Του Βασίλειου Γρ. Παπαδάκη*
Η εισβολή του Αττίλα πριν 46 χρόνια, 1974, στη Μεγαλόνησο άνοιξε την όρεξη της Τουρκίας για περαιτέρω διεκδικήσεις. Το Τουρκικό κράτος αντλεί οφέλη από τις ατελέσφορες διαπραγματεύσεις μεταξύ Ε.Ε., Ν.Α.Τ.Ο., Ο.Η.Ε. Ελλάδας και Κύπρου. ΕδραιώνειDe Facto, (εκ των πραγμάτων) και De Jure (σύμφωνα με το υπάρχον δικαίωμα) την κατοχή του 40% του κυπριακού εδάφους και προωθεί κατά παράβαση των κανόνων του Δ.Δ., τα επεκτατικά σχέδια σε Ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο.
Η πολιτική της Τουρκίας στα εθνικά θέματα είναι πάγια και αμετάβλητη. Τα προσχεδιασμένα μακρόπνοα σχέδια της κατατείνουν στη συρρίκνωση της Ελλάδας και διχοτόμηση της Κύπρου. Επί εποχής Νίξον, Κίσσιντζερ, Ετσεβίτ, αποστρατικοποιήθηκε η Μεγαλόνησος και με την αποχώρηση της ελληνικής ταξιαρχίας άνοιξε ο δρόμος για την εισβολή.
Σήμερα η Τουρκία ζητεί την αποστρατικοποίηση ελληνικών νησιών. Παραβιάζει εναέρια και θαλάσσια σύνορα επιδιώκοντας την πρόκληση θερμού επεισοδίου και εδραιώνοντας τις αιτιάσεις της. Η Ελλάδα σύρεται εκών άκων σε μαραθώνιες μεν, αναγκαίες δε, εξοπλιστικές δαπάνες, επ’ ωφελεία των αμερικανικών και ευρωπαϊκών οπλοστασίων που προμηθεύουν την Τουρκία. Ηεκ μέρους τους υπέρμετρη και άκρως επικίνδυνη ενίσχυσηδίδει πλεονέκτημα στον Αννίβα για να ασκείπαράλογες πιέσεις και απειλές κατά της Ελλάδας. Χωρίς να υπολογίζει διεθνείς οργανισμούς, προμηθευτές, πιστωτές, πατρώνους, παίζει κορώνα γράμματα το προεδρικό θρονί.
Η χριστιανική Ρωσία επωφελείται από τη σύγκρουση συμφερόντων δύο νατοϊκών κρατών στη λεκάνη της Μεσογείου. Επιδιώκει γεωπολιτικές ανακατατάξεις και υπογράφει εξοπλιστικές συμφωνίες με την πάλαι ποτέ εχθρά και σημερινή «φίλη» Τουρκία.
Αναγκαία αναφορά στους διακοσμητικούς οργανισμούς και στα κέντρα αποφάσεων:
- Ο.Η.Ε. αποτελείται από ένα μωσαϊκό κρατών με αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται πάντα με γνώμονα το δίκαιο ενός κράτους μέλους, σπάνια είναι σαφείς και νομότυπες.
- Συμβούλιο Ασφαλείας. Είναι στα χέρια των πέντε Μεγάλων Δυνάμεων.
- Ν.Α.Τ.Ο. Σε σύγκρουση μελών της συμμαχίας, νίπτει τας χείρας και δεν προστατεύει τον αμυνόμενο από τον επιτιθέμενο.
- Διεθνές Δίκαιο. Ανίσχυρο να επιβάλλει τις αποφάσεις του. Η Τουρκία με τις συνεχείς παραβιάσεις σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο γράφει στα παλαιότερα των «ayakkabi» (υποδήματα), το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της θαλάσσης. Κατά παράβαση των ψηφισμάτων του Σ.Α. ο μουσουλμάνος Αννίβας άνοιξε τμήμα του παραλιακού μετώπου της πόλης Βαρώσια στην Αμμοχώστο.
