Δημήτρης Τριανταφυλλίδης: «Η Ρωσία δεν πρόκειται να κερδίσει τον πόλεμο»

325

Δημήτρης Τριανταφυλλίδης: Συνέντευξη για τη Ρωσία, την Κίνα και τους ήρωες της Ουκρανίας

«Δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, νομίζουμε ότι ο θα τελειώσει ο πόλεμος και τα πράγματα θα γίνουν όπως πριν. Από τη στιγμή που άλλαξε ο χάρτης της Ευρώπης, αυτό σημαίνει ότι τελείωσε ο κόσμος όπως τον ξέραμε. Εκείνος ο κόσμος πέθανε στις 24 Φεβρουαρίου». 

Αυτά μας έλεγε ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης στη συνέντευξη που είχαμε κάνει πριν από ένα χρόνο, με τίτλο «Ο κόσμος που ξέραμε πέθανε στις 24 Φεβρουαρίου», την 7η μέρα του πολέμου. Μία συνέντευξη που είχε γίνει viral, καθώς όλοι τότε προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι έχει συμβεί παρακολουθώντας αποσβολωμένοι τον ρωσικό στρατό να έχει εισβάλει στην Ουκρανία, να βομβαρδίζονται το Κίεβο, το Χάρκοβο, η Μαριούπολη, να έχει επιστρέψει ο πόλεμος στην ευρωπαϊκή ήπειρο για πρώτη φορά μετά τον Β’ ΠΠ.

Ένα χρόνο μετά, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και 5 εκ. πρόσφυγες, η Ουκρανία έχει υψωθεί σε χώρα-σύμβολο που πολεμάει για την ελευθερία και τις δυτικές αξίες. «Ο πόλεμος θα κρατήσει για πολύ ακόμα, αλλά η Ρωσία δεν πρόκειται να κερδίσει, σου το υπογράφω» μου λέει και ένα μέρος της απάντησης έρχεται σε ένα βίντεο και μία φωτογραφία που βλέπει όλος ο ελεύθερος κόσμος.

Ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης παρακολουθεί καθημερινά τον πόλεμο και μέσα από τα ρωσικά κανάλια ενημέρωσης «διαβάζοντας» τις ρωγμές του καθεστώτος. Τι γίνεται στη Ρωσία αυτή τη στιγμή; Πόσο θα διαρκέσει η αιματοχυσία; Με το σύστημα της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής ασφαλείας να έχει πλέον διαταραχθεί ανεπανόρθωτα, καθώς «ζούμε σε μία μεταβατική περίοδο κατά την οποία θα σχηματιστούν οι δύο μεγάλοι συνασπισμοί, ο δυτικός, με επικεφαλής το ΝΑΤΟ, και το ευρασιατικό στρατόπεδο στο οποίο θα ηγηθεί η Κίνα», η Κίνα πλέον μπαίνει κι αυτή στη συζήτησή μας, καθώς, όπως λέει, «το παρόν και το μέλλον της Ρωσίας ως αποικία προβλέπεται ζοφερό». Τι λέγαμε πριν ένα χρόνο, και τι λέμε τώρα…

Ναι, γιατί όλες οι ρωσικές παραδοχές στην έναρξη αυτού του πολέμου ήταν λανθασμένες. Η πρώτη παραδοχή ήταν ότι οι Ουκρανοί δεν θα πολεμήσουν. Η δεύτερη ότι η κυβέρνηση του Κιέβου θα το βάλει στα πόδια και θα την αντικαταστήσουν με δικές τους μαριονέτες. Η τρίτη ότι η Δύση και η διεθνής κοινότητα θα επιτρέψουν την αναθεωρητική, ιμπεριαλιστική της πολιτική. Ο πόλεμος αυτός ξύπνησε τη Δύση, μέσα σε πολύ λίγο καιρό έγιναν πράγματα που ούτε τα φανταζόμασταν, όπως η πλήρη απεξάρτηση της Ευρώπης από τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους. Το ΝΑΤΟ κυριολεκτικά αναστήθηκε, απέδειξε την ικανότητα του να προσαρμόζεται σε νέες συνθήκες. Επειδή όλες οι παραδοχές ήταν λάθος, η Ρωσία οδηγήθηκε από την αρχή αυτού του πολέμου σε μία έκπτωση σε ηθικό επίπεδο.

