και τη Γαλλία– μετά τις φοιτητικές εξεγέρσεις του 1968.
Σε αυτό το περιβάλλον που σκοτεινιάζει υπάρχει μια αχτίδα ελπίδας. Στις 28 Απριλίου, οι φοιτητές της Σχολής Γενικών Σπουδών στο Κολούμπια εξέλεξαν τη Μάγια Πλάτεκ, μια φοιτήτρια από το Ισραήλ, πρόεδρό τους για το έτος 2024-5. Η Πλάτεκ έκανε εκστρατεία εναντίον του αντισημιτισμού και του αντισιωνισμού, που από τις 7 Οκτωβρίου έχουν γίνει τόσο προφανέστατα εμφανείς στο Κολούμπια και άσκησε κριτική στους συμφοιτητές της και τους καθηγητές της με σαφήνεια και ακρίβεια:
Οι συμφοιτητές και οι καθηγητές μας επιλέγουν να χειραγωγήσουν την ιστορία προκειμένου να μας δαιμονοποιήσουν όπως έχουν κάνει οι άνθρωποι σε όλη την ιστορία. Επιλέγουν να ξαναγράψουν την ταυτότητά μας για να δικαιολογήσουν τρομοκρατικά καθεστώτα. Επιλέγουν να πανηγυρίσουν για τον πόνο μας και τα βάσανά μας, και επιλέγουν να απονομιμοποιήσουν το μοναδικό Εβραϊκό κράτος στον κόσμο τη στιγμή που υπάρχουν δεκάδες Χριστιανικά και Μουσουλμανικά κράτη. Επιλέγουν να υποστηρίξουν την αποβολή μας από την πανεπιστημιούπολη λόγω της εθνικότητάς μας. Αυτό είναι διάκριση.
Αυτό είναι το προφίλ ενός άλλου, καλύτερου Πανεπιστημίου Κολούμπια – πιστού στη φιλελεύθερη μακρόχρονη παράδοση με την οποία συνδέεται αυτό το πανεπιστήμιο και γενναίου ώστε να αποκαλεί τους εχθρούς του με το σωστό τους όνομα. Εμείς οι επιστήμονες πρέπει επίσης να βρούμε τη συλλογική μας φωνή και να καταγγείλουμε αυτούς, ειδικά όσους είναι καθηγητές, που υποστηρίζουν τη Χαμάς και διαδίδουν συκοφαντίες για το Ισραήλ. Ως επιστήμονες, συγγραφείς και δάσκαλοι, είναι χρέος μας να επαναφέρουμε την ιστορική ακρίβεια στη μελέτη και την κατανόηση του Ισραήλ, της Γάζας, της PLO και της Χαμάς. Η αλήθεια και η αξιοπρέπεια το απαιτούν.
© 2024 Jeffrey Herf / Quillette
— Μετάφραση – σημειώσεις: Μιμή Βασιλάκη
Το “Springtime for Sinwar” δημοσιεύθηκε στο Quillette στις 2 Μαΐου 2024.
Πηγή: athensreviewofbooks.com
