Γιατί το πολιτικό σύστημα δεν ζήτησε ακόμα την παραίτησή τους από τη Βουλή και τα υπουργεία;
Με την άρνησή τους να εφαρμόσουν δικαστική απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, επικαλούμενοι δημοσιονομικό εκτροχιασμό και ελλειμματικό ασφαλιστικό σύστημα συντρίβουν, δυστυχώς, σήμερα οι δύο «φιλελεύθεροι» Έλληνες υπουργοί, τη διάκριση των εξουσιών, που είναι θεμελιώδης αρχή της Δημοκρατίας και, φυσικά, του κράτους δικαίου, την οποία έχουν διακηρύξει ο Όμηρος στην Ιλιάδα, ο Αριστοτέλης (από τον οποίο «έκλεψε» ο Μοντεσκιέ»!!!) και ο Πλάτων, με ένα ακατανόητο παραλήρημα, για το οποίο τρίζουν τα κόκαλα του Κάντ…
Πίνακας του Ζαν – Φρανσουά Πεϊρόν με τίτλο «ο Θάνατος του Σωκράτη» με το κώνειο, το οποίο δίνουν σήμερα ξανά οι Άδωνις Γεωργιάδης και Κωστής Χατζηδάκης ως υπουργοί της Ελληνικής Δημοκρατίας
Του Δημήτρη Στεργίου
Αναδρομικά εγώ δεν δίνω σε κανέναν», βροντοφώναξε ως απόλυτος μονάρχης ο «φιλελεύθερος» υπουργός Εργασίας Άδωνις Γεωργιάδης, τον οποίο, ζηλώσας, ακολούθησε αμέσως και ο «φιλελεύθερος» υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης εμπλουτίζοντας το ακατανόητο παραλήρημα κάνοντας να τρίζουν τα κόκαλα του Κάντ.
Διαβάστε, λοιπόν, τι είπε ο πρώτος «φύλακας άγγελος» της δημοσιονομικής σταθερότητας Άδωνις Γεωργιάδης: «Τα δικαστήρια δεν μπορούν να ασκούν δημοσιονομική πολιτική… Η απόφαση αφορά αυτούς που έχουν προσφύγει, μελετάμε τις συνέπειές της σημείωσε. Υπάρχει θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης και δημοσιονομικής εκτροπής… Στο τέλος το κράτος πληρώνει αυτά που έχει, ουκ αν λάβεις (sic, αντί του ορθού «λάβοις»!!!) παρά του μη έχοντος». Αναδρομικά εγώ δεν δίνω σε κανένα, δεν υπάρχει περίπτωση να κόβεται η σύνταξη στον φτωχό άνθρωπο και να δίνω αναδρομικά εκατομμύρια…Υπάρχει ένα στοιχείο κοινωνικής δικαιοσύνης… Χαράτσι όταν οι δικαστικές αποφάσεις έχουν δημοσιονομικό κόστος… Θα προτείνω στην αναθεώρηση του Συντάγματος να συμπεριληφθεί διάταξη που θα προβλέπει όταν υπάρχει δικαστική απόφαση με δημοσιονομικό κόστος να επιβάλλεται στους πολίτες… έκτακτος φόρος… Εμένα μου αρέσει το κράτος να είναι σοβαρό. Ένα σοβαρό κράτος τις δικαστικές αποφάσεις τις σέβεται και τις εφαρμόζει».
Και ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι υπουργός «φιλελεύθερης» κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας!!! Αν άκουγε όλα αυτά ο Κάντ θα τού θύμισε την Κριτική του Καθαρού Λόγου με την ελάσσονα και τη μείζονα πρόταση και το λογικό συμπέρασμα: Ένα κράτος είναι σοβαρό όταν σέβεται και εφαρμόζει τις δικαστικές αποφάσεις. Το ελληνικό κράτος, δια των κκ.κ. Γεωργιάδη και Χατζηδάκη δεν τις εφαρμόζει. Άρα, δεν είναι σοβαρό και δεν τις σέβεται!!!