Ένα χρόνο αργότερα συμπληρώνω ότι έχουμε την ηθική αυτοκτονία της Ρωσίας, ενώπιον της Ιστορίας. Εκεί που παρουσιαζόταν ως ηθικά αναγεννητική δύναμη η οποία θα σώσει τη δυτική Ευρώπη και την Ουκρανία από τη διαφθορά, την αμαρτία, την ομοφυλοφιλία, με τις θηριώδεις πράξεις  που διέπραξαν οι στρατιώτες της απέδειξε πως η ίδια είναι η προσωποποίηση του κακού στον 21ο αιώνα. Ταυτόχρονα ακύρωσε την προσπάθειά της, ως εκπρόσωπος της Τρίτης Ρώμης, να αναγεννήσει την καθολική και προτεσταντική Δύση για να επαναφέρει στον ίσιο δρόμο τους παραστρατημένους αδερφούς, που σημαίνει στη λατρεία του ενοίκου του Κρεμλίνου και της μαφιόζικης δομής του κράτους που εκπροσωπεί, κυρίως όμως να επαναφέρει υπό την επιρροή του Πατριαρχείου της Μόσχας την παγκόσμια Ορθοδοξία.

Οι αυτοκρατορικές βλέψεις δεν υποστηρίζονταν από μια ισχυρή οικονομία. Η οικονομία της Ρωσίας, που στηριζόταν στη μονοκαλλιέργεια των ενεργειακών υλών, ποτέ δεν ήταν ισχυρή, η δύναμή της είναι τα πυρηνικά όπλα. Ο ρωσικός προϋπολογισμός φέτος θα παρουσιάσει ένα έλλειμμα της τάξης του 35%. Τα μειωμένα έσοδα από τις ρωσικές εισαγωγές, οι πολύ μεγάλες πολεμικές δαπάνες, σε συνδυασμό με τις κυρώσεις έχουν επιφέρει μεγάλο πλήγμα στη ρωσική οικονομία. Εδώ κρύβεται και μία απάντηση στο ερώτημα μέχρι ποιο σημείο είναι διατεθειμένη να πολεμήσει.

Παιδί με την ουκρανική σημαία στην απελευθερωμένη Χερσώνα της Ουκρανίας © EPA/OLEG PETRASYUK
Μέχρι πότε θα συνεχιστεί αυτός ο καταστροφικός πόλεμος;

Ο πόλεμος θα συνεχιστεί μέχρι το σημείο όπου το κόστος της ήττας θα είναι δυσβάσταχτο για τη ρωσική ελίτ. Όταν η ρωσική ελίτ αντιληφθεί ότι το κόστος του πολέμου θα απειλήσει την υπόσταση και τη δομή του κράτους που ονομάζεται Ρωσική Ομοσπονδία, τότε θα αρχίσουν οι διεργασίες για αλλαγή του εκπροσώπου του Κρεμλίνου και του μοντέλου εξουσίας.

Από εκεί θα προκύψουν μια σειρά προβλήματα, καθώς η ρωσική ελίτ θα πρέπει να βρει κάποιον που να μπορέσει να λειτουργήσει ως τροχονόμος των συμφερόντων των διαφόρων φατριών. Η ισχυρότερη φατρία είναι αυτή των μυστικών υπηρεσιών, της FSB, και της SVU, της Υπηρεσίας Εξωτερικής Κατασκοπείας, της Γενικής Διεύθυνσης του Γενικού Επιτελείου Στρατού, γνωστής και ως Στρατιωτικής Κατασκοπείας, της Υπηρεσίας επιβολής ποινών, της Εθνικής Φρουράς – έχουμε πολλές μυστικές υπηρεσίες στη Ρωσία. Μια άλλη φατρία είναι το στρατιωτικό και βιομηχανικό σύμπλεγμα το οποίο διαπλέκεται και με τους ενεργειακούς κολοσσούς. Είναι επίσης οι αναδυόμενες ομάδες πίεσης όπως ο ιδιωτικός στρατός Βάγκνερ και οι Τσετσένοι του Καντίροφ, που διεκδικούν από περιθωριακές φιγούρες  να γίνουν μέινστριμ στην πολιτική ζωή της χώρας. Και βέβαια η φατρία του τραπεζικού κλάδου, όπου συνυπάρχουν επιχειρηματίες με στελέχη της FSB, ή του ενεργειακού κλάδου ο οποίος ελέγχεται από μία κλίκα φίλων του Πούτιν. Πρέπει λοιπόν το πρόσωπο που θα βρουν να γίνει τροχονόμος των συμφερόντων όλων αυτών και ταυτόχρονα να τον θεωρήσει η Δύση αξιόπιστο συνομιλητή ώστε να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Πολύ δύσκολη εξίσωση. Ακούγονται διάφορα ονόματα, δεν φαίνεται προς το παρόν κάποιο πρόσωπο ικανό για μια τέτοια αποστολή.

