Του Αντώνη Βενέτη
Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι
[Κ. Καρυωτάκης]
Αξίζουν ασφαλώς τα δύσκολα και ανεκτίμητα εύγε στον Έλληνα της διασποράς Κων. Βελέντζα, για την ίδρυση Μουσείου φιλελληνισμού στην Αθήνα, αλλά και τις εκδηλώσεις που παρουσιάζει, φιλελληνικού χαρακτήρα.
Έτσι, πρόσφατα τίμησε απογόνους των φιλελλήνων που προσήλθαν στην επαναστατημένη Ελλάδα του 1821 και πολέμησαν τον Οθωμανό κατακτητή, για να πεθάνουν πολλοί εξ αυτών και να ενταφιασθούν στα χώματα της Ελλάδος.
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, Μεσολόγγιον -Αριθ. 63- τη 2 Αυγούστου 1824
«Με ανέκφραστον λύπην μας μανθαίνομεν ότι την 11 Αυγούστου ε.ν. περί τας 10 ώρας της πρωΐας απέθανεν εις Γαστούνην ο Λορδ Κάρολος Μουράι, υιός του Δουκός Αδίλ, εξαιτίας δριμυτάτου εγκεφάλου ων εις ηλικίαν είκοσι πέντε μόνον ετών έδειξεν εις όλα και καθ’ όλα, αφ’ ης στιγμής επάτησε της πατρίδος μας το έδαφος, τα πλέον ευγενή του ζήλου και της φιλανθρωπίας αισθήματα, αμιλλώμενος πάντοτε, όσον δυνατόν, εις το να ευποιή […]
Λυπηρά ευγνωμοσύνη διά την ανάμνησιν του ευγενούς τεθνηκότος, υψηλή και ευγενής ευγνωμοσύνη, η οποία αιωνίως θέλεις διαμένει εις κάθε Έλληνος πολίτου καρδίαν!»
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, Μεσολόγγιον -Αριθ. 83- τη 11 Οκτωβρίου 1824
«Χθες μετά την δύσιν του ηλίου ετελεύτησεν ο ευγενέστατος ιππεύς Ερρίκος Μεϊζέλος (Henry Meisel) εκ Δρέσδης, ασθενήσας με πυρετόν προ 10 περίπου ημερών, και άφησεν εις λύπην απαρηγόρητον, όσους τον εγνώρισαν εις το ολίγον διάστημα της εδώ διατριβής του. Γεννηθείς εξ ευγενών και λαμπρών γονέων, και χρηματίσας εις την δούλευσιν της Βασιλικής Αυλής της Σαξονίας… ήλθε τελευταίον προ δύο μηνών σχεδόν εις την Ελλάδα, δια να χρησιμεύσει εις τα πράγματα […] φέρθη το λείψανόν του εις την εκκλησίαν του Αγίου Σπυρίδωνος, συνοδευόμενον υπό του θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ρωγών μετά των ιερέων… και λοιπών πολιτικών και πολεμικών υπουργών, πλήθους ανδρών και γυναικών […] ετάφη δε εις την ιδίαν εκκλησίαν του Αγίου Σπυρίδωνος».