Τα ίδια θα απαντούσε ο Καντρ και στον κ. Χατζηδάκη, ο οποίος ανταγωνίστηκε σε ακατανόητο παραλήρημα τον κ. Γεωργιάδη, λέγων μεταξύ άλλων τα εξής: «Η κυβέρνηση επαναλαμβάνει ότι σέβεται την Δικαιοσύνη. Σέβεται όμως και τις θυσίες των Ελλήνων πολιτών την περασμένη δεκαετία, αλλά και την ανάγκη η χώρα να προχωρήσει με σταθερότητα μπροστά, μακριά από νέες οικονομικές περιπέτειες» αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών κ. Κωστής Χατζηδάκης, σχολιάζοντας την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ως προς τις πρόσφατες αποφάσεις 1030, 1031 και 1032/2023. Ο υπουργός Οικονομικών στη δήλωσή του αναφέρει ότι «μετά τις αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου, η κυβέρνηση θα αναλάβει χωρίς καθυστέρηση σχετική νομοθετική πρωτοβουλία, που όμως ως βασικό της άξονα θα έχει την προστασία του ασφαλιστικού συστήματος από νέα ελλείμματα, των οποίων θύματα θα ήταν τελικά οι φορολογούμενοι και οι υπόλοιποι συνταξιούχοι».
Δηλαδή, δηλαδή, δηλαδή! Δεν χρειάζεται η Δικαιοσύνη. Χρειάζεται μόνο η Ελληνική Δικαιοσύνη, στην οποία ανήκει, μαζί με το Συμβούλιο της Επικρατείας και τον Άρειο Πάγο, και το Ελεγκτικό Συνέδριο, των οποίων οι πρόεδροι και επιλέγονται από το Υπουργικό Συμβούλιο μεταξύ των εν ενεργεία μελών του κάθε ανώτατου δικαστηρίου.
Χρειάζεται όμως η Δικαιοσύνη ότι κρίνει ότι πρέπει να μειωθεί ο χρόνος παραγραφής των ασφαλιστικών εισφορών στο ΕΦΚΑ από 20 σε 10 χρόνια και σπεύδει αυθωρεί και παραχρήμα ή «φιλελεύθερη» κυβέρνηση να καταρτίσει και να ψηφίσει τον σχετικό νόμο και την επομένη πάνω από 350.000 μπαταξήδες σπεύδουν να πάρουν σύνταξη που δικαιούνταν εις βάρος των εκατομμυρίων συνεπών!!! Η Δικαιοσύνη χρειάζε;ται μόνο όταν η «φιλελεύθερη» κυβέρνηση σπεύδει να καταρτίσει και να ψηφίσει νόμο με τον οποίο αίρεται το αξιόποινων των αιρετών της τοπικής αυτοδιοίκησης, φορτώνοντας στις πλάτες των συνεπών φορολογουμένων εκατοντάδες εκατ. ευρώ με τα οποία πληρώνονται στα σπασμένα της κακοδιοίκησης και κακοδιαχείρισης πάνω από 3 δις. ευρώ που κατευθύνονται στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης μέσω του λογαριασμού «Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι»!!!
Τα ίδια θα έλεγε και ο Σωκράτης: «ὦ, Άδωνις και … Κωστή, φαντάζεσσθε πως είναι δυνατόν να στέκεται όρθια και να μην έχει αναποδογυριστεί εκείνη η Πολιτεία, όπου οι αποφάσεις των δικαστηρίων δεν ισχύουν καθόλου, αλλά ακυρώνονται και καταργούνται από οποιονδήποτε πολίτη;»
Τα ίδια θα έλεγε και ο Αριστοτέλης, ο οποίος κάνει αναφορά σε τρία στοιχεία κάθε πολιτεύματος, τα οποία αν λειτουργούν σωστά, τότε και το πολίτευμα λειτουργεί σωστά, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: “Κάθε πολίτευμα διαθέτει τρία στοιχεία των οποίων τη σκοπιμότητα για τα καθένα οφείλει να εξετάζει ο σπουδαίος νομοθέτης. Αν αυτά λειτουργούν σωστά, και το πολίτευμα οπωσδήποτε λειτουργεί σωστά. Στο βαθμό, πάλι, που παρατηρούνται διαφορές στο καθένα από αυτά, διαφέρουν και τα πολιτεύματα μεταξύ τους. Από τα τρία αυτά στοιχεία το πρώτο διαβουλεύεται για τα κοινά, το δεύτερο αφορά τις αρχές (ποιες πρέπει να είναι, ποιες αρμοδιότητες να έχουν και με ποιον τρόπο να γίνεται η εκλογή τους), και το τρίτο να απονέμει δικαιοσύνη”.