Παρακολουθώντας καθεστωτική τηλεόραση, βλέπουμε τις ρωγμές στη ρωσική προπαγάνδα.

Πώς τα ξέρουμε όλα αυτά; Υπάρχει τέτοια συζήτηση στο εσωτερικό της Ρωσίας;

Οι συζητήσεις αυτές βέβαια γίνεται στις εξοχές, μυστικά, ωστόσο υπάρχουν τρόποι να καταλαβαίνουμε εμείς οι δημοσιογράφοι προς τα πού πάει. Για παράδειγμα, παρακολουθώντας καθεστωτική τηλεόραση, βλέπουμε τις ρωγμές στη ρωσική προπαγάνδα. Π.χ. τους προηγούμενους μήνες είχαμε μέσω των ελεγχόμενων κρατικών σταθμών μεγάλης ακροαματικότητας άσκηση κριτικής κατά της ηγεσίας του Υπουργείου Άμυνας, αυτό άρχισε να μας προβληματίζει, μετά από λίγο καιρό έγιναν αλλαγές στη διοίκηση του στρατού στην Ανατολική Ουκρανία.

Παρακολουθούμε επίσης τις διαρροές που βγαίνουν σε διάφορα καθεστωτικά έντυπα που εκπροσωπούν τον επιχειρηματικό κόσμο, και εκεί βλέπουμε τις αγωνίες για την έλλειψη ανταλλακτικών, πρώτων υλών, συνεργασιών με ξένους εταίρους που έχουν φύγει από τη Ρωσία. Βλέπουμε ακόμα την αγωνία των τραπεζών ότι δεν θα μπορέσουν να αντέξουν τον αποκλεισμό τους από το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα συναλλαγών, το γνωστό Swift, ή την αγωνία των τραπεζών μετά την απαγόρευση της κινεζικής ηγεσίας να εξυπηρετούνται οι ρωσικές πιστωτικές κάρτες στην Κίνα και ιδίως η κάρτα MIR. Αυτά όλα τα διαβάζουμε στις εφημερίδες και μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα. Γιατί ό,τι γίνεται μέσα στο Κρεμλίνο, το γνωρίζουν βέβαια 20, το πολύ 30 άνθρωποι.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά την έναρξη της εισβολής στην Ουκρανία, οι Ρώσοι συνεχίζουν να εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα © EPA/Yuri Kochetkov
Πριν ένα χρόνο μου είχατε πει ότι θα δούμε πώς θα αντιδράσει η ρωσική κοινωνία όταν αρχίσουν να επιστρέφουν τα πτώματα.
 

Τα κατά χιλιάδες πτώματα που φτάνουν στη Ρωσία μέχρι στιγμής είναι ανθρώπων οι οποίοι υπηρετούσαν με συμβόλαια στον ρωσικό στρατό ή που ήταν φυλακισμένοι και απελευθερώθηκαν από την ομάδα Βάγκνερ με την προοπτική να πολεμήσουν, οι περισσότεροι από την ενδοχώρα. Τώρα όμως έχει ανοίξει μια συζήτηση να στείλουν κληρωτούς, δηλαδή να καλέσουν στον πόλεμο παιδιά 19-20 χρονών, αυτό θα είναι ένα κρίσιμο και θα παρακολουθήσουμε τις αντιδράσεις της ρωσικής κοινωνίας.

Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι η ρωσική κοινωνία διακρίνεται από έναν αφόρητο κομφορμισμό και ότι έχει επιλέξει τη σιωπή ως υποταγή στην πολιτική εξουσία. Επίσης στη Ρωσία δεν υπάρχουν άλλες φωνές πλην αυτής του καθεστώτος το οποίο ελέγχει τα πάντα: εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεόραση, διαδίκτυο. Η πρόσβαση που έχω εγώ, λόγου χάρη, σε ρωσικές ιστοσελίδες οι οποίες λειτουργούν με mirroring, έχουν δηλαδή τους σέρβερ αλλού, δεν υφίσταται για τους Ρώσους πολίτες. Τους λείπει η πληροφόρηση, και την ίδια στιγμή υπάρχει ένας βομβαρδισμός προπαγανδιστικών εκπομπών. Όχι μόνο τώρα. Είχα φίλους που δούλευαν στο ραδιόφωνο την προηγούμενη δεκαετία που κάθε πρωί έπαιρναν το non paper από το Κρεμλίνο για το ποιες λέξεις πρέπει να επαναλαμβάνουν μέσα στο 24ωρο και πόσες φορές, ανάλογα με τις ανάγκες του προπαγανδιστικού μηχανισμού. Έτσι λοιπόν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού αυτή τη στιγμή  ζει σε άλλη διάσταση, δεν έχουνε επαφή με την πραγματικότητα.

Ευθύνεται ο λαός για τις αποφάσεις της ηγεσίας του;

Η απάντηση είναι όχι, δεν υπάρχει συλλογική ευθύνη. Υπάρχει όμως κάτι άλλο. Όταν οι πολίτες εκλέγουν αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις για τις θηριωδίες που είδαμε στην Μπούτσα, στο Ιζιούμ, στη Μαριούπολη και αλλού, υπάρχει συλλογική ενοχή, που θα τυραννήσει στη Ρωσία καθόλη τη διάρκεια του 21ου αιώνα. Η Ρωσία θα είναι ο αποσυνάγωγος του παγκόσμιου πολιτισμού, προς μεγάλη λύπη δική μου, γιατί γνωρίζω καλά τη χώρα και τον πολιτισμό, και έχω φίλους εκεί πολλοί εκ των οποίων κρύβονται ή έχουν αυτοεξοριστεί.

Επίσης ήδη τις πρώτες μέρες του πολέμου είχατε πει ότι οι Ρώσοι δεν θα μπορούν να βγουν από τη χώρα τους για πάρα πολλά χρόνια.

Οι Ρώσοι σήμερα γίνονται δεκτοί πού; Στα Αραβικά Εμιράτα, που πηγαίνουν όσοι έχουν λεφτά ή κορίτσια που θέλουν να αποκτήσουν. Η Ρωσία όσον αφορά την απομόνωση θα γίνει μια πιο light εκδοχή της Βόρειας Κορέας. Έχουν φύγει όλες οι εταιρίες, έχουν διακόψει εμπορικές σχέσεις. Η Ρωσία εισάγει το 97% των φαρμάκων της, πότε θα προλάβει να στήσει δική της φαρμακοβιομηχανία; Στον χώρο της υψηλής τεχνολογίας έχει αποκλειστεί από τις εξελίξεις, παρότι έχουν καταπληκτικά μυαλά. Όμως τα επιτεύγματα της επιστήμης δεν μπορούν να αξιοποιηθούν από την οικονομία πρώτον γιατί δεν υπάρχει ανταγωνισμός και, δεύτερον, γιατί πολλά από αυτά πριν ακόμα ενταχθούν την εμπορική διαδικασία δεσμεύονται από το κράτος ως αναγκαία για την εθνική ασφάλεια και τα αξιοποιούν οι μυστικές υπηρεσίες.

Η Κίνα θα μετατρέψει τη Ρωσία σε μία αποικία από όπου θα παίρνει φθηνές πρώτες ύλες.

Πώς μπαίνει στη συζήτησή μας η Κίνα;

Η Ρωσία ήδη δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τη Δύση, και ήδη κινδυνεύει να την καταβροχθίσει η Κίνα και να τη μετατρέψει σε μία αποικία από όπου θα παίρνει φθηνές πρώτες ύλες, πράγμα που κάνει σήμερα. Η Κίνα αυτή τη στιγμή  είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ρωσίας, αγοράζει τεράστιες ποσότητες υδρογονανθράκων αλλά με έκπτωση 30 και 40%, σχεδόν στα όρια κόστους εξόρυξής τους, μια που δεν έχει πού αλλού να τις πουλήσει. Το δεύτερο που θέλει να κάνει η Κίνα είναι να μετατρέψει τη Ρωσία σε μία αγορά χαμηλής ποιότητας καταναλωτικών αγαθών που παράγει. Ήδη η ρωσική αγορά έχει πλημμυρίσει με κινεζικά αυτοκίνητα και οικιακές συσκευές, και υπάρχουν παράπονα για ελαττωματικά προϊόντα.

