Του Θάνου Τζήμερου*
Τα παιδιά στο δημοτικό σχολείο μαθαίνουν ότι για να λύσεις ένα πρόβλημα, ξεκινάς από τα δεδομένα. Όχι από τη φαντασία, την πολιτική σου ιδεολογία ή τις ιδεοληψίες σου. Δεν ξέρω σε ποια ηλικία, μεγαλώνοντας, το ξεχνάνε. Φαίνεται, πάντως, ότι αυτού του είδους η μεταστροφή των κανόνων της ανθρώπινης σκέψης είναι γενικευμένο φαινόμενο, κυρίως ανάμεσα σε πολιτικούς, δημοσιογράφους και συστημικούς “αναλυτές”.
Ποια είναι τα δεδομένα, αυτή τη στιγμή, για τη Γάζα; Ότι είναι ένα χωράφι 360 τετραγωνικών χιλιομέτρων, και πάνω του βρίσκονται 42 εκατομμύρια τόνοι συντρίμμια και ερείπια! Με όλες τις υποδομές κατεστραμμένες. Πόσα χρόνια θα χρειαστούν μόνο για την απομάκρυνση των μπάζων; Πολλά. Το έργο περιπλέκεται καθώς ανάμεσα στα υλικά αυτά υπάρχουν εκατοντάδες τόνοι εκρηκτικών που πρέπει να εξουδετερωθούν, επικίνδυνοι ρύποι και πολλά ανθρώπινα υπολείμματα. Μπορεί να απαιτηθεί και μια δεκαετία, για να γίνει η χωματερή οικόπεδο, με κόστος γύρω στα 700 εκατομμύρια δολάρια. Όλον αυτόν τον καιρό, θα μπορεί κανείς να επιστρέψει εκεί που ήταν κάποτε το σπίτι του; Όχι βέβαια! Να μείνει πού; Στα βομβαρδισμένα; Θα υπάρχουν εργοτάξια με προκατασκευασμένους οικίσκους για να μένουν όσοι δουλεύουν για τον καθαρισμό του χώρου.
Κι ας πούμε ότι κάποια στιγμή, γύρω στο 2035, αρχίζει η ανοικοδόμηση. Πόσο θα κοστίσει; Πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια, την υπολογίζουν οι ειδικοί. Ποιος θα βάλει τα λεφτά; Η “διεθνής κοινότητα”, όπως ονειρεύονται κάποιοι γραφικοί; Θα τα βάλουν αυτοί που θα θέλουν να επενδύσουν εκεί, με όλες τις έννοιες. Να επενδύσουν για να έχουν οικονομικό όφελος, για να έχουν πολιτικό όφελος, για να εντάξουν τη Γάζα στη σφαίρα επιρροής τους. Αυτό σημαίνει ότι μετά την ανοικοδόμηση, που θα πάρει άλλα 10 χρόνια, θα πρέπει να παγιωθεί στη Γάζα καθεστώς ειρήνης, ασφάλειας και ευνομίας, ώστε να αρχίσουν οι επενδύσεις να αποδίδουν. Μπορεί οι παραλίες της να είναι καταπληκτικές, αλλά θα πήγαινες για διακοπές εκεί, αν φοβόσουν ότι ξαφνικά θα μπουκάριζαν στo ξενοδοχείο χαμασίτες και θα σε θέριζαν ως άπιστο την ώρα που έπινες μοχίτο στο pool bar; Πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να ξεφοβηθεί το παγκόσμιο κοινό, και να αρχίσει το τουριστικό, εμπορικό και επενδυτικό αλισβερίσι με τη Γάζα; Το βλέπετε να γίνεται πριν το 2045;
