Του Θάνου Τζήμερου
Το σχέδιο εξισλαμισμού στην Ε.Ε. είναι ήδη σε προχωρημένο στάδιο. Στις ΗΠΑ είχε μείνει λίγο πίσω. Όμως, από τις 3 Ιανουαρίου 2019, οι μηχανές δουλεύουν στο φουλ. Βιτρίνα: τα ατομικά δικαιώματα. Στρατηγική: η συμμαχία με τους αριστερούς. Μέθοδος: τα εργαλεία που η Δημοκρατία προσφέρει. Ας δούμε την εξέλιξη, εστιάζοντας στην περίπτωση της Ιλχάν Ομάρ. Πρόκειται για case study.
Η αριστερομεταναστοκρατούμενη Μινεσότα έστειλε στη Βουλή των Αντιπροσώπων τη μουσουλμάνα Ιλχάν Ομάρ (Ilhan Omar), Σομαλή, που γεννήθηκε στο Μογκαντίσου και πήρε την αμερικανική υπηκοότητα στα 17. Αν και θεωρητικώς εκπροσωπεί τους φτωχότερους της Πολιτείας, η προεκλογική εκστρατεία της χρηματοδοτήθηκε από δωρεές 4 εκατομμυρίων δολαρίων! Το 91% από αυτές προέρχονταν από πηγές εκτός της Μινεσότα. Είναι προφανές πως αυτοί που ήθελαν πολύ να τη δουν να νομοθετεί και λεφτά έχουν και δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τα τοπικά θέματα. Πάει πουθενά το μυαλό σας;
Η Ομάρ είναι το μέλος μιας δραστήριας ομάδας τεσσάρων εγχρώμων γυναικών βουλευτών (squad την αποκαλούν οι Αμερικανοί), που προωθούν από κοινού την ατζέντα των δικαιωματιστών, σε όλα τα επίπεδα: από το να πιστολιάσεις τα δάνεια που πήρες ως φοιτητής, μέχρι την κατάργηση της ποινής των ισοβίων. Κι από το εξασφαλισμένο από το κράτος εισόδημα, μέχρι το δικαίωμα να διαλέγουν οι ποινικοί ΛΟΑΤΚΙ αν θα είναι σε γυναικείες ή ανδρικές φυλακές, ανάλογα με το πώς νιώθουν. Η ομάδα περιλαμβάνει τη διάσημη πλέον για τις σουρεαλιστικές της τοποθετήσεις Αλεξάντρια Οκάζιο–Κορτέζ (Alexandria Ocasio-Cortez) που εξελέγη στην Νέα Υόρκη, την ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των φυλακισμένων (με πατέρα και σύζυγο φυλακόβιους) βουλευτή της Μασαχουσέτης Αγιάνα Πρίσλεϋ (Ayanna Pressley) και την επίσης μουσουλμάνα βουλευτή του Μίσιγκαν Ρασίντα Τλάιμπ (Rashida Tlaib), παλαιστινιακής καταγωγής. Όλες, της αριστερής πτέρυγας του Δημοκρατικού Κόμματος. Προσφάτως, η ομάδα αυξήθηκε με άλλους δύο νεοεκλεγέντες έγχρωμους Δημοκρατικούς βουλευτές: την Κόρι Μπους (Cori Bush) και τον Τζαμάλ Μπάουμαν (Jamaal Bowman), από Μιζούρι και Νέα Υόρκη αντιστοίχως. Ανάμεσα στα επιτεύγματά τους είναι και η ανταρσία, κόντρα στο κόμμα τους, στην ψηφοφορία για τον νόμο με τον οποίο πάνω από 1 τρισ. δολάρια θα επενδυθούν σε υποδομές και πρόνοια. Τον καταψήφισαν, διότι ήθελαν το ποσό να είναι 2 τρισ. (1,85 για την ακρίβεια), με όλα τα υπόλοιπα να είναι κοινωνικές παροχές. Και γιατί να μην είναι 3 τρισ.; Τσιγκουνιές θα κάνουμε;
(Τελικά, το επιπλέον ποσό, με τον νόμο Build Back Better Act ψηφίστηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων αλλά κόλλησε στη Γερουσία, λόγω της αντίδρασης του Δημοκρατικού Τζο Μάντσιν. Στη Γερουσία, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι έχουν από 50 μέλη.)
