Του Κώστα Πάντζιου
Το πρόσφατο, επεισοδιακό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. απέδειξε ότι η πριν από κάποιους μήνες επιλογή –και εκλογή– του κ. Στ. Κασσελάκη στην ηγεσία του κόμματος, ήταν ό,τι έπρεπε για να συνεχιστεί η πολυδιάσπαση του χώρου αυτού και η σιγουρεμένη προοπτική μιας «χύμα» κατάστασης για το μέλλον. Ταυτόχρονα, το Συνέδριο πραγματοποιήθηκε μέσα σε μία σταθερή αποκλιμά-κωση των ποσοστών του κόμματος αυτού, από τότε που ανέλαβε καθήκοντα ο νέος Πρόεδρος. Πράγμα που συνεχίστηκε και αμέσως μετά, αφού η τελευταία δημοσκόπηση της εταιρείας «OPINION-POLL» δίνει στο κόμμα 9,4%!!! Επομένως, αυτά που γράφονται και λέγονται δεξιά κι αριστερά, περί «νίκης και επικράτησης» του κ. Κασσελάκη στο Συνέδριο, πιστεύουμε ότι ανήκουν στις πολιτικές παρδοξότητες. Και μάλλον δεν χρειάζεται να ασχολείται κανείς σοβαρά, πολιτικά, με αυτές, γιατί είναι χάσιμο χρόνου. Ο νέος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πιστεύουμε πως δεν πρόκειται να έχει παρά ελάχιστη επίδραση στις εξελίξεις μέχρι τις Ευρωεκλογές του Ιουνίου, τουλάχι-στον, άρα η περίπτωσή του δεν παρουσιάζει κάποιο πολιτική ενδιαφέρον.
Αντιθέτως, όλη αυτή η δραματική ιστορία του Συνεδρίου προσέφερε και μία αχτίδα αισιοδοξίας, που έχει να κάνει με την –επιτέλους– πολιτική παρέμβα-ση του πρώην Προέδρου του κόμματος, κ. Αλέξη Τσίπρα. Η δε παρέμβαση ήταν πολύ επιτυχημένη, πρώτον γιατί απέδειξε ότι ο ιστορικός ηγέτης του κόμματος αυτού ενδιαφέρεται να διαδραματίσει ρόλο. Και δεύτερον, γιατί απεδείχθη πως ο κ. Τσίπρας εισήλθε πλέον στην τροχιά της μεθοδευμένης και συνεχούς παρέμβασης–παρουσίας του, όχι μόνο στο χώρο της Κεντροαρι-στεράς, αλλά και της πολιτικής μας ζωής γενικότερα. Ας δούμε, αρχικά, το πρώτο σκέλος. Η πολύ επιτυχημένη, κατά την άποψή μας, παρέμβασή του, αφορούσε στην αποτροπή της μετάλλαξης (εδώ και τώρα) του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. σε τέτοιο κόμμα, ώστε να είναι αγνώριστο από εκείνους που το ψήφισαν στις 25 Ιουνίου του 2023. Τέτοια ταχύτητα πια, ούτε στις ΗΠΑ δεν την συναντάει κανείς!!! Επρόκειτο, σύμφωνα με το σχετικό «ερωτηματολόγιο», για τον θρίαμβο της απουσίας πάσης ιδέας, ιστορικοπολιτικής και ιδεολογικής σκέψης, μιας απολύτως απολιτικής εκδοχής της πολιτικής, που μόνο στο πολιτικό και γνωσιολογικό οπλοστάσιο του νέου Προέδρου του κόμματος υπάρχει.
Ο κ. Αλ. Τσίπρας το απέτρεψε αυτό (πρώτη επιτυχία) και εν συνεχεία, με τη στάση του, μαζί με την πολύ σημαντική και ψύχραιμη Κα Όλγα Γεροβασίλη, απέτρεψε μία νέα διάσπαση του κόμματος αυτού και του πολιτικού χώρου, μόλις τρεις μήνες πριν από τις Ευρωεκλογές. Το ότι δέχτηκε να μείνει ο κ. Κασσελάκης στην ηγεσία του κόμματος, δεν μειώνει, αλλά αντιθέτως ενισχύει την βεβαιότητα πλέον, ότι ο κ. Τσίπρας είναι παρών στις εξελίξεις.
