Του Γεωργίου Κ. Στεφανάκη
Ι. Η Τουρκία ουδέποτε αποδέχθηκε πως οι Έλληνες έχουν ιστορικό δικαίωμα ανάκτησης εδαφών τα οποία κατέκτησαν, κάποτε, οι Οθωμανοί.
● Κατά τούτο έχει πλανηθεί και ο πρύτανις των κορυφαίων: ο Ελ. Βενιζέλος. Την 25.10.1930 υπέγραψε με τον Κεμάλ, σε ατμόσφαιρα πανηγυρική, το περίφημο σύμφωνο “ελληνοτουρκικής φιλίας”.
ΙΙ. Δέκα, χρόνια έπειτα, την 1η Μαΐου 1941, οι Τούρκοι ζήτησαν άδεια των Άγγλων όπως καταλάβουν τα νησιά του Αιγαίου (!!!). Αυτό ώστε να τα σώσουν (!) εκείνοι, ουδέτεροι, από τους εχθρούς Γερμανούς (!!!). Ευτυχής χειρισμός του πρωθυπουργού Ε. Τσουδερού έσωσε τα νησιά.
ΙΙΙ. Την 6 Σεπτεμβρίου 1955 ο τουρκικός όχλος ξεκλήρισε τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης.
Οι σφαγές έμειναν στην Ιστορία ως “Σεπτεμβριανά”. Ανάλογα έχουν συμβεί στην Ίμβρο και την Τένεδο.
IV. Τον Ιούλιο 1974 ο Ιωαννίδης προσπάθησε να ξεπαστρέψει τον Μακάριο της Κύπρου. Εκμεταλλεύθηκαν το συμβάν οι Τούρκοι. Κατέλαβαν, κατέχουν και εποικίζουν (!!!) το 40% του νησιού.
● Η εισβολή στην Κύπρο απέδειξε την εντελή ανεπάρκειά μας στην ένοπλη αντιμετώπιση των Τούρκων (!).
Μείναμε και τότε μόνοι έναντι της τουρκικής θηριωδίας.
●● Οι “σύμμαχοι”, μας περιέβαλαν με την συμπάθειά τους. Τίποτε περισσότερο (!!!).
V. Η αντιμετώπιση της Τουρκίας θέλει αντίπαλο δέος. Δηλαδή, αύξηση μεγάλη του ελληνικού πληθυσμού, συνάμα και εξαιρετικό οπλισμό. Μόνον, τότε, θα είμεθα ασφαλείς έναντι της επεκτατικής βουλιμίας των άγριων Τούρκων.
Ήδη η απόδειξη: Το 1923 η άρση του εμπόλεμου επήλθε – μόνον – όταν ο Πάγκαλος ανασυγκρότησε την Στρατιά του Έβρου. Ήταν, δε, έτοιμος για νέα εισβολή. Τότε, μόνον τότε, οι Τούρκοι κατέθεσαν τα όπλα.
●●● Συμφωνίες και Συνθήκες με τους Τούρκους είναι για το τζάκι.
