Του Ηλία Καραβόλια
Την ώρα που κάποιοι δημοσιολόγοι ως νεόκοποι συνταγματολογούντες διακηρύσσουν ότι θα απορριφθεί είτε από την ελληνική δικαιοσύνη είτε απο τις Βρυξέλλες η διαδικασία δημοπράτησης τηλεοπτικών αδειών, η ημέρα της πρωτοφανούς για τα ελληνικά χρονικά διαδικασίας όλο και πλησιάζει( 12 Αυγούστου).
Η δομή της δημοπράτησης είναι πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα και στηρίζεται εξ ολοκλήρου στις ικανότητες, στην ισχύ και στην στρατηγική των συμμετεχόντων παικτών,οι οποίοι είναι 11 και θα μείνουν 4 ή περισσότεροι, εάν προκύψουν συνέργιες.
Σε ανάλυση που παραθέτει ο Διονύσης Θανάσουλας στο Πρώτο Θέμα( 10/7/2016,σελ.22-23) χαρτογραφείται η αρένα της δημοπρασίας, αρχής γενομένης από τους κλειστούς φακέλους που υποβάλλονται για την πρώτη άδεια, από τους ίδιους τους υποψήφιους, τον νομικό τους σύμβουλο και έναν ακόμα συνεργάτη, αφού αφήσουν κινητά εκτός του κλειστού δωματίου. Η επιτροπή της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης ανοίγει τις πρώτες προσφορές και τις διαβάζει δυνατά. Οι δυο πλειοδότες αποσύρονται σε κλειστό γραφείο και κάθονται ο καθένας μπροστά σε έναν υπολογιστή στον οποίο θα εμφανιστεί η μεγαλύτερη προσφορά .Εκείνος που έχει έλθει δεύτερος καλείται να βελτιώσει το τίμημα κατά 500,000 ευρώ τουλάχιστον. Ο πρώτος θα απαντήσει με αντιπροσφορά και η διαδικασία θα επαναληφθεί σε 3 γύρους εναλλάξ με τον τελευταίο παίχτη να έχει το πλεονέκτημα.
Αυτός που θα προσφέρει τα περισσότερα γίνεται κάτοχος της πρώτης άδειας όμως δεν μπορεί να φύγει από το κτίριο ούτε να μιλήσει με κανέναν μέσω κινητού ή άλλου μέσου επικοινωνίας .
Η διαδικασία συνεχίζεται παρόμοια για τις υπόλοιπες άδειες και με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες. Στο τέλος, θα ανακοινωθούν τα ονόματα των ”νικητών”.
Ενώ μοιάζει με παρτίδα πόκερ για δυνατούς παίχτες, εν τούτοις δεν είναι. Πρόκειται για παίγνιο δημοπρασίας σε συνθήκες τέλειας πληροφόρησης και δυναμικής στρατηγικής σε προκαθορισμένες επαναλήψεις, αφού το αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί κάθε φορά τόσο απο την πρόβλεψη του κάθε παίχτη για το ταβάνι της προσφοράς που θα φθάσει ο ανταγωνιστής του, όσο και από το ποιός θα είναι ο ανταγωνιστής( ισχυρός ή μη) .Κοινώς, δεν φθάνει μόνο να ξέρεις πόσα είσαι διατεθειμένος να ξοδέψεις αλλά πρέπει να προβλέψεις και τι θα μπορούσαν να προσφέρουν οι υπόλοιποι !
Επίσης, υπάρχει πιθανότητα- με βάση τους γύρους και το ποσό χτυπήματος κάθε φορά- κάποιος να ξοδέψει 5 εκατομμύρια και να πάρει μια άδεια και κάποιος να ξοδέψει 3πλασιο ποσό και να μην πάρει καμία άδεια ! Αυτό προκύπτει από τα πιθανά ενδεχόμενα όταν λειτουργήσουν στα ακραία όρια προσφορών οι πιο δυνατοί παίχτες.
Φανταστείτε δε ότι μπορεί να μείνουν κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο ορκισμένοι εχθροί (πχ Μαρινάκης-Αλαφούζος) για να κονταροχτυπηθούν μέχρι τέλους!
Ο αρθρογράφος του Πρώτου Θέματος ορθώς παρουσιάζει και κάποια ερωτήματα που προκαλούν ενδιαφέρον στα οποία προσθέτω και κάποια άλλα εγώ, όπως ποιά άδεια θα χτυπηθεί περισσότερο (πχ η πρώτη (?) όπου θα μπουν τα δυνατά πορτοφόλια), ποιες ”βεντέτες” θα αποφευχθούν και ποιοί αντίπαλοι θα προτιμηθούν, ποιά τα προσχεδιασμένα και ποια τα ευέλικτα ύψη προσφορών, κ.α.
Πρόκειται για ενδιαφέρουσα περίπτωση που θα απασχολήσει παιγνιοθεωρητικούς του μέλλοντος και θα ήταν μάλλον χρήσιμο να μεταδίδονταν ζωντανά προς τους Έλληνες πολίτες, όπως έκανε η τουρκική κυβέρνηση όταν- Μάιο 2014- οι τηλεθεατές του CNN Turk έβλεπαν σε ζωντανή μετάδοση την πλειοδοτική διαδικασία για την άδεια παραχώρησης λειτουργίας της κρατικής λοταρίας ,για 10 χρόνια σε ιδιώτη. Πρόκειται για μάθημα ιδιωτικοποιήσεων και κανόνων διαφάνειας σε δημοπρασία δημοσίων αγαθών που πεισματικά αρνούμαστε εμείς να υιοθετήσουμε στην χώρα που γέννησε την Δημοκρατία και την θολώνει διαρκώς…