Αυτό είναι, νομίζουμε, το πρώτο επίπεδο της επιτυχούς παρέμαβσης του κ. Αλέξη Τσίπρα. Το δεύτερο, είναι κατά τη γνώμη μας το πολύ σημαντικότερο, ότι ο πρώην Πρόεδρος διέρρηξε με βία -επίτηδες– τις σχέσεις του με τον κ. Κασσελάκη, διότι γνώριζε και αυτός, όπως και κάθε πολίτης σ’ αυτή τη χώρα, ότι ο νέος Πρόεδρος του κόμματος αυτού, δεν θα είχε υπάρξει, χωρίς έστω την ουδέτερη στάση του προηγούμενου Προέδρου. Όλως τυχαίως, η δεύτερη κίνηση του κ. Αλ. Τσίπρα υπήρξε η σύγκρουσή του με τον βουλευτή κ. Π. Πολάκη, ο ποίος στη συνείδηση και του τελευταίου ψηφοφόρου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., υπήρξε, παρασκηνιακά, ο άνθρωπος που στήριξε τον κ. Στ. Κασσελάκη στην καρέκλα του κόμματος!!!
Γιατί όλα αυτά, εκ μέρους του κ. Αλ. Τσίπρα, θα αναρωτηθεί κάποιος. Μα, για τον απλούστατο λόγο, πως αυτή η «απενοχοποίηση» είναι απαραίτητη για τον πρώην Πρόεδρο του κόμματος αυτού, για να μπορεί να υπάρξει επιτυχώς η επάνοδός του στην ενεργό πολιτική σκηνή, με νέο κόμμα. Με έναν νέο πολιτικό φορέα, όπως λέγεται, που κάτω από τη δική του ηγεσία, θα είναι δυνατόν να ενοποιήσει ξανά το χώρο της Κεντροαριστεράς.
Θα επιτύχει η προσπάθεια; Κανείς δεν το γνωρίζει. Ποιος θα κρίνει αν πρέπει έτσι ή αλλιώς να γίνει; Μα ο ελληνικός λαός. Όμως, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν «ο τολμών νικά»!!! Ο κ. Αλ. Τσίπρας έκανε πολλά λάθη από το 2019 και μετά. Όμως, καλό είναι που θα ξανατολμήσει. Δεν γνωρίζουμε πώς θα είναι το πολιτικό τοπίο μετά τις Ευρωεκλογές. Γνωρίζουμε όμως, πως είναι τώρα. Ολόκληρος ο Κεντροαριστερός πολιτικός χώρος, είναι σε μία πρωτοφανή «εκκρεμότητα», πολιτική και κομματική. Δηλαδή, είναι σε μία κατάσταση που ευνοεί ένα πολιτικό δοκιμασμένο, γνώστη του πολιτικού αυτού χώρου, οικείο στη μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και όχι μόνο, ευέλικτο όταν το θέλει, γνώστη του πολιτικού παιχνιδιού. Πάντως, ως τώρα, δεν φαίνεται πως στον πολιτικό αυτό χώρο να υπάρχει άλλος που να μπορεί να επιχειρήσει με πιθανότητες επιτυχίας, ανασυγκρότηση του χώρου.
Και κάτι τελευταίο: Δεν χρειάζεται πια τέτοια χαρά στην υπερπροβολή του κ. Στ. Κασσελάκη από τα ΜΜΕ, θεωρουμένου ως κατάλληλου να διατηρεί τον αντίπαλο της Ν.Δ. κομματικό χώρο σε εκκρεμότητα. Όλα έχουν ένα τέλος. Για όλους ισχύει αυτό που είχε πει ο μεγάλος ποιητής Ουΐλλιαμ Μπλέικ: «Η υπερβολή οδηγεί στη φρόνηση». Αφήστε που υπάρχει και το γνωστό «η Φύση απεχθάνεται τα κενά». Οι πιο πολλοί, ευτυχώς, στο κυβερνόν κόμμα, θεωρούν ότι απέναντί τους καλύτερα να είναι π.χ. ένας πολιτικός σαν τον κ. Αλ. Τσίπρα, γιατί απλούστατα έχει πολιτική οντότητα και όχι απολιτική οντότητα, πράγμα το οποίο βοηθά στην κανονικότητα και το πολιτικό σκηνικό, και τη χώρα!!!
