Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Ο ανασχηματισμός ήταν μικρός, αλλά ευρύχωρος. Σηματοδότησε, πέραν όλων των άλλων, την σταθερή επιλογή της ηγετικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας για κυριαρχία στο χώρο του μεταρρυθμιστικού Κέντρου.
Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνον ανανεώνεται, αλλά συγχρόνως τσιμεντώνει μια πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία που είναι απαραίτητη για τις δύσκολες και προκλητικές ημέρες που έρχονται.
Επιπροσθέτως, όλοι οι υπουργοί και τα εξωκοινοβουλευτικά στελέχη που προέρχονται από τον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, παράγουν έργο. Είναι επιτυχημένοι. Δικαιώνουν με τις επιδόσεις τους τον πρωθυπουργό που τους εμπιστεύτηκε.
Αυτή είναι η μια συνέπεια της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η άλλη συνέπεια είναι η εξουδετέρωση του πολιτικού λόγου του ΣΥΡΙΖΑ και η απομόνωση του από την κρίσιμη μάζα των πολιτών που κρίνουν τις εκλογικές αναμετρήσεις.
Ποιο είναι το βασικό αντιπολιτευτικό μοτίβο της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ; Η ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία.
Προφανώς δεν είναι της παρούσης στιγμής να δείξω την σύγχυση που υπάρχει στα μυαλά των Συριζαίων, όταν πιστεύουν πως ένα κόμμα μπορεί να είναι ταυτοχρόνως ακροδεξιό και νεοφιλελεύθερο.
Με τον ανασχηματισμό που έγινε, διευρύνθηκε ο αριθμός των υπουργών που προέρχονται από την Κεντροαριστερά. Είναι αυτονόητο πως Κεντροαριστερά και Ακροδεξιά δεν μπορούν να συνυπάρξουν.
Μπροστά λοιπόν στην αντιπολιτευτική ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ για Ακροδεξιά Νέα Δημοκρατία, η κυβέρνηση προβάλλει στην πράξη το Κεντροδεξιό και κεντρώο προφίλ της. Οι πολίτες τι θα πιστέψουν; Τα λόγια ή τα έργα; Τις αντιπολιτευτικές κορώνες ή αυτά που βλέπουν;
Φαίνεται πως η αντιπολιτευτική ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ δεν οφείλεται μόνον στις αδυναμίες της ηγετικής του ομάδας. Σε σημαντικό βαθμό οφείλεται και στην στρατηγική επιλογή της Νέας Δημοκρατίας για κάλυψη όλου του χώρου του μεταρρυθμιστικού Κέντρου και μέρους της Κεντροαριστεράς.
Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ στριμώχνεται στην αριστερή του γωνία.
Χωρίς δυνατότητα πρόσβασης στον χώρο της Κεντροαριστεράς, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αναπαράγουν ένα λόγο που έχει για μοναδικό ακροατήριο τον κόσμο της Αριστεράς. Όσο η φωνή του Πολάκη δυναμώνει στο εσωτερικό της Αριστεράς, τόσο περιορίζεται το βεληνεκές του λόγου της στους όμορους πολιτικούς χώρους. Ο Πολάκης σε όποια περιοχή και να βάλει υποψηφιότητα, θα σαρώσει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως θα χάσει.
Έτσι η πολιτική απομόνωση φέρνει στην επιφάνεια και αναδεικνύει τις πιο ακραίες φωνές της ριζοσπαστικής Αριστεράς και αυτές επιτείνουν την πολιτική της απομόνωση. Έξοδος από αυτόν τον φαύλο κύκλο δεν είναι ορατή.
Ακόμα και οι «γεφυροποιοί» έχουν πετάξει λευκή πετσέτα. Αμήχανοι σιωπούν και όταν εμφανίζονται γράφουν κοινοτοπίες, για να μην πω κάτι βαρύτερο.
Στην πολιτική το παν είναι η ιδεολογική ηγεμονία που φέρνει και την πολιτική κυριαρχία. Και η ιδεολογική ηγεμονία αποτυπώνεται κυρίως στο εύρος των συμμαχιών. Πολιτικών και κοινωνικών.
Σήμερα, φαίνεται πως η Νέα Δημοκρατία κυριαρχεί, λυγίζοντας και τις τελευταίες αντιστάσεις του λόγου της Αριστεράς που κυριαρχούσε για σαράντα χρόνια. Η χλεύη με την οποία αντιμετώπισε το διαδίκτυο την ανάβαση στον Γράμμο των νέων του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ενδεικτική αυτής της τάσης.
Σε άλλους καιρούς θα είχαμε πλούσια ρεπορτάζ και λυρικές περιγραφές. Σήμερα δεν μάθαμε ούτε τον αριθμό των κατασκηνωτών.
Οι καιροί αλλάζουν.