Τσιγκουνιές δεν κάνουν ούτε στο θέμα των φοιτητικών δανείων. Ζητούν από τον Μπάιντεν να διαγράψει, δηλαδή να φορτώσει στις πλάτες των φορολογούμενων και των μετόχων των τραπεζών, 45 εκατομμύρια ανεξόφλητα δάνεια με μέσο όρο χρέους πάνω από 30.000 δολάρια. Με έναν απλό πολλαπλασιασμό, αυτό ξεπερνάει το 1 τρισεκατομμύριο 350 δισεκατομμύρια δολάρια! Τεράστιο ποσό, ακόμα και για τα μεγέθη της Αμερικής. Η Ομάρ κάνοντας επίδειξη της κατάρτισής της στα Οικονομικά, λέει ότι η διαγραφή είναι πολύ απλή υπόθεση: μόλις βάλει την υπογραφή ο Μπάιντεν, το χρέος θα χαθεί σαν μαγική εικόνα! Το ότι θα ανοίξει μια ισόποση τρύπα στο τραπεζικό σύστημα δεν ενδιαφέρει τους ισλαμοαριστερούς. Ούτε το ηθικό πρόβλημα που θα δημιουργηθεί με την επιβράβευση της ασυνέπειας, αυτό που στη θεωρία ονομάζεται “moral hazard” και στο καφενείο “πόσο μλκς είμαι εγώ που πλήρωσα”. Βέβαια ο Μπάιντεν έχει λερωμένη τη φωλιά του. Στις προεκλογικές του εξαγγελίες είχε υποσχεθεί να σκίσει, με έναν νόμο κι ένα άρθρο, 10.000 δολάρια φοιτητικό χρέος ανά δανειολήπτη, μόλις γίνει πρόεδρος. Δεν το έκανε, και τώρα το παίζει αντιπρόεδρος του Εδεσσαϊκού: λέει ότι δεν μπορεί να το κάνει, κι ότι μόνο το Κογκρέσο μπορεί, αλλά ούτε και γι’ αυτό είμαστε σίγουροι, και θα δούμε, και προς το παρόν “παγώνω” τα χρέη, δίνοντας ευκαιρία στη χουβαρδού Ομάρ να ζητάει πλήρη διαγραφή. Σιγά το επιπλέον ποσό, 900 δισ. Στη Σομαλία τα είχαν για στραγάλια. Γιατί όμως νοιάζεται τόσο πολύ η Ομάρ; Διότι οι μαύροι χρωστούν τα περισσότερα! Σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Κέντρου Στατιστικών Εκπαίδευσης (National Center for Education Statistics), οι αφροαμερικανοί απόφοιτοι κολεγίων χρωστούν κατά μέσο όρο 25.000 $ περισσότερο σε φοιτητικό δάνειο από ό,τι οι λευκοί απόφοιτοι. Τις πταίει; Οι “προοδευτικοί” έχουν έτοιμη την απάντηση: οι ρατσιστικές προκαταλήψεις και η μεροληψία στην αγορά εργασίας. Έχουν έτοιμη και τη λύση: διαγραφές χρεών, εγγυημένο κρατικό εισόδημα, αύξηση της ελάχιστης αμοιβής στα 15 δολάρια την ώρα, περισσότερα επιδόματα στους ευάλωτους και ευπαθείς, περισσότερος ιδρυματισμός, περισσότερο κράτος-πατερούλης, περισσότερη φορολογία στους “πλούσιους” και στις ξένες εταιρείες. Αισθάνεσαι ότι η Σοβιετική Ένωση δεν κατέρρευσε, απλώς μετακόμισε. Η μισή στις Βρυξέλλες και η άλλη μισή στην Ουάσιγκτον.
