H κυβέρνηση Μητσοτάκη ανακοίνωσε ότι, μετά τις συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο, αποτελεί στόχο της Αθήνας η οριοθέτηση ΑΟΖ και με την Αλβανία και, όπως έγινε γνωστό, ο Νίκος Δενδιας σχεδιάζει να μεταβεί στα Τίρανα για τις σχετικές συζητήσεις.
Ο πρωθυπουργός Ράμα εμφανίζεται πρόθυμος για τη διευθέτηση της εκκρεμότητας, που παραμένει στον «πάγο» από το 2009, αλλά οι πολιτικές συνθήκες στο εσωτερικό της χώρας δύσκολα θα του επιτρέψουν να προχωρήσει στην υπογραφή συμφωνίας. Πολύ περισσότερο που η Αλβανία έχει εισέλθει σε τροχιά εκλογών, οι οποίες είναι να γίνουν την ερχόμενη άνοιξη, και περιθώρια πολιτικής συνεννόησης δεν διαφαίνονται.
Ηδη με την αναγγελία της ελληνικής κυβέρνησης για την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο στα δώδεκα μίλια, την οποία ο Ράμα χαιρέτισε, η αλβανική αντιπολίτευση και μαζί και ο πρόεδρος της δημοκρατίας(!) «ανέβηκαν στα κεραμίδια» κατηγορώντας την κυβέρνησή τους ότι με την οριοθέτηση ΑΟΖ «πουλάει τη θάλασσά μας» στους Ελληνες. Η πολιτική οξύτητα έχει ανέβει στα ύψη και στον δημόσιο διάλογο κυριαρχούν κατάρες και χαρακτηρισμοί περί «εθνικών προδοτών», απειλές για «κρεμάλες» και «πολεμικές» ιαχές.
Η ειρωνεία είναι ότι ο Ράμα, που θέλει τώρα συμφωνία με την Ελλάδα για ΑΟΖ, είχε μπλοκάρει το 2009 την υπογραφείσα τότε από τον ΥΠΕΞ και σημερινό ηγέτη της διαμαρτυρόμενης αντιπολίτευσης, Λουζλίμ Μπάσα, και την Ντόρα Μπακογιάννη, προσφεύγοντας ως αρχηγός της αντιπολίτευσης στο συνταγματικό δικαστήριο, το οποίο και την ακύρωσε. Τώρα οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Ο Ράμα, από κατήγορος το 2009, «σταυρώνεται» ως «εθνικός προδότης» από εκείνους που ο ίδιος κατήγγειλε τότε ότι ξεπουλούσαν τα συμφέροντα του έθνους. Και η αλβανική κοινωνία βρίσκεται για μία ακόμη φορά στη δίνη μιας αρρωστημένης πολιτικής πόλωσης που έχει –και αυτή– στο επίκεντρό της τους «κακούς και άπληστους Ελληνες». Το έχουμε γράψει πολλές φορές: Οτιδήποτε θετικό πάει να γίνει στις ελληνοαλβανικές σχέσεις προσκρούει στο κλίμα δυσπιστίας. Ο ανθελληνισμός στην αλβανική πολιτική σκηνή τείνει να καταστεί προσοδοφόρο (φέρνει ψήφους) «εθνικό σπορ», τροφοδοτούμενος και από την τουρκική προπαγάνδα.
Αλλά και στη χώρα μας η εικόνα για τους Αλβανούς, με ευθύνη μερίδας της πολιτικής τάξης και ημών των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, παραμένει κακή. Ετσι, όμως, δεν πάμε πουθενά. Με την Αίγυπτο και την Ιταλία οριοθετήσαμε ΑΟΖ χωρίς ν’ ανοίξει μύτη διότι δεν υπήρχε το εμπόδιο «κοινή γνώμη» – με την Αλβανία όμως…
Πηγή : ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
