Ελπίζοντας στο θαύμα… Του Ηλία Καραβόλια

Του Ηλία Καραβόλια

Στο χαοτικό διάγραμμα (Μηλιός-Σωτηρόπουλος) βλέπει κανείς τον μυστικισμό του κεφαλαίου, το πως τυλίγεται το χρέος νοικοκυριών και επιχειρήσεων για να σερβίρεται ως στοίχημα στις περίφημες αγορές.

Ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός όμως δεν φαίνεται να θυμάται το 2008 και επιμένει σήμερα στα ίδια σκόπιμα λάθη απληστίας : μεγάλες επενδυτικές τράπεζες της Wall Street «είναι πρόθυμες να βοηθήσουν τις εταιρείες να συσκευάσουν δάνεια υψηλής μόχλευσης σε ομόλογα» (banking.news)

Τα δυσθεώρητα χρέη συσκευάζονται ξανά ως «εξασφαλισμένες δανειακές υποχρεώσεις».

Τα CLOs είναι μια μορφή τιτλοποίησης όπου οι πληρωμές από πολλά μεσαίου μεγέθους και μεγάλα επιχειρηματικά δάνεια συγκεντρώνονται και μεταβιβάζονται σε διαφορετικές κατηγορίες ιδιοκτητών σε διάφορες δόσεις, δηλαδή ένας τύπος χρεωστικής υποχρέωσης με εξασφάλιση.

Για άλλη μια φορά το ρίσκο απο τα χρέη των κοινωνιών πακετάρεται και στοιχηματίζεται στον καζινοκαπιταλισμό( μέχρι να εκραγεί).

Κοιτάξτε στο σχεδιάγραμμα( αν αντέχετε στην μικροφυσική της τραπεζικής αλχημείας) το πώς μπορεί να γίνει προιόν μια οφειλή, ένα χρέος, πχ. το δάνειο σας, χωμένο μέσα σε ένα μπουκέτο τίτλων/χρεογράφων ειδικής βαθμολόγησης και ρίσκου. Δείτε με πόσες συναλλαγές(τιτλοποιήσεις ή/και στοιχήματα)μπορεί ενδεχομένως να σχετίζεται.

Τι είναι άραγε αυτά τα στοιχήματα και οι τιτλοποιήσεις ; Είναι ο μυστικισμός του κεφαλαίου, το απόκρυφο μυστικό της ζητούμενης (υπέρ) αξίας που θέλει να διασκορπίζει συνεχώς το χρήμα – χρέος ώστε αυτή να μην εξορύσσεται εύκολα.
Αυτό που απεικονίζεται ακριβώς είναι ροές ασφαλίστρων κινδύνου πάνω σε τιτλοποιημένα δάνεια και άλλα περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών.

Είναι ο οδικός χάρτης της τιμολόγησης του κινδύνου που έχουν τα δάνεια εάν δεν πληρωθούν αλλά και της τιμολόγησης του κέρδους που παράγουν οι μερικές αποπληρωμές τους (πχ. με ρυθμίσεις) απο τους δανειολήπτες.

«Κοινωνικά ιερογλυφικά» ονόμαζε ο Μάρξ αυτό τον αλχημιστικό κόσμο του κεφαλαίου – χρέους. Με αυτά τα ιερογλυφικά( συμβάσεις μεταξύ πλευρών με ασύμμετρη πληροφόρηση) τινάχτηκε στον αέρα η Lehman Brothers το 2008 και ξεκίνησε η διεθνής τότε κρίση…

Απλώς ελπίζουμε( με αυτά που διαβάζουμε πάλι) να μην σκάσει ξανά κάποιος χρηματοπιστωτικός κολοσσός που αρέσκεται ακόμα σε τέτοιες διακλαδώσεις ρίσκου και τιμολόγησης, χρησιμοποιώντας μοχλευμένο χρήμα( αέρα κοπανιστό δηλαδή…)
ΥΓ «Μια μικρή σχιζοφρενική μηχανή μπολιάζεται πάνω στο μεγάλο παρανοϊκό σύστημα, οι εφημερίδες χάνουν το μυαλό τους ή προσποιούνται ότι το χάνουν. Και τί να πούμε για τις κινήσεις του Χρηματιστηρίου; Σε τελική ανάλυση είναι στην καρδιά των μεγάλων παρανοϊκών συνόλων που οργανώνονται οι μικρές φυγές της σχιζοφρένειας. Ένα σύστημα όπως ο καπιταλισμός φεύγει από όλες τις πλευρές και κατόπιν τις φράζει προκειμένου να εμποδίσει τις φυγές να είναι τόσο πολλές»

(Gilles Deleuze et Félix Guattari, “Cinq propositions sur la psychanalyse,” L’ Île déserte, 389-90, μτφ. Κ. Μπουντάς)