Του Γιάννη Ρούντου*
Στη μεγάλη συζήτηση για το Sustainability, που ήδη έχει ανοίξει δημιουργώντας χώρο και για την εισβολή επικοινωνιακών πρακτικών ευκαιρίας με τις συνήθεις εκτροπές σε παιχνίδια εντυπώσεων, θα πρέπει να γίνουμε περισσότερο προσεκτικοί στην ακολουθία λόγων και έργων. Η ευκολία της σχηματοποίησης και της εργαλειοποίησης στην αρένα της προβολής – δηλαδή ο “αφρός”, είναι βέβαιο ότι απειλεί να αδειάσει την έννοια από τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά της.
Η ταυτότητα της αναπτυξιακής δυναμικής και η διάρκεια μιας επιχείρησης ορίζεται από πολλές και σύνθετες παραμέτρους, με αποτύπωμα στην εταιρική και ευρύτερα την κοινωνική ζωή και σίγουρα, όχι από εντυπωσιακές παρουσιάσεις και σχέδια επί χάρτου κατ’ επιταγήν οδηγιών από θεσμούς και μετόχους. Διακριτή είναι και η διαφορά – απόσταση μεταξύ Βιωσιμότητας και Βιώσιμης Ανάπτυξης, στις πτυχές της Διακυβέρνησης και του ίχνους στην Κοινωνία, την Οικονομία και το Περιβάλλον.
Για τα οικονομικά αποτελέσματα και πέρα από αυτά για την επιχειρηματική μακροημέρευση, πόσο απασχολεί τις επιχειρήσεις σήμερα η εταιρική δομή λειτουργίας και η εταιρική κουλτούρα, η συνείδηση της εταιρικής αποστολής μέσα στο όλον πέρα από στομφώδεις εξαγγελίες, ο διαρκής έλεγχος και αναπροσδιορισμός της στρατηγικής και των αλλαγών με αμετάθετη την ανθρωποκεντρικότητα; Ποιά είναι η ανάγνωση βάθους για τη άρρηκτη σύνδεση Responsibility –Sustainability;
Τί μπορεί να μείνει από την -για αρκετούς δυστυχώς ακαδημαϊκά θεωρητική και ψευδεπίγραφη- «τάση» για μια υγιή και βιώσιμη επιχειρηματικότητα; Ας προσέξουμε την έκθεση της Oxfam με τίτλο “Inequality Kills” (“Η ανισότητα σκοτώνει”), που δημοσιεύθηκε στις 17 Ιανουαρίου: η περιουσία των δέκα πιο πλούσιων ανθρώπων του κόσμου έχει διπλασιαστεί από την αρχή της πανδημίας, την ώρα που τα εισοδήματα του 99% της ανθρωπότητας μειώθηκαν. “Η ενίσχυση των οικονομικών ανισοτήτων, των φυλετικών ανισοτήτων, των ανισοτήτων μεταξύ των δύο φύλων και μεταξύ κρατών καταστρέφουν τον κόσμο μας” υπογραμμίζεται στην έκθεση. Ο πλούτος που έχουν συγκεντρώσει οι δισεκατομμυριούχοι έχει καταγράψει από το ξεκίνημα της πανδημίας Covid-19 “τη μεγαλύτερη αύξηση που έχει καταγράψει ποτέ, κατά 5 δισ. δολάρια, φθάνοντας στο υψηλότερο σημείο της”, τα 13,8 τρισ. δολάρια. Ποιά είναι -αν γίνεται- η αναδιανομή αυτών των υπερκερδών υπέρ της ευημερίας των πολλών;
Προφανές είναι πως οι ανθρώπινοι και οικονομικοί πόροι είναι τα δύο «πόδια» της Βιώσιμης Ανάπτυξης κάθε επιχειρηματικού οργανισμού. Δηλαδή, η καλλιέργεια γνώσης και ενεργητικής αντίληψης σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο για τους εργαζομένους και παράλληλα, η χρηματοδότηση αναπτυξιακών πρωτοβουλιών από τον οργανισμό, με σημαντική απόδοση στο κοινωνικό σύνολο. Στο βίντεο που ακολουθεί, μια σύνοψη των σχετικών προβληματισμών και απόψεών μου.
Σύνδεσμος για το βίντεο της δήλωσης:
https://player.vimeo.com/video/666694871?h=159762fe10
*Corporate Affairs, Communications & Sustainability Professional
