Γιατί αυτή η τακτική στηρίζει την πολιτιστική και θρησκευτική του εξάπλωση… στη Γαλλία και στη γαλλόφωνη Βόρεια Αφρική
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Το Αιγαίο, η Ανατολική Μεσόγειος και η Βόρεια Αφρική, είναι ζωτικοί χώροι για την ισλαμική πολιτική της Τουρκίας. Και από την άποψη αυτή, η Γαλλία είναι μια χώρα – κλειδί για αποσταθεροποίηση. Φιλική προς την Ελλάδα και την Αρμενία, η Γαλλία γνωρίζει ποια είναι τα τουρκικά σχέδια για την Ανατολική Μεσόγειο και γιατί η Τουρκία μαζί με το Κατάρ χρηματοδοτούν συνεχώς και αφειδώς την ίδρυση τζαμιών στη Β. Αφρική. Υπό αυτή την έννοια, ο ισλαμιστής πρόεδρος τα Τουρκίας φοβάται και μισεί τον γαλλικό πολιτισμό και τη γλώσσα του.
Εσχάτως λοιπόν, ο Ερντογάν ξεκίνησε επιθέσεις κατά των γαλλικών σχολείων στην Τουρκία και απαγορεύει την εγγραφή σε αυτά Τούρκων μαθητών. Πιο αναλυτικά, από τις αρχές Αυγούστου, απαγορεύεται στους Τούρκους μαθητές να εγγραφούν στα δύο γαλλικά σχολεία της Τουρκίας, στο γυμνάσιο Pierre-Loti στην Κωνσταντινούπολη και στο Charles-de-Gaulle, στην Άγκυρα, για το σχολικό έτος 2024-2025. «Δεν θα εγγραφούν νέοι Τούρκοι μαθητές στα αναφερόμενα σχολεία έως ότου συναφθεί μια διεθνής συμφωνία που παρέχει νομικό καθεστώς», ανακοίνωσε το τουρκικό υπουργείο Παιδείας, λιγότερο από ένα μήνα πριν από την επιστροφή στο σχολείο. Και η απαγόρευση αυτή, ήλθε μετά την πολιτική αντιπαράθεση που ξέσπασε μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας τον περασμένο Ιούλιο. Πριν λίγες ημέρες έτσι, η Άγκυρα, μέσω του υπουργού Παιδείας της, Γιουσούφ Τεκίν, κατήγγειλε την «αλαζονεία» της Γαλλίας, προσθέτοντας και τη γνωστή αντιαποικιακή σάλτσα. «Δεν είμαστε σαν τις χώρες που αποικίσατε. Είμαστε κυρίαρχο κράτος. Πρέπει λοιπόν να ενεργήσετε σύμφωνα με τους όρους μας εάν θέλετε να διδάξετε εδώ», είπε ο υπουργός σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Haber Türk. Και ο όρος που έθεσε η Τουρκία είναι η εφαρμογή μέτρων «αμοιβαιότητας»: δηλαδή το άνοιγμα σχολών τουρκικού δικαίου, σε γαλλικό έδαφος. Η αμοιβαιότητα είναι στην πραγματικότητα ένα μακροχρόνιο αίτημα της κυβέρνησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ο Τούρκος ισλαμιστής ηγέτης θα ήθελε να πιέσει τη Γαλλία να «χαλαρώσει» τους κανόνες της για να μπορέσει να ανοίξει τουλάχιστον δύο τουρκικά σχολεία, στο Παρίσι και στο Στρασβούργο, που είναι και η έδρα του Συμβουλίου της Ευρώπης.. Προς το παρόν, μόνο ένα θρησκευτικό ίδρυμα, το λύκειο Yunus-Emre, μπόρεσε να ανοίξει στην Αλσατία, εκμεταλλευόμενο τον κανόνα του Concordat. Διοικείται δε το ίδρυμα αυτό από την Ένωση για Τουρκικά-Ισλαμικά Θέματα (Ντιτίμπ), ένα παράρτημα της Ντιγιάνετ, της τουρκικής διοίκησης θρησκειών, υπό τον έλεγχο του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Στη Γαλλία πάντως, για το άνοιγμα μιας σχολής, απαιτείται η συμφωνία της Ακαδημίας, της δημοτικής αρχής και του κράτους.
