Του Τάσου Παπαδόπουλου*
Διαψεύδοντας το σχετικό άσμα κάθε χρόνο βρίσκω τα Κύθηρα και δεν χάνω το πλοίο της γραμμής, είτε το παίρνω από τον Πειραιά, είτε από τη Νεάπολη. Και κάθε φορά που ξεκινάω το ταξίδι, νιώθω μεγάλη χαρά και όταν φεύγω λύπη, μια και αποχωρίζομαι το αγαπημένο μου νησί.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς, όταν το πλοίο σαλπάρει από τον Διακόφτι. Τις υπέροχες θάλασσες με τα καταγάλανα νερά τους. Τους απάνεμους κολπίσκους όπου βουτάς και δεν θέλεις να βγεις, ή μήπως τα εστιατόρια με φαγητά υψηλής ποιότητας και χαμηλής τιμής.
Στα Κύθηρα δεν υπάρχει νυχτερινή ζωή. Υπάρχουν όμως μαγαζιά στο Καψάλι και σε άλλες περιοχές, που θα ακούσεις μουσική με συνοδεία μιας κιθάρας ή κάποιους ρεμπέτες σε τρίο, που να παίζουν διαχρονικά γνωστά τραγούδια και να μπορείς παράλληλα να μιλήσεις με τους φίλους σου, μια και δεν σε ξεκουφαίνουν με τα ηχεία στη διαπασών.
Το νησί είναι μεγάλο και ο κόσμος που έχει μείνει λίγος κάτι περισσότερο από τρεις χιλιάδες. Πολλοί είναι εκείνοι που διασκορπίστηκαν στο πέρασμα του χρόνου στην Αθήνα, στην Αυστραλία, στην Αμερική. Γι’ αυτό και κάθε καλοκαίρι τους βλέπουμε να έρχονται στα πάτρια εδάφη και να απολαμβάνουν τις διακοπές τους στο νησί.
Το νησί παρουσιάζει την εξής ιδιορρυθμία. Ανήκει στα Επτάνησα, μολονότι βρίσκεται ανατολικά κάτω από την Πελοπόννησο. Δεν συνδέεται με την Λακωνία, που αποτελεί προέκτασή της. Διοικητικά όμως ανήκει στον Πειραιά.
Από την άλλη έζησε την τουρκοκρατία λιγότερο από τρία χρόνια. Παρ όλα αυτά βίωσε την αγριότητα του Μπαρμπαρόσα, που έσφαξε ή έστειλε στα σκλαβοπάζαρα το σύνολο σχεδόν των κατοίκων το 1537. Από το νησί πέρασαν οι Φράγκοι, οι Ενετοί, οι Γάλλοι και τέλος οι Άγγλοι. Γι΄ αυτό και οι Κυθήριοι είναι νησιώτες, αλλά και κοσμοπολίτες.
Τα παιδιά τους σπουδάζουν, και πολλοί αξιόλογοι πολίτες εκ Κυθήρων, διακρίθηκαν στα γράμματα, τις τέχνες και τις επιστήμες.
Περιδιαβαίνοντας το νησί θα βρεθεί στη Χώρα, πρωτεύουσα των Κυθήρων. Εκεί συναντάς ένα σωρό μαγαζιά με κάθε λογής προϊόντα. Από ρούχα, μέχρι ντόπια και όχι εισαγόμενα κεραμικά, που κατασκευάζει μια οικογένεια, που ασχολείται με αυτή την τέχνη, εδώ και τέσσερις γενιές.
Στο βάθος δεσπόζει το κάστρο πάνω στο οποίο βλέπει κανείς ολόκληρο το νότιο τμήμα του νησιού. Στο βάθος το Καψάλι με τα μαγαζιά της παραλίας και την πλαζ, που προτιμούν πολλοί για μπάνιο. Οι ομπρέλες εδώ και χρόνια καλύπτουν ένα μέρος λιγότερο από το ένα τρίτο της παραλίας και ο υπόλοιπος χώρος είναι ελεύθερος για τους λουόμενους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι τιμές της ομπρέλας στις παραλίες ολόκληρου του νησιού δεν ξεπερνούν τα 12 ευρώ και οι μικροεπιχειρηματίες που νοικιάζουν τον χώρο, έχουν κι άλλες δραστηριότητες στο νησί. Εκεί κανείς δεν κάνει μια δουλειά.
Το πιο σημαντικό αφορά την εργατικότητα των κατοίκων του νησιού. Δουλεύουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους από το μικρό ξενοδοχείο μέχρι τα κηπευτικά και το βιολογικό πτηνοτροφείο.
Όπως όμως συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα, στα Κύθηρα εργάζονται και πολλοί ξένοι, είτε στη γη είτε σε οικοδομικές εργασίες. Και κάποιοι από αυτούς έχουν μονίμως εγκατασταθεί.
Το λυπηρό είναι ότι ανεμπόδιστα πληγώνουν την ομορφιά του καταπράσινου τοπίου, φτιάχνοντας κατοικίες με κοντέινερ, που τοποθετούν παράλληλα ενώνοντας λαμαρίνες, με αποτέλεσμα να μεταφέρουν την κακογουστιά τους σε ένα νησί, που οι παραδοσιακοί οικισμοί δεσπόζουν και αποτελούν χώρους απαράμιλλης αρχιτεκτονικής ομορφιάς.
Όσο για την πολεοδομία, που οφείλει να ασχοληθεί ούτε λόγος. Οι άνθρωποι σε αυτές τις δημόσιες υπηρεσίες, είναι σε μόνιμες διακοπές.
Αλλά και η πνευματική ζωή δεν λείπει από το νησί. Κάθε καλοκαίρι που βρίσκομαι εκεί, όλο και μια πολιτιστική εκδήλωση θα γίνει, είτε παρουσίασης βιβλίων για τα Κύθηρα, είτε μουσικής, είτε εικαστικών τεχνών.
Όμως και το άφησα τελευταίο το Κυθηραϊκό Ίδρυμα Πολιτισμού & Ανάπτυξης (ΚΙΠΑ) με πλούσια πολιτιστική δράση, ΠΟΥ έχει φτιάξει διαδρομές πεζοπορίας, σε ολόκληρο το νησί. Για τους λάτρεις του ποδαρόδρομου είναι μοναδικές. Με ειδική σήμανση, μπορεί κανείς να περπατήσει σε αυτές, και να απολαύσει την φύση.
Στα Κύθηρα θα βρει ο επισκέπτης το καλύτερο ελληνικό μέλι, αυθεντικό χοντρό αλάτι, μοναδική ρίγανη, ιδιαίτερης γεύσης φρούτα και λαχανικά και από κάποιους μικροπαραγωγούς υπέροχα ντόπια τυριά.
*Ο Τάσος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος
Πηγή: kythiraika.gr
