Του Κωστα Πάντζιου
Μετά την αποχώρηση των 11 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δημιουργείται ένα νέο πολιτικό σκηνικό, όχι βέβαια γιατί προστίθεται ένα κόμμα ακόμη στο Κοινοβούλιο, αλλά γιατί το κόμμα αυττό αλλάζει πάρα πολύ τα πολιτικά δεδομένα στο χώρο της κεντροαριστερής παράταξης. Κατά τη γνώμη πολλών πολιτικών σχολιαστών, ο πρώτος καταλύτης στο χώρο αυτόν, υπήρξε η αιφνίδια ανάμιξη του κ. Στέφανου Κασσελάκη στα δεδομένα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., αλλά αυτό το σοκ θα μπορούσε να είχε ξεπεραστεί, αν ο νέος Πρόεδρος του κόμματος αυτού είχε καταφέρει να πείσει την Κοινή Γνώμη, άρα και τους ψηφοφόρους του πολιτικού χώρου, πως είναι αυτός που μπορεί να τον κάνει σε κομματικό επίπεδο, να ανακάμψει και να αποτελέσει πρόταση κυβερνητική, απέναντι στη Ν.Δ. και στον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη.
Δεν συνέβη όμως αυτό. Και καλό είναι να διαλυθούν κάποιες ασάφειες και αλλοιώσεις που επικρατούν, δύο μήνες και πλέον, στην πολιτική πιάτσα. Πρώτον, δεν είναι αλήθεια πως δεν έγινε γνωστό το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα του νέου Προέδρου. Και στον ΣΕΒ, και στο Συνέδριο του Economist και στις άπειρες ομιλίες και δημόσιες εμφανίσεις του, ο κ. Στ. ΚΑσσελάκης είχε την ευκαιρία να τις διατυπώσει. Και όπως αποδείχθηκε, δεν έπεισε, όχι μόνον τους απλούς πολίτες, αλλά και τους ψηφοφόρους του κόμματος, στο οποίο εξελέγη Πρόεδρος. Δεύτερον, δεν είναι αλήθεια ότι δεν είχε την επαρκή προβολή, ως κομματάρχης και ως πολιτικός. Η προβολή του από τα ΜΜΕ, μόνον με την προβολή του πρωθυπουργού της χώρας, σε διάρκεια, μπορεί να συγκριθεί. Άρα, το ότι ο κ. Στ. Κασσελάκης δεν είχε το χρόνο και την προβολή, όπως υποστηρίζεται, δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα. Τρίτον, υποστηρίχθηκε και αυτό –αν είναι δυνατόν– πως ο κόσμος δεν τον έβλεπε στα ΜΜΕ. Και άρα, πολλοί πολίτες δεν μπορούσαν να έχουν υπ’ όψη τους ποιος είναι ο νέος αυτός πολιτικός αρχηγός. Δεν υπάρχει προηγούμενο νέου κομματάρχη, που να πλησιάζει στοιχειωδώς3 την υπερπροβολή των πολιτι-κών θέσεων του κ. Κασσελάκη και του ιδίου.
Επίσης, κάποιοι πολιτικοί παρατηρητές υποστηρίζουν πως και αν ακόμη δεν υπήρχε αυτή η υπερπροβολή, υπήρξαν οι δημοσκοπήσεις σε ασυνήθιστη πυκνότητα, που έκαναν γνωστό τον νέο Πρόεδρο, καθώς και τις θέσεις του.
Ερώτηση: Τι έφταιξε, λοιπόν, και ο νέος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι τελευταίος, συνήθως, στη λίστα καταγραφής της δημοτικότητας των πολιτι-κών αρχηγών, ενώ το κόμμα του, από τότε που το ανέλαβε, παρουσιάζεται στις δημοσκοπήσεις να έχει χάσει τη δεύτερη θέση του μετά τη Ν.Δ. και να είναι ήδη στην Τρίτη; Και έπεται συνέχεια!!! Τέλος, δεν είναι αλήθεια, το υποστηριζόμενο ότι το κόμμα του, χάνει κόσμο γιατί τον μάχονται οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι. Αυτό που στην Ελλάδα διαχρονικά συμβαίνει είναι ότι ως συναισθηματικοί πολίτες που είμαστε οι Έλληνες, γενικά, τασσόμεθα με τον… κατατρεγμένο και τον αδικούμενο!!! Μεταξύ 2012 και 2015 π.χ., τα ΜΜΕ δεν… αγάπησαν καθόλου τον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Αλέξη Τσίπρα, αλλά αυτός τον έκανε πρώτο κόμμα και κυβέρνηση.
Άλλο ερώτημα: Και τώρα που πάει το πολιτικό σκηνικό της χώρας; Θεσμικά, θα το μάθουμε στις Ευρωεκλογές, του προσεχούς Ιουνίου, όταν δηλαδή θα στηθεί κάλπη. Αυτό όμως, είναι η αλήθεια, αλλά πιστεύουμε ότι δεν είναι η μόνη αλήθεια ή ολόκληρη η αλήθεια. Διότι, είτε το θέλουμε είτε όχι, υπάρχουν οι δημοσκοπήσεις, δηλαδή η επιστημονική καταγραφή των τάσεων του εκλογικού σώματος. Κάποιοι θα πουν, πώς δεν είναι οι δημοσκοπήσεις πάντοτε αξιόπιστες, ή μερικές φορές δεν καταγράφουν τις τάσεις της Κοινής Γνώμης, πέφτουν έξω. Όμως, συνήθως, δεν πέφτουν και πολύ έξω. Και αυτό το διαπίστωσε οδυνηρά ο πρώην Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., κ. Αλέξης Τσίπρας, όταν έλεγε πως: «Δεν πειράζει. Η Ν.Δ κερδίζει στις δημοσκοπήσεις, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. κερδίζει στην κάλπη».
Επομένως, γνωρίζουμε που πάμε, Κατευθυνόμεθα προς τον Ιούνιο, με βάση και μπούσουλα τις δημοσκοπήσεις. Αυτό σημαίνει πως οι εταιρίες δημοσκο-πήσεων αναλαμβάνουν τεράστιο έργο. Και ελπίζουμε ότι, με συνέπεια και επιμέλεια, θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Όμως, ευτυχώς, στη χώρα μας οι πολίτες… πολιτεύονται κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Εδώ, άλλωστε, γεννήθηκε ο πολιτικός διάλογος, στην Αγορά, δηλαδή στην πιάτσα και έτσι εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία.
Άρα, και το πώς θα εξελιχθεί το μέγα θέμα του κεντροαριστερού πολιτικού χώρου, θα το βλέπουμε και θα το αισθανόμαστε, μέρα με την μέρα. Ο χώρος, όπως λένε στην πλειοψηφία τους οι πολιτικοί παρατηρητές, και όπως διδά-σκει η πολιτική πείρα, θα ανασυγκροτηθεί. Το κομματικό σκηνικό είναι κάτι που θα έχει ενδιαφέρον. Ίσως, εδώ και χρόνια, η πολιτική αποκτά πάλι τη θέση της στη ζωή μας. Και ας λέγουν ό,τι θέλουν, αυτοί που μας… διαβεβαιώ-νουν πως ζούμε σε μία απολιτική εποχή!! Ίσως αυτό να ισχύει γενικά, αλλά όχι στην πατρίδα μας.
