Του Κωστα Πάντζιου
Δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί οι δημοσκοπήσεις που αφορούν στις προτάσεις των κομμάτων, με τα ονόματα για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, για να δούμε πώς δέχεται η Κοινή Γνώμη τα ονόματα που ανακοινώθηκαν. Όμως, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη παρατηρητικότητα, για να διαπιστωθεί ότι η όλη υπόθεση συναντά την αδιαφορία. Και αυτό οφείλεται, κατά την άποψή μας, στο γεγονός ότι το κυβερνόν κόμμα, διά του Προέδρου του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, αφαίρεσε κάθε ενδιαφέρον με την πρόταση του ονόματος του υποψηφίου του κ. Κωνσταντίνου Τασούλα, ενός προσώπου δηλαδή που διασφαλίζει το ότι ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα είναι κομματικός, μόνο της Ν.Δ. Ήδη τα άλλα κόμματα, ακολουθώντας το παράδειγμα του κ. Κυρ. Μητσοτάκη, πρότειναν και αυτά τους κομματικούς τους υποψηφίους!!! Έτσι, έκλεισε μία παράδοση, σύμφωνα με την οποία το εκάστοτε κυβερνόν κόμμα, επέλεγε για υποψήφιο σημαντικό πρόσωπο που ανήκε σε κόμμα της αντιπολίτευσης, έτσι ώστε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να έχει μια ευρύτερη πολιτική, εθνική και κοινωνική αποδοχή. Κατόπιν αυτού, η ηγετική κυβερνητική ομάδα του κ. Κυρ. Μητσοτάκη αφαιρεί τα έστω και αυτά τα μικρά δείγματα συναίνεσης στην πολιτική ζωή της χώρας και τα αντικαθιστά με τα αυστηρώς κομματικά.
Γιατί άραγε το κάνει αυτό; Υπάρχουν κάποιοι λόγοι. Ο ένας είναι η άνευ προηγουμένου δημοσκοπική καθίζηση της Ν.Δ., η οποία έχει «κολλήσει» στο 25,5%. Μία από τις συνέπειες αυτής της πραγματικότητας, είναι η κομματική εσωστρέφεια και η ανάγκη διατήρησης αυτής της μειωμένης δημοτικότητας του κόμματος αυτού, με συσπείρωση. Διότι υπάρχουν και τα χειρότερα!!! Ο δεύτερος λόγος είναι η πολιτική ανασφάλεια του ίδιου του Προέδρου του κυβερνώντος κόμματος και πρωθυπουργού, αφού οι δύο πρώην Πρόεδροι της Ν.Δ. και πρώην πρωθυπουργοί, οι οποίοι ανέκαθεν εκπροσωπούν τα τρία τέταρτα περίπου της εκλογικής βάσης του κόμματος, άρα και των βουλευτών, έχουν θέσει θέμα αμφισβήτησης της ικανότητας του κ. Κυρ. Μητσοτάκη ως τον πολιτικό που θα ανεβάσει δημοσκοπικά το κόμμα. Και άρα, κάτι πρέπει να γίνει. Λέγεται πως σχεδιάζεται, με βάση τις καταστατικές διαδικασίες της Ν.Δ., η εκλογή νέου αρχηγού και πρωθυπουργού, σύμφωνα πάντα με τις τωρινές προβλέψεις. Δηλαδή, δεν πρόκειται να γίνει τίποτε διαφορετικό από αυτό που έγινε τρεις φορές στο Ηνωμένο Βασίλειο, από το Συντηρητικό Κόμμα, πριν δύο περίπου χρόνια. Η «πρώτη ύλη», πολιτική, έχει και κοινοβουλευτική βάση, καθώς υπολογίζεται ότι πάνω από 50 βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος έχουν ήδη χαμένη την έδρα τους, αν συνεχιστεί το δημοσκοπικό τέλμα της Ν.Δ. !!! Να προσθέσουμε το γεγονός ότι μία μεγάλη μάζα του ελληνικού λαού, λόγω ακρίβειας, βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο. Έτσι υπάρχει και η κοινωνική βάση για τις προαναφερθείσες αλλαγές στην κορυφή του κυβερνώντος κόμματος.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων και με δεδομένο ότι το μεγαλύτερο –και κυβερνόν– κόμμα δίδει σ’ αυτές τις περιπτώσεις τον… τόνο στα πράγματα, έσπευσαν και τα άλλα κόμματα να κατεβάσουν στην εκλογή τους δικούς τους κομματικούς υποψηφίους, κοιτάζοντας πολιτικά πίσω και όχι μπροστά. Το «πρωτάθλημα» στην… ευγενή αυτή «προοδευτική» άμιλλα… διεκδικεί το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, με την υποψηφιότητα του κ. Τάσου Γιαννίτση, δίνοντας την… διαβεβαίωση, ακόμη και σε κάποιους πολίτες που πίστευαν –ίσως– πως το κόμμα αυτό δεν θέλει να είναι δεξιόστροφο, με επιδιωκόμενο «έπαθλο» μία συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. του κ. Κυρ. Μητσοτάκη και με την αναβίωση της χαμένης τόσο καιρό «μαγείας» των πελατειακών κομματικών σχέσεων.
Συμπέρασμα: Τίποτε δεν είναι τυχαίο, ούτε στην πολιτική. Με αυτά και αυτά, έχουμε ήδη πολιτικά «ξενέρωτες» υποψηφιότητες για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Και άρα, γιατί να ενδιαφερθεί για το θέμα ο ελληνικός λαός; Επειδή έχουμε την αποθέωση της κομματικής επετηρίδας;
Και να σκεφθεί κανείς ότι, ημερολογιακά, η Δημοκρατία μας βρίσκεται στο σωτήριο έτος 2025 !!!
