Μια από τις πλέον χαρακτηριστικές ειδήσεις στη διάρκεια των τελευταίων ετών της κρίσης, είναι εκείνες που αφορούν στο κλείσιμο επιχειρήσεων. Εκατοντάδες είναι τα παραδείγματα ηχηρών λουκέτων που κλόνισαν την αγορά σε όλους σχεδόν τους κλάδους, από το εμπόριο, τα τρόφιμα, τη μεταποίηση, τη βαριά βιομηχανία, ενώ ακόμη περισσότερα είναι τα λουκέτα που χτύπησαν τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και δεν είδαν ποτέ τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.
Μέσα σε αυτό το κλίμα λοιπόν και ενώ οι επιχειρηματίες έρχονται φέτος αντιμέτωποι με νέες φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις, αίσθηση προκαλούν τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και δείχνουν ότι υπάρχει ολοένα εντεινόμενος φόβος για νέο κύμα λουκέτων στην αγορά. Αυτό καταδεικνύουν τόσο τα επίσημα στοιχεία από τα εμπορικά μητρώα των μεγαλύτερων επιμελητηρίων της χώρας όσο και οι ποιοτικές έρευνες που μετρούν το κλίμα και τις προθέσεις των επιχειρηματιών στην αγορά.
Σύμφωνα λοιπόν με στοιχεία που έγιναν προ ημερών γνωστά από τον Ιανουάριο του 2012 μέχρι και τον Ιούλιο του 2017 στην Αθήνα οι επιχειρήσεις που έκλεισαν ξεπερνούν κατά 57.060 εκείνες που άνοιξαν (273.007 έναντι 215.947). Ακόμη χειρότερη είναι η εικόνα στη Θεσσαλονίκη και στον βιοτεχνικό κλάδο όπου σύμφωνα με το βιοτεχνικό επιμελητήριο την τελευταία οκταετία είχαμε 14.180 λουκέτα όταν οι επιχειρήσεις που έκαναν έναρξη ήταν μόλις 5.527. Στη Συμπρωτεύουσα δηλαδή από την έναρξη της κρίσης “εξαφανίστηκαν” 8.653 επιχειρήσεις.
Φέτος η εικόνα έχει αλλάξει πλασματικά αφού εμφανίζεται μεγαλύτερος αριθμός ενάρξεων, που όμως αφορά σε μικρού μεγέθους ΙΚΕ ή ατομικές επιχειρήσεις, που δημιουργήθηκαν κυρίως για φορολογικούς ή ασφαλιστικούς λόγους.
Το μεγαλύτερο “χαστούκι” όμως για την πραγματική εικόνα και τις προσδοκίες που υπάρχουν στην αγορά έδωσε η πρόσφατη έρευνα επιχειρηματικού περιβάλλοντος που διενήργησε ο ΣΕΒ και στην οποία ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 706 επιχειρήσεων έδωσε το πραγματικό στίγμα για την κατάσταση που επικρατεί. Και το στίγμα αυτό μόνο ενθαρρυντικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα του ΣΕΒ έξι στις δέκα επιχειρήσεις (64%) αυτή τη στιγμή δίνει μάχη επιβίωσης προσπαθώντας να αποφύγει το λουκέτο. Εξ αυτών περίπου 4 στις δέκα (38,9%) δηλώνει ότι η πορεία της επιχείρησής του είναι πολύ άσχημη, ενώ η συντριπτικά πλειονότητα θεωρεί ότι η βελτίωση θα έρθει από το 2019 και μετά.
Στην κορυφή των “απαισιόδοξων” επιχειρηματιών βρίσκονται οι κλάδοι των κατασκευών και του εμπορίου που συνεχίζουν να πλήττονται έντονα από την κρίση, ενώ ως προς το μέγεθος πιο ευάλωτες αναδεικνύονται οι πολύ μικρές και οι μικρές επιχειρήσεις. Τέλος ως προς τη γεωγραφική διασπορά, Βόρεια Ελλάδα και Κεντρική/ Νότια Ελλάδα αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα.
Δε βλέπουν φως
Η έρευνα έδειξε επίσης ότι περίπου ένας στους πέντε επιχειρηματίες δε βλέπει φως, αφού εκτιμά ότι η κατάσταση στην αγορά για να βελτιωθεί θα χρειαστούν περισσότερα από 8 χρόνια! Η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρηματιών βλέπει ότι για να έρθει η βελτίωση θα χρειαστούν πάνω από 2-3 χρόνια έως και 6-8 χρόνια (53,3%). Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι έξι στις δέκα επιχειρήσεις απαντά ότι βρίσκεται σε φάση επιβίωσης (64%).
Τι ζητούν οι επιχειρήσεις που δίνουν μάχη για να συντηρηθούν στη ζωή;
Υγιή ανταγωνισμό, προσιτό δανεισμό, εργασιακές ρυθμίσεις, αξιοποίηση επενδυτικών εργαλείων, βελτίωση του συστήματος των δημόσιων συμβάσεων, ενίσχυση της διαφάνειας.
Ο αργός θάνατος του επιχειρείν
Το τίμημα που έχει πληρώσει ο επιχειρηματικός κόσμος στο βωμό της 8ετούς κρίσης είναι δυσβάσταχτο. Η καθίζηση της εγχώριας ζήτησης, η χρηματοοικονομική ασφυξία, το υψηλό ενεργειακό κόστος, η υψηλή φορολογία, προστέθηκαν στο διαχρονικά αντιαναπτυξιακό και γραφειοκρατικό επιχειρηματικό περιβάλλον, προκαλώντας μια άνευ προηγουμένου λεηλασία του παραγωγικού ιστού της χώρας. Και βέβαια τα εκατοντάδες ηχηρά επιχειρηματικά λουκέτα και οι στρατιές ανέργων που προκάλεσαν, καθιστούν ακόμη πιο δύσκολη την προσπάθεια για έξοδο από το φαύλο κύκλο της κρίσης.
Μεταξύ των επιχειρήσεων που έκλεισαν περιλαμβάνονται βιομηχανίες, αλυσίδες λιανεμπορίου, εταιρείες υπηρεσιών κλπ Softex, Ηλεκτρονική Αθηνών, Contitech – IMΑΣ και ΒΙΣ, Παπασωτηρίου , Ελευθερουδάκης, “Πυρσός”, Hellenic Steel, Jetoil χωρίς να περιλαμβάνονται οι πολυεθνικές που αποχώρησαν, οι ελληνικές εταιρείες που άλλαξαν έδρα αναζητώντας ενα πιο φιλικό περιβάλλον στον εξωτερικό αλλά και οι εταιρείες που έκλεισαν παραγωγικές μονάδες και εργοστάσια, περιορίζοντας τη δραστηριότητά τους.
Και βέβαια όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία αλλά και οι εκτιμήσεις των επιχειρηματιών, το βαρέλι παραμένει ακόμη και σήμερα δίχως πάτο…
