Σωκράτης ο … «βλάξ»:
«Δεν μπορεί να σταθεί όρθια μία Πολιτεία και να μην ανατραπεί, όπου οι αποφάσεις των δικαστηρίων ματαιώνονται και ποδοπατούνται…»
Ο Σωκράτης δέχθηκε να εφαρμοστεί ένας κακός Νόμος και να πεθάνει, ενώ οι απόγονοί του, αντί να μέμφονται και να καταγγέλλουν στα θέατρα και τις συναυλίες όλες τις προσφιλείς τους κυβερνήσεις που τον ψήφισαν και τον διατήρησαν, καταγγέλλουν τους δικαστές γιατί τον… εφαρμόζουν!
Του Δημήτρη Στεργίου
Το είπε και το έκανε στο τέλος Ιανουαρίου του 2020 (και το κατήγγειλα από τη στήλη αυτή) η σημερινή κυβέρνηση με μια (ν)τροπλογία που έφερε στη Βουλή με την οποία, άρον – άρον άλλαξε ο Νόμος με την οποία τιμωρούνταν σκληρά παρανομούντες στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τότε, με μια νομοθετική παρέμβαση, πέραν πάσης λογικής, που έγινε μόνο και μόνο για να μην υποβιβασθούν υποβιβαστούν δύο ποδοσφαιρικές ομάδες. Σημειώνεται ότι με βάση το νόμο που καταργήθηκε, οι δύο ομάδες θα υποβιβάζονταν , ενώ με την τροπολογία της κυβέρνησης οι ποινές πλέον έγιναν είναι μικρότερες και αφορούν αφαίρεση βαθμών (από -5 έως -10) και χρηματικό πρόστιμο. Υπενθυμίζεται ότι στην ψηφοφορία ψήφισαν 246 βουλευτές εκ των οποίων οι 156 τάχθηκε υπέρ της τροπολογίας της κυβέρνησης, ενώ 90 ψήφισαν κατά, αλλά η παρέμβαση αυτή συνοδεύτηκε από «άκρα του τάφου σιωπή» από όλους, διότι αφορούσε τον … Θεό του Ποδοσφαίρου, μολονότι σημειωνόταν ωμή παραβίαση του αυτοδιοίκητου και ξεκάθαρη καταπάτηση των κανονισμών της UEFA!
Χθες ένας αοιδός (δεν χρειάζεται να πω το όνομά του) στη συναυλία του που πραγματοποιήθηκε στο Κατράκειο Θέατρο προκάλεσε, με δηλώσεις του κατά της απόφασης της Δικαιοσύνης, που εφάρμοσε τον Νόμο, για αναστολή της φυλάκισης του βιαστή δύο ανηλίκων ηθοποιού Δημήτρη Λιγνάδη, θύελλα χειροκροτημάτων, αλαλαγμών και κραυγών από το κοινό. Είπε, λοιπόν, μεταξύ άλλων, ο αοιδός αυτός , ως άλλος …αρχαίος και σύγχρονος σοφός νομομαθής, χτυπώντας το σαμάρι αντί τον γάϊδαρο, ότι «… η Δικαιοσύνη πέρα από ταξική που ήταν πάντα κατά τη γνώμη μου, είναι πλέον και τοξική, βαριά τοξική αν και υπάρχουν εξαιρέσεις», με το κοινό να αποθεώνει ως νέο … Τριβωνιανό για τις «νομικές» αυτές σκέψεις!
Δύο μέρες νωρίτερα, η Ένωση η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων με ανακοίνωσή της παρενέβη «στη συνεχιζόμενη δημόσια προσβολή της προσωπικότητας της Προέδρου του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών – Ωμή και υποκινούμενη απόπειρα χειραγώγησης της Δικαιοσύνης σε εκκρεμή υπόθεση μετά την έκδοση απόφασης σε πρώτο βαθμό», όπως τονίζει, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, ότι «στο Κράτος Δικαίου οι δικαστικές αποφάσεις εκδίδονται σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους της Ελληνικής Πολιτείας» και ότι «οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση ή μη ανασταλτικού αποτελέσματος στην έφεση ορίζονται στη διάταξη του άρθρου 497 παρ. 8 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων και κρίνονται από το Δικαστήριο με βάση τα στοιχεία της δικογραφίας, τη θεμελιώδη αρχή της ηθικής απόδειξης και την ελεύθερη συνείδηση των Δικαστών.
Κι όμως, καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, μουσικοσυνθέτες, συνεχώς «αινούσιν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ, ἐν χορδαῖς καὶ ὀργάνῳ (ή ὀργάνοις, αν προτιμάτε)», σύμφωνα με τους Ψαλμούς (150.4) που «βιάστηκε» ο Νόμος ή όλες τις προσφιλείς κυβερνήσεις που ψήφιζαν η μια μετά την άλλη την παραπάνω κακή διάταξη του Νόμου!
Καθημερινώς γινόμαστε μάρτυρες καταπάτησης ή κακοποίησης του Συντάγματος και των νόμων είτε από τους «θεματοφύλακές» τους, που είναι ο εκάστοτε κυβερνήσεις, είτε από τους πολίτες, διότι «έτσι μας αρέσει» ή διότι γιατί «δεν μάς συμφέρουν», αλλά δεν περίμενα ποτέ ότι θα λοιδορούνταν τόσο βάναυσα ο θεσμός της Δικαιοσύνης και ο Σωκράτης από όλους μας, ακόμα και από τη … μπάλα!
