Του Τάσου Παπαδόπουλου
Η αναβολή της Συνόδου των Ευρωπαίων ηγετών για μια εβδομάδα έδωσε την ευκαιρία στη διπλωματία να συνεχίσει τις προσπάθειές της, προκειμένου να πεισθεί-πιεσθεί η Λευκωσία να άρει τις επιφυλάξεις της στο θέμα των κυρώσεων στη Λευκορωσία, αν δεν υπάρξουν αντίστοιχες προς την Τουρκία, που με το Μπαρμπαρός και το Γιαβούζ παραβιάζει τις οριοθετημένες με όμορες χώρες θαλάσσιες ζώνες της Κύπρου.
Τα επιχειρήματα της Άγκυρας για την πειρατική αυτή ενέργεια δεν πείθουν κανένα, όμως οι Ευρωπαίοι βάζουν, πράγμα απαράδεκτο σε σχέση τα όσα διακηρύττουν, σε πολύ μικρότερο καλάθι την Μεγαλόνησο, μια και με την Τουρκία, διακυβεύονται πολλά και ποικίλα οικονομικά τους συμφέροντα.
Τώρα, γιατί έπιασε Γερμανούς και λοιπούς Βορείους η πρεμούρα να τιμωρήσουν την Λευκορωσία, με καθυστέρηση μιας σχεδόν εικοσαετίας για το αυταρχικό καθεστώς Λουκασένκο είναι απορίας άξιο, την ώρα που δεν βλέπουν αναλογίες αντιδημοκρατικών συμπεριφορών από τον Τ. Ερντογάν, που έχει φυλακίσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους με το πρόσχημα της ρετσινιάς του Γκιουλενιστή.
Κάτι άλλωστε που επεσήμανε και η Νάνσι Πελόζι, Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, συγκρίνοντας την Τουρκία με την Ρωσία και την Σαουδική Αραβία, προκαλώντας την μήνιν του Μ. Τσαβούσογλου.
Σε αυτόν τον διεθνή περίγυρο, η Κύπρος επιδιώκει, κι απ’ ότι φαίνεται μάταια, να βρει το δίκιο της. Είναι, όπως όλα δείχνουν, σημαδεμένη η τράπουλα και όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να μεταπείσουν το Ευρωπαϊκό ιερατείο, μάλλον ματαιοπονούν.
Τώρα, με πιο καρότο, θα καταφέρουν να μεταπείσουν τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, είναι κάτι που θα το δούμε λίαν προσεχώς. Πάντως η ελαστικότητα των αξιών, στις οποίες στηρίζεται το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, που εκφράζονται από κάποιες πλευρές της ΕΕ, δεν περιποιεί ιδιαίτερη τιμή, σε όσους τις εκφράζουν.
Εξάλλου ο Λουκασένκο δεν έχει οποιαδήποτε σύνδεση με την ΕΕ και είναι στενά συνδεδεμένος με την Μόσχα, πράγμα που ερμηνεύει και τις απόψεις του για την λειτουργία της δημοκρατίας.
Αντίθετα η Τουρκία βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια σε ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, γεγονός που προσδίδει τις ιδιαίτερες σχέσεις και αμοιβαίες υποχρεώσεις.
Την ανέχονται εδώ και 46 χρόνια να έχει καταλάβει το 38% της Κυπριακής Δημοκρατίας, παραβιάζοντας σειρά αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα για τις επιθετικές της ενέργειες της σε Συρία και Ιράκ. Αλλά και σε όσα πράττει εντός της χώρας με τους φυλακισμένους κούρδους βουλευτές.
Δεν είπαν τίποτα για την στρατιωτική παρέμβασή της στη Λιβύη, υπέρ του Σάρατζ, παρά την απόφαση της Συνόδου του Βερολίνου τον περασμένο Φεβρουάριο με την οποία καλούσε όλους τους εμπλεκόμενους να απέχουν από κάθε ανάμειξη στον εμφύλιο πόλεμο, που μαίνεται σε αυτή τη χώρα εδώ και χρόνια, μετά την πτώση του καθεστώτος Καντάφι.
Το τυμπανιαίο πτώμα που φέρει τον βαρύγδουπο τίτλο Βορειοατλαντική Συμμαχία, κατάπιε για χάρη του Ερντογάν τις καταγγελίες της Γαλλίας για το επεισόδιο στα ανοιχτά της Λιβύης, ανάμεσα σε πολεμικά της Τουρκίας που συνόδευαν πλοίο με πολεμικό υλικό και γαλλική φρεγάτα.
