Του Κώστα Πάντζιου
Έχουμε λοιπόν και τυπικά προεκλογική περίοδο από αύριο, 22 Απριλίου, αλλά το κλίμα είναι θολό και οι ανασφάλειες στα κόμματα –μικρά και μεγάλα– αυξημένες. Αυτό, βέβαια, δεν είναι λόγος να υποστηρίζεται από πολλούς, πως φταίει η απλή αναλογική. Και αυτό διότι, ακόμη και με το σύστημα της απλής αναλογικής, άμα θέλει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, βγάζει κυβέρνηση αυτοδύναμη, κάτι άλλωστε το οποίο αποτελεί βασική προεκλογική επιδίωξη, από την ηγεσία της Ν.Δ. Για το ότι πολλοί πιστεύουν ότι αυτό είναι ελάχιστα εφικτό, δεν φταίει το σύστημα, αλλά η αξιοπιστία, άρα και η δημοτικότητα των κομμάτων. Και να μην ξεχνάμε, ότι το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, είναι το πιο δίκαιο σύστημα, ενώ η ενισχυμένη αναλογική, με το μπόνους των εδρών στο πρώτο κόμμα, δεν είναι δίκαιο, άλλο θέμα τώρα αν εφαρμόζεται διότι μπορεί –κατά κάποιους– να δώσει σταθερή κυβέρνηση.
Όλα αυτά καλά, αλλά η πραγματικότητα τα διαψεύδει, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε τεσσεράμισι χρόνια με συμμαχική και όχι αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Αλλά εκλογές έχουμε. Και δεν χάλασε ο κόσμος να πλανώνται στο στερέωμα και κάποιοι… μύθοι!!! Όπως αυτός που τον κατέβασε στην πραγματικότητα ο Καθηγητής και Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ευκλ. Τσακαλώτος. Και μιλάμε για την περίφημη αναφορά πολλών αναλυτών, την σχετική με τον πιθανό σχηματισμό της «κυβέρνησης των ηττημένων», δηλαδή μιας κυβέρνησης των κομμάτων που βγήκαν δεύτερα, τρίτα κλπ., τα οποία όμως, όπως είπε ο κ. Τσακαλώτος, μπορεί να συγκεντρώνουν ακόμα και 40% και 41%, έναντι 37% ή 38%, στην καλύτερη περίπτωση, του πρώτου κόμματος. Εμείς δεν καταλαβαίνουμε τί μέτρημα είναι αυτό, το οποίο δεν είναι μόνο στραβό, αλλά και εξόχως αντιδημοκρατικό!!! Αν πράγματι συμβεί, τότε δεν θα πρόκειται για «κυβέρνηση των ηττημένων», αλλά των νικητών, πέραν του γεγονότος ότι θα έχει αποδείξει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, πως μπαίνει επιτέλους στην κουλτούρα των συμμαχικών κυβερνήσεων, κάτι που πλέον στην Ευρώπη είναι απλή ρουτίνα.
Τέλος πάντων, αντιδημοκρατικές –κατά τη γνώμη μας– αναφορές είχαμε προχθές και με το θέμα του τρόπου εκλογής των Ευρωβουλευτών. Υπήρξαν κάποιοι –και μάλιστα βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου– που θεωρούν πως η εκλογή θα πρέπει να ξαναγυρίσει στην εποχή της λίστας. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε σελίδες επί σελίδων για να αποδείξουμε πως δεν είναι δημοκρατικό να αφαιρούνται αρμοδιότητες από το εκλογικό σώμα και να δίδονται στους αρχηγούς των κομμάτων. Αυτό το καταλαβαίνει ο καθένας. Άλλωστε, και αν ακόμη ο ελληνικός λαός κάνει λάθος και δεν εκλέξει ευρωβουλευτές που να είναι σε υψηλό αξιακό επίπεδο, δικαίωμά του είναι να κάνει λάθος, ευθύνη του είναι να πληρώσει το λάθος. Διότι, όπως είναι γνωστό, η Δημοκρατία έχει και παιδευτικό χαρακτήρα, έτσι λειτουργεί από τότε που υπάρχει. Και επίσης, να προσθέσουμε και τούτο: Αφού το «μάρμαρο» για τα λάθη των πολιτικών και του ιδίου τα πληρώνει ο Έλληνας πολίτης, τότε ας του επιτραπεί να έχει «και τα γένια, και τα χτένια».
Τέλος, κάποιος θα πει, δεν υπάρχουν προβλέψεις για την εκλογή της 21ης Μαΐου; Σοβαρότητα σημαίνει να μη νομίζουμε, γράφοντες και μη γράφοντες, ότι είμαστε μάγοι!!! Δεν μπορεί να γίνει πρόβλεψη. Και τούτο διότι, πρώτον, από τον Ιούλιο του 2019 μέχρι σήμερα, οι συμπτώσεις το έφεραν να μην έχει ξαναστηθεί κάλπη, ούτε για εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ούτε για Ευρω-εκλογές, άρα δεν γνωρίζουμε τίποτε θετικό για τις τάσεις της Κοινής Γνώμης. Να προσθέσουμε σ’ αυτό, το γεγονός ότι υπάρχει περίπτωση μεγάλης αποχής, εξ αιτίας της θεωρουμένης ως πιθανής δεύτερης εκλογής τον Ιούνιο. Και ακόμη κάτι, που δυσκολεύει, ήδη, ακόμη πιο πολύ τις προβλέψεις. Και αυτό είναι το ότι οι «αναποφάσιστοι» είναι γύρω στο 12%, κατά τις δημοσκοπήσεις. Αλλά αυτό δεν θα ήταν μέγα πρόβλημα, αν όπως παλαιά, μπορούσε να «ακτινογραφηθεί» η πιθανή εκλογική τους συμπεριφορά. Αυτό, για λόγους διάφορους, στην παρούσα συγκυρία είναι για πρώτη φορά πολύ δύσκολο. Θα δούμε!…