Και τώρα το ερώτημα στο οποίο κανένας από τους περισπούδαστους αναλυτές που… γαζολογάν δεξιά κι αριστερά δεν μπήκε στον κόπο να απαντήσει: με ποιο διοικητικό καθεστώς μπορεί να εξασφαλισθούν τα παραπάνω; Διότι αυτά είναι το καλό σενάριο. Το κακό είναι να ανοικοδομήσουν τη Γάζα το Ιράν και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι. Μπορούν να συνεχίζουν να κάνουν κουμάντο στη Γάζα όσοι έχουν ορκισθεί να εξαφανίσουν το Ισραήλ από προσώπου γης; Όσοι ονειρεύονται παλαιστινιακό κράτος “από το ποτάμι ως τη θάλασσα”; Ποιος θα ελέγχει αν τα οικοδομικά υλικά που προορίζονται για σπίτια γίνονται, ξανά, υπόγεια τούνελ; Μπορούν να συνεχίζουν να έχουν πρόσβαση σε όπλα όσοι, ως αγέλη πεινασμένων αγριόσκυλων, είχαν περικυκλώσει το αυτοκίνητο που μετέφερε τις πρώτες ισραηλινές ομήρους, με εμφανή διάθεση να τις απαγάγουν ξανά; Δεν πλήρωσε το Ισραήλ τον βαρύτατο φόρο αίματος και το τεράστιο κόστος αυτού του πολέμου, για να επαναληφθούν σε μερικά χρόνια όσα γινόντουσαν από το 2006, όταν πήρε την εξουσία στη Γάζα η Χαμάς, μέχρι τη μοιραία εισβολή της 7ης Οκτωβρίου 2023.
Δεν ξέρω πόσοι θυμούνται τους Ισραηλινούς κατοίκους της λωρίδας της Γάζας που αυτοπυρπολήθηκαν αρνούμενοι να φύγουν από τα σπίτια τους, όταν το Ισραήλ, το 2005, υιοθέτησε την πολιτική “γη έναντι ειρήνης”. Δεν ήταν καθόλου εύκολο να επιβληθεί αυτή η απόφαση στους ίδιους τους Ισραηλινούς. Μια σταλιά κράτος είναι το Ισραήλ και οι εκτάσεις που κατέλαβε το 1967, στον πόλεμο των 6 ημερών (Χερσόνησος Σινά, Λωρίδα της Γάζας, Δυτική Όχθη) του έδιναν την ανάσα που χρειαζόταν. Όμως, είναι δυνατόν να ζεις περικυκλωμένος από εχθρούς και να κοιμάσαι με το ένα μάτι ανοιχτό και με το δάχτυλο στη σκανδάλη; Έτσι, επέστρεψε στην Αίγυπτο τη Χερσόνησο του Σινά και παρέδωσε το 2005, 38 χρόνια μετά την κατάληψή της, τη λωρίδα της Γάζας στον παλαιστινιακό πληθυσμό, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου δεν ήταν αυτόχθονες, αλλά Άραβες που εγκαταστάθηκαν εκεί την περίοδο 1948 – 1967, όταν η Γάζα ήταν υπό τη διοίκηση της Αιγύπτου. Η αποχώρηση από αυτά τα εδάφη προτάθηκε το 2003 από τον πρωθυπουργό Αριέλ Σαρόν, εγκρίθηκε από την κυβέρνηση τον Ιούνιο του 2004 και από την Κνεσέτ τον Φεβρουάριο του 2005. Βλέπαμε τότε με έκπληξη ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας να βγάζουν σηκωτούς τους Ισραηλινούς κατοίκους της Γάζας και της βόρειας Δυτικής Όχθης που αρνήθηκαν να δεχτούν τα κυβερνητικά πακέτα αποζημίωσης και να τους απομακρύνουν από τα σπίτια τους, στη μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ εν καιρώ ειρήνης. 50.000 στρατιώτες υποχρεώθηκαν, πολλοί κόντρα στη θέλησή τους, να εκκενώσουν και να κατεδαφίσουν 21 οικισμούς στη Γάζα και 4 στη βόρεια Δυτική Όχθη. Οι 8.500 Εβραίοι κάτοικοί τους μεταφέρθηκαν σε άλλες περιοχές του Ισραήλ.