Ποιος Διεθνής οργανισμός θα εμποδίσει την άρπαγα Τουρκία να πραγματοποιήσει τα επεκτατικά της σχέδια εις βάρος της χώρας μας? Ποιος την εμπόδισε να εισβάλλει στην Κύπρο 1974, Συρία 2019, όπου κατηγορείται για εγκλήματα πολέμου, Βόρειο Ιράκ 2020 και σήμερα να ενισχύει στρατιωτικά τη Λιβύη και Αζερμπαϊτζάν?
Ποιος διεθνής οργανισμός εμπόδισε τις Η.Π.Α. να εισβάλλουν στη Νότιο Κορέα 1950-1953, Βιετνάμ 1965 -1973, Παναμά 1989, Αφγανιστάν 2001-2014, Ιράκ 2003-2011? Ποιος εμπόδισε τη Ρωσία να εισβάλλει στο Αφγανιστάν 1979-1989?
Συνελόντι ειπείν οι παραπάνω οργανισμοί λειτουργούν κατά παρωδία. Στις διακρατικές σχέσεις επικρατεί ο νόμος του ισχυρότερου. Ο «πατερούλης» Στάλιν, στο Β΄ Συνέδριο του Κ.Κ. έλεγε: «Δεν υπάρχουν ούτε φίλοι ούτε εχθροί. Δεν υπάρχει δίκαιο η άδικο, υπάρχουν μόνον τα συμφέροντα μας».
Ο κατ΄ευφημισμό πρόεδρος της Τουρκίας εκτοξεύει άσφαιρες απειλές. Ονείρεται τη διάλυση της Ε.Ε., τον προμαχώνα του δυτικού πολιτισμού. Ας λογικευτεί ο σατράπης, ας αφήσει τις καλπουζανιές, τούρκικη λέξη «kaip-kalp” (κάλπικος, δόλιος) και ας σταματήσει να παίζει εν ου παικτοίς.
Τα νησιά του Αιγαίου είναι ελληνικά. Τα περί γαλάζιας πατρίδας ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας.
Η Ελλάδα θα αμυνθεί κατά παντός «φίλου» ή εχθρού. H άμυνα είναι δικαίωμα ιερό για κάθε ελεύθερο λαό. Είναι επιτακτική ανάγκη η θωράκιση των συνόρων, και η ενίσχυση παρά το δυσβάστακτο οικονομικό κόστος των Ε.Δ., πρωτίστως του Ναυτικού και της Αεροπορίας, προς αντιμετώπιση της συνεχώς αυξανομένης τουρκικής επιθετικότητας.Sivispacem, parabellum. (Βεγέτιος, βυζαντινός λόγιος)
Ο περιβόητος θεωρητικός των κατακτήσεων και των ηγεμονιών Νικολό Μακιαβέλι (1469-1527 αναφέρει στο βιβλίο: «Η τέχνη του πολέμου», 1519: «Δεν πρέπει να αφήνεις τη διαιώνιση μίας ανωμαλίας για να αποφύγεις ένα πόλεμο. Τον πόλεμο δεν τον αποφεύγει κανείς τελικά. Τον αναβάλλει μονάχα προς ζημίαν του».
Ο Θουκυδίδης (460 -399 Π.χ.) στο Β΄ βιβλίο των Ιστοριών (παράγραφος 61) εμφανίζει τον Περικλή να λέει στους Αθηναίους: «Είναι ανοησία να πολεμά κανείς όταν ευτυχεί και όταν έχει την δυνατότητα να μην πολεμήσει. Εάν όμως κινδυνεύει η ανεξαρτησία του, πρέπει να πολεμήσει. Όποιος αποφεύγει τον κίνδυνο είναι πιο αξιοκατάκριτος από εκείνον που τον αντιμετωπίζει». Τα λεχθέντα πριν 2.500 χρόνια ισχύουν για την Ελλάδα του 2020.
Ηθικό δίδαγμα για τα ανεμιαία κόμματα της αντιπολίτευσης: «Απέφευγε τη διχόνοια και τη διαμάχη όταν πλησιάζει ο εξωτερικός εχθρός». Φωκυλίδης(6οςα. π.Χ). ποιητής.
*Επίτιμο μέλος Ενώσεως Ευρωπαίων Δημοσιογράφων
