Του Π.Ι. Καραφωτιά*
Ένα πολύτιμο βιβλίο-ορόσημο στις Διεθνείς Σχέσεις-κυκλοφόρησε από το ΕΛΙΣΜΕ με τον παραπάνω τίτλο.
Επιγραμματικά, επειδή μια λεπτομερής καταγραφή των άρθρων που αναφέρονται στο βιβλίο θα αποτελούσε αντικίνητρο για την όποια απόκτηση και μελέτη του, θα προσπαθήσω να δώσω μια εικόνα των όσων πραγματεύονται οι διαπρεπείς επιστήμονες που το έχουν συγγράψει με τη σειρά που εμφανίζονται.
Μετά το σημαντικό χαιρετισμό του Προέδρου του ΕΛΙΣΜΕ Στρατηγού Ιωάννη Μπαλτζώη, έκανε μια επίσης σημαντική εισαγωγή ο Στρατηγός Κωνσταντίνς Αργυρόπουλος, ο οποίος, μεταξύ άλλων, επισημαίνει ότι «Οι διαφορές στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας επικεντρώνονται κυρίως σε βασικά στοιχεία (κοινωνικοπολιτικές σταθερές) προς υιοθέτησιν, παραδοχήν ή απόρριψιν από τρίτους, η πολιτική, νομική, θρησκευτική, εκπαιδευτική-και γιατί όχι οικογενειακή – οργάνωση, και το γεγονός της υπάρξεως στον χώρο Χριστιανών (Ορθοδόξων, Καθολικών, Προτεσταντών, Ουνιτών) Μουσουλμάνων και σε μικρή κλίμακα λοιπών πολιτισμών, καθιστά την περιοχή εξ υπαρχής περίπλοκη. Εστιάζει δε την προσοχή του στην αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας.
Στη συνέχεια ο Στρατηγός Λάμπρος Τζούμης υπενθυμίζοντας τον ορισμό που έδωσε ο Λόρδος Hastings για το NATO ότι «Σκοπός του είναι να κρατά τους Αμερικανούς μέσα, τους Ρώσους έξω και τους Γερμανούς κάτω», αναφέρεται εντυπωσιακά στη μεταπολεμική Σοβιετική Ενωση, στα υπέρ και κατά της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, τη ρωσική αντίδραση στα λάθη της Δύσης τη δεκαετία του 1990 και τις σχετικές Συμφωνίες με την ανακόλουθη στάση τη Δύσης, την εμπλοκή της Ουκρανίας, τη μοιραία κατάληξη, επισημαίνοντας, με τεκμηριωμένες πηγές Δυτικών επιστημόνων, ότι «Οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι Σύμμαχοί τους μοιράζονται το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την κρίση Ρωσίας-Ουκρανίας», και «Η ρίζα του προβλήματος είναι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, το κεντρικό στοιχείο μιας ευρύτερης στρατηγικής για την απομάκρυνση της Ουκρανίας από την τροχιά της Ρωσίας και την ενσωμάτωσή της στη Δύση».
Ο Γεώργιος Δουδούμης, Οικονομολόγος, Οικονομικός Διπλωμάτης και συγγραφέας, κάνει μια σύντομη ιστορική αναδρομή των Βαλκανίων, εστιάζοντας την προσοχή του στα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθώς και στην υφιστάμενη γεωπολιτική ισορροπία, το ρόλο, ιδιαίτερα, Σερβίας και Κοσσόβου, το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, υπογραμμίζοντας, αξιέπαινα, τη σημασία και αξία δημιουργίας σχήματος συνεργασίας της Ελλάδας με Βαλκανικές χώρες για την αντιμετώπιση και των μεταναστευτικού και δημογραφικού προβλημάτων.
Ο Πρέσβης Αλέξανδρος Κατράνης με επικεφαλίδα «ΤΙ ΘΕΛΕΙ Η ΡΩΣΙΑ-Ιμπεριαλισμός ή φοβικό σύνδρομο», παραθέτει τη δήλωση του Τσώρτσιλ «Δεν μπορώ να σας προσφέρω μια πρόβλεψη των ενεργειών της Ρωσίας. Είναι ένας γρίφος που τον ζώνει ένα μυστήριο στην καρδιά ενός αινίγματος, αλλά ίσως υπάρχει ένα κλειδί. Αυτό το κλειδί είναι το εθνικό συμφέρον της Ρωσίας». Αναφέρεται συνοπτικά στη σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας και στη στάση της Δύσης και κάνει μια σημαντική ιστορική αναδρομή στην πολιτική της Ρωσίας και ρωσική κοσμοθεωρία και ανασφάλεια, τη Δυτική διείσδυση, το ρόλο και τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και την πίεση στη Ρωσία.» (Σύγκρουση πολιτισμών») καταλήγοντας ότι «Η Δύση οφείλει να αναγνωρίσει ότι η Ρωσία αντιμετωπίζει διαχρονικά προβλήματα εδαφικής ασφάλειας. Η ιστορία αποδεικνύει ότι ευρωπαϊκή ισορροπία δυνάμεων δεν είναι εφικτή χωρίς τη Ρωσία…»
Ο Πρόεδρος του ΕΛΙΣΜΕ Στρατηγός Ιωάννης Μπαλτζώης κάνει μια βαθιά και τεκμηριωμένη ανάλυση και αξιολόγηση της διεθνούς πολιτικής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εστιάζοντας την προσοχή του στον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο και τις πολιτικές, στρατηγικές, οικονομικές και πολιτισμικές επιπτώσεις του, τις γεωστρατηγικές αντιλήψεις της Δύσης και την ανακολουθία της σχετικά με τις Συμφωνίες που είχαν προηγηθεί για την μη επέκταση του ΝΑΤΟ, και αναφέρεται στα «προφητικά» λόγια του Δρος Ηλία Ηλιόπουλου για την παραπάνω πολεμική σύγκρουση καθώς και στις σχετικές απόψεις διακεκριμένων Αμερικανών προσωπικοτήτων, και τέλος για τη στάση της Κίνας.
Τέλος, ο Διδάσκων στο ΕΚΠΑ Μάρκος Τρούλης, ειδικευμένος στις Τουρκικές και Ασιατικές Σπουδές, αναφέρεται στη γεωπολιτική αξία του Καυκάσου και στις οικονομικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, και ιδιαίτερα στο ρόλο της Τουρκίας. Επίσης, αναφέρεται στις σχέσεις Ρωσίας-Αρμενίας-Αζερμπαϊζάν, την παρακαταθήκη της κλασικής γεωπολιτικής της ψυχροπολεμική περιόδου, υπογραμμίζοντας ότι «Η επιρροή στον Καύκασο συνιστά έναν εκ των βασικών λόγων για τους οποίους η Ρωσία και η Τουρκία χαρακτηρίζονται ως εγγενείς ανταγωνιστικά γεωστρατηγικές δυνάμεις».
Αξίζουν πολλά εύσημα στο ΕΛΙΣΜΕ που πάντα βρίσκεται νικηφόρα στην Πρώτη Γραμμή της εθνικής προσφοράς και με τις πολύτιμες εκδόσεις του!
*Διεθνολόγος, τ. Ανώτερο Στέλεχος του ΟΗΕ, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, συγγραφέας.
