Του Χρίστου Αλεξόπουλου
Τον Ιούνιο του 2024 γίνονται οι ευρωεκλογές σε συνθήκες μεγάλης πολιτικής ρευστότητας και αβεβαιότητας ως προς την «επόμενη ημέρα» και την προοπτική, που οικοδομείται για την ευρωπαϊκή πορεία προς το μέλλον.
Ο κίνδυνος διαμόρφωσης των προϋποθέσεων για την υπόσκαψη της προοπτικής ολοκλήρωσης του ευρωπαϊκού εγχειρήματος με την πολιτική ενοποίηση και την δημιουργία μιας πολυπολιτισμικής κοινωνικής πραγματικότητας, η οποία βασίζεται στην όσμωση των πολιτισμικών ταυτοτήτων των κρατών-μελών, είναι ορατός.
Αυτό είναι εμφανές, αν ληφθεί υπόψη τόσο η ενίσχυση της ακροδεξιάς λαϊκιστικής εθνικιστικής οπτικής στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, η οποία απειλεί την συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και το γεγονός, ότι αυτή η εξέλιξη είναι αποτέλεσμα των μη λειτουργικών και χωρίς ευρωπαϊκή προοπτική πολιτικών των κομμάτων γενικά.
Ιδιαιτέρως στην Ελλάδα οι ευρωεκλογές χρησιμοποιούνται από τα κόμματα ως μέσο διαμόρφωσης των προϋποθέσεων για την αποκόμιση εκλογικού οφέλους στις επόμενες εθνικές εκλογές. Πολύ χαρακτηριστική αυτής της οπτικής είναι η δήλωση του πρωθυπουργού σε προεκλογική του ομιλία στη Χίο, ότι «Η πολιτική σταθερότητα είναι το μεγάλο ζητούμενο αυτών των εκλογών» και «η Ευρώπη θα κληθεί τα επόμενα 5 χρόνια να παίξει έναν πολύ πιο ισχυρό γεωπολιτικό ρόλο και η Ελλάδα πρέπει να είναι πρωταγωνίστρια σε αυτή την μετεξέλιξη της Ευρώπης σε νέα γεωπολιτική δύναμη».
Η επίτευξη της σταθερότητας όμως δεν μπορεί να διασφαλισθεί, όταν δεν κατατίθενται ολοκληρωμένες προτάσεις με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, οι οποίες γίνονται αντικείμενο κριτικής στο πλαίσιο διαλόγου με τα υπόλοιπα κόμματα και την κοινωνία πολιτών ως εκφραστή του κοινωνικού συμφέροντος και φορέα ανάδειξης και της ευρωπαϊκής του διάστασης.
Η σταθερότητα όμως δεν είναι βιώσιμη, όταν η εσωτερική αγορά δημιουργεί τιμές βασικών ή διαρκών αγαθών και υπηρεσιών δυσανάλογα υψηλές σε σύγκριση με το μέσο εισόδημα των πολιτών. Πως προκαλείται αυτό το φαινόμενο; Ποιες είναι οι θέσεις των κομμάτων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Επίσης πως θα είναι η Ελλάδα πρωταγωνίστρια στην μετεξέλιξη της Ευρώπης σε νέα γεωπολιτική δύναμη, όταν δεν καταθέτει ανάλογη πρόταση, η οποία διασφαλίζει ειρηνικές γεωπολιτικές ισορροπίες, που υπερβαίνουν τις ισχύουσες γεωπολιτικές συνθήκες και ανισότητες, ενώ ταυτοχρόνως αντιμετωπίζουν τα γενεσιουργά αίτια των σύγχρονων παγκόσμιας εμβέλειας κρίσεων;
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Απλά ο εκφερόμενος λόγος στοχεύει στην φθορά της κυβέρνησης για να επωφεληθούν στις επόμενες εθνικές εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δια του προέδρου του προσπαθεί να φθείρει την κυβέρνηση, ώστε να επωφεληθεί από αυτό στις εκλογές του Ιουνίου, καταγγέλλοντας κυβερνητική ανεπάρκεια σε ορισμένους τομείς, όπως είναι η υγεία, η εργασία, η ακρίβεια κ.λ.π.
Σε συνέντευξη του στο CRETA TV ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε, ότι είναι «ανάγκη η χώρα να αποκτήσει μια ισχυρή αντιπολίτευση, που θα απειλεί την κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας». Το περιεχόμενο όμως της εναλλακτικής πρότασης δεν γνωστοποιείται στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου κοστολογημένου και τεκμηριωμένου σχεδιασμού της πορείας της χώρας στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ανάλογος είναι ο λόγος και των υπόλοιπων κομμάτων.
Στις 9 Ιουνίου 2024 γίνονται οι ευρωεκλογές σε πολύ ασταθείς και ρευστές γεωπολιτικές συνθήκες, αλλά τα κόμματα δεν κάνουν διάλογο για την προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως ενιαίου μορφώματος, σε συνδυασμό με την πορεία της κοινωνίας προς το μέλλον. Πολύ περισσότερο δεν ενημερώνονται οι πολίτες για την ευρωπαϊκή πορεία, ώστε να γνωρίζουν τις επιπτώσεις των επιλογών τους στην εκλογική διαδικασία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση στην συνείδηση των πολιτών λειτουργεί ως μια κοινοπραξία οικονομικών συμφερόντων, από την οποία πιθανόν να υπάρξει οικονομικό όφελος, αν και οι λαμβανόμενες αποφάσεις εξαρτώνται από τα ισχυρά οικονομικά, πληθυσμιακά και πολιτικά κράτη.