Μόλις εξελέγη η Σομαλή, ανέλαβε πολύ σοβαρά και τον ρόλο για τον οποίο τη χρύσωσαν οι δωρητές: την προώθηση των επιδιώξεων του CAIR, του Συμβουλίου Αμερικανο-Ισλαμικών Σχέσεων (Council on American-Islamic Relations). Το CAIR είναι το επίσημο εργαλείο της ισλαμικής διείσδυσης στις ΗΠΑ. Δουλεύει πάνω στην κλασική και δοκιμασμένη στην Ευρώπη γραμμή: υπερασπίζεται τα δικαιώματα των μουσουλμάνων που… καταπατώνται από τη Δημοκρατία. Θέλει να φορούν τα κοριτσάκια μαντίλα από τον παιδικό σταθμό, να υπάρχουν τζαμιά και ισλαμικά σχολεία παντού στις ΗΠΑ, να τρώνε χαλάλ, να μπορούν οι πιστοί του Ισλάμ να προσεύχονται 5 φορές τη μέρα και να το “σέβονται” αυτό, προσαρμόζοντας το ωράριό τους, οι εταιρείες που τους απασχολούν και τα πανεπιστήμια στα οποία σπουδάζουν, να μην υφίστανται “διακρίσεις” και, τέλος, να διώκονται ως “ισλαμοφοβικοί” όσοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την ισλαμική διείσδυση στον δυτικό κόσμο. Μέσω του “Παρατηρητήριου Ισλαμοφοβίας”, και του ετήσιου Report που εκδίδει, το CAIR στοχοποιεί όποιον αντιδρά στην ισλαμοποίηση, ακριβώς όπως κάνει και η Ε.Ε. σε συνεργασία με τον… Ερντογάν με το European Islamophobia Report (στο οποίο ο γράφων έχει κάθε χρόνο, “περίοπτη” θέση). Είναι τόσο υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που όταν ο Μακρόν υποστήριξε τον κοσμικό χαρακτήρα του γαλλικού κράτους μετά τον αποκεφαλισμό του καθηγητή Σαμιέλ Πατί, το CAIR κατηγόρησε τον Μακρόν για… ισλαμοφοβία και έδωσε οδηγίες στους αμερικανούς μουσουλμάνους να μποϋκοτάρουν τα γαλλικά προϊόντα και να μην ταξιδεύουν στη Γαλλία, διότι… κινδυνεύουν! Προβάλλει και 10 αρχές το CAIR. Η ισότητα ανδρών και γυναικών είναι τελευταία και καταϊδρωμένη, διατυπωμένη κάπως περίεργα, με έναν όρο δικής του επινόησης: “CAIR supports equal and complementary rights and responsibilities for men and women.” Υποστηρίζει ίσα και… συμπληρωματικά (!) δικαιώματα για άνδρες και γυναίκες. Σπάζουν το κεφάλι τους ενάμισυ εκατομμύριο νομικοί στις ΗΠΑ για να καταλάβουν τι πράμα είναι αυτά τα “συμπληρωματικά δικαιώματα”, αλλά δεν το έχουν καταφέρει ακόμα.
Μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, το CAIR “ανέβασε στροφές”. Μήπως για να ξεκαθαρίσει τους κόλπους της μουσουλμανικής κοινότητας από τα εξτρεμιστικά στοιχεία; Μήπως για να προβάλει το “ειρηνικό Ισλάμ” που κάποιοι διατείνονται ότι υπάρχει; Όχι, βέβαια! Η πρεμούρα του ήταν τα αυξημένα μέτρα ασφαλείας που θέσπισαν οι ΗΠΑ, μέσω του Πατριωτικού Νόμου (Patriot Act), για να ανακαλύπτουν τους τρομοκράτες, πριν αιματοκυλήσουν ξανά τη χώρα. Κατηγόρησε τον Patriot Act ότι καταπατά τις ατομικές ελευθερίες. Όχι μόνο τις μουσουλμανικές – όλων! Έγιναν και υπέρμαχοι των δημοκρατικών ελευθεριών, οι “στρατιώτες του Αλλάχ”! Είχαν, βλέπεις, σωρό από δαύτες στις πατρίδες τους, και ο Patriot Act τούς έκανε να αισθάνονται λίγο στενόχωρα! Μαζί τους, αυτόκλητοι και αυτοκόλλητοι, οι αριστεροί, που δεν φρόντισαν να μάθουν τι έκαναν οι μουλάδες του Ιράν, μόλις πήραν την εξουσία, στους κομμουνιστές και προοδευτικούς συμμάχους τους στον αγώνα για την ανατροπή του Σάχη. Η έδρα του CAIR, που διαθέτει πολλά παραρτήματα στις ΗΠΑ, βρίσκεται στο Capitol Hill στην Ουάσιγκτον, λίγα τετράγωνα μακριά από το Καπιτώλιο.