Ειλικρινά, στην υπερπεντηκονταετή και συγγραφική πορεία μου δεν θυμάμαι πολιτικό να έχει εκδηλώσει τέτοια καθεστωτική νοοτροπία και να επιδιώκει ως εν δημοκρατία του ενός ανδρός αρχή, δηλαδή, εν τυραννίδι, όπως θα έλεγε ο Αριστοτέλης και Πλάτων, να καταργήσει τον βασικό πυλώνα της Δημοκρατίας, τον βασικό θεσμό της, τη Δικαιοσύνη.
Και, ειλικρινά, απορώ, εξίσταμαι και ανησυχώ σφόδρα που το πολιτικό σύστημα των «σοσιαλιστικών» , «προοδευτικών» και λοιπών «δημοκρατικών» δυνάμεων, το οποίο ομνύει στο όνομα της Δημοκρατίας, δεν ζήτησε την αποπομπή και των δύο υπουργών από τη Βουλή και τα υπουργεία…
Διώξτε τους, βροντοφωνάζει ο Σωκράτης!
Από το έργο «Κρίτων» (50 α-c) παραθέτω τα ακόλουθο απόσπασμα: «Νά πώς πρέπει να σκεφτείς για να καταλάβεις: Την ώρα που εμείς ετοιμαζόμαστε να δραπετεύσουμε από δω, ή πες την όπως θέλεις μια τέτοια πράξη, αν έρθουν οι Νόμοι και η Πολιτεία, σταθούν ξαφνικά μπροστά μας και μας ρωτήσουν: «Για πες μας, Σωκράτη, τί έχεις στον νου σου να κάνεις; Άλλο τίποτα ή σκέπτεσαι μ᾽ αυτό [50b] το έργο που αποτολμάς να αφανίσεις και μας τους Νόμους κι ολόκληρη την Πολιτεία, όσο σου περνάει από το χέρι; Ή φαντάζεσαι πως είναι δυνατόν να στέκεται όρθια και να μην έχει αναποδογυριστεί εκείνη η Πολιτεία, όπου οι αποφάσεις των δικαστηρίων δεν ισχύουν καθόλου, αλλά ακυρώνονται και καταργούνται από οποιονδήποτε πολίτη;» Τί θα απαντήσουμε, Κρίτων, σ᾽ αυτά και σ᾽ άλλα παρόμοια ερωτήματα; Γιατί πολλά θα μπορούσε να ειπεί κανείς, και μάλιστα ένας ρήτορας, για να υπερασπιστεί τούτο τον νόμο που πάμε μεις να καταλύσουμε και που ορίζει να έχουν κύρος οι αποφάσεις των δικαστηρίων. [50c] Ή μήπως θ᾽ αποκριθούμε σ᾽ αυτούς: «Μάλιστα, θέλουμε να καταλύσουμε αυτό τον νόμο, γιατί η Πολιτεία δεν έκρινε δίκαια την υπόθεση στο δικαστήριο, όταν μας καταδίκαζε, και μας αδίκησε». Αυτά θα πούμε ή τίποτ᾽ άλλο;
ΚΡ. Αυτά, μά τον Δία, Σωκράτη»
Αυτά, μα τον θεό, ως Άδωνις και Κωστή!