Πέρασαν με στα απαλά, με φραστικές μόνο καταγγελίες, το πειρατικό τουρκολιβυκό σύμφωνο, που εξαφάνισε ελληνικά νησιά, προκειμένου να συνδεθούν με τα ανύπαρκτα θαλάσσια σύνορα ανάμεσα στις δύο αυτές μη όμορες χώρες.
Δεν λέει κουβέντα η Ευρώπη στην υποψήφια κατά τα άλλα χώρα, που δεν αποδέχεται το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, την ώρα που αποτελεί η αποδοχή του, καταστατική υποχρέωση να το κάνει αποδεκτό στο σύνολό του χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις.
Το δήθεν δίκαιο που επικαλείται ο Ερντογάν είναι αυτό του ισχυρού, που επιβάλλει αλά Χίτλερ τις αξιώσεις του, με τον τσαμπουκά του, και την απειλή της ένοπλης αρπαγής δικαιωμάτων γειτονικών χωρών.
Για να φτάσουμε στο τελευταίο κερασάκι, που είναι η αποστρατικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Αυτή προέκυψε όταν η Τουρκία εγκατέστησε ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις απέναντι από τα Ελληνικά νησιά και ναυπήγησε εκατοντάδες αποβατικά σκάφη.
Η συσσώρευση όλων αυτών των στρατιωτικών δυνάμεων σε συνδυασμό με τις αποβατικές ασκήσεις, ποιον απειλούν άραγε, την Ιταλία ή την Ισπανία; Αλλά και οι πολεμοχαρείς δηλώσεις και οι ευθείες απειλές εναντίον των νησιών του Α. Αιγαίου κατά παράβαση του άρθρου 51 του καταστατικού χάρτη των ΗΕ, σε ποιον άραγε απευθύνονται; Στη Συρία ή στο Ιράκ με τις οποίες έχει μόνο χερσαία σύνορα;
Εξάλλου στη Συμφωνία για τα Δωδεκάνησα, που μιλούν για αποστρατικοποίηση, η Τουρκία δεν έχει συμβαλλόμενο μέρος.
Αλλά και η ναυτική βάση της Τουρκίας στην Αυλώνα της Αλβανίας που στοχεύει και για ποιο λόγο δημιουργήθηκε;
Όμως η Τουρκία στη διάρκεια του 20ου αιώνα, έχει προχωρήσει σε σειρά γενοκτονιών, Πόντιοι, Αρμένιοι, Έλληνες, Κούρδοι και πολύ άλλοι.
Στα καθ’ ημάς, αυτά που δεν ακούμε και δεν βλέπουμε, από τις ελληνικές κυβερνήσεις, είναι η υπενθύμιση στην Διεθνή κοινότητα, πέρα από την κατοχή του 38% της Κύπρου, που επέβαλε με την ισχύ των όπλων το 1974, το πογκρόμ του 1955 και του 1963 σε βάρος των Ελλήνων της Πόλης, που είχαν σαν αποτέλεσμα την βίαιη εκδίωξη των 120.000 ανθρώπων, που ζούσαν εκεί βάση Διεθνών Συνθηκών, σε αντιστάθμισμα των μουσουλμάνων της Θράκης.
Έχουμε παράλληλα τον εξαναγκασμό με διοικητικά μέτρα σε αποχώρηση των Ελλήνων της Ίμβρου, που ήταν η πλειοψηφία του νησιού και της Τενέδου κατά παράβαση επίσης των Διεθνών Συνθηκών. Όλα αυτά οι ελληνικές κυβερνήσεις δυστυχώς δεν τα προβάλλουν μια και τα έχουν καταπιεί αμάσητα.
Με αυτά και πολλά άλλα δεδομένα, οι διερευνητικές ουδέν θα προσφέρουν και καλό είναι αυτό να το καταλάβει η Διεθνής κοινότητα και ιδιαίτερα η ΕΕ, που υποτίθεται ότι ανάγκασε τον Ερντογάν να αποσύρει το Ορούτς Ρέις από την Α. Μεσόγειο, την ώρα που Γιαβούζ και Μπαρμπαρός αλωνίζουν ανενόχλητα στις κυπριακές θάλασσες…