Να τι έλεγε ο … «βλάξ» … Σωκράτης!
Διότι, όλα για όλα αυτά μας είχε προειδοποιήσει ο … «βλάξ» πρόγονός μας Σωκράτης πριν από 2.500 χρόνια, ο οποίος προτίμησε να συμμορφωθεί με την απόφαση του Δικαστηρίου και ήπιε το κώνειο, μολονότι μπορούσε να δραπετεύσει, διότι, όπως έλεγε έτσι καταλύεται η Δημοκρατία, δεν μπορεί να σταθεί όρθια καμιά Πολιτεία. Αλλά, «μούγκα» καθολική! Συγκεκριμένα, ο Σωκράτης δια της γραφίδος του μαθητή του Πλάτωνα στο διαλογικό έργο «Κρίτων» είπε για το θέμα αυτό μεταξύ άλλων, τα εξής:. Παραθέτομε τον «επίκαιρο» και σήμερα σχετικό διάλογο:
«Σωκράτης: Μα, σκέψου έτσι: Αν τη στιγμή που ξεκινούμε για να δραπετεύσουμε απ΄ εδώ- αν η λέξη «δραπετεύσουμε» δεν σου αρέσει, πες την όπως θέλεις- έρθουν να μας συναντήσουν οι νόμοι της Πολιτείας και αυτή η Πολιτεία προσωπικώς και παρουσιαζόμενοι εμπρός μας μάς ρωτήσουν: «Σωκράτη, πες μας, τι έχεις κατά νου να κάνεις; Δεν σκέπτεσαι ίσως ότι με αυτή τη φυγή σου καταργείς εμάς και όλη την Πολιτεία, εφόσον εξαρτάται από σένα; Ή νομίζεις ότι είναι δυνατόν να σταθεί όρθια μία Πολιτεία και να μην ανατραπεί, όπου οι αποφάσεις των δικαστηρίων δεν έχουν κανένα κύρος, αλλά ματαιώνονται και ποδοπατούνται από τους πολίτες;». Τι θα απαντήσουμε εμείς, Κρίτων, σε αυτά και σε άλλες παρόμοιες επιπλήξεις; Πολλά, βεβαίως, θα μπορούσε να πει κανείς μάλιστα αν είναι ρήτωρ για να δικαιολογηθεί, επειδή παραβίασε αυτό το νόμο, που απαιτεί οι αποφάσεις να έχουν το αποτέλεσμά τους. Ή θα απαντήσουμε ότι «η Πολιτεία μάς αδίκησε και δεν μάς έκρινε σύμφωνα με το δίκαιο;».Έτσι θα απαντήσουμε ή όχι;
Σωκράτης: Αλλά, ας υποθέσουμε ότι οι νόμοι τότε μάς λένε: «Σωκράτη, αυτή ήταν η συμφωνία, που κάναμε αναμεταξύ μας, ή δεν συμφωνήσαμε να μένεις πιστός στις αποφάσεις που εκδίδουν τα δικαστήρια, οποιεσδήποτε κι αν είναι;» ή είσαι τόσο σοφός, ώστε να έχει διαφύγει ότι και από τη μητέρα και από τον πατέρα και από όλους τους άλλους προγόνους, το πολυτιμότερο πράγμα είναι η πατρίδα και σεβαστότερο και αγιότερο και σε ανώτερη θέση και κατά τη γνώμη των θεών και κατά τη γνώμη των συνετών ανθρώπων, και ότι πρέπει να σεβόμεθα και περισσότερο να υπακούμε και να θωπεύουμε την πατρίδα, όταν οργίζεται, παρά τον πατέρα, και ή να προσπαθούμε να την πείθουμε ή να εκτελούμε ό,τι και αν διατάσσει και ή να υποφέρουμε, αν αυτή θέλει, χωρίς το παραμικρό παράπονο, και να θέλει ακόμη να μάς δείρει ή να μάς ρίξει στη φυλακή ή να μάς στείλει στον πόλεμο για να πληγωθούμε ή να σκοτωθούμε, όλα αυτά πρέπει να τα κάνουμε. Κι έτσι είναι το σωστό. Και δεν πρέπει να ξεφεύγουμε ούτε να οπισθοχωρούμε, ούτε να εγκαταλείπουμε τη θέση μας, αλλά και στον πόλεμο και στα δικαστήρια και όπου αλλού καθήκον μας είναι να εκτελούμε όσα διατάσσει η Πολιτεία ή, το πολύ, αν εκείνο που διατάσσει δεν μάς φαίνεται δίκαιο, να της παραστήσουμε με τρόπο ποιο είναι το ορθό. Να μεταχειριζόμαστε όμως βία δεν είναι ασέβεια σε μια μητέρα, σε έναν πατέρα και πολύ περισσότερο στην πατρίδα;» Τι θα απαντήσουμε σε όλα αυτά, Κρίτων; Θα απαντήσουμε ότι οι νόμοι λένε αλήθεια ή όχι;
Κρίτων: Έτσι μού φαίνεται».
Δεν φαίνεται όμως το ίδιο σε μερικούς, που, ενώ λένε ότι είναι «δημοκράτες», συνεχώς «βιάζουν» τους νόμους και καταλύουν τη Δημοκρατία…
 η σημερινή κυβέρνηση με μια (ν)τροπλογία που έφερε στη Βουλή με){kind=link}