Πλησιάζει η στιγμή του τέλους μιας πλάνης που θα έχει βέβαια και τις σχετικές επιπτώσεις
Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΟΥΣΟΥΛΗ*
Δειλά-δειλά εγκαθίσταται το πνεύμα των εκλογών. Η πρώτη πολιτική και πολυμέτωπη αναμέτρηση από την εκλογή του Σεπτεμβρίου του 2015 είναι μπροστά μας.
Γεννά μια αγωνία αυτό στους κυβερνητικούς. Λογικό. Αυτοί οι διεκδικητές του αιώνιου χρόνου και επίδοξοι εκφραστές του πνεύματος της Ιστορίας θα υποχρεωθούν να τεθούν στην κρίση του λαού, του «χύδην όχλου» θα έλεγαν εάν είχαν το θάρρος, όπως απαιτούν οι κανόνες της αστικής δημοκρατίας. Αυτό ακριβώς εννοούσαν όταν έλεγαν, θρηνώντας, ότι «πήραμε την κυβέρνηση, δεν πήραμε την εξουσία». Την απειλή της λαϊκής κρίσης είχαν στη σκέψη τους, η απειλή του επερχόμενου τέλους της θητείας τούς τρόμαζε.
Το πνεύμα των εκλογών σκοτώνει το πνεύμα της Ιστορίας. Σχετικότητα, πολλαπλότητα επιλογών, αντιπαλότητα κομμάτων και υποψηφίων, λίστες και ακόμη λίστες. Από τη φύση τους οι εκλογές αμφισβητούν την ομοιομορφία, προσθέτουν ποικιλία και πολλαπλασιάζουν την κινητικότητα.
Μετά από τέσσερα και πλέον χρόνια αδιατάρακτης εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ, φτάνει η ώρα του απεγκλωβισμού του κοινωνικού σώματος από την πολιτική παγίδα, που με επιμέλεια, περισσή πανουργία και αποτελεσματικότητα έστησε το κυβερνών κόμμα.
Πρέπει να το επαναλαμβάνουμε, όσο κουραστικό και αν είναι καμιά φορά αυτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε έναν εγκλωβισμό της σκέψης των ανθρώπων, αξιοποιώντας τις συνθήκες της κρίσης και παραποιώντας συστηματικά τις συνθήκες της ζωής τους.
Σε ένα εύκολο πεδίο σύγκρουσης, ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο, πέτυχε να επιβάλει ένα ερμηνευτικό σχήμα, κατασκευάζοντας έναν ψευδή κόσμο. Πλησιάζει το τέλος αυτής της πλάνης. Οι πολυμέτωπες αναμετρήσεις που έχουμε μπροστά μας, με κορυφαία τις βουλευτικές εκλογές, όταν αυτές γίνουν, θα αποτελέσουν το πρώτο βήμα απεγκλωβισμού της σκέψης των ανθρώπων από την παγίδα του παραπλανητικού ερμηνευτικού σχήματος. Ηδη αυτό συντελείται. Καταλυτικά θα γίνει αριθμός στην κάλπη.
Ηδη ακούμε δίπλα μας να μαραίνεται και να πεθαίνει η γοητεία της απλούστευσης. Σφαδάζει χτυπημένη από τους ίδιους τους εμπνευστές της. Τα απλά και τα εύκολα, που υπηρέτησε η κατάχρηση των λέξεων, δεν υπάρχουν πλέον. Το παλαιό απέναντι στο νέο. Ελληνες και ξένοι. Εμείς και αυτοί. Το ερμηνευτικό οικοδόμημα έχει καταπέσει. Οι κυβερνητικοί εναγκαλίστηκαν το παλαιό, συμπορεύτηκαν αρμονικά με τους μέχρι πρότινος κατακριτέους ξένους, δεν μπορούν πια ούτε οι ίδιοι να ψελλίσουν τον αυτάρεσκο διχασμό τού «εμείς ή αυτοί».
Τι κρίμα που δεν μπορούν οι κυβερνητικοί να επεκτείνουν στον απέραντο χρόνο τη μάταιη φιλοδοξία τους.
Τι κρίμα που η πραγματική ζωή τούς απογύμνωσε ως αυτό που είναι, ως μεταμφιεσμένους κυνικούς εξουσιαστές. Ο απεγκλωβισμός θα σημάνει μια μικρή απαρχή απελευθέρωσης. Οσο και αν καθυστερεί η κριτική σκέψη, ακόμη και η ελάχιστη πνοή της είναι κινητήρια και ζωογόνος.
Οι κυβερνητικοί από τον Ιανουάριο του 2015 συμπύκνωσαν μια αλλοίωση. Πέρα από την ύβριν που αντιπροσώπευσαν, συμπύκνωσαν τη βαθιά αλλοίωση μέρους του κοινωνικού σώματος και των εκλεγμένων εκφραστών του. Οι εκλογές σε κάθε κάλπη, μικρή ή μεγάλη, θα σαρώσουν τους εκφραστές. Και θα ανοίξουν μια πύλη, μια μικρή πύλη απεγκλωβισμού από τα στερεότυπα που τους ανέδειξαν, από τη λαϊκή μυθοπλασία πους τους έθρεψε και τη μέθοδο του ψεύδους που τόσους γοήτευσε.
Δεν υπάρχει και άλλος δρόμος. Μόνο η κάλπη.
*Πολιτικός επιστήμονας.