Η Ιλχάν Ομάρ ζήτησε, πριν αναλάβει καθήκοντα, να ορκιστεί στο Κοράνι, σε ένα αντίτυπο που είχε ο Σομαλός παππούς της. Σε Κοράνι ορκίστηκε και η Ρασίντα Τλάιμπ. Να σημειωθεί ότι δεν απαιτείται από τα μέλη του Κογκρέσου να δώσουν θρησκευτικό όρκο. Αρκεί η διαβεβαίωσή τους ότι θα τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους. Γι’ αυτό, η Ομάρ και η Τλάιμπ, μετά την επίσημη πολιτική ορκωμοσία στην αίθουσα της Βουλής, οργάνωσαν ιδιωτικές τελετές όρκου στο Κοράνι, με την παρουσία συγγενών και φίλων. Πού, λέτε; Στο γραφείο της (Δημοκρατικής) προέδρου της Βουλής Νάνσυ Πελόζι (Nancy Pelosi), η οποία περιχαρής χρησιμοποίησε έναν νεολογισμό για να περιγράψει τις πρωταγωνίστριες των πρωτοφανών δρώμενων στη Βουλή μιας χώρας που ιδρύθηκε ως κοσμικό κράτος. Τις αποκάλεσε “transformative”. Μετασχηματιστικές ή μεταμορφωτικές! Όντως είναι, αλλά σε τι μετασχηματίζουν την Αμερική;
Δεν είναι η πρώτη φορά που μέλη του Κογκρέσου ορκίζονται στο Κοράνι. Η… παράδοση ξεκίνησε το 2007, με τον μουσουλμάνο Δημοκρατικό βουλευτή Κηθ Έλισον (Keith Ellison). Από τη Μινεσότα κι αυτός. Ο Έλισον, μετά τη θητεία του στο Κογκρέσο, έκανε πάσα τις ψήφους των μεταναστών και των αριστερών στην Ομάρ και εξελέγη στη θέση του γενικού εισαγγελέα της Μινεσότα. Όπως βλέπετε, το Ισλάμ, με την ευλογία των ψηφοφόρων, διεισδύει παντού. Αν προσθέσουμε και τον βουλευτή André Carson της Ιντιάνα (Δημοκρατικός, που ασπάσθηκε το Ισλάμ όταν ήταν 17 χρονών), οι μουσουλμάνοι της σημερινής Βουλής των Αντιπροσώπων είναι τρεις.
Η Ιλχάν Ομάρ είναι το πρώτο άτομο στο Κογκρέσο που φόρεσε χιτζάμπ, μολονότι, από το 1837, απαγορεύεται κάθε θρησκευτικό κάλυμμα κεφαλής (και το εβραϊκό κιπά), μέσα στο Καπιτώλιο, για να προφυλαχθεί ο κοσμικός χαρακτήρας των αμερικανικών θεσμών. Όμως, οι Δημοκρατικοί το άλλαξαν κι αυτό, στην πρώτη κιόλας συνεδρίαση (234 υπέρ – 197 κατά). “Δεν είναι αυτός ο μόνος νόμος που θα αγωνιστώ να αλλάξω” τουίταρε με νόημα η Ομάρ, για να διευκρινίσει αργότερα πως το επόμενο βήμα θα είναι ο νόμος για τη συνένωση των μουσουλμανικών οικογενειών, δηλαδή το δικαίωμα ενός μουσουλμάνου μετανάστη στις ΗΠΑ να μεταφέρει και να εγκαταστήσει εκεί νόμιμα όλο του το σόι. Με μία δηλαδή υπογραφή, που ο Μπάιντεν πιέζεται να βάλει, να διπλασιαστεί, τριπλασιαστεί, πενταπλασιαστεί ο μουσουλμανικός πληθυσμός στις ΗΠΑ, πριν αρχίσει να πολλαπλασιάζεται εκθετικά διά της τεκνοποιίας.