Να δώσω ένα άλλο παράδειγμα. Στη ρωσική Άπω Ανατολή υπάρχει μονοκαλλιέργεια σόγιας, παράγουν πολλά εκατομμύρια τόνους που τα αγοράζει όλα η Κίνα η οποία μετά φτιάχνει προϊόντα από σόγια, αν αύριο σταματήσουν να αγοράζουν την παραγωγή τι θα την κάνουν; Η εξάρτηση από την Κίνα είναι ένας πολύ μεγάλος κίνδυνος για τη Ρωσία. Επιπλέον, η Κίνα αγοράζει πάμφθηνα τεράστιες εκτάσεις στη ρωσική Άπω Ανατολή και στη Σιβηρία για 99 χρόνια, στέλνει  εργάτες που αποψιλώνουν τα πάντα και προχωράει παρά κάτω. Η Ρωσία από τα Ουράλια και ανατολικότερα έχει περίπου 14 εκ. πληθυσμό, υπάρχουν τεράστιες εκτάσεις  όπου δεν υπάρχει άνθρωπος.

Η Ρωσία πυροβόλησε τα πόδια της. Για αυτό ευθύνονται οι μυστικές υπηρεσίες οι οποίες έκαναν λάθος αναφορές και εκτιμήσεις, και αυτή τη στιγμή είναι εγκλωβισμένη σε έναν πόλεμο τον οποίο δεν μπορεί να κερδίσει, αυτό μπορώ να το εγγυηθώ. Η Ρωσία δεν πρόκειται να κερδίσει τον πόλεμο.

Ουκρανός στρατιώτης στα χαρακώματα παρακολουθεί μαζί με τον σκύλο του τον μαύρο καπνό που αναδύεται από δεξαμενή αποθήκευσης καυσίμου κοντά στο Κίεβο μετά τον ρωσικό βομβαρδισμό/ © EPA/ ALISA YAKUBOVYCH
Έχετε πει αρκετές φορές ότι στη Ρωσία η ανθρώπινη ζωή δεν έχει αξία.
 

Σωστά, η ανθρώπινη ζωή στη Ρωσία δεν έχει την ίδια αξία που έχει στον δυτικό πολιτισμό. Και εκεί στηρίζεται η όποια επιτυχία της στα πεδία των μαχών, μπορούν να θυσιάσουν εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες για να πετύχουν κάποιο τακτικό στόχο. Αυτή την περίοδο στέλνουν κατά χιλιάδες τους στρατιώτες τους στην περιοχή γύρω από το Μπαχμούτ, έχουν πάνω από 1.000-1.200  νεκρούς κάθε μέρα. Στέλνουν τον κόσμο σε μία βαριά οχυρωμένη θέση που προστατεύεται από ηρωικούς και εμπειροπόλεμους στρατιώτες του ουκρανικού στρατού, σε μια παγίδα που έχουν στήσει οι Ουκρανοί και αποδεκατίζουν τα ρωσικά στρατεύματα και τους μισθοφόρους της Βάγκνερ. Χωράφια γεμάτα πτώματα τα οποία δεν μαζεύει κανείς για μέρες. Αντίστοιχες είναι και οι απώλειες των Ουκρανών, να μην το υποτιμούμε.

Ο πόλεμος αυτός θα αργήσει πολύ να τελειώσει. Θα τελειώσει όταν το κόστος της ήττας θα είναι τόσο δυσβάστακτο για τους Ρώσους, που θα το σταματήσουν οι ίδιοι. Όσο αντέχουν να πολεμούν, θα πολεμούν. Θα θυσιάσουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους τους, δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα. Θυσίασαν 2 εκατομμύρια στρατιώτες για να απελευθερώσουν το Βερολίνο το 1945. Το ξαναλέω, η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία στη Ρωσία. Έχουν χάσει 10 στρατηγούς σε ένα χρόνο, είναι τρομακτική απώλεια για τα στρατιωτικά δεδομένα – στο Αφγανιστάν πολεμούσαν 10 χρόνια και έχασαν έναν! Δεν είναι όπως σε εμάς που το κάθε φέρετρο είναι πρόβλημα για την εκλεγμένη δημοκρατική κυβέρνηση. Ο ρώσος πρόεδρος δεν λογοδοτεί πουθενά. Και η κοινωνία δεν μιλάει. Όσοι μίλησαν είναι φυλακή ή αυτοεξορίστηκαν, τέλος.