Ευρωπαϊκό συμφέρον ακόμη δεν είναι ανιχνεύσιμο ούτε στο πολιτικό ούτε στο κοινωνικό πεδίο. Έτσι και αλλιώς δεν γίνεται ευρωπαϊκός σχεδιασμός, ο οποίος υπερβαίνει το εκτόπισμα οικονομικής και πολιτικής ισχύος των κρατών και διασφαλίζει την λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως ενιαίου χώρου χωρίς ανισότητες μεταξύ των μελών της.
Δεν συνειδητοποιείται, ότι η «στατική» λόγω του εθνικού προσανατολισμού των κρατών-μελών λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης οδηγεί στον ευρωσκεπτικισμό, διότι δεν αναπτύσσεται πολιτική δυναμική αποκατάστασης λειτουργικών ισορροπιών στην διαχείριση της παγκοσμιοποιημένης πραγματικότητας, η οποία παράγει ανισορροπίες, που δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν σε εθνικό επίπεδο.
Για παράδειγμα οι βιομηχανίες χρησιμοποιούν επικίνδυνες ουσίες για την υγεία (PFAS, Per-and polyfluoroalkyl substances) και οι κυβερνήσεις και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί «σιωπούν», ενώ οι πολίτες δεν ενημερώνονται επαρκώς για τους κινδύνους της γενικευμένης χρήσης αυτών των ουσιών, με αποτέλεσμα να αδιαφορούν, ακόμη και αν απειλείται η ζωή τους.
Οι υπερφθοριωμένες αλκυλιωμένες ουσίες (PFAS) είναι 9.000 και πλέον χημικές ουσίες με πολλές βιομηχανικές και καλλυντικές χρήσεις. Καθιστούν τα υφάσματα ανθεκτικά στο νερό και στους λεκέδες, λειτουργούν ως επιβραδυντικά της φλόγας και ενισχύουν την χημική σταθερότητα για να παρατείνουν την «διάρκεια ζωής» πολλών προϊόντων.
Αυτές οι ουσίες (PFAS) απειλούν την υγεία του ανθρώπου. Συσσωρεύονται κυρίως στον ηπατικό ιστό και μπορεί να οδηγήσουν στην κίρρωση. Επίσης σχετίζονται με μεταβολικές διαταραχές, όπως η παχυσαρκία, οι διαταραχές του θυρεοειδούς και ο διαβήτης (Medical News Today).
Η «σιωπή» του πολιτικού συστήματος και η μη λήψη μέτρων για την διαφύλαξη της υγείας των πολιτών σε συνδυασμό με την μη ενημέρωση τους είναι αποκαλυπτικά της μη έκφρασης του ανθρώπινου και του κοινωνικού συμφέροντος τόσο στο πολιτικό όσο και στο κοινωνικό πεδίο.
Παράλληλα γίνεται εμφανές, ότι η δημοκρατική λειτουργία δεν στηρίζεται στην ολοκληρωμένη και πολυδιάστατη ενημέρωση των πολιτών, οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως καταναλωτές διαφημιστικών μηνυμάτων και προϊόντων.
Με βάση αυτά τα δεδομένα δημιουργούνται συνθήκες, οι οποίες πολύ δύσκολα μπορούν να προωθήσουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ενώ ταυτοχρόνως τίθενται ζωτικής σημασίας ερωτηματικά για την προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα οικοδομηθεί ευρωπαϊκή συνείδηση στους πολίτες και με ποια ποιοτικά χαρακτηριστικά;
Επίσης θα προωθηθεί η προσέγγιση και όσμωση των ευρωπαϊκών κοινωνιών στον χώρο του πολιτισμού ή θα υποκατασταθούν οι κοινωνικές αξίες, που οικοδομήθηκαν στην ιστορική διαδρομή τους, από τα μονοδιάστατα καταναλωτικά πρότυπα και την οπτική της κοινωνίας του θεάματος;
Τέλος ποιά πορεία θα ακολουθηθεί σε σχέση με τις παραγόμενες πλανητικών διαστάσεων ανισορροπίες (π.χ. κλιματική αλλαγή, ρύπανση του περιβάλλοντος, επικίνδυνη μείωση των υδάτινων πόρων κ.λ.π.) οι οποίες δεν αναιρούνται με πολιτικές, που έχουν μονοδιάστατο εθνικό προσανατολισμό; Τα ερωτηματικά βέβαια είναι πολύ περισσότερα.
Αν ληφθεί υπόψη η ακολουθούμενη προεκλογική αντιπαράθεση των κομμάτων στο πλαίσιο των ευρωεκλογών τον Ιούνιο του 2024, οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα και γενικότερα σε σχέση με την ευρωπαϊκή προοπτική δεν προκαλούν μεγάλη αισιοδοξία.
Πηγή: metarithmisi.gr
