Οι δανειστές πρέπει να αλλάξουν ρότα στο θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, υποστηρίζει σε άρθρο γνώμης που δημοσιεύεται στο Bloomberg, ο πρώην ειδικός συνεργάτης και λογογράφος του Μπιλ Κλίντον, Ντέιβιντ Σίπλι.
Η άμεση μείωση του χρέους θα ήταν η πιο άμεση και ξεκάθαρη επιλογή, σημειώνει το πρακτορείο, επισημαίνοντας όμως ότι οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης φοβούνται ότι θα προκαλέσουν τους ψηφοφόρους τους. Η εναλλακτική λύση είναι ένα πακέτο άλλων παραχωρήσεων – ανάμεσά τους περαιτέρω μείωση των επιτοκίων, επέκταση των λήξεων των δανείων και περίοδοι χάριτος. Ένα επαρκώς ολοκληρωμένο σχέδιο είναι ικανό να καταστήσει το χρέος βιώσιμο, τονίζει το Bloomberg.
Ολόκληρο το κείμενο του Bloomberg:
“Η Ελλάδα και οι δανειστές της, δηλώνουν πως έχουν κάνει πρόοδο στις ατελείωτες διαπραγματεύσεις τους σχετικά με το χρέος της χώρας – αρκετό για να αποφευχθεί η αθέτηση των πληρωμών περίπου 7 δισεκατομμυρίων τον Ιούλιο. Αυτό είναι μεν καλό, είναι όμως το εύκολο κομμάτι. Η συμφωνία που πρέπει να κάνουν Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα.
Τα 7 περασμένα χρόνια, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι θεσμοί της Ευρωζώνης έχουν στηρίξει την Αθήνα με δάνεια σε αντάλλαγμα για τη λιτότητα στα δημοσιονομικά και τις δομικές μεταρρυθμίσεις. Αυτή η στρατηγική έχει αποτύχει να αντιστρέψει τον φαύλο κύκλο στον οποίο κινείται η Ελλάδα σχετικά με την συρρικνούμενη οικονομία της και το υψηλό της χρέος. Η Ευρώπη πρέπει να δώσει τέλος σε αυτό το σπιράλ χωρίς άλλη καθυστέρηση – κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με ένα σχέδιο που θα μειώνει το ελληνικό χρέος.
Το ΔΝΤ έχει ξεκαθαρίσει ότι θα πάρει μέρος μόνο σε ένα πρόγραμμα διάσωσης που θα περιλαμβάνει ένα ρεαλιστικό σχέδιο για τη βιωσιμότητα του χρέους. Αυτό είναι μια ευχάριστη παρένθεση από το πρόσφατο παρελθόν: Ξανά και ξανά, οι δανειστές αυταπατώνται ότι η Ελλάδα μπορεί να πετύχει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για χρόνια. Ιδιαίτερα η Γερμανία, θέλει να κρατήσει αναμεμειγμένο το ΔΝΤ. Με λίγη τύχη, το Βερολίνο ίσως υιοθετήσει κάποιες από τις προτάσεις των δανειστών.
Η Ελλάδα έχει περάσει σχεδόν μια δεκαετία τιμωρητικής λιτότητας. Η ανεργία στη χώρα κινείται ακόμα σε επίπεδα κοντά στο 25%. Η συμφωνία της προηγούμενης εβδομάδας συμπεριλαμβάνει νέες μεταρρυθμίσεις σε φορολογία και συντάξεις ύψους 2% του ΑΕΠ. Αν καταναλωτές και επιχειρήσεις θέλουν να ξοδέψουν και να επενδύσουν ξανά, θα πρέπει να δουν το φως στην άκρη του τούνελ.
Η οικονομική αναγκαιότητα και η πολιτική σκοπιμότητα δείχνουν ακριβώς στο ίδιο συμπέρασμα: Η δημοσιονομική πειθαρχία μπορεί να είναι απαραίτητη – όχι όμως σε σημείο που να γίνεται αυτοκαταστροφική. Γι αυτό οι δανειστές πρέπει να εστιάσουν στην ελάφρυνση του χρέους. Οι ιδιώτες δανειστές έχουν ήδη αποδεχθεί μεγάλες απώλειες μετά την αναδιάρθρωση του χρέους το 2012. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν άλλα χρήματα καθώς αυτό θα επηρέαζε την αξιοπιστία τους. Έτσι μένουν οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και οι διασωστικοί τους μηχανισμοί. Ο ESM και ο διάδοχός του, το EFSF.
Μια άμεση μείωση του χρέους θα ήταν η πιο καθαρή λύση, όμως οι κυβερνήσεις φοβούνται τους ψηφοφόρους τους, οι οποίοι περιμένουν να δουν τα λεφτά που δάνεισαν στην Ελλάδα να επιστρέφουν μια μέρα. Η εναλλακτική είναι ένα πακέτο άλλων παραχωρήσεων – μεταξύ των οποίων και μια περαιτέρω μείωση των επιτοκίων, συν επέκταση της ωρίμανσης και της περιόδου χάριτος.
Ένα σαφές πλάνο, θα ήταν ικανό να καταστήσει βιώσιμο το ελληνικό χρέος. Θα πρέπει να γίνει καθαρό στην Ελλάδα πως θα πρέπει να εφαρμόσει μια σειρά εφικτών μεταρρυθμίσεων, όμως όμως και η επίτευξη δημοσιονομικών πλεονασμάτων που κανείς δεν πιστεύει πως είναι εφικτά.
Δεν είναι ζήτημα να “κάνουμε χάρη” στην Ελλάδα. Η χώρα δεν θα μπορέσει να ευημερήσει στην Ευρωζώνη εκτός αν βελτιώσει την οικονομική της απόδραση και αυτό απαιτεί περαιτέρω μεταρρυθμίσεις. Όμως αυτό δεν είναι λιγότερο σημαντικό από το η επόμενη συμφωνία με τους δανειστές να σπάει αυτόν τον κύκλο και να επιδιορθώνει.”
