Του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου
Μια διάταξη που θεσμοθετήθηκε στο πρώτο μετεμφυλιακό Σύνταγμα του 1952, προκειμένου να αποκλειστεί ο διορισμός αριστερών καθηγητών στα ΑΕΙ, εγκαθιδρύοντας κρατικό μονοπώλιο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, την επικαλείται σήμερα η Αριστερά, με στόχο να διατηρήσει ενεργές τις εστίες αριστερόστροφων και ολοκληρωτικών αντιλήψεων και συμπεριφορών που έχει επιβάλει στα πανεπιστήμια με τη βία οργανωμένων δυναμικών μειοψηφιών και κουκουλοφόρων. Οι συνθήκες που επικρατούν σήμερα, ιδίως στα μεγάλα πανεπιστήμια, ακυρώνουν τον πυρήνα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης που είναι η ελεύθερη κυκλοφορία ιδεών, παραβιάζοντας κατάφορα τα άρθρο 16 του Συντάγματος που την κατοχυρώνει.
Εφαρμόζοντας το δόγμα «νόμος είναι το δίκιο του καταληψία», το ΚΚΕ και τα παρακολουθήματά του (ΣΥΡΙΖΑ, Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, κουκουλοφόροι) έχουν αναγορεύσει τις καταλήψεις σε «όπλο διεκδικητικού αγώνα». Η κατάληψη δημοσίου κτηρίου και η αναστολή λειτουργίας κρατικής υπηρεσίας είναι πράξη παράνομη και βαθιά αντικοινωνική. Η κατάληψη πανεπιστημίου δεν είναι μόνο παράνομη. Αποτελεί κατάφορη παραβίαση του άρθρου 16 του Συντάγματος, καθώς ακυρώνει τη βασική αποστολή του Κράτους που είναι η παροχή παιδείας.
Αντιστρέφοντας την πραγματικότητα και ανατρέποντας την έννοια της έννομης τάξης, η Αριστερά χαρακτηρίζει «εισβολή» την είσοδο της Αστυνομίας για την αποκατάσταση της ομαλής λειτουργίας του πανεπιστημίου και μάλιστα έπειτα από πρόσκληση των πανεπιστημιακών αρχών. Τις πανεπιστημιακές αρχές που δεν «συμμορφώνονται προς τις υποδείξεις» της Αριστεράς και τολμούν να καλέσουν την αστυνομία, αναλαμβάνει ο Ρουβίκωνας να νουθετήσει ασκώντας τρομοκρατία και παραβιάζοντας το οικογενειακό τους άσυλο, όπως συνέβη πρόσφατα σε βάρος του Πρύτανη του Ε.Μ.Π. Το κλίμα τρομοκρατίας που επικρατεί, ιδίως στα μεγάλα πανεπιστήμια έχει οδηγήσει τις πανεπιστημιακές αρχές να μην εφαρμόζουν μέτρα ελέγχου στην είσοδο των ΑΕΙ, όπως ισχύει σε όλα τα ξένα πανεπιστήμια παραβιάζοντας το καθήκον τους που είναι η διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας των ιδρυμάτων που διοικούν.
Η Αριστερά, τέλος, επικαλείται τη γνώμη Συνταγματολόγων, προσκείμενων σ’ αυτή, που θεωρούν ότι η ίδρυση παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων που θεσμοθετεί το υπό συζήτηση Νομοσχέδιο αντίκειται στη ρητή απαγόρευση του άρθρου 16. Αγνοεί τη γνώμη κορυφαίων Συνταγματολόγων και Νομικών, ανάμεσά τους Αντ. Μανιτάκης, Ν. Αλιβιζάτος, Ε. Βενιζέλος, Β. Σκουρής, που συμφωνούν ότι η σύγχρονη ερμηνεία του Συντάγματος, σύμφωνα με το Ενωσιακό και το Διεθνές δίκαιο, αλλά και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και του Σ.τ.Ε παρέχει τη δυνατότητα στον κοινό νομοθέτη να θεσμοθετήσει την ίδρυση μη κρατικών ΑΕΙ. Το προβλέπει το άρθρο 28 του Συντάγματος που «αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της χώρας στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».
Η κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν αποτελεί ζήτημα αντιπαράθεσης μεταξύ Κεντρο-δεξιάς και Αριστεράς. Είναι σύγκρουση μεταξύ μιας αναχρονιστικής Αριστεράς με την πραγματικότητα, τις διεθνείς εξελίξεις και τις κοινωνικές ανάγκες. Σε ένα κρεσέντο αναχρονισμού και οπισθοδρόμησης το ΚΚΕ ως παλαιοχριστιανική σέχτα απέρριψε, μέσα σε λίγες μέρες, μη κρατικά ΑΕΙ, επιστολική ψήφο και πολιτικό γάμο ομόφυλων ζευγαριών, ανταγωνιζόμενο τους πλέον ακραίους ιεράρχες.
Η συνύπαρξη κρατικών και μη κρατικών ΑΕΙ μόνο προς όφελος των δημοσίων πανεπιστημίων θα λειτουργήσει. Ο υγιής ανταγωνισμός πάντα λειτουργεί προς όφελος της κοινωνίας και της δημοκρατίας. Είμαι υπέρ της ίδρυσης μη κρατικών ΑΕΙ γιατί είμαι υπέρμαχος της δημόσιας εκπαίδευσης. Θυμίζω ότι όταν η δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση λειτουργούσε αφοσιωμένη στην υπηρεσία της εθνικής παιδείας και όχι των κομμάτων, στην ιδιωτική προσέφευγαν μαθητές που αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της δημόσιας. Σήμερα οι συνθήκες έχουν αντιστραφεί. Γιατί η δημόσια εκπαίδευση συνθλίβεται στη μέγγενη συντεχνιακών και κομματικών συμφερόντων.
Εναντίον της ίδρυσης μη κρατικών ΑΕΙ συντάσσονται και τα ακροδεξιά κόμματα. Η εναντίωση και των δύο άκρων επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά ότι αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Η προσχώρηση στο μέτωπο της άρνησης των δύο άκρων και της κεντροαριστεράς, έπειτα από πολλές παλινωδίες, έχει την εξήγησή της στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Μόνο το 1/3 των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ θεωρούν τον ηγέτη του κατάλληλο για Πρωθυπουργό.