Είναι γνωστό όμως από την άποψη αυτή ότι τα γαλλικά βιβλία της Ιστορίας, στο βαθμό που αναφέρονται στη γενοκτονία των Αρμενίων δεν είναι αρεστά στο σημερινό τουρκικό καθεστώς, που δεν μπορεί όμως να αλλάξει το περιεχόμενο τους.
Τα σχολεία που θα ήθελε να ανοίξει η Τουρκία στη Γαλλία για τους υπηκόους της, θα περιλαμβάνουν υποχρεωτική εκπαίδευση στην τουρκική γλώσσα. Και πάνω από όλα θα ακολουθούσαν προγράμματα τουρκικής ιστορίας! Σύμφωνα με την εθνικιστική εφημερίδα Aksam, η οποία υποθάλπει την «κρίση στα γαλλικά σχολεία», «η Τουρκία επιθυμεί να αφαιρεθούν από τα σχολικά εγχειρίδια αντιτουρκικές δηλώσεις και πληροφορίες αντίθετες με τα ιστορικά γεγονότα». Σαφώς, η Άγκυρα σημαδεύει τη διδασκαλία της γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915, την οποία η Γαλλία συμπεριέλαβε στα προγράμματα ιστορίας.
Αυτή είναι η ορατή πλευρά του παγόβουνου. Υπάρχει όμως και η μη ορατή. Στη σημερινή Γαλλία λειτουργούν δεκάδες τζαμιά με Τούρκους Ιμάμηδες, κάποιοι από τους οποίους είναι «ιεραπόστολοι» αντιδυτικού και αντιγαλλικού μίσους, πληρώνονται δε για το έργο τους αυτό, τόσο από την Άγκυρα όσο και από το Γάλλο φορολογούμενο!!
Ως φαίνεται όμως, η πρόσφατη απόφαση της γαλλικής κυβέρνησης να σταματήσει αυτή τη χρηματοδότηση, με ταυτόχρονο έλεγχο των «διδασκαλιών» των ιμάμηδων, θα πρέπει να δυσαρέστησε τον Τούρκο Πρόεδρο και τους περί αυτόν ισλαμιστές.
Το Τουρκικό Υπουργείο Παιδείας έτσι, αντέδρασε εγείροντας θέμα γαλλικών σχολείων στην Τουρκία και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τη γαλλική πλευρά, δηλώνοντας όμως ότι μέχρις ότου τα γαλλικά σχολεία στην Τουρκία αποκτήσουν «νόμιμο καθεστώς, μαθήματα τουρκικής γλώσσας, τουρκικού πολιτισμού, τουρκικής λογοτεχνίας, τουρκικής ιστορίας και γεωγραφίας» μπορούν να διδάσκονται εκεί μόνο από «δάσκαλους πολίτες της Δημοκρατίας της Τουρκίας» που διορίζονται από το Υπουργείο. Όσο για τα προγράμματα και το περιεχόμενο αυτών των σχολείων «θα παρακολουθούνται και θα επιθεωρούνται». Ακόμα περισσότερο, μαθήματα θρησκείας και ιστορίας θα διδάσκονται μόνον από Τούρκους δασκάλους.
Κατά τα λοιπά, γιατί ο Ερντογάν να μη ζητάει το ξαναγράψιμο της ιστορίας, όταν το ίδιο αίτημα έχουν και οι νέοι ιεραπόστολοι της ακυρωτικής κουλτούρας {Wokism} τόσο στη Γαλλία όσο και σε μια Ευρώπη που μάλλον μάταια ψάχνει την ταυτότητα της.