Ταυτόχρονα, ως μπόνους ειρήνης, άρχισε να εκβάλλει στη Γάζα ενός πακτωλός διεθνούς βοήθειας. Θα περίμενε κανένας ότι οι Παλαιστίνιοι της Γάζας, αυτεξούσιοι πλέον, θα έριχναν όλο τους το βάρος τους στην ανάπτυξη αυτού του φιλέτου που ο Τραμπ ονόμασε “Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής”. Όμως, έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Πήραν τα όπλα και τα έστρεψαν πρώτα κατά της διεθνώς αναγνωρισμένης Παλαιστινιακής Αρχής που, ρεαλιστικά σκεπτόμενη, ήθελε τον συμβιβασμό. Η σύγκρουση των δύο φατριών, που ξεκίνησε αμέσως μετά τον θάνατο του Γιάσερ Αραφάτ (Νοέμβριος 2004), εξελίχθηκε σε κανονικό εμφύλιο πόλεμο και συνεχίζεται με διαλείμματα μέχρι σήμερα, με εκατοντάδες νεκρούς και γνήσιες μουσουλμανικές αγριότητες. Άλλωστε, η Χαμάς αυτοπροσδιορίζεται ως ισλαμικό σουνιτικό κίνημα, ένα πλοκάμι των Αδελφών Μουσουλμάνων. Και ο στόχος της είναι εκπεφρασμένος στον Καταστατικό της Χάρτη, από το 1988, ξεκάθαρα: “Δεν υπάρχει καμμία λύση για το Παλαιστινιακό πέρα από την Τζιχάντ (τον ιερό πόλεμο) μέχρι την ίδρυση μιας ισλαμικής δημοκρατίας στην Παλαιστίνη, που θα εξαφανίσει το Ισραήλ”. Πιο καθαρά δεν γίνεται. Απέδειξε ότι το εννοεί, πραγματοποιώντας, από το 1989 μέχρι το 2024, 161 τυφλές βομβιστικές και άλλες φονικές επιθέσεις εναντίον πολιτών και στρατιωτών στο Ισραήλ, με εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες, και εκτοξεύοντας δεκάδες χιλιάδες ρουκέτες εναντίον αμάχων, με αποκορύφωμα την κτηνωδία της 7/10. Εν τω μεταξύ, τα δισεκατομμύρια της διεθνούς βοήθειας, οι ισλαμιστές της Χαμάς τα μετέτρεπαν σε όπλα και σε τούνελ (και σε καταθέσεις στους προσωπικούς τους λογαριασμούς) προετοιμάζοντας τη μεγάλη επίθεση που θα εξαφάνιζε, κατά την εκτίμησή τους, το Ισραήλ.
Έκανα αυτή τη συνοπτική ιστορική αναδρομή, για να ρωτήσω εκείνους που εξεπλάγησαν με την “ακραία” πρόταση του Τραμπ: Άλλαξε κάτι στη Χαμάς και στους στόχους της; Έπαψε να είναι η δύναμη που εκφράζει την πλειοψηφία των κατοίκων της Γάζας; Βέβαια, από το 2006 που εξελέγη ως κυβέρνηση, η Χαμάς κατάργησε τις εκλογές και επέβαλε ολοκληρωτικό ισλαμικό καθεστώς, τρομοκρατώντας και δολοφονώντας τους πολιτικούς της αντιπάλους, όμως, πιστεύει κανένας πως η επιρροή της, ακόμα κι αν δεν είναι πια αυτή του 2006, έχει εκμηδενιστεί; Και πώς θα αναδειχθεί η νέα ηγεσία των Παλαιστινίων; Κάνοντας ελεύθερες εκλογές με διεθνή εποπτεία πάνω από τα μπάζα; Και από ποιους θα στελεχωθεί ο νέος στρατός τους; Προφανώς υπάρχουν Παλαιστίνιοι που αντιδρούν στη Χαμάς. Πάντα υπήρχαν. Αλλά αντιμετωπιζόντουσαν από τη Χαμάς ως προδότες. Ο δημοσιογράφος και ακτιβιστής ειρηνιστής Ραμί Αμάν είναι ένας από