Το ότι η Ομάρ εκπροσωπεί τα συμφέροντα του μουσουλμανικού κόσμου παγκοσμίως αποδείχθηκε περίτρανα στην ψηφοφορία για τη γενοκτονία των Αρμενίων. Ήταν η μόνη από το κόμμα των Δημοκρατικών που δεν ψήφισε υπέρ, προτιμώντας το ουδέτερο “παρών”, ενώ είπε ένα βροντερό “όχι” στις κυρώσεις κατά της Τουρκίας για την εισβολή στη βόρεια Συρία. Το “όχι” της Ομάρ έκανε… τούρκο μέχρι και τον δυτικόφρονα τούρκο μπασκετμπολίστα των Σέλτικς, Ενές Καντέρ, που εξέφρασε την “απόλυτη απογοήτευση και ντροπή” του, προσθέτοντας ότι η Ομάρ “μάλλον βρίσκεται στο μισθολόγιο του Ερντογάν” και “εργάζεται για τα συμφέροντά του, αλλά όχι για τον αμερικανικό λαό και τη δημοκρατία!”. Κανένας από τους Δημοκρατικούς δεν έθεσε θέμα κομματικής πειθαρχίας για την προκλητική στάση της, παρότι η Βουλή των Αντιπροσώπων αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων με ευρύτατη διακομματική πλειοψηφία: 405 “ναι”, 11 “όχι” και 3 “παρών”. 403 “ναι” (και 16 “όχι”) είχαν και οι κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Οι δικαιολογίες της Ομάρ ήταν αστείες και αντιφατικές: θα έπρεπε, λέει, με τις γενοκτονίες να ασχολούνται οι πανεπιστημιακοί. Θα δεχόταν όμως να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων, αν η Βουλή των Αντιπροσώπων αναγνώριζε όλες τις γενοκτονίες που έχει κάνει η Δύση, μαζί με το εμπόριο των σκλάβων! Πάλι καλά που δεν απαίτησε καταδίκη των Καρχηδονιακών Πολέμων.
Μιλώντας σε συγκέντρωση του CAIR τον Απρίλιο του 2019 για τις επιθέσεις τής 11ης Σεπτεμβρίου έστρεψε τους προβολείς όχι στην απώλεια των 3000 αθώων πολιτών που σκοτώθηκαν από τους ομοθρήσκους της, αλλά στην περιστολή – κατά την άποψή της – των ατομικών ελευθεριών λόγω του Patriot Act. Για να περιγράψει τη μεγαλύτερη τρομοκρατική επίθεση της ιστορίας, είπε το αμίμητο: “Κάποιοι έκαναν κάτι, και όλοι μας αρχίσαμε να χάνουμε την επαφή με τις ατομικές μας ελευθερίες”! (…some people did something and that all of us were starting to lose access to our civil liberties.) Κάποιοι έκαναν κάτι!!!
Όμως, όταν κρίνει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, της χώρας που εκπροσωπεί και ως μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, είναι καταπέλτης: οι ΗΠΑ κάνουν φρικαλεότητες όπως και οι Ταλιμπάν! Σ΄αυτό το συμπέρασμα κατέληξε “ανακρίνοντας” τον Υπουργό Εξωτερικών (του δικού της κόμματος!) Άντονι Μπλίνκεν (Anthony John Blinken). Έγραψε στο twitter τα εξής απίστευτα: “Πρέπει να έχουμε το ίδιο επίπεδο λογοδοσίας και δικαιοσύνης για όλα τα θύματα εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Έχουμε δει αδιανόητες φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν από τις ΗΠΑ, τη Χαμάς, το Ισραήλ, το Αφγανιστάν και τους Ταλιμπάν. Ρώτησα τον @SecBlinken πού νομίζει ότι πρέπει να απευθυνθούν οι άνθρωποι για δικαιοσύνη”. (“We must have the same level of accountability and justice for all victims of crimes against humanity. We have seen unthinkable atrocities committed by the U.S., Hamas, Israel, Afghanistan, and the Taliban. I asked @SecBlinken where people are supposed to go for justice.”)
