Του Τάσου Παπαδόπουλου
Δεν είναι μόνο ο κορονοϊός, που επέστρεψε το καλοκαίρι δριμύτερος, δεν είναι η κλονισμένη οικονομία μιας χώρας, που είχε ήδη υποστεί μια δεκαετή δοκιμασία, δεν είναι η τουρκική απειλή, που φέτος το καλοκαίρι έκανε την κυβέρνηση να σπεύσει προς ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων, είναι και η κακοκαιρία, που έφερε ο «Ιανός» προκαλώντας απώλειες και εκτεταμένες καταστροφές.
Και μπορεί η κλονισμένη οικονομία να επανέλθει σταδιακά, μπορεί κάποια στιγμή να υπάρξει το εμβόλιο, μπορεί τα ακραία φαινόμενα να υποχωρήσουν, όμως ο κακός γείτονας θα παραμείνει δίπλα μας και οι πολεμοχαρείς ιαχές του, δεν θα πάψουν να ακούγονται καθημερινά, παρά τα όσα πράττουν φίλοι και σύμμαχοι προκειμένου να εξημερώσουν το θηρίο.
Ακούμε με ψυχραιμία, μέχρι πότε άραγε, τα όσα εξωφρενικά λέγονται καθημερινά από τον νέο-σουλτάνο της Άγκυρας, ακόμη και τώρα που οι Ευρωπαίοι τον έχουν προειδοποιήσει, ότι αν δεν προσέλθει στο τραπέζι των συνομιλιών, τον περιμένουν σοβαρές οικονομικές κυρώσεις, που θα πλήξουν ανεπανόρθωτα την ήδη κλονισμένη τουρκική οικονομία.
Τα όσα υποστηρίζει περί δικαιωμάτων της Τουρκίας, από το Σαράι του ο Ερντογάν, που ονειρεύεται την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκατό χρόνια από την οριστική διάλυσή της, ξεπερνούν νόμους κανόνες και Διεθνές Δίκαιο.
Είναι εμφανές ότι το μόνο που μετράει γι’ αυτόν, είναι το δίκαιο του ισχυρού, και κακά τα ψέματα με την απειλή των όπλων, επιδιώκει να επιβάλει τα επεκτατικά του σχέδια, στο έδαφος, στη θάλασσα και στον αέρα.
Οι όποιες ελπίδες εξημέρωσης του θηρίου, δυστυχώς το πιθανότερο είναι να αποδειχθούν φρούδες. Παρά τις πιέσεις που δέχεται ο Ερντογάν να κατεβάσει τους επιθετικούς τόνους, προκειμένου να διευκολύνει την έναρξη των διερευνητικών επαφών ανάμεσα στις δύο χώρες, εν τούτοις έφτασε άκουσον – άκουσον να χαρακτηρίζει προκλητική ενέργεια την επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας στο Καστελόριζο.
Χαρακτήρισε επίδειξη δύναμης, μια επίσκεψη στο ακριτικό αυτό νησί, της Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Από που κι ως που είναι πρόκληση μια επίσκεψη της ΠτΔ σε ένα νησί που ανήκει στην Ελληνική επικράτεια;
Προπομποί της ενόχλησης για την επίσκεψη αυτή, ήταν ο Χουλουσί Ακάρ, που βρέθηκε την ίδια ημέρα στο Κας απέναντι από το Καστελόριζο, και δήλωσε ότι η επίσκεψη της ΠτΔ ήταν προκλητική και προβοκατόρικη, ενώ ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου προχώρησε ακόμη περισσότερο λέγοντας:
«Η Ελληνίδα Πρόεδρος Σακελλαροπούλου επισκέφτηκε “το νησί της”, εντάξει; Δυστυχώς μιλάμε για νησί της! Διότι το δώσαμε αυτό το νησί στο παρελθόν. Δώσαμε το Καστελόριζο στους Ιταλούς και οι Ιταλοί το έδωσαν στην Ελλάδα. Έτσι δώσαμε αυτά τα κοντινά στις τουρκικές ακτές νησιά μας», δήλωσε, αναφερόμενος εμμέσως στη Συνθήκη των Παρισίων του 1947, μία διεθνή συνθήκη, όπου η Τουρκία δεν ήταν καν συμβαλλόμενο μέρος.
Αν δει κανείς τον ευρωπαϊκό χάρτη στη θάλασσα της Μάγχης, θα προσέξει ότι υπάρχει ένα αντίστοιχο σύμπλεγμα νησιών κολλημένο στη Γαλλία, τα Τζέρσεϊ Άϊλαντς, που ανήκουν στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ας αναλογισθούν οι Βορειοευρωπαίοι, αν θα χαρακτήριζαν οι Γάλλοι, μια επίσκεψη της Βασίλισσας Ελισάβετ πρόκληση και προβοκάτσια. Αδιανόητο…
Σε όσα ανεδαφικά υποστηρίζουν οι Τούρκοι για τα νησιά του Α. Αιγαίου το άρθρο 12 της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923 προβλέπει, ότι η κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά του Α. Αιγαίου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων (Μαυρυών),και ιδιαιτέρως των νησιών Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας επικυρώνεται, καθώς και όλα τα παρακείμενα νησιά εκτός αυτών που βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των τριών μιλίων της ασιατικής ακτής, που παραμένουν υπό τουρκική κυριαρχία.
Το άρθρο 15 της εν λόγω Συνθήκης, αναφέρει ότι η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι νησιών : Αστυπαλαίας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων υπό της Ιταλίας νησίδων, των εξ αυτών εξαρτωμένων, καθώς και του Καστελόριζου.
Ακόμη στο άρθρο 16 της Συνθήκης της Λωζάννης προβλέπεται ότι η Τουρκία παραιτείται παντός τίτλου και πάσης φύσεως δικαιώματος επί των εδαφών, που βρίσκονται πέραν των προβλεπόμενων υπό της παρούσης Συνθήκης ορίων, ως και επί των νήσων.
Η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων της 10.12.1947 στο άρθρο 14 προβλέπει ότι η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα με πλήρη κυριαρχία τα νησιά της Δωδεκανήσου ήτοι: Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Τήλο, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψών, Σύμη, Κω και Καστελόριζο, και τις παρακείμενες νησίδες.
Με αυτά τα καθαρά δεδομένα που προκύπτουν από τις συνθήκες, είναι να απορεί κανείς, σε πιο Δίκαιο και για ποια δικαιώματα κάνει λόγο η Τουρκία.
Το ίδιο ισχύει και για τις θαλάσσιες ζώνες. Το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 ρητά αναφέρει ότι τα νησιά, που κατοικούνται έχουν πλήρη δικαιώματα, τόσο στην επέκταση των χωρικών τους υδάτων στα 12 μίλια, αλλά και στον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών τους, που είναι έως 200 μίλια ή στη μέση γραμμή με το όμορο κράτος.
Για πιο Δίκαιο μιλάει η Τουρκία και ο νέο-οθωμανός ηγέτης της, εκτός από αυτό του ισχυρού, με το οποίο θέλει να επιβάλλει τα τετελεσμένα του;
Ο πειρατής της Α. Μεσογείου που επιμένει να παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου με τις γεωτρήσεις στο οριοθετημένο νότιο τμήμα της Μεγαλονήσου επιδιώκει ψευδώς να εμφανίσει τη Ελλάδα σε ρόλο κουρσάρου. Απύθμενο θράσος…
