Του Μελέτη Ρεντούμη*
Είναι γεγονός, ότι η πανδημία συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς σε παγκόσμια κλίμακα, πάρα τα βελτιωμένα οικονομικά στοιχεία σε ΕΕ και ΗΠΑ, καθώς οι μεταλλάξεις και ο χαμηλός βαθμός εμβολιασμού σε αρκετές χώρες, έχουν επηρεάσει αρνητικά το τείχος ανοσίας για την προστασία έναντι του ιού.
Οι κυβερνήσεις όπως και η αντίστοιχη στην Ελλάδα, έχουν προβεί σε έναν αγώνα δρόμου δημοσιονομικής πολιτικής, αύξησης των δαπανών αλλά και των ελλειμμάτων, με στόχο την προστασία των εισοδημάτων των νοικοκυριών, καθώς και της καταναλωτικής εμπιστοσύνης, με την αντίστοιχη ρευστότητα στην αγορά.
Παρόλα αυτά στην Ελλάδα επιλέχθηκε σε μεγάλο βαθμό η λογική των επιδομάτων, των επιστρεπτέων προκαταβολών και της διατήρησης των συμβάσεων εργασίας και λιγότερο η ρεαλιστική προοπτική βιωσιμότητας και ανάπτυξης των επιχειρήσεων από το εμπόριο και την βιομηχανία, μέχρι τον τουρισμό και την εστίαση.
Πάρα την θετική προοπτική του Ταμείου Ανθεκτικότητας και Ανάκαμψης από την ΕΕ, τα κονδύλια προϋποθέτουν συγκεκριμένα επιχειρηματικά σχέδια, ανάλυση κόστους οφέλους, αλλά και μια επενδυτική στρατηγική, που μπορεί να αποφέρει μακροπρόθεσμα κέρδη στους μετόχους, χωρίς τις κρατικές ενισχύσεις.
Όσο λοιπόν συνεχίζεται η πανδημία με αλλεπάλληλα κύματα και το κράτος έστω και με μειωμένο ρυθμό, συνεχίζει να επιχορηγεί νοικοκυριά και επιχειρήσεις, υπάρχει ο κίνδυνος της αποσύνδεσης της πραγματικής οικονομίας από τον ανταγωνισμό και την παραγωγικότητα και της πρόσδεσής της, σε έναν άτυπο κρατικό καπιταλισμό, που πάρα την βραχυπρόθεσμη αύξηση του ΑΕΠ, ενδέχεται να οδηγήσει τα μακροοικονομικά μεγέθη σε μια παρατεταμένη στασιμότητα.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις για παράδειγμα, πρέπει να περάσουν το κρίσιμο μέγεθος που έχουν σήμερα και να γίνουν πιο ανταγωνιστικές, εξαγωγικές αλλά και καινοτόμες τεχνολογικά, ώστε να μπορούν να παράξουν προϊόντα και υπηρεσίες, με χαμηλότερο οριακό κόστος από τους ξένους ανταγωνιστές τους.
Αυτό όμως απαιτεί συγκεκριμένο σχέδιο, κατάλληλη καθοδήγηση των επιχειρηματιών, αλλά και χρηματοδοτήσεις σε κλάδους που έχουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε, πως η κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στην αύξηση της παραγωγής, της παραγωγικότητας και των αποθεμάτων στην χώρα και λιγότερη στην ενίσχυση της κατανάλωσης μέσω των ενισχύσεων από τον προϋπολογισμό, ώστε η ανάπτυξη που θα προκύψει να είναι διατηρήσιμη και να παράγει νέο πλούτο για την κοινωνία, με ταυτόχρονη αύξηση της απασχόλησης.
*Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός.
Πηγή: in.gr
