Αξιολογώ, βαθμολογώ, υπάρχω.. Του Ηλία Καραβόλια

Του Ηλία Καραβόλια

«Για να βρεις ποιος σε εξουσιάζει, απλώς σκέψου ποιος είναι αυτός που δεν επιτρέπεται να κριτικάρεις»
(Βολταίρος)

«Quae supra nos nihil ad nos» (Ο,τι είναι από πάνω μας δεν είναι τίποτα για μας)

Οι απέχοντες από τις εκλογές ( κυρίως αυτοί) φαίνεται ότι βρήκαν τρόπο να συμμετέχουν στο εικονικό αμεσοδημοκρατικό σκηνικό της χώρας. Και μαζί με «ενεργούς πολίτες»( ένας φαντασιακός όρος μαζικού ναρκισσισμού που καλύπτει συλλογικές ανεπάρκειες ) ικανοποιούνται ψευδαισθητικά ασκώντας κριτικής με βαθμολόγηση και αξιολόγηση του ελληνικού Δημοσίου( κακώς κείμενα που δεν χωράνε σε κανένα ψηφοδέλτιο)…

Αναφέρομαι φυσικά στην αξιολόγηση των δημοσίων υπηρεσιών, της αυτοδιοίκησης, του κράτους και των δομών και υποδομών της χώρας, που τελείωσε πρόσφατα (και μερικοί πανηγυρίζουν ότι πέτυχε ως «πείραμα αμεσοδημοκρατικής παρέμβασης»)
Το να αξιολογείς τις συνθήκες που ζεις δεν είναι κακό – αρκεί να μην την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια την ώρα της κάλπης.

Το να βαθμολογείς υπηρεσίες, θεσμούς και μηχανισμούς δεν είναι επίσης μεμπτό – αρκεί να ανταποκρίνεσαι εσύ πρώτα ως πολίτης, υποκείμενο του νόμου, στον συμβολικό σου ρόλο.

Το ranking και το rating για τον Δήμο, την Περιφέρεια, του Υπουργείο, την Κυβέρνηση μάλλον δεν διαφέρει και πολύ με
τακτικές αξιολόγησης των χρηστών για εστιατόρια, για e shops, ταξίδια, άρθρα, εμπορεύματα.

Ας σοβαρευτούμε : η αξιολόγηση του κράτους δεν είναι παρά το φυσικό συνεπακόλουθο της κοινωνικής μηχανικής που καθυποτάσσει τον πολίτη της πρόσβασης στο e governance : αυτής της μηχανικής που επιβάλλει η βιοπολιτική της ιντερνετικής μετακόμισης της κοινωνίας.

Βαθμολογώ και αξιολογώ θεσμούς και υπηρεσίες σημαίνει αποδέχομαι τις υφιστάμενες συστημικές δομές ,κρίνοντας τις δημόσιες υποδομές που (ανα)παράγονται και εκφυλίζονται από αυτές.

Σημαίνει επίσης ότι βαθμολογώ τους θεσμικούς ρόλους κρατικών λειτουργών και όχι τους ίδιους τους κρατικούς λειτουργούς.

Και αφού η βίαιη αναπαράσταση των θεσμών για τους πολίτες εξημερώνεται μέσα στις οθόνες με το gov.gr με το myAADE και άλλες πλατφόρμες που απορροφούν τους κοινωνικούς κραδασμούς, αυτές οι ψηφιακές λειτουργιές πρώτα και κυρία συμβάλουν στην υψηλή παραγωγικότητα και αποδοτικότητα του μεγάλου καπιταλιστή ( κράτος).

Αξιολογούμε την τεχνολογία πίσω από το κράτος και όχι το κράτος – αυτή είναι η πραγματικότητα. Η ζωή μας έγινε ευκολότερη, οι χρόνοι μειώθηκαν αλλά η εξουσία πνίγει ολοένα και περισσότερο τις μάζες : είτε με στρεβλώσεις παρεμβατικές είτε με καταπίεση των υποκειμένων στο να συμμορφωθούν με τις ταχύτητες του uploading του βίου στο cloud της εξουσίας.

Η επιτάχυνση του βίου με την τεχνολογική πρόσβαση έχει γίνει η παράπλευρη συνέπεια της ψηφιοποίησης του κράτους.
Και η αξιολόγηση για σκουπίδια στους δρομους, κακό δημόσιο νοσοκομείο, κρατικές ελλείψεις σε κοινωνικές δομές, παράνοια με πρόστιμα και φορομπηχτικές πολιτικές, γίνεται εργαλείο ταχύτητας και gamification (παίγνιοποίησης)που γοητεύει τους υπηκόους για να νιώσουν «ενεργοί πολίτες».

Αλλά είναι άλλη ιστορία το ποιος δικαιούται σε αυτόν τον τόπο να αυτοαποκαλείται πολίτης και μάλιστα ενεργός, όταν επιλέγει να μην ψηφίζει και να μην ελέγχει τα πρόσωπα που ψηφίζει, αυτούς τους θεματοφύλακες των θεσμών και των νόμων που ποτε δεν βαθμολογούνται, ποτέ δεν τιμωρούνται ή χάνουν πόντους ( μισθό και προνόμια ) όταν δεν κάνουν την δουλειά για την οποία ψηφίστηκαν ή διορίστηκαν.

Η αξιολόγηση της χώρας είναι η αξιολόγηση της εσωτερικευμένης μας μαζοχιστικής τάσης να εκλέγουμε μέτριους ή να απέχουμε ώστε να εκλέγονται αυτοί ευκολότερα.

Ας μάθουμε να αξιολογούμε ανθρώπους, βιογραφικά, γνώσεις και ικανότητες και μετά να βαθμολογούμε την εικόνα της κρατικής και αυτοδιοικητικής μηχανής ( της οποίας είμαστε γρανάζια, και μια χαρά την λαδώνουμε)….