Είναι, ειλικρινά, απογοητευτικό ότι, ενώ ο σεβασμός των νόμων υπήρξε το πιο σπουδαίο καθήκον και γνώρισμα των αρχαίων Ελλήνων πολιτών, ένα καθήκον που στήριξε τη δημοκρατία κατά τον 5ο αι. π.Χ., κατά την πιο γνήσια έκφρασή της, σήμερα εμπαίζονται από υπουργούς! Ο Περικλής τονίζει στον Επιτάφιό του: «Από σεβασμό πειθαρχούμε σ’ αυτούς που κάθε φορά βρίσκονται στην εξουσία και στους νόμους, και μάλιστα σ’ αυτούς που έχουν θεσπιστεί για την προστασία αυτών που αδικούνται, και σ’ εκείνους που, ενώ είναι άγραφοι, προκαλούν αναμφισβήτητο αίσθημα ντροπής (στους παραβάτες)» (Θουκ., 37. 3: δια δέος μάλιστα ου παρανομούμεν, των τε αιεί εν αρχή όντων ακροάσει και των νόμων, και μάλιστα αυτών όσοι τε επ’ ωφελία των αδικουμένων κείνται και όσοι άγραφοι όντες αισχύνην ομολογουμένην φέρουσιν).
Τι λέει ο Πλάτων
Ο Πλάτων τόνιζε τη μεγάλη σημασία των νόμων και έλεγε πως είναι ανάγκη οι άνθρωποι να θεσπίζουν νόμους και να ζουν σύμφωνα με αυτούς, γιατί αλλιώς δεν θα διαφέρουν από τα πιο άγρια θηρία (Νόμοι Θ 874 a: νόμους ανθρώποις αναγκαίον τίθεσθαι και ζην κατά νόμους ή μηδέν διαφέρειν των πάντα αγριωτάτων θηρίων). Ο ίδιος υποστήριζε πως «η πόλη στην οποία ο νόμος βρίσκεται κάτω από την εξουσία των πολιτών και (με τη βία) ακυρώνεται, είναι έτοιμη να οδηγηθεί στη φθορά και την καταστροφή» (Νόμοι Δ 715 d: εν η πόλει αρχόμενος η και άκυρος νόμος, φθοράν ορώ τη τοιαύτη ετοίμην ούσαν). Αλλά και πριν από τον Πλάτωνα ο Ηράκλειτος προβάλλοντας την αξία των νόμων προέτρεπε τους πολίτες «να μάχονται για τον νόμο, όπως για τα τείχη της πόλης» (Διογ. Λαέρτ. ΙΧ 2: μάχεσθαι… υπέρ του νόμου, όκως υπέρ τείχεος).
Τι λέει ο Δημοσθένης
Ο Δημοσθένης εξαίροντας τη μεγάλη σημασία των νόμων για την εύρυθμη λειτουργία μιας Πολιτείας έλεγε πως: «κάθε νόμος είναι εύρημα και δώρο θεών, δόγμα συνετών ανθρώπων, μέσο αποκατάστασης των ακούσιων και των εκούσιων σφαλμάτων, κοινή συμφωνία της πόλης με βάση την οποία όλοι οι πολίτες οφείλουν να ζουν» (Κατά Αριστογ. Α΄ 16: πας εστί νόμος εύρημα μεν και δώρον θεών, δόγμα δ’ ανθρώπων φρονίμων, επανόρθωμα δε των εκουσίων και ακουσίων αμαρτημάτων, πόλεως συνθήκη κοινή, καθ’ ην πάσι προσήκει ζην τοις εν τη πόλει) και προσέθετε πως «αν καταλυθούν οι νόμοι και δοθεί το δικαίωμα στον καθένα να κάνει ό τι θέλει όχι μόνο η Πολιτεία δεν είναι δυνατό να σταθεί, αλλά και η ζωή των ανθρώπων δεν θα διέφερε καθόλου από τη ζωή των θηρίων» (&22: επεί λυθέντων γε τούτων, και εκάστω δοθείσης εξουσίας ό τι βούλεται ποιείν, ου μόνον η πολιτεία οίχεται, αλλ’ ουδ’ ο βίος ημών του των θηρίων ουδέν αν διενέγκαι). Και ο Αριστοτέλης παρομοίαζε τους νόμους με ψυχή της πόλης και έλεγε πως «όπως το σώμα, αν στερηθεί την ψυχή, διαλύεται, έτσι και η πόλη, αν δεν υπάρχουν νόμοι, χάνεται» (Στοβ. Ανθολ. ΜΓ΄: ώσπερ γαρ το σώμα στερηθέν ψυχής πίπτει, ούτω και η πόλις μη όντων νόμων καταλύεται).
ΣΣ(Στον ιστότοπο μας,όλες οι απόψεις εκφράζονται ελεύθερα,