αυτούς. Ίδρυσε την “Επιτροπή Νεολαίας της Γάζας” και από το 2015 οργάνωνε βιντεοσυνομιλίες μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων ακτιβιστών για την ειρήνη ονομάζοντας την πρωτοβουλία του “Skype με τον εχθρό σου”. Στις 6 Απριλίου 2020, η Επιτροπή Νεολαίας της Γάζας πραγματοποίησε μία από τις μεγαλύτερες τηλεδιασκέψεις με περισσότερους από 200 συμμετέχοντες. Ο Αμάν συνελήφθη από τη Χαμάς, κατηγορήθηκε για “εξασθένηση του επαναστατικού πνεύματος”, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και τον ανάγκασαν μέχρι και να χωρίσει από τη γυναίκα του! Τώρα ζει στην Αίγυπτο αυτοεξόριστος, όπως και οι περισσότεροι ειρηνιστές Παλαιστίνιοι, για να γλυτώσουν το κεφάλι τους. Μπορούν αυτοί να επιστρέψουν και να αναλάβουν τα ηνία; Μακάρι, αλλά ποιο είναι το ποσοστό τους; Και πώς θα το διαπιστώσουμε; Πώς λοιπόν φαντάζονται, οι υπέρμαχοι της “επιστροφής των προσφύγων”, τη διαμόρφωση του πολιτικού χάρτη στη Γάζα, μετά την επιστροφή, ακόμα κι αν αγνοήσουμε τα μπάζα;
Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Οι τρομοκράτες της Χαμάς, λειτουργώντας ως οι χρήσιμοι ηλίθιοι των μουλάδων της Τεχεράνης, κατέστρεψαν ολοσχερώς τη χώρα τους και εξαφάνισαν κάθε πιθανότητα να συνεχιστεί η παλαιστινιακή διοίκηση στη λωρίδα της Γάζας. Και πού θα παν οι Παλαιστίνιοι; Σε άλλα αραβικά κράτη, είπε ο Τραμπ. Γιατί μας φαίνεται τόσο περίεργο αυτό; Πού πήγαν οι πρόσφυγες Ευρωπαίοι κατά τη διάρκεια του Β’ΠΠ; Μήπως στη Σαουδική Αραβία; Βέβαια, τους Παλαιστίνιους κανένα αραβικό κράτος δεν τους θέλει. Η Ιορδανία που τους είχε δεχτεί το 1967 τους έδιωξε κλωτσηδόν, με στρατιωτική επιχείρηση, το 1970, αφού αντί για “ευχαριστώ” δημιουργούσαν συνεχώς ταραχές, συγκρούονταν με τον ιορδανικό στρατό, και προσπάθησαν 2 φορές να δολοφονήσουν τον βασιλιά της! Η Αίγυπτος έχει χτίσει στα σύνορά της με τη Γάζα τέτοιο σύμπλεγμα φρακτών, που κάνει τον ισραηλινό τοίχο να φαίνεται παιχνιδάκι με τουβλάκια lego. Τον Λίβανο, που τους δέχθηκε από ανθρωπισμό, τον διέλυσαν, προκαλώντας εμφύλιο πόλεμο διαρκείας. Ποιος λοιπόν να ανοίξει την πόρτα του σε τέτοια τεφαρίκια;
Προφανώς πρέπει να δουλέψει η αμερικανική πίεση. Ο Τραμπ και ο Ρούμπιο αυτό κάνουν, προϊδεάζοντας τις πλούσιες αραβικές χώρες, που χρειάζονται και εργατικά χέρια. Κι όταν οι Παλαιστίνιοι βρεθούν κάπου με ασφάλεια και αρχίσουν να δουλεύουν και να προκόβουν, να ευγνωμονούν το Ισραήλ, που θυσίασε τα παιδιά του για χειρουργικού χαρακτήρα στρατιωτικές επιχειρήσεις επί του εδάφους, ειδοποιώντας πάντα τους αμάχους να απομακρυνθούν, ενώ θα μπορούσε απλώς να στέλνει κατά κύματα αεροπλάνα να σκανάρουν όλη τη Γάζα, φυτεύοντας βόμβες.