Πώς προσδιορίζουμε την ήττα; 

Είναι πολύ μεγάλη συζήτηση. Μία ήττα της Ρωσίας θα ήταν να επανέρθουν τα σύνορα εκεί που ήταν στις 24 Φεβρουαρίου του 2022, μία άλλη στα συνταγματικά κατοχυρωμένα σύνορα της χώρας μέχρι το 2014 συμπεριλαμβανομένης και της Κριμαίας. Με ποιο κόστος και τι υποστήριξη. Για να συμβεί αυτό πρέπει να δοθούν στην Ουκρανία βλήματα μεγάλου βεληνεκούς, πύραυλοι και εκτοξευτήρες, τα οποία δεν διαθέτει.

Η Δύση θα πρέπει να στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις την Ουκρανία. Τι περιμένουμε;

Η Ουκρανία αιμορραγεί αυτή τη στιγμή, χάνει τα καλύτερα παιδιά της. Μια ολόκληρη γενιά  που πολεμάει για την ελευθερία. Η Δύση πρέπει να συνεχίσει να τη στηρίζει για να μπορέσει να αντέξει. Είναι πολύ σημαντικό οι Ουκρανοί να προστατέψουν τον εναέριο χώρο τους και να αποκτήσουν υπεροπλία στον αέρα. Για ένα διάστημα πρυτάνευε η λογική να μη δώσουμε τέτοια όπλα για να μην επεκταθεί ο πόλεμος, είναι η γνωστή δύναμη της αδράνειας. Αυτό φαίνεται να αλλάζει. 

Αυτή την περίοδο παρακολουθούμε έναν πόλεμο φθοράς που περιορίζεται σε ειδικές καταδρομικές επιχειρήσεις και ανταλλαγή πυρών του πυροβολικού. Θα δούμε πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση στα πεδία των μαχών την άνοιξη, περιμένουμε τις φημολογούμενες επιθέσεις των Ρώσων και αντεπιθέσεις των Ουκρανών. Πρέπει να δούμε πότε θα φτάσουν αυτά τα χίλια άρματα που τους υποσχέθηκαν, τα βλήματα μεγάλου βεληνεκούς και ποια θα είναι η αποτελεσματικότητά τους. Κι έπειτα, οι Ρώσοι με πυραυλικές επιθέσεις σκοτώνουν αμάχους και καταστρέφουν υποδομές. Εκεί επίσης θα παιχτεί πολύ μεγάλο παιχνίδι. Η Δύση έχει τους πόρους για να συνεχίσει να στέλνει γεννήτριες για την παραγωγή ενέργειας, οι Ρώσοι όμως δεν έχουν παραγωγική ικανότητα για καινούργιους πυραύλους γρήγορα. Τι θα κάνουν; Για αυτό σου λέω θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε. Υπάρχουν πλήθος πραγμάτων τα οποία πρέπει να μάθουμε και να εκτιμήσουμε.

Το σίγουρο είναι ότι οι Ουκρανοί όσο παίρνουν όπλα από τη Δύση θα πολεμούν.

Η διαδικασία αυτή μπορεί να κρατήσει χρόνια. Μπορεί να δημιουργηθεί μία παγωμένη περιοχή στα σύνορα που η σύγκρουση να συνεχίζεται μέχρι ο ένας να εξαντλήσει τον άλλο. Αλλά πέρα από την τρομακτική θυσία σε ανθρώπινες ζωές, η Ρωσία θα στραγγαλιστεί αργά αλλά σταθερά από τις κυρώσεις. Σήμερα έβγαλαν ανακοινώσεις οι μυστικές υπηρεσίες της Νορβηγίας και της Σουηδίας λέγοντας πως η Ρωσία θα είναι μόνιμη απειλή για τις χώρες τους, ακόμα και μετά την ήττας της. Επομένως για ποιο τέλος να μιλήσουμε;

Η αιματοχυσία κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα τελειώσει. Ο πόλεμος θα κρατήσει πολύ καιρό, θα στοιχίσει πολύ αίμα, πολύ πόνο και πολύ χρήμα το οποίο πρέπει να βρεθεί για να στηριχθεί η Ουκρανία. Πολύ φοβάμαι ότι και του χρόνου, τέτοια μέρα, θα είμαστε εδώ να τα συζητάμε.

Πηγή: athensvoice.gr