Του Βασιλείου Γεωργίου Γρηγ. Παπαδάκη
Εκ Διός άρχεσθαι. Η αξιωματική αντιπολίτευση των ανέγνωμων στερείται ορθολογισμού, κοινοβουλευτικού ευπρεπισμού και δημοκρατικού ήθους.
Ο ρόλος της αντιπολιτεύσεως στο κοινοβούλιο είναι ουσιαστικός για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αποδίδει έργο μόνον όταν αποφεύγει ακρότητες, φανατισμό, στείρο διάλογο και δογματικές εμμονές που δημιουργούν κλίμα πολιτικής έντασης, κοινωνικής αναταραχής και ανασφάλειας. Άλλωστε το κόμμα της συνισταμένης έχει «κηρυχθεί σε άγνοια».
Η αξιωματική αντιπολίτευση αντιδικεί όχι για τα ίδια τα πράγματα αλλά εξ΄αιτίας των διαφορετικών αντιλήψεων που έχει για την έννοια των πραγμάτων, θα έλεγε ο στωικός φιλόσοφος Επίκτητος (40-120 μ.Χ.).
Στη Βουλή όταν ο ατριβής της αντιπολιτεύσεως ασκεί κριτική κατά του πρωθυπουργού, δεν βρίσκεται στο ίδιο πνευματικό και μορφωτικό επίπεδο, έτσι δεν εκτιμά σωστά τα νοήματα των επιχειρημάτων. Τότε υπάρχει δυσαρμονία κυβέρνησης – αντιπολίτευσης και η συζήτηση με αλλεπάλληλες άσχετες παρεμβολές και παρεμβάσεις μεταβάλλεται σε ανιαρή κενολογία. Τέχνη χρειάζεται ο πολιτικός διάλογος για ν΄ αποφευχθεί η άγονος και εριστική αντιπολιτευτική αντιπαράθεση.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση οφείλουν να τηρούν τους νομικούς και πολιτικούς κανόνες. Οι νομικοί κανόνες αποτελούν το κοινοβουλευτικό δίκαιο, περιέρχονται στο Σύνταγμα και τον κανονισμό της Βουλής. Οι πολιτικοί κανόνες είναι άγραφοι και ταυτίζονται με τους κανόνες της ηθικής: Οι ηγέτες, «όσον άγει», να μη ψεύδονται να μη λασπολογούν και συκοφαντούν.
Η δημοκρατία είναι ένα ιδεατό και παραπλανητικό σχήμα. Οι σύγχρονοι πολιτικοί την όρισαν ως κυριαρχία της πλειοψηφίας του λαού. «Ο λαός στην εξουσία» Α. Παπανδρέου, 1981. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει λαϊκή κυριαρχία. Ο λαός δεν είναι ενιαίος, χωρίζεται σε πολιτικά κόμματα με διαφορετική ιδεολογία, και σε διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. (Ύψος εισοδήματος, μορφωτικό επίπεδο, επάγγελμα και κοινωνικό γόητρο). Ο πολιτειολόγος Κάρολος Μοντεσκιέ (1689-1755), πρόδρομος της Γαλλικής Επαναστάσεως, υποστήριζε: «ο λαός δεν μπορεί πάντα να σκέπτεται για όλα, υπάρχουν ζητήματα που δεν γνωρίζει και δεν μπορεί να τα χειριστεί, γι’ αυτό χρειάζεται τους κατάλληλους και άριστους εκπροσώπους».
Ηθικό δίδαγμα: «Μη φθονήτε τοις πρωτεύουσιν αλλά αμιλλάσθε». Προτροπή του Αριστοτέλη (384-322 π.Χ.), προς τους «επιθυμητικούς» νέους όλων των παρατάξεων.