Τόσα χρόνια είχαμε βαρεθεί να ακούμε ότι η Γάζα είναι μια φυλακή και ότι οι Παλαιστίνιοι είναι αδύνατον να ζήσουν εκεί. Πώς θα ζήσουν τώρα που δεν υπάρχουν ούτε καν τα… κελιά; Όμως πριν την 7/10 οι Παλαιστίνιοι της Γάζας μπορούσαν να πηγαίνουν στο Ισραήλ για ιατρικές υπηρεσίες, για σπουδές, για εμπόριο, φυσικά περνώντας από συνοριακό έλεγχο – δεν θα έπρεπε; Και μάλιστα, το Ισραήλ καθιέρωσε αυτούς τους ελέγχους, αφότου η Χαμάς έδιωξε βίαια την Παλαιστινιακή Αρχή και κατέλαβε την εξουσία στη Γάζα – δεν θα έπρεπε; Μέχρι και να εργάζονται στα ισραηλινά κιμπούτζ μπορούσαν, εξασφαλίζοντας, από εβραϊκά χέρια, ένα καλό εισόδημα. Πώς αξιοποίησαν αυτή τη δυνατότητα οι “φυλακισμένοι” στη “Ριβιέρα”; Χαρτογράφησαν την περιοχή για να ξέρουν πώς θα επιτεθούν και ποιους θα σκοτώσουν στις 7/10. Πιστεύει κανένας ότι ακόμα κι αν ο Αλλάχ επανέφερε θαυματουργικά τη Γάζα στην κατάσταση πριν από τις 7/10, το Ισραήλ θα εξακολουθούσε να έχει την ίδια ανεκτική πολιτική; Ούτε κουνούπι δεν θα άφηνε να περάσει. Πιστεύει κανένας ότι θα καθόταν να βομβαρδίζεται μέρα παρά μέρα από ρουκέτες, πότε από τον νότο και πότε από τον βορρά; Πιστεύει κανένας ότι θα μπορούσε να συνυπάρξει με έναν πληθυσμό εξαθλιωμένων και φανατισμένων, με έναν από τους μεγαλύτερους δείκτες γονιμότητας στον κόσμο, που θα διπλασιαζόντουσαν κάθε 30 χρόνια; Ήδη 2.230.000 κάτοικοι είναι πάρα πολλοί για μια λωρίδα γης με 41 χιλιόμετρα μήκος και 10 πλάτος, μικρότερη σε έκταση από την Άνδρο. Γιατί είναι καλύτερο να περιφέρονται στα χαλάσματα, τα επόμενα 20 χρόνια, να μεγαλώνουν παιδιά εκεί, διαμορφώνοντας ανάλογες προσωπικότητες και διαιωνίζοντας το μίσος, από το να μεταφερθούν όλοι οικογενειακώς σε έναν μήνα στη Σαουδική Αραβία, στο Κουβέιτ, στο Κατάρ; Κι όσοι θέλουν να συνεχίσουν τον πόλεμο, ας παν στην Υεμένη, να συναντήσουν το εξ ουρανού πεπρωμένο τους. Πώς φαντάζονται επομένως οι επαγγελματίες ψυχοπονιάρηδες το μέλλον των πολιτών της Γάζας, αν δεν γίνει αυτό που προτείνει ο Τραμπ;
Περιέργως, ενώ ακούμε τις γνώμες όλων, δεν ακούμε τις γνώμες των ίδιων των Παλαιστινίων, που σήμερα ζουν, πατείς με πατώ σε, σε σκηνές, εξαρτώμενοι αποκλειστικά από τη διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια. Αναμενόμενο από μια άποψη, διότι, καθώς η ηγεσία της Χαμάς έχει εξαλειφθεί, δεν υπάρχει κάποιος αναγνωρισμένος εκπρόσωπός τους. Αλλά, όσο νά’ναι, όταν κουβεντιάζεις για την τύχη τόσων πολλών ανθρώπων, με κάποιον τρόπο θα πρέπει να τους ρωτήσεις τι θέλουν κι αυτοί, ε; Γιατί δεν γίνεται αυτό;
