Του Αντώνη Βενέτη
Είναι ασφαλώς αρκούντως γνωστό ότι ο εθνικός μας ευεργέτης Γρηγ. Μαρασλής διετέλεσε επί 16 συναπτά έτη Δήμαρχος στο μεγαλύτερο λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας, την πόλη της Φιλικής εταιρίας, την Οδησσό, από το 1878 μέχρι το 1894.
Με κάποια έκπληξη, όμως, ξεφυλλίζοντας ένα παλιό τεύχος – του τόσο μακρινού πια 2000 μ.Χ. – του μηνιαίου περιοδικού ΙΣΤΟΡΙΑ, διεπίστωσα ότι και ένας άλλος Έλληνας, ο Ιβάν Φουντουκλής, ή, επί το ρωσικότερο, Φουντουκλέι, διετέλεσε και αυτός δήμαρχος επί 13 έτη, αρχόμενα από το 1839, της μαρτυρικής πρωτεύουσας της Ουκρανίας, του Κιέβου.
Ο πατέρας του, Έλληνας έμπορος της Κωνσταντινούπολης, είχε μετακομίσει στη Ρωσία και κατάφερε γρήγορα να γίνει πλούσιος.
Ο γιος του, Ιβάν Φουντουκλής, γεννηθείς το 1804 στην Αγία Πετρούπολη, μετακόμισε το 1831 στην Οδησσό, πλησίον του πατρός του.
Αποβιώσαντος αυτού, κληρονόμησε την μεγάλη περιουσία του, την οποία και υπερμέτρως πολλαπλασίασε.
Έτσι, η συντάκτρια του κειμένου το προαναφερόμενου τεύχους της ΙΣΤΟΡΙΑΣ, η Ουκρανή ακαδημαϊκός Ναταλία Τερεντίεβα, χαρακτηρίζει τον ως άνω αναφερόμενο Έλληνα Δήμαρχο του Κιέβου ως «ένα μοναχικό φιλάνθρωπο» και απαριθμεί τις κτιριακές κατασκευές με τις οποίες επροίκισε το Κίεβο κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Δήμαρχος, όπως το Πανεπιστήμιο του Αγίου Βλαδιμήρου, Αστεροσκοπείο, Δημοτικό Ορφανοτροφείο, κλπ.
Ακόμα, το 1843 στόλισε το κέντρο του Κιέβου με ένα εντυπωσιακό σιντριβάνι, το οποίο εσώζετο, τουλάχιστον μέχρι τους πρόσφατους βομβαρδισμούς του Κιέβου από την Ρωσία του Πούτιν, το οποίο οι κάτοικοι ονόμασαν «Ιβάν» ή «Φουντούκλέι».
Ακόμα, το 1852 εξέδωσε το ογκώδες εκ1.673 σελίδων σύγγραμμά του με τον τίτλο «Στατική περιγραφή του νομού του Κιέβου» και την ίδια χρονιά ο αυτοκράτωρ Νικόλαος Α’ τον διόρισε πρεσβευτή στη Βαρσοβία.
Το 1874 του απονεμήθη το ανώτατο παράσημο της Ρωσικής αυτοκρατορίας, το παράσημο Περβοζβάννογο.
Εξάλλου από το 1869 μέχρι το 1919 ένας από τους κεντρικότερους δρόμους του Κιέβου είχε το όνομα του «Φουντουκλέι».
Απεβίωσε στη Μόσχα το 1880 και ετάφη στο Μοναστήρι του Ντονσκόι, η δε εφημερίδα «Το φύλλο του Κιέβου» έγραψε ότι «εκτός της μεγάλης αξίας ως δημάρχου, τιμίου ανθρώπου και φιλάνθρωπου, είναι ένας από τους αξιόλογους ερευνητές της εποχής μας».