Το πόσο πολύ μουσουλμάνα και πόσο λίγο Αμερικάνα αισθάνεται φάνηκε και στην προσωπική της ζωή, όταν παντρεύτηκε… ιδιωτικώς, με τα ισλαμικά έθιμα, χωρίς να κάνει πολιτικό γάμο ώστε να δηλωθεί επίσημα η έγγαμη σχέση της στην Πολιτεία. Όμως υπέβαλαν κοινή φορολογική δήλωση με τον (μουσουλμάνο, φυσικά) σύζυγό της, ενέργεια που είναι ποινικό αδίκημα στις ΗΠΑ. Περιέργως, όμως, δεν υπήρξαν επιπτώσεις. Στα μαλακά έπεσε κι όταν αποδείχθηκε ότι πήρε λεφτά της προεκλογικής εκστρατείας και πλήρωσε άσχετους λογαριασμούς της. Υποχρεώθηκε να επιστρέψει στην επιτροπή της εκστρατείας της περίπου 3.500 δολάρια και να πληρώσει πρόστιμο 500 δολαρίων στο κράτος. Φαντάζεστε να τα έκανε αυτά ένας λευκός ρεπουμπλικάνος υποψήφιος;
Κηθ Έλισον και Ιλχάν Ομάρ είχαν και μια καταπληκτική έμπνευση για τη Μινεσότα. Με “πάτημα” τον θάνατο του Φλόιντ, για να ικανοποιήσουν τους “ακτιβιστές” του BLM, και παρά το ότι η εγκληματικότητα εκεί έχει εκρηκτική αύξηση (μόνο οι δολοφονίες αυξήθηκαν κατά 58% από πέρυσι) πρότειναν, με δημοψήφισμα, την… κατάργηση της Αστυνομίας! Ναι, όπως το διαβάζετε. Δημιούργησαν, στη φαντασία τους, ένα πράγμα σαν Αστυνομία που το ονόμασαν Τμήμα Δημόσιας Ασφάλειας (department of public safety) που θα έχει, λένε, μια “ολοκληρωμένη προσέγγιση για τη δημόσια υγεία” (comprehensive public health approach)! Αλλά δεν θα έχει αστυνομικούς! Και ποιος θα κυνηγάει τις συμμορίες, Ιλχάν μου; Σε… περίπτωση που χρειαστεί (ναι, έτσι γράφουν!), η νέα υπηρεσία θα μπορούσε να έχει κάποιους άοπλους, γλυκομίλητους κι αγαπησιάρηδες, σαν αυτούς που θέλει να στείλει ο Κυριάκος στα πανεπιστήμια, που τους βάφτισαν… “αδειοδοτημένους ειρηνευτικούς υπαλλήλους” (licensed peace officers)! H Ομάρ υποστηρίζοντας αυτή την ουρανομήκη ανοησία ισχυρίστηκε πως η απαίτηση των πολιτών για νόμο και τάξη στρέφεται κατά των μειονοτήτων! Είναι προφανές πως η ισλαμοαριστερή ατζέντα έχει ως υπόβαθρο την πλήρη αντιστροφή των εννοιών και της σχέσης αιτίου – αιτιατού: δεν είναι η εγκληματικότητα, κυρίως των εγχρώμων και των μεταναστών, που κάνει τους πολίτες να επιζητούν τάξη και ασφάλεια, αλλά το ακριβώς αντίθετο! Ευτυχώς οι πολίτες της Μινεσότα καταψήφισαν αυτό το ανέκδοτο. Για να γελάσετε και να κλάψετε ταυτόχρονα με την κατάντια των ΗΠΑ, διαβάστε εδώ το πλήρες ερώτημα του δημοψηφίσματος και το κείμενο που το “επεξηγεί”. Νομίζει κανείς πως το έγραψε ο Βαρουφάκης σε συνεργασία με τον Καρανίκα.
Βεβαίως, είναι πολλοί αυτοί που “βράζουν” στις ΗΠΑ από το θράσος της Ομάρ και του CAIR. Όμως, η πολιτική ορθότητα και η ισλαμολαγνεία των Δημοκρατικών τούς έχουν βάλει τα δύο πόδια σ΄ ένα παπούτσι. Το διαπίστωσε αυτό, the hard way, η βουλευτής των Ρεπουμπλικάνων, Λώρεν Μπόμπερτ, (Lauren Boebert) η οποία έκανε το λάθος, σε μια ιδιωτική συγκέντρωση να πει ένα καλαμπούρι για την Ομάρ: ότι μπήκε μαζί της σε ένα ασανσέρ και προς στιγμή φοβήθηκε συνειδητοποιώντας ότι βρίσκεται δίπλα σε μια τζιχαντίστρια, αλλά μετά είδε ότι δεν κουβαλούσε σακίδιο, οπότε ησύχασε. Χοντροκομμένο; Πιθανόν. Όμως δεν ήταν παρά ένα καλαμπούρι, σε μια Αμερική, με το τραύμα τής 11/9 νωπό, που αισθάνεται πλέον το καυτό χνώτο του Ισλάμ στο σβέρκο της. Κάποιος που τράβαγε με κινητό το ανέβασε στα sm, κι έγινε ο κακός χαμός! Όλη η συστημική, τάχα μου προοδευτική, Αμερική άρχισε να βρίζει την Μπόμπερτ και να ζητάει την κεφαλή της επί πίνακι, πρωτοστατούσης της Ομάρ, που έδινε τη μία συνέντευξη μετά την άλλη τονίζοντας ότι η Μπόμπερτ προσβάλλει τις αξίες των ΗΠΑ! Μέχρι και ότι το καλαμπούρι συνιστά απειλή για τη ζωή της Ομάρ ανακάλυψαν κάποιοι Δημοκρατικοί, που υποχρέωσαν τελικά την Μπόμπερτ να ζητήσει συγγνώμη από τους μουσουλμάνους συνολικά.
