Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Την ώρα που οι πολίτες καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα πολλών ετών, που θα φθάσουν τα 32 δις, για το τρέχον εξάμηνο,συνέπεια ενός ανεύθυνου πολιτικού συστήματος, στο οποίο οι κάθε λογής μιζαδόροι έκαναν και κάνουν καθημερινά πάρτι, η κυβέρνηση ακούει μόνο τσάμικο και το έχει ρίξει στις τελετές και πανηγύρεις, εγκαινιάζοντας νοσοκομεία στα νησιά με μεταφερόμενο προσωπικό και αεροδρόμια που ολοκληρώθηκαν με την συμμετοχή ιδιωτών που μέχρι χθες ξόρκιζαν.
Στα ψιλά των ημερών περνάνε σημαντικές ειδήσεις μια και το ενδιαφέρον εξαντλείται ανούσιες συζητήσεις και στην τρέχουσα ειδησεογρφία των πυρκαγιών, που ήρθαν κι αυτές μαζί με τους ανέμους των μελτεμιών.
Έτσι δεν αναλύθηκε στο βαθμό που έπρεπε η επιστροφή στη χώρα τους, υπαλλήλων από την Τουρκία ,που είχαν έρθει στα τρία ελληνικά νησιά υποδοχής, για να ασχοληθούν με τις επαναπροωθήσεις των μεταναστών, ενώ κανείς δεν είδε το γεγονός, ότι εδώ και δύο μήνες δεν υπάρχουν επιστροφές παράτυπων μεταναστών στα παράλια της γειτονικής μας χώρας.
Αντίθετα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία οι μετακινήσεις παράτυπων μεταναστών προς τα ελληνικά νησιά επαναλήφθηκαν, με ροές που καθημερινά αυξάνονται.
Με τους ανθρώπους αυτούς παρκαρισμένους σε πρόχειρες δομές προκειμένου να εξεταστεί το αίτημα τους για άσυλο, έχουν επιβαρυνθεί υπέρμετρα η Μυτιλήνη , η Σάμος και η Κω, με αποτέλεσμα να πληρώνουν τα σπασμένα, που δεν είναι άλλα από την δραματική μείωση των τουριστών που τα επισκέπτονται φέτος.
Όμως εν μέσω καλοκαιριού επέλεξε τον χρόνο η κυβέρνηση να προχωρήσει νομοσχέδια, για την παιδεία που στο προσφατο παρελθόν είχαν αποσυρθεί, λόγω των αντιδράσεων που είχαν προκαλέσει, ενώ παράλληλα με τελετές που θυμίζουν άλλα καθεστώτα, μας είπαν για την συνταγματική αναθεώρηση που θα αποφασίσει όχι το Κοινοβούλιο, όπως προβλέπεται από τον καταστατικό χάρτη της χώρας, αλλά ο λαός.
Στα λαϊκίστικα καθεστώτα δεν υπάρχουν πολίτες, αλλά λαός με την αφηριμένη έννοια του όρου, όπως δεν υπάρχει πατρίδα, αλλά χώρα.
Σε αυτή την κατά τα άλλα διαλυμένη πατρίδα, είδαμε και κάποιους “αλληλέγγυους”-αναρχικούς, που δεν έχουν διαβάσει ούτε καν Μπακούνιν, που ενεργούν ως μπαχαλάκιδες με φασιστοειδή συμπεριφορά, να εισέρχονται σε εκκλησίες και να διακόπτουν την θεία λειτουργία κι αυτό να μην ενοχλεί ή να ανησυχεί την κυβέρνηση και πρωτίστως το Π. Καμμένο που έχει στρογγυλοκαθήσει στο θώκο του υπουργείου Άμυνας και δεν βλέπει και δεν ακούει τίποτα.
Η κυβερνητική αντίδραση σε αυτή την απαράδεκτη ενέργεια, θα έπρεπε να είναι σκληρή, είτε συνέβαινε σε ορθόδοξη εκκλασία, είτε σε καθολική, είτε σε τζαμί, είτε σε συναγωγή.
Το επικοινωνιακό παιχνίδι να πέσει στα μαλακά το θέμα, γιατί κάποιοι στο κόμμα υποστηρίζουν τους καταληψίες, είναι επικίνδυνο και διαλυτικό για την συνοχή μιας κοινωνίας, που έχει υποστεί τα πάνδεινα, την τελευταία εξαετία.
Από την άλλη πλευρά τα ανησυχητικά φαινόμενα παίρνουν ευρύτερες διαστάσεις ,για μια κατά τα άλλα δημοκρατική κοινωνία, όταν η αντιπολίτευση βρίσκεται σε διαρκή θερινή ραστώνη.
Ανύπαρκτη στις παρεμβάσεις της, χωρίς θέσεις για τα όσα εξήγγειλε ο Α. Τσίπρας γύρω από της αναθεώρηση του Συντάγματος, μέσω λαϊκών συνελεύσεων, δημοψηφισμάτων και δεκαπενταμελών επιτροπών, κατά τα πρότυπα των γυμνασίων, στα οποία επιτυχώς έχει θητεύσει στο παρελθόν ο επικεφαλής του κυβερνητικού συνασπισμού,περιμένει, όπως και στο παρελθόν, να πέσει στα χέρια της η εξουσία, ως ώριμο φρούτο.
Την ίδια ώρα στη δημοσιότητα έρχονται κυβερνητικά παιχνίδια γύρω από τους θεσμούς, που αναφέρουν ότι θα προκηρυχθεί δημοψήφισμα την Άνοιξη, με ερωτήματα του τύπου αν θέλουμε υπό κρατικό έλεγχο το νερό και την ενέργεια ή αν θέλουμε να έχει διευρυμμένες αρμοδιόττητες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή αν συνφωνούμε η απλή αναλογική να κατοχυρωθεί και μέσω συνταγματικής επιταγής.
Με αυτό το πακέτο θετικής λαϊκής ψήφου ανά χείρας, ο Α. Τσίπρας θα επιδιώξει να εκβιάσει την Βουλή εκ των υστέρων, προκειμένου να νομιμοποιήσει το δημοψήφισμα, μετατρέποντάς έτσι το Κοινοβούλιο σε συμβουλευτικό και όχι κυρίαρχο νομοθετικό και ανθεωρητικό όργανο.
Όλα αυτά τα πολιτικά τερτήπια μοιάζουν με κόλπα χαρτοκλέφτη που κερδίζει την παρτίδα, χρησιμοποιώντας τεχνάσματα, μια και είναι ανίκανος να κάνει καθαρό παιχνίδι.
Δυστυχώς οι πολίτες, που αντιμετωπίζονται από την εξουσία ως λαός, δηλ. μια μάζα που ποδηγετείται και καθοδηγείται κατά τας βουλάς του ηγεμόνα, δεν αντιδρούν, θυμίζοντας οργανισμό σε κωματώδη κατάσταση μετά από πολλαπλά κατάγματα τα οποία έχει υποστεί, και δεν δείχνουν διάθεση να αντισταθούν στα όσα γίνονται για εμάς, χωρίς εμάς.
Κατά συνέπεια για ότι μέλλει γενέσθαι υπεύθυνοι θα είμαστε κυρίως εμείς. Άρα θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας…
