Γιατί παραμένουν σιωπηλοί οι μουσουλμάνοι;… Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Η υποκρισία πλέον περισσεύει στη διεθνή πολιτική σκηνή. Δυστυχώς οι μουσουλμανικές χώρες πρωταγωνιστούν σ’ αυτές τις συμπεριφορές. Με κορυφαίο παράδειγμα το περίφημο Σύμφωνο Μετανάστευσης (Migration Pact) που φρόντισαν, κυρίως αυτοί, να προωθηθεί μέσω του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Και που βέβαια αυτοί κυρίως (λ.χ. Σαουδική Αραβία, Εμιράτα, Μπανγκλαντές) αρνούνται να εφαρμόσουν. Επίσης προκλητική είναι η γενικότερη αδιαφορία που δείχνουν για τους μουσουλμάνους Ροχίνγκια που διώχνονται βίαια από τη Μιανμάρ (πρώην Βιρμανία) προς το Μπανγκλαντές με τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.

Εκεί όμως που το ζήτημα της αδιαφορίας, και της υποκρισίας, των μουσουλμάνων βγάζει σχεδόν μάτια είναι στο ζήτημα των διώξεων των κατοίκων της επαρχίας Σιντζιάνγκ της Κίνας. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας έχει συλλάβει και θέσει σε περιορισμό κάτι παραπάνω από ένα εκατομμύριο μουσουλμάνους, τουρκόφωνους, Ουιγούρους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως από την επαρχία αυτή της Κίνας. Αυτό που είναι πραγματικά αρνητικά εντυπωσιακό είναι πως οι σημαντικότερες μουσουλμανικές χώρες καλοδέχθηκαν και μάλιστα υπερασπίσθηκαν την πολιτική αυτή της Κίνας.

Κάτω από το σύνθημα της αντιμετώπισης των τριών διαβολικών δεδομένων (three evils), δηλαδή του αποσχισμού, της τρομοκρατίας και του θρησκευτικού εξτρεμισμού, η κινεζική κυβέρνηση εκτοπίζει με την παραμικρή έστω υποψία ανθρώπους σε στρατόπεδα επανεκπαίδευσης και κατήχησης ή πολιτικής πλύσης εγκεφάλου με στόχο να θέσει υπό απόλυτο κεντρικό έλεγχο τη συμπεριφορά του λαού της περιοχής. Εκμεταλλευόμενη την οικονομική της ισχύ αλλά και το διπλωματικό της κύρος η Κίνα οδηγεί πολλές μουσουλμανικές χώρες να κλείνουν τα μάτια στις εξελίξεις στην Σιντζιάνγκ.

Με την ισχύ που έχει το καθεστώς του Πεκίνου υποχρεώνει πολλές μουσουλμανικές χώρες να ακολουθούν τη γραμμή του στο θέμα των Ουιγούρων. Στα πλαίσια της Πρωτοβουλίας Ζώνη και Δρόμος (Belt and Road Initiative) του προέδρου της Κίνας Σι Τζινπίνγκ για την αναβίωση του παραδοσιακού Δρόμου του Μεταξιού, η Σιντζιάνγκ αξιοποιείται για μεταφορές πολύτιμων μεταλλευτικών προϊόντων της χώρας μέσω χωρών χρήσιμων για τη διεθνή εικόνα της Κίνας. Κλασικά παραδείγματα το Πακιστάν, κράτη της Βόρειας Ινδικής Υποχερσονήσου, χώρες της Κεντρικής Ασίας και η Μογγολία. Με την επιρροή του Πεκίνου να επεκτείνεται με τον ίδιο τρόπο και πολύ μακρύτερα, όπως στη ΝΑ Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Οσες χώρες εκεί είναι μουσουλμανικές δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στις διώξεις των Ουιγούρων.

Τρία από τα μεγαλύτερα έργα του Belt and Road Initiative (BRI) περνούν μέσα από την επαρχία Σιντζιάνγκ με κυριότερο τον αμφιλεγόμενο κι αμφισβητούμενο Οικονομικό Διάδρομο Κίνας – Πακιστάν. Αυτονόητα οι χώρες που έχουν συμφέροντα από αυτά τα προγράμματα, κυρίως μουσουλμανικές, δείχνουν αδιάφορες από τις δοκιμασίες των ομοθρήσκων τους Ουιγούρων στην Δυτική Κίνα. Μέσα δε στη Σιντζιάνγκ το Πεκίνο έχει δημιουργήσει το ειδικό σώμα Μπινγκτουάν (Xinjiang Production and Construction Corps) που στην πράξη λειτουργεί σαν πολιτοφυλακή κατά των Ουιγούρων που παρασύρονται από τη συνθηματολογία του ΕΤΙΜ (Eastern Turkestan Islamic Movement – Ισλαμικό Κίνημα Ανατολικού Τουρκεστάν) που κυρίως προπαγανδίζει την απόσχιση από την Κίνα των τουρκόφωνων κατοίκων της.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό πως οι περισσότερες γειτονικές χώρες έχουν συμφωνία έκδοσης στην Κίνα όσων Ουιγούρων δραπετεύουν και καταφεύγουν εκεί (η τουρκική Βουλή μόνο δεν την έxει επικυρώσει ακόμη). Βόρεια από το Ουρούμτσι μάλιστα, σε μέρη όπου έχω ταξιδέψει, υπάρχει μια πυκνή δασώδης έκταση που σαν σφήνα εκτείνεται από την Κίνα, ανάμεσα στο Καζακστάν (Ουρίλ), τη Ρωσία (Νοβοκουζνέτσκ) και τη Μογγολία (Ορη Αλτάι Ταβάν), και αποτελεί την ευκολότερη οδό διαφυγής εκτός Κίνας. Εκεί στο μέσον βρίσκεται και η περίφημη Λίμνη Κανάς, η δεύτερη βαθύτερη της Ασίας μετα τη Βαϊκάλη, που είναι γνωστή όπως το Λοχ Νές της Ασίας, λόγω κάποιου φονικού τερατώδους ψαριού που βρίσκεται στα βάθη της.

Ενώ λοιπόν πολλές δυτικές χώρες συχνά υψώνουν φωνή διαμαρτυρίας για τις τύχες των Ουιγούρων της Σιντζιάνγκ, οι μουσουλμάνοι συνήθως αδιαφορούν για τις τύχες τους.

Πηγή: in.gr