Άλλο που δεν ήθελε η Ομάρ. Εκμεταλλευόμενη το κλίμα, έφτιαξε, με τη βοήθεια του CAIR, ένα νομοσχέδιο που απαιτεί από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να καταπολεμήσει την “ισλαμοφοβία”, την οποία συγκρίνει με τον αντισημιτισμό! Συγκαταθέτουσα ήταν η Δημοκρατική βουλευτής Ζαν Σακόφσκι (Jan Schakowsky), αριστερή ρωσοεβραϊκής καταγωγής (και κατά της πολιτικής του Ισραήλ!), κίνηση την οποία οι χρήσιμοι ηλίθιοι των ΗΠΑ ερμήνευσαν ως υψηλού συμβολισμού: μία εβραία και μία μουσουλμάνα συστρατεύονται στον αγώνα κατά των θρησκευτικών διακρίσεων. Όπως υπέφεραν στο Ολοκαύτωμα οι Εβραίοι, υποφέρουν στις ΗΠΑ οι μουσουλμάνοι διότι δεν έχουν exta διάλειμμα για προσευχή και δεν βρίσκουν πάντα χαλάλ στο κυλικείο. Ένα και το αυτό. Δεν μας εξήγησαν, βέβαια, γιατί ο όρος είναι “αντισημιτισμός” κι όχι “σημιτοφοβία”, όπως δεν μας εξήγησαν και τα μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων που υπερψήφισαν το νομοσχέδιο (219 υπέρ – 212 κατά) από πότε ο φόβος είναι ποινικό αδίκημα και γιατί είναι παράλογο να φοβάσαι ένα παγκόσμιο κίνημα που, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, έχει πραγματοποιήσει χιλιάδες τρομοκρατικές επιθέσεις σε όλον τον κόσμο, με εκατόμβες νεκρών, βασισμένο σε ένα “ιερό” βιβλίο που δίνει ακριβώς αυτή την εντολή; Ο νόμος της Ιλχάν Ομάρ υποχρεώνει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να φτιάξει, και τους φορολογούμενους να χρηματοδοτήσουν, μια υπηρεσία που θα παρακολουθεί, θα αναφέρει και θα καταπολεμά την “ισλαμοφοβία”, παγκοσμίως! Φυσικά, οι μουσουλμάνοι των ΗΠΑ (και της Ε.Ε.) δεν έχουν καμμία υποχρέωση να παρακολουθούν και να αναφέρουν τους ομοθρήσκους τους που επιδίδονται σε “ιερό πόλεμο”. Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Τζέφερσον.
Η Αμερική, στα χνάρια της Ευρώπης, αλώνεται εκ των έσω. Σοσιαλισμός, δικαιωματισμός και Ισλάμ τής τρώνε τις σάρκες, με δημοκρατικές διαδικασίες, που συντονίζουν εκλεγμένοι “λειτουργοί” της! Όσο εξαπλώνεται αυτός ο καρκίνος, τόσο περισσότερες ψήφους θα ελέγχει, άρα τόσο περισσότερο θα προσπαθούν να τον προσεταιρισθούν τα κόμματα, καθώς ήδη είναι ο ρυθμιστής των εκλογών, ειδικά με το πλειοψηφικό σύστημα των ΗΠΑ, όπου μία ψήφος παραπάνω δίνει όλους τους εκλέκτορες της Πολιτείας σε ένα κόμμα. Παρακολουθούμε σε slow motion αυτό που οι ιστορικοί του μέλλοντος θα περιγράψουν ως “αυτοκτονία της Δύσης”. Αν, βεβαίως, ο δυτικός πολιτισμός ανακάμψει μετά την αριστεροϊσλαμική επέλαση, που θα καταλήξει σε σκέτη ισλαμική επικράτηση. Και αν ξαναϋπάρξουν ιστορικοί.
Πηγή: capital.gr