Διότι οι Παλαιστίνιοι, για το ισλαμικό τόξο και τους αριστερούς της Δύσης, είναι το πιο ευπώλητο ιδεολογικό προϊόν. Συμπυκνώνουν όλη την αντιδυτική μυθολογία: καταπιεσμένοι προλετάριοι, πρόσφυγες στην ίδια τους την χώρα, θύματα του διεθνούς σιωνισμού, φορείς αέναης επανάστασης, δεν είναι άνθρωποι με σάρκα και οστά, είναι έννοιες. Και οι έννοιες πρέπει να παραμένουν ως έχουν. Αλλιώς πώς θα φορέσει η κάθε μοσχαναθρεμμένη αοιδός την καφίγια της και, αφήνοντας τον θερμοσίφωνα μόνιμα αναμμένο, σαν την επαναστατική δάδα του σοσιαλισμού, θα κάνει τη μελωδική εξέγερσή της; Πώς οι ακτιβιστές του πληκτρολογίου θα πουλάν ενσυναίσθηση και ανθρωπιά; Πώς οι πολιτικάντηδες θα κάνουν σπαραξικάρδιες δηλώσεις των 30 δευτερολέπτων; Στην πραγματικότητα, κανείς από δαύτους δεν νοιάζεται για τη ζωή των Παλαιστινίων. Το μόνο που επιδιώκουν είναι να συντηρείται η αστάθεια και η δυστυχία σ’ εκείνη την περιοχή του κόσμου, για να μπορούν να την μετατρέπουν σε δημοτικότητα και ψήφους. Και σε διπλωματικό (και όχι μόνο) όπλο, οι μουλάδες. Αν νοιαζόντουσαν θα είχαν φροντίσει να ενημερώσουν τους “αδελφούς” τους στη Γάζα, ότι το όραμα της εξολόθρευσης των Εβραίων δεν είναι και τόσο ρεαλιστικό. Και το να ανατινάζεις λεωφορεία, σκοτώνοντας τους ανυποψίαστους επιβάτες τους, δεν είναι και τόσο ανθρωπιστικό. Η δήθεν τραγωδία “Παλαιστίνιος Δεσμώτης” είναι το ιερό δισκοπότηρο της ισλαμίλας αλλά και της αριστερίλας, που το χρειάζονται για να συνεχίσουν να υπονομεύουν τη Δύση. Να μην ξεχνάμε ότι η επίθεση της Χαμάς στις 7/10 έγινε με διαταγή του Ιράν (και με υπόγεια στήριξη και άλλων παγκόσμιων ταραχοποιών) για να τορπιλιστεί η συμπεφωνημένη ήδη προσέγγιση Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας, που θα άλλαζε πολλά στις γεωπολιτικές ισορροπίες, όχι μόνο της περιοχής.
Αν λοιπόν η πρόταση Τραμπ δεν στέκει, με ενδιαφέρον να ακούσουμε τις εναλλακτικές. Αλλά, όπως είπαμε στην αρχή, απαιτείται κατανόηση των δεδομένων: η Γάζα είναι μια κακοφορμισμένη ανοιχτή πληγή. Δεν θεραπεύεται με γάζες.
*Ο Θάνος Τζήμερος είναι επιχειρηματίας, πρώην πρόεδρος της “Δημιουργίας Ξανά”
Πηγή: capital.gr
